Συγγραφικές Εξομολογήσεις: Κωνσταντίνος Σύρμος | Literature.gr
 |
Τα παιδικά μου χρόνια…
Ήταν ξέγνοιαστα, ήρεμα, όμορφα. Δεν ένιωσα μειονεκτικά ή την
αίσθηση ότι ντρέπεται κανείς από την οικογένειά μου για εμένα (όντας γεννημένος
με κινητική αναπηρία), ούτε ότι υστερώ σε κάτι από τα δύο μεγαλύτερά μου
αδέλφια και κατ’ επέκταση από οποιονδήποτε άλλον. Συμπεριλαμβανόμουν σε όλες
τις οικογενειακές δραστηριότητες και γι’ αυτό – επειδή μεγάλωσα με αυτή την
ισότιμη όσο και αυτονόητη συμπερίληψη – οτιδήποτε απέχει από αυτή την αντίληψη
στη σημερινή κοινωνία, με βρίσκει κάθετα και πάντοτε εναντίον.
Το πρόσωπο στη ζωή μου που με επηρέασε πιο πολύ από όλα…
Δεν υπάρχει ένα πρόσωπο, υπάρχει κάθε πρόσωπο που συνυπήρξα μαζί του με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και με επηρέασαν ως εκείνο το σημείο, που όλους αυτούς τους επηρεασμούς ξεκίνησα να τους αναλύω και να τους αξιολογώ.
Μου αρέσει να περνώ ώρες…
Γράφοντας, διαβάζοντας. Μαθαίνοντας μία ευρεία γκάμα πληροφοριών: από νέες τεχνολογίες, τέχνες, κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, διεθνή πολιτική κ.α. Επίσης, αναζητώντας ταινίες, μουσικές, κ.λπ. που θα με συνεπάρουν.
Τα πρώτα μου αναγνώσματα…
Ως παιδί είχα διαβάσει τον «Μικρό Πρίγκιπα» του Αντουάν Ντε Σαίντ Εξυπερύ. Αργότερα, αρκετά μεγαλύτερος, ξεκίνησα να διαβάζω Ντοστογιέφσκι, Νίτσε, Γιάλομ, Γονατά, Γουάιλντ, Ουγκώ, Καβάφη, Λάσκαρη, Τσέχωφ, Σοπενχάουερ, Ρίλκε και πολλούς άλλους.
Αν δεν έγραφα θα είχα διαλέξει…
Το επαγγελματικό σκάκι. Θεωρώ το σκάκι κάτι ανώτερο από παιχνίδι, είναι ένας οδηγός επιβίωσης.
Η προσωπικότητα που θα ήθελα να γνωρίσω…
Αν και δεν βρίσκεται εν ζωή, τον ποιητή – διηγηματογράφο Επαμεινώνδα Γονατά. Θεωρώ τη γραφή του παγκοσμίως πρωτόγνωρη και μοναδική.
Η δυσκολότερη ερώτηση για εμένα ήταν…
Αυτή που συνεχώς θέτω στον εαυτό μου και με ενεργοποιεί να προχωρώ: τι υπάρχει ακόμη πιο βαθιά μέσα μου;
Αν άλλαζα κάτι στον κόσμο θα ήταν…
Τίποτα. Όση κι αν γύρω μας υπάρχει αδικία, βαρβαρότητα, απανθρωπιά, εκμετάλλευση και βία, αυτά τα ίδια απεχθή στοιχεία είναι που νοηματοδοτούν την εξελικτική μας δυνατότητα.
Αν ένας νέος άνθρωπος με ρωτούσε πως είναι η ζωή ενός συγγραφέα θα του έλεγα…
Σαν του αρχαιολόγου που βρίσκει εκείνο το σπάνιο κομμάτι, το
βαθιά κι αιώνες θαμμένο, και αφού το ξεσκονίσει και το ταυτοποιήσει, αδηφάγα το
εκθέτει. Φυσικά, ο χώρος ανασκαφής είναι ο εαυτός του συγγραφέα.
Μετανιώνω που…
Δεν μετανιώνω για κάτι, ο άνθρωπος οφείλει να βάζει στο σακίδιό του τις εμπειρίες και να προχωρά.
Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν…
«Η ιστορία της τρέλας» του Μισέλ Φουκώ.
Οι δικοί μου λογοτεχνικοί ήρωες…
Ο Σβιντριγκάιλοφ, από το «Έγκλημα και Τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι. Δεν είναι ένας εκ των κεντρικών χαρακτήρων, όμως είναι ένας αριστουργηματικός χαρακτήρας. Αν και ηθικά τον βαραίνει ο θάνατος πολλών ανθρώπων, ακόμη και ο βιασμός ενός μικρού κοριτσιού, αφήνει στη Σόνια τρεις χιλιάδες ρούβλια. Παράλληλα φροντίζει τα ορφανά του Μαρμελάντοβ, και συγκλονισμένος από την περηφάνια της Ντούνια, αυτοκτονεί.
Ένας εκδότης οφείλει…
Να είναι ένας σωστός επιχειρηματίας. Να κατανοεί τις αγωνίες του συγγραφέα. Να κρατά τον λόγο του.
Οι κριτικοί λογοτεχνίας…
Οφείλουν να κρίνουν αυστηρά, αλλά με ανιδιοτελή αισθήματα και αντικειμενικά κριτήρια.
Στην Ελλάδα του σήμερα η συγγραφή…
Νοείται ως ένα επάγγελμα. Και νοείται ως ένα επάγγελμα για
τον καθένα.
Με ενδιαφέρουν οι…
Με ενδιαφέρουν οι λέξεις. Αυτές που γράφω να με ξεκοιλιάζουν κι αυτές που διαβάζω να με ανασυνθέτουν.
Με τη γραφή μου στοχεύω…
Να κρυφτώ όντας στη θέα όλων.
Δεν θα έγραφα ποτέ για…
Να ικανοποιήσω κάποιον πέραν από εμένα.
Ζήλεψα το βιβλίο του/της…
Δε ζηλεύω κάποιο βιβλίο, μονάχα θαυμάζω όσα βιβλία θα μπορούσα να ζηλέψω.
Η ζωή είναι όμορφη γιατί…
Η ζωή είναι λίγες μόνο στιγμές πραγματικά και βαθιά όμορφη. Κι αυτές οι λίγες στιγμές συμβαίνουν, επειδή όλες οι υπόλοιπες στιγμές είναι γεμάτες αγριότητα.
Η πιο σημαντική συμβουλή που άκουσα σε σχέση με την συγγραφή…
Να γράφεις, να διαβάζεις πολλές φορές τι έγραψες και ύστερα να αφαιρείς.
Θα τα παρατούσα όλα για…
Είμαι ευχαριστημένος με τη ζωή μου, δεν θα παρατούσα ούτε
μία τόση δα στιγμή της.
Η αγαπημένη μου λογοτεχνική φράση ανήκει στον/στην…
William Blake: «Πάντα λέγε ελεύθερα τη γνώμη σου και ο τιποτένιος θα σε αποφεύγει».
Αφορμή για το τελευταίο μου βιβλίο…
Δεν υπήρξε αφορμή. Έγινε χωρίς γιατί, χωρίς επειδή (αγαπημένη μου επίσης φράση προερχόμενη από τον φιλόσοφο Κώστα Αξελό). Νομίζω δεν μπορεί σε μια ποιητική συλλογή να υπάρξει μία αφορμή, παρά μόνο χιλιάδες.
Το επόμενό μου βιβλίο…
Έχω ήδη ολοκληρωμένα δύο βιβλία, μία συλλογή διηγημάτων και
ένα μυθιστόρημα. Η συλλογή διηγημάτων αποτελείται από μικρές αλληγορικές,
υπαρξιακές ιστορίες. Το μυθιστόρημα είναι μία ιστορία με πολυεπίπεδες αφηγήσεις
και με πολλούς κεντρικούς χαρακτήρες. Η αφετηρία της ιστορίας είναι η δολοφονία
ενός παιδιού από τη θεία του, η οποία το υπεραγαπούσε.
ΑΡΧΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:
Διαβάστε
την ποιητική συλλογή «Εμφάνεια» του Κωνσταντίνου Σύρμου από τις Εκδόσεις
Βακχικόν
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε με πάθος!