tag:blogger.com,1999:blog-48670411199349029762024-03-12T16:45:50.995-07:00Κωνσταντίνος Σύρμοςλογοτέχνης, στιχουργός, αρθρογράφοςΚωνσταντίνος Σύρμοςhttp://www.blogger.com/profile/16943971034978538155noreply@blogger.comBlogger334125tag:blogger.com,1999:blog-4867041119934902976.post-43147974229033883502023-10-12T09:17:00.005-07:002023-10-12T09:29:04.656-07:00Η σιωπηλή μάχη: Ψυχολογικές επιπτώσεις του πολέμου στην εποχή των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης<p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVOe86lN3SlO0apDhPkwU3jYgZzwgCwq6pcbVMXLkhfi2RFT5Om04oGPPvmoJpl5d4OyxcwtTRQ4b1YKbyzjlNN0MA2cLnkQ2j_1rmKfD3YUmQ2hDttadn6Q_PYFOn1wwdiS0b2Kn3uwtkxkSlbpVZHBBwh8DpMUM0E9yW7ALeDOMUDZADpC_SK8V6qhzs/s1024/1Untitled.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="1024" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVOe86lN3SlO0apDhPkwU3jYgZzwgCwq6pcbVMXLkhfi2RFT5Om04oGPPvmoJpl5d4OyxcwtTRQ4b1YKbyzjlNN0MA2cLnkQ2j_1rmKfD3YUmQ2hDttadn6Q_PYFOn1wwdiS0b2Kn3uwtkxkSlbpVZHBBwh8DpMUM0E9yW7ALeDOMUDZADpC_SK8V6qhzs/w640-h640/1Untitled.png" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div></div><p></p><h1 style="margin-bottom: 0in; text-align: left;"><span style="font-size: x-large;">Η σιωπηλή μάχη: Ψυχολογικές επιπτώσεις του πολέμου στην εποχή των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης</span><br /><br /></h1><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div style="text-align: justify;">
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0in;"><span style="font-size: large;"><span>(γράφει ο Κωνσταντίνος Σύρμος)</span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0in;"><span style="font-size: large;"><span>Σε έναν κόσμο που ταλανίζεται από
συγκρούσεις, οι δυναμικές του πολέμου έχουν εξελιχθεί δραματικά τις τελευταίες
δεκαετίες. Το σύγχρονο πεδίο της μάχης δεν περιορίζεται πλέον σε γεωγραφικά
όρια, αλλά έχει μεταβεί στο ψηφιακό πεδίο. Η άνοδος των κοινωνικών μέσων
ενημέρωσης δεν έχει μόνον μετασχηματίσει τον τρόπο που διεξάγονται οι πολέμοι,
αλλά και τον τρόπο που τους αντιλαμβανόμαστε, επηρεάζοντας την ψυχολογική
ευημερία όσων εμπλέκονται και τους «παγκόσμιους θεατές» που παρακολουθούν.<br /></span><br /><span>Τα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης έχουν
αναδραματοποιήσει τον πολεμικό χώρο, επιτρέποντας πραγματικού χρόνου
ενημερώσεις και μη φιλτραρισμένες εικόνες από τους τρόμους του πολέμου. Αυτή η
συνεχής προσβολή με οπτικοακουστικό υλικό έχει βαθύτατες επιπτώσεις στην ψυχική
κατάσταση τόσο των μαχητών όσο και των θεατών.</span></span><br /><br /></p><h3><span style="font-size: x-large;">Ο παράγοντας του φόβου</span></h3><p><span style="font-size: large;"><span>Ο φόβος είναι ένας ενσωματωμένος
παράγοντας του πολέμου, με ρίζες που ανάγονται στα αρχέγονα ένστικτα επιβίωσης.
Στον σύγχρονο πόλεμο, ο φόβος αποκτά νέες διαστάσεις καθώς μεταδίδεται μέσω των
κοινωνικών μέσων ενημέρωσης. Οι μαχητές, φοβούμενοι για τη ζωή τους, βιώνουν
μια διαρκή κατάσταση άγχους. Γνωρίζοντας ότι οι πράξεις τους μπορούν να
παρακολουθούνται παγκοσμίως, αντιμετωπίζουν το ψυχολογικό άγχος της έκθεσης
τους όχι μόνο στον εχθρό, αλλά και σε ένα παντοτινά επιτηρούμενο κοινό.<br /></span><br />Για τους πολίτες σε περιοχές
σύγκρουσης, ο φόβος γίνεται ένας συνεχής σύντροφος. Οι ήχοι των βομβών και των
πυροβολισμών ακούγονται όχι μόνο από ανοικτά παράθυρα, αλλά και μέσα από τα
βίντεο και τις ζωντανές μεταδόσεις. Ο φόβος της απώλειας αγαπημένων, σπιτιών ή
ακόμα και της ίδιας της ζωής ενισχύεται καθώς εικόνες και ιστορίες πλημμυρίζουν
τα κοινωνικά μέσα. Αυτοί οι φόβοι επιδεινώνονται ακόμα περισσότερο όταν οι
πολίτες γίνονται στόχοι ή χρησιμοποιούνται ως ανθρώπινες ασπίδες, μια
τρομακτική πραγματικότητα που μεταδίδεται μέσω κοινωνικών πλατφορμών.</span></p><br /><h3><span style="font-size: x-large;">Οι σπόροι του μίσους</span></h3><p><span style="font-size: large;"><span>Ο πόλεμος τρέφει το μίσος, αλλά τα
κοινωνικά μέσα ενημέρωσης το ενισχύουν και το διαδίδουν. Οι online πλατφόρμες
μπορούν να λειτουργήσουν ως αντηχούντες κάμερες, όπου ο προκαταλογισμός και η
μισαλλοδοξία φυτρώνουν και εξαπλώνονται. Ο λόγος του μίσους και η προπαγάνδα,
που κάποτε περιορίζονταν στις ζώνες πολέμου, τώρα ξεπερνούν σύνορα και ζώνες
ώρας, διεισδύοντας στο μυαλό εκατομμυρίων.<br /></span><br />Η διχαστική φύση των κοινωνικών
μέσων επιτρέπει στο μίσος να σπείρεται βαθιά στην κοινωνία. Ενισχύει το αίσθημα
του: «εμείς έναντι αυτών», εμβαθύνοντας τις αντιπάθειες μεταξύ χωρών και
εθνοτήτων. Η ανωνυμία που παρέχουν αυτές οι πλατφόρμες συχνά οδηγεί σε
επιδείνωση των εχθροπραξιών, οδηγώντας τους χρήστες προς τις άκρες του
ριζοσπαστισμού.</span></p><br /><p></p><h3><span style="font-size: x-large;">Ένα παγκόσμιο κοινό</span></h3><p><span style="font-size: large;"><span>Σε μια εποχή υπερφόρτωσης
πληροφοριών, είμαστε όλοι θεατές του πολέμου. Η ψυχολογική επίδραση εκτείνεται
σε όσους το παρακολουθούν μέσω των οθονών τους. Η συνεχής έκθεση στους τρόμους
της σύγκρουσης μπορεί να οδηγήσει στην αποπροσωποποίηση, όπου οι πράξεις βίας
γίνονται απλά τίτλοι ή δημοφιλείς ετικέτες. Η δυνατότητα να απομακρύνουμε τον
εαυτό μας από τις πραγματικές, βιωμένες εμπειρίες αυτών που βρίσκονται σε
περιοχές πολέμου, αποτελεί έκφραση της ψυχολογικής αναισθητοποίησης που μπορεί
να προκαλέσει η μακροχρόνια έκθεση στον πόλεμο.<br /></span><br />Σε αυτήν τη διασυνδεδεμένη ψηφιακή εποχή, η συμπάθεια
και η συλλογική δράση αποτελούν την καλύτερη ελπίδα μας για την αμβλύνση των
ψυχολογικών επιπτώσεων των πολέμων. Μόνο με την αναγνώριση του μεγέθους αυτού
του προβλήματος μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις διαρκείς
επιπτώσεις του φόβου και του μίσους, εργαζόμενοι προς έναν πιο συμπονετικό και
αρμονικό κόσμο.</span></p><p></p></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><br /></div><p><br /></p>Κωνσταντίνος Σύρμοςhttp://www.blogger.com/profile/16943971034978538155noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4867041119934902976.post-57015216637846407382023-07-15T09:25:00.006-07:002023-07-15T09:33:31.882-07:00Επαναπροσδιορίζοντας την ισορροπία Εργασίας-Ζωής: Απελευθερώνοντας τη δυναμική της τεχνολογίας<p> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgucVUC5I-82q_S-GIgwg2Z645uTUilO3ygPUnXh2cBHJGTZ4oQMy6D2pAcySzlngSEM-Wts3vOokgz78z4PMxR2FUT761fpgCn2-PqoEzUsUGTJVbcPayCkgV3Kdo85-bTMcNBr8H291gfx2qo-C_jgxUq2WllHeHqjy03zLt4VlV2zXAD52VoLJADGoAk/s1024/OIG.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="972" data-original-width="1024" height="608" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgucVUC5I-82q_S-GIgwg2Z645uTUilO3ygPUnXh2cBHJGTZ4oQMy6D2pAcySzlngSEM-Wts3vOokgz78z4PMxR2FUT761fpgCn2-PqoEzUsUGTJVbcPayCkgV3Kdo85-bTMcNBr8H291gfx2qo-C_jgxUq2WllHeHqjy03zLt4VlV2zXAD52VoLJADGoAk/w640-h608/OIG.jpg" width="640" /></a><br /></p><span></span><h3 style="text-align: left;"><span style="font-size: x-large;">Επαναπροσδιορίζοντας την ισορροπία Εργασίας-Ζωής:
Απελευθερώνοντας τη δυναμική της τεχνολογίας</span></h3><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">(γράφει ο Κωνσταντίνος Σύρμος)</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Σε έναν κόσμο όπου η προοπτική της τεχνολογίας ήταν να
ανακουφίσει το βάρος της ανθρώπινης ζωής, βρισκόμαστε παγιδευμένοι σε έναν
ατελείωτο κύκλο εργασίας. Έναν κύκλο που γιγαντώνεται, από τη μανίας μιας – υποτιθέμενης
– οικονομικής σταθερότητας. Τα χρήματα έχουν γίνει η κινητήρια δύναμη, συγκεντρωμένα
στα χέρια πλέον των λίγων. Αφήνοντας τους πολλούς να σκεφτούν ένα απλό, αλλά και
βαθιά φιλοσοφημένο ερώτημα ζωής: «Γιατί να μην εργαζόμαστε λιγότερες ώρες την
ημέρα και να ζούμε άνετα. Δε γίνεται αλλιώς ή κάποιοι δεν το επιτρέπουν να συμβεί;»
Μήπως ήρθε η ώρα να επαναπροσδιορίσουμε τις κοινωνικές αξίες μας και να
αγωνιστούμε για μια καλύτερη ισορροπία εργασίας-ζωής, που θα μας επιτρέπει να
ευχαριστηθούμε τα αληθινά πολύτιμα στοιχεία της ζωής μας;</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></p><h3 style="text-align: left;"><span style="font-size: x-large;">Η «Απελευθερώτρια» τεχνολογία</span></h3><div style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">
Η εμφάνιση της τεχνολογίας είχε σκοπό να μας απελευθερώσει από τις αλυσίδες των
μονότονων καθηκόντων. Σχεδιάζοντας εφαρμογές και εργαλεία που αποτελούν έναν
κινητήριο μοχλό για την πρόοδο, προσφέροντας τη δυνατότητα αυτοματοποίησης της
ροής των εργασιών μας. Ωστόσο, κάπου στη διαδρομή, αυτή η ιδανική εικόνα θόλωσε,
από τα κίνητρα και πάλι του κέρδους <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και την
αδιάλειπτη κούρσα προς την παραγωγικότητα με κάθε κόστος. Δαιμονοποιόντας την
πρόοδο της τεχνολογίας και την τεχνητή νοημοσύνη, το μόνο που επιτυγχάνεται
είναι να χρησιμοποιείται από λίγους και για ίδιον συμφέρον. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ήρθε η στιγμή, θεωρώ, με την έλευση της Τεχνητής
Νοημοσύνης (<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">A</span>.<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">I</span>.), να ανακτήσουμε την
πραγματική ουσία της τεχνολογίας και να τη χρησιμοποιήσουμε για αυτό που
προορίζεται, ως ένα εργαλείο για να ενισχύσουμε τη ζωή μας, επιτρέποντάς μας να
επικεντρωθούμε στην κριτική σκέψη, τη δημιουργικότητα και την προσωπική ανάπτυξη.</span></div><p class="MsoNormal"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></p><h3 style="text-align: left;"><span style="font-size: x-large;">Λιγότερες Ώρες Εργασίας</span></h3><div style="text-align: left;"><span style="font-size: large;"><span>Φανταστείτε μια κοινωνία όπου οι ώρες εργασίας μας
περιορίζονται σε λιγότερες, ας πούμε σε τέσσερις ώρες την ημέρα. Το ξέρω, ακούγεται
τρελό, όμως αυτή η ριζική αλλαγή στην προσέγγισή μας για την εργασία, έχει τη δυναμική
ώστε να φέρει την επανάσταση στην καθημερινότητά μας. Εκμεταλλευόμενοι την
αποτελεσματικότητα και τις δυνατότητες της τεχνολογίας, μπορούμε να
δημιουργήσουμε περισσότερο ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό μας και να επιτύχουμε
έναν ισορροπημένο συνδυασμό μεταξύ των επαγγελματικών μας υποχρεώσεων και της
προσωπικής μας ευημερίας. Αυτό θα μας επιτρέψει να ασχοληθούμε με νοήματα
βαθιάς σημασίας, να απολαύσουμε ποιοτικό χρόνο με τους αγαπημένους μας και να
ακολουθήσουμε τις πραγματικές μας τάσεις και ταλέντα. Φυσικά, αυτές οι δομικές
αλλαγές απαιτούν χρόνο και θέληση. Ακόμη και οι εργασίες που μπορεί να απαιτούν
την πολύωρη εργασία και στις οποίες δεν δύναται να επιφέρουμε αυτή την αλλαγή.
Μπορεί επίσης να αναβαθμιστούν </span><span> </span><span>και να
εξασφαλίζουν στον εργαζόμενο ένα ασφαλές εργασιακό περιβάλλον, αλλά και την επαρκή
οικονομική του εξασφάλιση.</span></span></div><p class="MsoNormal"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></p><h3 style="text-align: left;"><span style="font-size: x-large;">Αντιμετωπίζοντας τη συγκέντρωση πλούτου</span></h3><p class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Το ζήτημα της συγκέντρωσης του πλούτου βρίσκεται στην καρδιά
της παρούσας προβληματικής εποχής. Καθώς οι οικονομικοί πόροι συγκεντρώνονται
όλο και περισσότερο στα χέρια των λίγων και «εκλεκτών», η πλειονότητα των
ανθρώπων βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σύγχρονη μορφή «δουλοπαροικίας», έχοντας
ως άσπαστα δεσμά, τους οικονομικούς περιορισμούς. Είναι απαραίτητο να
αντιμετωπίσουμε αυτήν την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων και να απαιτήσουμε μια πιο
δίκαιη κατανομή των πόρων, με την ανασχεδίαση των οικονομικών μας συστημάτων
και την ανακατεύθυνση του πλούτου προς την ευημερία της κοινωνίας. Μπορούμε, όμως,
να καταργήσουμε τα εμπόδια που στέκονται ως ανυπέρβλητα φράγματα στην κοινή μας
πρόοδο;</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">
Ο συγκεντρωτικός πλουτισμός είναι μια συνεχής προβληματική που απαιτεί
πρακτικές και ρεαλιστικές μεθόδους για να αντιμετωπιστεί. Ενώ η επίτευξη μιας
δίκαιης κατανομής του πλούτου φαντάζει ως <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μία αδύνατη διεργασία από μόνη της, υπάρχουν,
ωστόσο, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αρκετές προσεγγίσεις που μπορούν
να συμβάλουν στη μείωση της οικονομικής ανισότητας και να προωθήσουν μια δίκαιη
κοινωνία. Παρακάτω παρουσιάζω μερικά πρακτικά βήματα που μπορούν να
ακολουθηθούν:<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><b>Προοδευτική φορολογία:</b> Η εφαρμογή ενός συστήματος
προοδευτικής φορολογίας, αποτελεί αποτελεσματικό τρόπο για την αναδιανομή του
πλούτου. Μέσω της φορολόγησης των υψηλότερων εισοδημάτων και των πλουσιότερων
ατόμων με υψηλότερο ποσοστό φορολόγησης, οι κυβερνήσεις μπορούν να
δημιουργήσουν έσοδα που μπορούν να επενδυθούν σε κοινωνικά προγράμματα,
εκπαίδευση, υγεία και υποδομές. Έτσι, γεφυρώνεται η χρηματική ανισότητα και
δημιουργούνται ευκαιρίες κοινωνικής και οικονομικής ανόδου σε όλους.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><b>Κλείσιμο των κενών φορολογίας:</b> Η αντιμετώπιση των κενών στη
φορολογία και της φοροδιαφυγής εκτός των συνόρων, μπορεί να επηρεάσει σημαντικά
τη συγκέντρωση πλούτου. Οι κυβερνήσεις μπορούν να συνεργαστούν για την ενίσχυση
της φορολογικής εποπτείας και τη διασφάλιση ότι οι εταιρείες και οι υψηλοί
καταθέτες, πληρώνουν ένα δίκαιο ποσοστό φόρων. Αυτό θα αποτρέψει τη συγκέντρωση
πλούτου σε «φορολογικούς παράδεισους» και θα αυξήσει τους πόρους για τη δημόσια
ευημερία.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><b>Πρόσβαση στην εκπαίδευση και η Εκπαίδευση Δεξιοτήτων:</b> Η
παροχή ποιοτικής εκπαίδευσης και εκπαίδευσης δεξιοτήτων σε όλους τους
ανθρώπους, ανεξαρτήτως των κοινωνικοοικονομικών τους προσόντων, είναι κρίσιμη
για να διακόψουμε τον κύκλο των οικονομικών χασμάτων. Επενδύοντας στην
εκπαίδευση σε όλα τα επίπεδα και εστιάζοντας στην εκμάθηση δεξιοτήτων, που θα
καταστήσουν χρήσιμο τον μαθητευόμενο στις σύγχρονες ανάγκες της αγοράς. Διασφαλίζοντας
ίσες ευκαιρίες για την εκμάθηση, μπορούμε να ενδυναμώσουμε τους ανθρώπους στο
πεδίο των γνώσεων και να αποκτήσουν καλύτερες αποδοχές, αλλά και να δημιουργήσουν
επαγγελματικές επιτυχίες.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><b>Ενθάρρυνση επιχειρηματικότητας και μικρών επιχειρήσεων:</b> Η
υποστήριξη της ανάπτυξης των μικρών επιχειρήσεων και της επιχειρηματικότητας,
μπορεί να βοηθήσει να αντισταθμιστεί η συγκέντρωση πλούτου. Οι κυβερνήσεις
μπορούν να δημιουργήσουν ευνοϊκές συνθήκες για τις νέες επιχειρήσεις και να
παρέχουν οικονομικές πολιτικές ενθάρρυνσης και να διαθέσουν πόρους, ώστε να
ενθαρρύνουν τις νέες επιχειρηματικές και καινοτόμες προσπάθειες. Αυτό διεγείρει
την οικονομική ανάπτυξη, δημιουργεί θέσεις εργασίας και προωθεί τη διανομή του πλούτου
και σε τοπικό επίπεδο.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><b>Ενίσχυση των κοινωνικών δικτύων προστασίας:</b> Η ανάπτυξη
ισχυρών κοινωνικών δικτύων προστασίας, μπορεί να προστατεύσει τις ευάλωτες
κοινωνικές ομάδες από την πτώση στη φτώχεια και να ενισχύσει την κοινωνική
κινητικότητα. Προγράμματα όπως τα επιδόματα ανεργίας με τη παράλληλη προσπάθεια
της ένταξης στην εργασιακή αγορά. Η κάλυψη της υγείας. Η δυνατότητα εύρεσης
οικονομικής κατοικίας και η πρόσβαση σε βασικές ανάγκες, παρέχουν μια ασφάλεια
που αποτρέπει τις ακραίες οικονομικές ανισότητες και διασφαλίζει μια πιο
ανεκτική κοινωνία.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η αντιμετώπιση της
συγκέντρωσης πλούτου απαιτεί μια συνολική και πολυδιάστατη προσέγγιση. Αυτά τα
πρακτικά μέτρα πρέπει να εφαρμοστούν σε συνδυασμό με μία διάφανη διακυβέρνηση
και να διαμορφώνονται υπό τη βάση μιας απαράβατης δέσμευσης για κοινωνική
δικαιοσύνη και ισότητα.</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></p><h3 style="text-align: left;"><span style="font-size: x-large;">Το Μονοπάτι των Αλλαγών</span></h3><p class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Αν και η έννοια των λιγότερων ωρών εργασίας την ημέρα μπορεί
να φαντάζει ως μια ουτοπική ιδέα, δεν είναι αδύνατη. Η επίτευξη μιας τέτοιας
μεταστροφής απαιτεί μια ολιστική προσέγγιση που περιλαμβάνει κοινωνικές, οικονομικές
και πολιτισμικές αλλαγές. Οι κυβερνήσεις, οι επιχειρήσεις και οι ίδιοι οι
άνθρωποι πρέπει να συνεργαστούν για να επαναπροσδιορίσουν τα πρότυπα εργασίας,
να προωθήσουν ευέλικτες ρυθμίσεις εργασίας και να επενδύσουν σε προγράμματα
εκπαίδευσης και αναβάθμισης δεξιοτήτων. Επιπλέον, η καλλιέργεια μιας νοοτροπίας
που αξιολογεί την ποιότητα πάνω από την ποσότητα και προτείνει την ευημερία ως
προτεραιότητα θα είναι κρίσιμη σε αυτό το ταξίδι.</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">
Είναι ανάγκη να φέρουμε εμείς οι ίδιοι τη στιγμή – και όχι να περιμένουμε με
έναν μαγικό τρόπο να έρθει – όπου θα αμφισβητήσουμε την τωρινή κατάσταση των πραγμάτων
και θα αντιταχθούμε στην ιδέα ότι η εργασία πρέπει να κατακλύζει τόσες ώρες από
τη ζωή μας. Συμπεριλαμβανομένων των ωρών εκτός εργασίας που σκεφτόμαστε ή
προετοιμάζουμε υλικό για τη δουλειά μας. Αξιοποιώντας την τεχνολογία και προωθώντας
την αναδιανομή του πλούτου και επαναπροσδιορίζοντας τις κοινωνικές αξίες μας,
μπορούμε να αγωνιστούμε για ένα μέλλον όπου η λιγότερη και αποδοτικότερη
εργασία, γίνεται πραγματικότητα. Ας αξιοποιήσουμε το δυναμικό της τεχνολογίας και
την έλευση της τεχνητής νοημοσύνης, μη θεωρώντας τη απειλή αλλά ως μέγιστη
ευκαιρία, για να απελευθερώσουμε τον εαυτό μας από την πένσα της εργασίας και
να ξεκλειδώσουμε τη δημιουργικότητά μας. Κατακτώντας επί της ουσίας μία
ισορροπημένη και όχι πληρωμένη, αλλά εκπληρωμένη ζωή.</span></p><p></p>Κωνσταντίνος Σύρμοςhttp://www.blogger.com/profile/16943971034978538155noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4867041119934902976.post-77413388917442459052023-04-27T10:56:00.000-07:002023-04-27T10:56:09.717-07:00Εμφάνεια - Ποιητική Συλλογή (ανθολογήσεις, κριτικές)
<p></p> <p></p>
<p>
Η πρώτη μου ποιητική συλλογή «Εμφάνεια», εκδ. Βακχικών, 2020, έχει
ανθολογηθεί στις εξής ανθολογίες:
</p>
<p>
-<span> </span>«ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΏΝ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ», του
Γιώργου Χ. Θεοχάρη: «Ο,ΤΙ ΧΑΡΤΟΚΟΠΤΕΙ ΕΝ ΤΩ ΑΜΑ, ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΕΙ», εκδ. Ρώμη.
</p>
<p>
-<span> «ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ 2020», επιμέλεια: Πόπη Αρωνιάδα, Κώστας
Λαντάβος. Υπεύθυνος Σειράς: Ντίνος Σιώτης. Εκδ. Κοινωνία των Δεκάτων.</span></p><div class="separator" style="clear: both;"><span>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHie1WOLgwbfG8bWNJeq0cLThXCPcDjpbPCuZALjQgurNd66HjwTLIoZ-BxOr6QcJzyAddFSMTnPUM9lCzyevEtxuwRX0OoN2FGgf4ssydCfEs8T688wbFoInRO7A1EyeaRvzIqJIIDDJMP5vg985AgynBzKgs7p4fO1WlvZ5YLp8ZCjujco6PbFnrKw/s1600/thiasos.jpg" style="clear: left; display: block; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1313" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHie1WOLgwbfG8bWNJeq0cLThXCPcDjpbPCuZALjQgurNd66HjwTLIoZ-BxOr6QcJzyAddFSMTnPUM9lCzyevEtxuwRX0OoN2FGgf4ssydCfEs8T688wbFoInRO7A1EyeaRvzIqJIIDDJMP5vg985AgynBzKgs7p4fO1WlvZ5YLp8ZCjujco6PbFnrKw/s400/thiasos.jpg" /></a>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkePbp535JLj7T4mPw8TXnis-YBXFafDGLSLReVQclg9H8iRphXZ89GOoQeX9w2DdeyxewoKmYo1mOqN08_E_c-ZNZ-T-I99NTQjM4lIU-EknV3_z3mjLpw1B_YHqjP6Vaavtg3NOZ0unlaZWXYbrs_IS85o1MGwV92lib1tERJe1dfKZ1vy_a8Mn8xA/s800/xartookoptei.jpg" style="clear: right; display: block; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="800" data-original-width="600" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkePbp535JLj7T4mPw8TXnis-YBXFafDGLSLReVQclg9H8iRphXZ89GOoQeX9w2DdeyxewoKmYo1mOqN08_E_c-ZNZ-T-I99NTQjM4lIU-EknV3_z3mjLpw1B_YHqjP6Vaavtg3NOZ0unlaZWXYbrs_IS85o1MGwV92lib1tERJe1dfKZ1vy_a8Mn8xA/s400/xartookoptei.jpg" /></a>
<p></p>
<br /><br />
<p><br /></p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPSZ2NWtlFHbZr0Lo6HHaDEtFlRg8aeWlFIqN0YDbBhgbVsqtljfHqLYUbjSlHT5IjujdKq5TrVnOXx4PFoBp-1WiPGP5eQqMlTTwTL5J5nWyMp4u4bZBIFkeyAv4hAlm9oiz4ZDOJLgpFSjgi1tqBqzBJUWVLUYnUY8Hk68ySI8NdlZLN2OMpF5_dXw/s716/Untitled.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="503" data-original-width="716" height="450" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPSZ2NWtlFHbZr0Lo6HHaDEtFlRg8aeWlFIqN0YDbBhgbVsqtljfHqLYUbjSlHT5IjujdKq5TrVnOXx4PFoBp-1WiPGP5eQqMlTTwTL5J5nWyMp4u4bZBIFkeyAv4hAlm9oiz4ZDOJLgpFSjgi1tqBqzBJUWVLUYnUY8Hk68ySI8NdlZLN2OMpF5_dXw/w640-h450/Untitled.png" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />Κριτικές για την «Εμφάνεια»:<br /><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">- «Τα Ποιητικά», τεύχος 46, από τον Γιώργο Βέη.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">- "Culture Book": <a href="https://www.culturebook.gr/kritiki-parousiasi/h-theologia-ekei-exo-emfaneia-konstantinos-syrmos-kritiki-apo-ton-apostolo-thivaio.html?fbclid=IwAR24ojI5ivSccS6Zu2eNwnFLMudp153mngC1lriWaUYgYFLUGjAMbkcjDjg" target="_blank">Η θεολογία, εκεί έξω/ Κωνσταντίνος Σύρμος, «Εμφάνεια» - Κριτική από τον Απόστολο Θηβαίο</a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">- "Culture Book": <a href="https://www.culturebook.gr/kritiki-parousiasi/o-astikos-poihtikos-neonatouralismos-tou-konstantinou-syrmou-kritiki-apo-ton-dimo-chloptsioudi-1.html?fbclid=IwAR2FZHZmsfsQq7qWaTjS283l1s2h1xjC7Bw7VlO4RRYsoWthd7NDt6nmvyQ" target="_blank">Ο αστικός ποιητικός νεονατουραλισμός του Κωνσταντίνου Σύρμου - Κριτική από τον Δήμο Χλωπτσιούδη</a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">- "Paspartou", διαβάστε <a href="https://paspartou.gr/giorgos-royskas/emfaneia-toy-konstantinoy-syrmoy-ekdoseis-bakhikon-2020" target="_blank">ΕΔΩ</a>, από τον Γιώργο Ρούσκα</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">- «Περί Ου», διαβάστε <a href="https://www.periou.gr/%ce%b1%ce%bd%ce%b8%ce%bf%cf%8d%ce%bb%ce%b1-%ce%b4%ce%b1%ce%bd%ce%b9%ce%ae%ce%bb-%ce%ba%cf%89%ce%bd%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%af%ce%bd%ce%bf%cf%82-%cf%83%cf%8d%cf%81%ce%bc%ce%bf%cf%82-%ce%b5/" target="_blank">ΕΔΩ</a>, από την Ανθούλα Δανιήλ</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">- "texnesonline", διαβάστε <a href="https://www.texnesonline.gr/2020/12/blog-post_98.html?fbclid=IwAR2AxZt7zKHxfaVyH9YUawm75FHfMGKzxs0QhWMy_SbnvdX7V2xssUgFp9A" target="_blank">ΕΔΩ</a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><p>
</p>
<p></p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>
<br /><span><br /></span>
<p></p>
<p>
<span><br /></span>
</p>
<p>
<span><br /></span>
</p>
<p>
<span><br /></span>
</p>
<p>
<span><br /></span>
</p>
<p>
<span><br /></span>
</p>
<p>
<span><br /></span>
</p>
<p>
<span><br /></span>
</p>
<p>
<span><br /></span>
</p>
</span></div>Κωνσταντίνος Σύρμοςhttp://www.blogger.com/profile/16943971034978538155noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4867041119934902976.post-34942874622482053712022-12-04T10:13:00.005-08:002022-12-04T10:28:08.195-08:00Tik-tok & Tικ-τοκ<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://www.newsit.gr/wp-content/uploads/2022/10/iran-1-1-2048x1365.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="533" data-original-width="800" height="533" src="https://www.newsit.gr/wp-content/uploads/2022/10/iran-1-1-2048x1365.jpg" width="800" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Φωτογραφία: Reuters</td></tr></tbody></table><br /><span></span><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0in; text-align: left;"><span style="font-size: 16pt;">«Μα
οι διαδηλώσεις δεν αλλάζουν τα πράγματα. Εσύ θα γίνεις ο ήρωας ή η ηρωίδα; Εσύ
θα σώσεις τον κόσμο; Άσε εκεί τα κορόιδα να νομίζουν ότι κάτι κάνουν. Τίποτα
δεν κάνουν, μόνο μας ταλαιπωρούν και μας καθυστερούν από τις δουλείες μας! Άκου
που σου λέω, που να τρέχεις τώρα να φωνάζεις, να τρως ξύλο, δακρυγόνα,
προσαγωγές, ενδεχομένως και να πεθάνεις. Κάτσε σπίτι, συμμορφώσου, συμβιβάσου,
προσαρμόσου. Δες κάποιο σόου στην τηλεόραση να διασκεδάσεις, σχολίασε στο
facebook, αγόρασε κάτι online, ξεχάσου λίγο στο tik-tok. Μια ζωή την έχουμε».</span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0in; text-align: left;"><span style="font-size: 16pt;"><br /></span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0in; text-align: left;"><span style="font-size: 16pt;">Υπάρχει
όμως κι ένα άλλο τικ-τοκ, αυτό του χρόνου, της διάρκειας που αφιερώνεις για
κάθε τι που επιλέγεις να ξοδέψεις τον χρόνο σου. Ο χρόνος προέρχεται από το αιώνιο
ερώτημα για την νοηματοδότηση της ζωής, το οποίο είναι μία φιλοσοφική εφεύρεση
προωθούμενη από όσους συμφέρει να μην έχει κανείς την απάντηση. Να ξοδεύεσαι
από εδώ και από εκεί εξαιτίας αυτής της μάταιας αναζήτησης. Να ακυρώνεις την
πίστη σε εσένα χαρίζοντας την σε κάποιον Θεό που σε δασκάλεψαν ή σε αντικείμενα
(χρήματα), που χωρίς αυτά δεν μπορείς να αποκτήσεις άλλα αντικείμενα, αυτά που
- και πάλι σε δασκάλεψαν να πιστεύεις - ότι τα έχεις ανάγκη.</span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0in; text-align: left;"><span style="font-size: 16pt;"><br /></span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0in; text-align: left;"><span style="font-size: 16pt;">Ο
κόσμος οδηγείται στον απόλυτο ατομικισμό, γιατί ο ένας δεν μπορεί να αλλάξει
τίποτα, δεν μπορεί να αντιδράσει, δεν μπορεί να αναλύσει τη σκέψη και τις ιδέες
του συνομιλώντας με τον εαυτό του. Δεν μπορεί να αλλάξει γνώμη, δεν έχει τη
δύναμη να αντισταθεί. Ο κάθε άνθρωπος νιώθει πλέον ως ένα ξεχωριστό είδος και η
δική του ζωή εκλαμβάνεται από τον ίδιο ως το προσωπικό του μονοπάτι που, φυσικά,
πρέπει να κάνει τα πάντα για να ξεχάσει πως το μονοπάτι αυτό κάποτε
τελειώνει. </span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0in; text-align: left;"><span style="font-size: 16pt;"><br /></span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0in; text-align: left;"><span style="font-size: 16pt;">Ας
φανταστούμε για μια στιγμή πως όλοι οι άνθρωποι, νεκροί, ζώντες και αγέννητοι,
είναι ένα και το αυτό και ότι ο άνθρωπος δεν είναι το δέρμα, το ύψος, το φύλλο, τα
γεννητικά όργανα, η όλη του εξωτερική δομή, αλλά μόνο ο εγκέφαλός. Ένα ον δηλαδή, </span><span style="font-size: 21.3333px;">αποτελούμενο από πολλούς εγκεφάλους, που μέσα από τον πολλαπλασιασμό του και τα σώματα που έχει, επιζεί και εξελίσσεται. </span><span style="font-size: 16pt;">Τώρα, αν προσθέσουμε στην εξίσωση ότι ο κόσμος μας είναι φτιαγμένος από την έννοια των
αντιθέτων, αυτό σημαίνει πως, αυτό που πολλαπλασιάζεται, μοιραία
αποτελείται από τις ατομικότητες που το απαρτίζουν. Αυτή είναι η αναπόφευκτη πραγματικότητα
που μας ορίζει κι έτσι ο κάθε εγκέφαλος ατομικά πολέμα πάντοτε το σύνολό
του, νομίζοντας πως αυτός ο ένας είναι το είδος.</span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0in; text-align: left;"><span style="font-size: 21.3333px;"><br /></span></div><div style="line-height: normal; margin-bottom: 0in; text-align: left;"><span style="font-size: 21.3333px;">Να λοιπόν η δύναμή σου για να αλλάξουν όλα, η ομάδα, η συνεργασία, η ενοποίηση. </span><span style="font-size: 16pt;">Να λοιπόν η αθανασία σου, να το χαμένο νόημα της
ύπαρξής σου, να η αιωνιότητά σου, η ίδια η ζωή σου και ο τρόπος που τη βίωσες.<br /></span></div><br />Κωνσταντίνος Σύρμοςhttp://www.blogger.com/profile/16943971034978538155noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4867041119934902976.post-24800881656774213522022-03-01T14:18:00.003-08:002022-03-01T14:20:09.286-08:00Ο πόλεμος στην τέχνη<p style="text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiFUbdQhUc4xazgJoXgStGYqX_FhVuncTcjASHhu7qvjHcJEsXJFz-4l1XfRu9tsNW0IMKWQSM4LzYjzINuVWL6T5CnyfaN17IsG8s7Qqx9JVrqyrvxhzpi2Tfiff-x8i5qBj0WkzjOGsoahgQCS38kSLq8CfPUwnK4RBWA_FJuaIomfF6sj0MG0Zb6gg=s896" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="896" data-original-width="590" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiFUbdQhUc4xazgJoXgStGYqX_FhVuncTcjASHhu7qvjHcJEsXJFz-4l1XfRu9tsNW0IMKWQSM4LzYjzINuVWL6T5CnyfaN17IsG8s7Qqx9JVrqyrvxhzpi2Tfiff-x8i5qBj0WkzjOGsoahgQCS38kSLq8CfPUwnK4RBWA_FJuaIomfF6sj0MG0Zb6gg=s16000" /></a></p><span></span><p>Το εμπάργκο στους Ρώσους καλλιτέχνες, στις καλλιτεχνικές ομάδες και τα συναφή, δεν πλήττει τους Ρώσους, πλήττει αυτούς που δεν θα έχουν την ευκαιρία να τους ακούσουν και να τους δουν. Εμάς, δηλαδή. Η τέχνη είναι ο αντίθετος πόλος του πολέμου, δεν πρέπει ποτέ μα ποτέ να επιτρέπουμε τέτοιες ενέργειες. Ο αποκλεισμός της τέχνης δεν είναι όπλο, είναι εκπυρσοκρότηση που μας τραυματίζει.</p><p>Ακολουθούμε πιστά και αναγκαστικά το ΝΑΤΟ και τις Ευρωπαϊκές αποφάσεις, για μία χώρα που δέχθηκε εισβολή, θα μου πεις. Θα σου πω ότι η Κύπρος, η αδελφή μας χώρα, είναι υπό κατοχή από μία χώρα του ΝΑΤΟ και οι ευρωπαίοι και το ΝΑΤΟ σφυρίζει αδιάφορα. Θα σου πω για την Γιουγκοσλάβα και το Κόσσοβο και πόσες άλλες χώρες, που οι Αμερικάνοι με συμμάχους τους Άγγλους και τους Γερμανούς, ήταν αυτοί οι εισβολείς. Για να μην αναφερθούμε στους Ταλιμπάν, που, αφού όλοι αυτοί τους έθρεψαν και τους όπλισαν, αφού υποχώρησαν με πρωτοφανή δειλία από την χώρα, τώρα πλέον τους αποδέχονται και συνομιλούν μαζί τους. </p><p>Όλα γύρω μας είναι μια φτηνή υποκρισία που την δεχόμαστε και τελικά, ίσως και να τρέφουμε την φαντασίωση ότι ζούμε, ότι έχουμε ευαισθησίες, ότι υπάρχει ένας σκοπός, εξαιτίας της. Αντί να κάνουμε εμπάργκο στην Ρωσική τέχνη, θα έπρεπε να τη διαφυλάττουμε. Αντί όπλων, θα έπρεπε να στέλνουμε φάρμακα και μαζί με τις Ουκρανική σημαία θα έπρεπε να κρατάμε και την Κυπριακή. Οι πολίτες, εμείς, οι Ουκρανοί, οι Ρώσοι, όλοι μας, δεν είμαστε θύματα. Είμαστε αυτοί που εκτρέφουμε και συντηρούμε και εκλέγουμε όλους αυτούς τους παρανοϊκούς πολέμαρχους. Δεν υπάρχουν θύματα, υπάρχουν μόνο αυτοί που ανέχονται και αυτοί που εκμεταλλεύονται αυτήν την ανοχή.</p><p><br /></p><p><br /></p>Κωνσταντίνος Σύρμοςhttp://www.blogger.com/profile/16943971034978538155noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4867041119934902976.post-16357599079924299382021-12-31T08:39:00.168-08:002023-04-27T11:18:05.798-07:00Λογοτεχνία & Δισκογραφία Κωνσταντίνου Σύρμου<p></p><h4 style="text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_YYnpKUqNZKaYw510USB_xx_Gqmvb_5z9NT-pqLqmu1mrspEmYEfMXwDvuMuoYhJwSbxMPZT1R3uLs4R6Bi5MfagVnE2UtwZx9bNAiqT5I8ILtCodtPRmUSLKbKR_Pol6398BL1fMR-DrbwEdJOFqNa78oN6PxJXrgB0C0ylx7Tzvg8yE6X9oGHmU0g/s1743/media.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1743" data-original-width="1167" height="421" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_YYnpKUqNZKaYw510USB_xx_Gqmvb_5z9NT-pqLqmu1mrspEmYEfMXwDvuMuoYhJwSbxMPZT1R3uLs4R6Bi5MfagVnE2UtwZx9bNAiqT5I8ILtCodtPRmUSLKbKR_Pol6398BL1fMR-DrbwEdJOFqNa78oN6PxJXrgB0C0ylx7Tzvg8yE6X9oGHmU0g/w281-h421/media.jpg" width="281" /></a></div>ΝΥΧΤΑ</h4><h4 style="text-align: left;">Το πρωί όταν άνοιξα τα μάτια μου<br />οι κουρτίνες είχαν πετρώσει<br />έμοιαζαν με τσιμεντένιο ακορντεόν<br />Ο καθρέφτης είχε πέσει κάτω<br />σπασμένος</h4><h4 style="text-align: left;">Τα ανοιγμένα φύλλα της ντουλάπας<br />κρέμονταν σαν μισοσκισμένες σελίδες βιβλίου<br />κι όλα τα ρούχα τσαλακωμένα, φορεμένα</h4><h4 style="text-align: left;">Το συρτάρι του κομοδίνου<br />έχασκε όπως ένα στόμα ανοιχτό<br />Η φωτογραφία είχε βγει απ’ την κορνίζα<br />μα το τζάμι παρέμενε άθικτο<br />και το σεντόνι βρισκόταν στρωμένο<br />κάτω από το κρεβάτι</h4><h4 style="text-align: left;">Οι παντόφλες<br />πλάι πλάι στην πόρτα<br />πιεσμένες σαν ακόμη να κουβαλούν<br />ένα σώμα</h4><h4 style="text-align: left;">Το φως ανοικτό<br />είχα ξεχάσει να το σβήσω πριν κοιμηθώ<br />και η νύχτα εξαγριωμένη<br />δεν βρήκε μέρος για να κρυφτεί</h4><div><br /></div><div style="text-align: left;"><h4><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyoPYBrg8ZBUYdgAWGW_DExFhHuydzwHF7lY15DHpYv2wtzSIJwMYS4OJxWQdSUAIj5ISkD3rg35F68u2sy68mvSvFcUUzhlfFVelHwfG2jX7ePzSyqMbb8Qj4RX7iq6X1OAGqNaIVsFvC9QaViH-DA3HB3IB45TVF55YSIpmGIsE0gKfZHIuAmw4L4w/s1920/131083751_930793184118513_3216313825972363869_n.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1920" data-original-width="982" height="342" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyoPYBrg8ZBUYdgAWGW_DExFhHuydzwHF7lY15DHpYv2wtzSIJwMYS4OJxWQdSUAIj5ISkD3rg35F68u2sy68mvSvFcUUzhlfFVelHwfG2jX7ePzSyqMbb8Qj4RX7iq6X1OAGqNaIVsFvC9QaViH-DA3HB3IB45TVF55YSIpmGIsE0gKfZHIuAmw4L4w/w201-h342/131083751_930793184118513_3216313825972363869_n.jpg" width="201" /></a></div>ΕΡΑΣΤΕΣ</h4><h4><br />Διασχίζοντας τους κόσμους<br /><br />στην ανοχή του σκοταδιού|<br /><br />άπλωσε το χέρι της<br /><br /><br />Πάντα ένα τελευταίο χάδι<br /><br />μετά από κάθε τελευταίο<br /><br />οι εραστές αναζητούν</h4></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNz8Ws9t9K2hzGKca2I30cLvXHM6Z1h7Q_aFIugDKyF1vjhcaUa6nWQFTSHYplKPGyTleYNDV-97FWyOagMJB0WC4lS6yN64wICI6d17F49xoP-0tzsmf6ZOnmcvuYjvR1eoemy9gUYnNNi2-vCStEd7rQnsMP1kBuH6d3tNX1SMmsRJ8pITCNqKyi5w/s1063/155533058_10224346533118983_4130847385882065434_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="797" data-original-width="1063" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNz8Ws9t9K2hzGKca2I30cLvXHM6Z1h7Q_aFIugDKyF1vjhcaUa6nWQFTSHYplKPGyTleYNDV-97FWyOagMJB0WC4lS6yN64wICI6d17F49xoP-0tzsmf6ZOnmcvuYjvR1eoemy9gUYnNNi2-vCStEd7rQnsMP1kBuH6d3tNX1SMmsRJ8pITCNqKyi5w/w640-h480/155533058_10224346533118983_4130847385882065434_n.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><span style="color: #e69138;">Μπορείτε να προμηθευτείτε την ποιητική συλλογή «Εμφάνεια», πατώντας </span><a href="https://ekdoseis.vakxikon.gr/shop/ekdoseis/vakxikon-poetry/emphaneia/" target="_blank"><span style="color: red;">ΕΔΩ</span></a></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><span style="color: #e69138;">Ανθολογήσεις/Κριτικές: </span><a href="https://k-syrmos.blogspot.com/2023/04/blog-post.html" target="_blank"><span style="color: red;">ΕΔΩ</span></a></span></div><div style="text-align: center;">__________________________________________________________________________</div><div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4HE5lLEgsHj5LLqNWeGWHpWntqZU0YiQcCZm2dAwz1yfqx7tzpK9izKun3h1ag7SSLzdn8KdgM3IQJXBDvA7qSisOyuwg8hdk-OX1bLMar5oIJKYBAEVB7KwcIMvBfVeAlINLFnCFmgOwdam7_tH8IorEZiV-PJe52q5k3X4uWbqQZGa0bfa3fTH14w/s1149/to-mple-tetradio-1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1149" data-original-width="750" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4HE5lLEgsHj5LLqNWeGWHpWntqZU0YiQcCZm2dAwz1yfqx7tzpK9izKun3h1ag7SSLzdn8KdgM3IQJXBDvA7qSisOyuwg8hdk-OX1bLMar5oIJKYBAEVB7KwcIMvBfVeAlINLFnCFmgOwdam7_tH8IorEZiV-PJe52q5k3X4uWbqQZGa0bfa3fTH14w/w418-h640/to-mple-tetradio-1.jpg" width="418" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><span style="color: #e69138;">Μπορείτε να διαβάσετε δωρεάν το «Μπλε Τετράδιο», πατώντας </span><a href="https://www.scribd.com/document/452649578/%CE%A4%CE%BF-%CE%9C%CF%80%CE%BB%CE%B5-%CE%A4%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%BF?fbclid=IwAR15dno4n550eiJaZXRE_84qde3dOhn_RbETvlArbRep4x8KXwg5cmDXUao#" target="_blank"><span style="color: red;">ΕΔΩ</span></a><span style="color: #e69138;"> </span><br /><span style="color: #e69138;">και να το κατεβάσετε δωρεάν αρκεί να κάνετε login.</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><span style="color: #e69138;">Εικόνες και βίντεο από την παρουσίαση </span><a href="https://k-syrmos.blogspot.com/2017/04/blog-post.html" target="_blank"><span style="color: red;">ΕΔΩ</span></a></span></div><div style="text-align: center;">_______________________________________________________________________</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3Zo1BUOSPypzpzU_3dCbyzZJuies3wkMG4RIclwbGj8Feb_-IOyQMSyPGXReLjCpCJ4d2Yuy12Xak71jQ-G5yzWqa_PDi_3BlWAmMLAzQvZ28gbcc3djN1TLOKn4NVXr9uSXC4ex1DBLqkRfXEFmVk-WMIPg9-H-Bjl9RhEnq37bpJfjxfQ3VpwPkcA/s960/img29392_a82ebfadcc03c4961e02e1b16419bec7_821_960.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="821" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3Zo1BUOSPypzpzU_3dCbyzZJuies3wkMG4RIclwbGj8Feb_-IOyQMSyPGXReLjCpCJ4d2Yuy12Xak71jQ-G5yzWqa_PDi_3BlWAmMLAzQvZ28gbcc3djN1TLOKn4NVXr9uSXC4ex1DBLqkRfXEFmVk-WMIPg9-H-Bjl9RhEnq37bpJfjxfQ3VpwPkcA/w548-h640/img29392_a82ebfadcc03c4961e02e1b16419bec7_821_960.jpg" width="548" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><span style="color: #e69138;">Μπορείτε να ακούσετε δωρεάν τα τραγούδια σε στίχους μου </span><a href="https://www.youtube.com/playlist?list=PLwnYJvh7QMc96S1Xy9oQlJJJVwLQLVl69" target="_blank"><span style="color: red;">ΕΔΩ</span></a></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><span style="color: #e69138;">Live ερμηνεία από την Φωτεινή Δάρρα στην παρουσίαση του cd:</span> <a href="https://www.youtube.com/watch?v=kO4dgZ1Dkis" target="_blank"><span style="color: red;">ΕΔΩ</span></a></span></div>Κωνσταντίνος Σύρμοςhttp://www.blogger.com/profile/16943971034978538155noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4867041119934902976.post-26789049441130728522021-12-07T07:10:00.003-08:002021-12-08T02:41:16.207-08:00Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΚΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΕΝΟΣ ΙΟΥ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgLqXHNUfe7IDUmMpgmJ7Tx2pzU2Z5Yzye-9Ujjp_Kg9AZT9oitaWXB2mA3viOqqdEHsjGPOnJ3IZsGz8iFCZuXV2TWj-KHJLw9Ho_NUGECqAlcRcZolCgAi35Fpz44Uc7vx_XHftOkzFZu-BBqflRS5hp2Vr2VUsYlDzXubIX2YsHUApcK3T6MkQXl_Q=s963" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="286" data-original-width="963" height="190" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgLqXHNUfe7IDUmMpgmJ7Tx2pzU2Z5Yzye-9Ujjp_Kg9AZT9oitaWXB2mA3viOqqdEHsjGPOnJ3IZsGz8iFCZuXV2TWj-KHJLw9Ho_NUGECqAlcRcZolCgAi35Fpz44Uc7vx_XHftOkzFZu-BBqflRS5hp2Vr2VUsYlDzXubIX2YsHUApcK3T6MkQXl_Q=w640-h190" width="640" /></a></div><div></div><div><p style="text-align: left;"><br />Φανταστείτε ένα δέντρο, τον κορμό, τα φύλλα, τους καρπούς
του και όλα τα κλαδιά του. Τώρα σκεφτείτε αυτό το δέντρο κομμένο κατά μήκος,
από πάνω ως κάτω βαθιά μέχρι τις ρίζες του, ακριβώς στη μέση. Ας κρατήσουμε
αυτή την εικόνα κι ας την αναλύσουμε, προσπαθώντας να ενώσουμε και να
εξαφανίσουμε το σχίσμα αυτού του δέντρου πλησιάζοντας ο ένας τον άλλος, όχι
παραγεμίζοντας με μίσος και μένος το κενό ανάμεσά μας.</p><p class="MsoNormal">
<br /><b>
ΠΛΕΥΡΕΣ</b><br />
<br />
Στη δεξιά πλευρά του δέντρου βρίσκουμε την εξής θέση: «Ο κορονοϊος είναι μία
επικίνδυνη και θανατηφόρα ασθένεια. Βρισκόμαστε σε μια πανδημική έξαρση που
μπορεί να σκοτώσει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και ήδη το έχει κάνει. Ο
τρόπος να καταπολεμηθεί αυτή η πανδημία είναι η «επιστήμη» και η επιστήμη λέει:
“μάσκες για όλον τον πληθυσμό, κλείσιμο σχολείων και λοκντάουν με τη μορφή αναγκαίας
επιβολής. Δηλαδή, το κράτος είναι υποχρεωμένο να επιβάλλει αυτά τα μέτρα αυτά
τα μέτρα για το κοινό καλό. Επίσης: “εμβόλια για όλον τον πληθυσμό ως μέσο
πρόληψης και διαβατήρια εμβολίου για τον περιορισμό του ιού”». <br />
<br />
Αυτή είναι η θέση που υποστηρίζει η δεξιά πλευρά του δέντρου μας, η οποία λέει
ότι πρέπει να ληφθούν αυτά τα μέτρα και πρέπει να ληφθούν ως υποχρεωτικά. Η
βάση αυτών των απόψεων είναι ο φόβος, ο φόβος προς τον κορονόϊό, ο φόβος μήπως
και δεν ληφθούν αυτά τα μέτρα και όλο και περισσότεροι άνθρωποι πεθάνουν. Ο
φόβος για τον εαυτό μας, τη ζωή μας, την ζωή όσων αγαπάμε αλλά και φόβος προς
την αριστερή πλευρά του δέντρου, για το ότι μας κάνει κακό με τις απόψεις της.<br />
<br />
Ας πάμε τώρα, με απλά και πάλι λόγια να δούμε την θέση που εκφράζει η αριστερή
μεριά του δέντρου, η οποία Ισχυρίζεται ότι: «Ο κορονοϊος είναι μία ασθένεια
πολύ σοβαρή για τους ανθρώπους μεγάλης ηλικίας και ανθρώπους με υποκείμενα
νοσήματα όπως: παχυσαρκία, διαβήτης, καρδιακές παθήσεις, νεφροπάθειες. Αλλά,
για τον μέσο όρο του πληθυσμού, η νόσηση είναι κάτι που κατά πάσα πιθανότητα δεν
θα του στοιχίσει τη ζωή. Υπό αυτή τη βάση λοιπόν ο μαζικός εμβολιασμός είναι
επιζήμιος λόγω πιθανών παρενεργειών και ο εμβολιασμός σε κάποιον που έχει
φυσική ανοσία μετά τη νόσηση, δεν έχει απολύτως καμία επιστημονική βάση. Οι
μάσκες δεν προσφέρουν τίποτα, δεν υπάρχει καμιά επιστημονική έρευνα που να το
επιβεβαιώνει, ούτε για τους ενήλικους ούτε για τα παιδιά. Το λοκντάουν επίσης
δεν έχει κάποιο επιστημονικό υπόβαθρο ούτε αντιστοίχως και το κλείσιμο των
σχολείων».<br />
<br />
Αισθάνονται ότι η επιβολή του λοκντάουν, το κλείσιμο του σχολείου και η
υποχρεωτική χρήση μασκών, ουσιαστικά προκαλούν περισσότερο κακό στον πληθυσμό
παρά καλό. Και, ότι, η χρησιμότητα του εμβολίου έχει υπερεκτιμηθεί υπό την
έννοια της ασφάλειας και της προστασίας που προσφέρει. Επίσης, ότι ο
υποχρεωτικός εμβολιασμός είναι μια ανήθικη πράξη με συνέπεια τη στέρηση της ελεύθερης
επιλογής. Αναρωτιούνται οι άνθρωποι της αριστερής πλευράς του δέντρου: «Γιατί
αγνοείται η φαρμακευτική θεραπεία; Μήπως γιατί τα φάρμακα δεν φέρνουν τεράστια κέρδη
στις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες, όπως αντιθέτως συμβαίνει με τα εμβόλια;».<br />
<br />
Οι φόβοι που εδρεύουν σε αυτήν εδώ την πλευρά είναι ο φόβος της κατάλυσης της
ελευθερίας, Ο φόβος για την αύξηση του ελέγχου από τις αρχές στη ζωή τους. Ο
φόβος για την απώλεια της αυτονομίας και της λήψης των αποφάσεων για τη ζωή
τους και ο φόβος για την οικονομική ζημιά από τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται
για την καταπολέμηση του κορονοϊού. <br />
<br /><b>
ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΙ</b><br />
<br />
Η επιλογή της ονομασίας αυτών των πλευρών ως δεξιά και αριστερή δεν ήταν
τυχαία. Υπάρχει μία έντονη πολιτική διάσταση σε αυτές τις δύο αντίθετες όψεις. Πολιτική
όχι με την κομματική έννοια αλλά με την ταξική συνείδηση του καθενός. Χαρακτηριστικό
των ανθρώπων που κινούνται ιδεολογικά στον αριστερό χώρο, είναι η καχυποψία
απέναντι στη βιομηχανία, όπως οι φαρμακευτικοί κολοσσοί. Απεχθάνονται την ιδέα
της απώλειας της αυτονομίας τους, η οποία επέρχεται στη συγκεκριμένη περίπτωση με
το να τους λέει μια φαρμακευτική εταιρία: «Εμβολιάσου και τώρα κάνε και μια
αναμνηστική δόση» κ.λπ. Στην αντίπερα όχθη, οι άνθρωποι που ιδεολογικά
κινούνται προς τα δεξιά, πιστεύουν στο κράτος, στη βιομηχανία, στο κεφάλαιο και
με προθυμία ακολουθούν τις προσταγές των κρατικών και βιομηχανικών μηχανισμών.<br />
<br />
Εδώ οφείλουμε να αναφέρουμε και ένα πολύ μεγάλο και σημαντικό κομμάτι της
κοινωνίας, που ιδεολογικά κινείται στον πατριωτικό-θρησκευτικό χώρο και το
οποίο με κάποιο τρόπο θεωρεί ότι όλα όσα συμβαίνουν είναι προϊόν συνωμοσίας. Ο
σκληρός πυρήνας των συνωμοσιολόγων θεωρεί ότι υπάρχει μία ελίτ ανθρώπων – σαν τον
Μπιλ Γκέιτς – οι οποίοι κινούν τα νήματα και συνεπικουρούν και επωφελούνται από
αυτόν των έλεγχο των μηχανισμών εξουσίας επί του πληθυσμού.<br />
<br />
Σε αυτόν τον εμφυλιακού τύπου διαχωρισμό μεγάλο ρόλο παίζουν τα μέσα μαζικής
ενημέρωσης, εντείνοντας την πόλωση – μιας και άλλωστε σε αυτήν ειδικεύονται –
με την ακραία τοποθέτησή τους ανάλογα με την πλευρά που υπηρετούν.<br />
<br /><b>
Η ΑΝΤΙΠΑΛΟΤΗΤΑ</b><br />
<br />
Η δεξιά πλευρά αποκαλεί την αριστερή: «Ψεκασμένους». Αυτούς δηλαδή που είναι
αντιεμβολιαστές (επί του συγκεκριμένου εμβολίου), τους αντίθετους προς τη χρήση
μασκών, του κλεισίματος των σχολείων, του λοκντάουν, που πιστεύουν ότι η
δεινότητα του κορονοϊού είναι μία πλάνη. Αν τα πιστεύεις αυτά είσαι ψεκασμένος.
Η αριστερή πλευρά με τη σειρά της, αποκαλεί την δεξιά «Μπολιασμένους». Ανθρώπους δηλαδή οι οποίοι έχουν υποστεί
πλύση εγκεφάλου από τα κατευθυνόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης τα οποία με έναν
συνεχή βομβαρδισμό ειδήσεων συντηρούν την λανθασμένη ρητορική, ότι αυτή η
πανδημία δεν έχει τέλος. Απόρροια αυτού είναι ότι θα κάνουν όσα εμβόλια
χρειαστεί, θα δεχθούν οποιοδήποτε μέτρο.<br />
<br />
Αυτή η αντιπαλότητα της μίας πλευράς προς την άλλη έχει προκαλέσει μία πόλωση υπαρξιακή
καθώς κάθε πλευρά επιλέγει να ενστερνιστεί από όσα στοιχεία της παρουσιάζονται,
εκείνα που βολεύουν την προσωπική της προκατειλημμένη οπτική. Τα αντικειμενικά
αληθινά γεγονότα τίθενται υπό αμφισβήτηση γιατί όλα αλλοιώνονται περνώντας από
το φίλτρο της πλευράς που έχουμε επιλέξει. Όμως, γιατί τείνουμε να κλίνουμε
προς τη μία πλευρά ή την άλλη;<br />
<br /><b>
ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΚΕΣ ΠΑΡΟΡΜΗΣΕΙΣ</b><br />
<br />
Η πλειοψηφία των ανθρώπων διέπεται από διάφορες συνειδησιακές παρορμήσεις και
αξίες, οι οποίες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην επιβίωση και την ανάπτυξή μας μέσα
στα χιλιάδες χρόνιας της ύπαρξής μας. Για παράδειγμα, η έννοια του
ενδιαφέροντος προς τον άλλον εναντίον της πρόκλησης του κακού. Η πλειοψηφία των
ανθρώπων νοιάζεται για την υγεία της οικογένειάς του και των συνανθρώπων. Δε
θέλει να βλέπει τους άλλους να υποφέρουν. Είναι η έννοια της συμπόνοιας
απέναντι σε εκείνον που αντιμετωπίζει δυσκολίες. Αυτό αποτελεί μία συνειδησιακή
παρόρμηση. <br />
<br />
Με φόντο λοιπόν την πανδημία και αυτή την συνειδησιακή μας κατεύθυνση, η δεξιά
πλευρά του δέντρου λέει: «Δεν θέλω οι άνθρωποι να πεθαίνουν από κορονοϊό, θα
κάνω λοιπόν οτιδήποτε χρειαστεί για να τους διατηρήσω ασφαλείς. Ακόμη κι αν αυτό
σημαίνει περιορισμό των ελευθεριών μου, κλείσιμο σχολείων, μάσκες σε παιδιά δύο
ετών και υποχρεωτικό εμβολιασμό όλων, γιατί αυτό θα τους κρατήσει ασφαλείς.
Αυτό είναι κάτι καλό, δεν θέλουμε οι άλλοι να υποφέρουν». Στην αριστερή πλευρά
της ίδιας συνειδησιακής παρόρμησης: «φροντίδα εναντίον της αδιαφορίας», ο
ισχυρισμός είναι ο εξής: «Παραβιάζονται οι ελευθερίες όλων μας. Καταστρέφεται η
ζωή μας, οι δουλείες μας, η οικονομική μας ευμάρεια, όλα εκείνα για τα οποία
μοχθήσαμε μια ολόκληρη ζωή. Και δεν εμπιστευόμαστε την “επιστήμη”, εκείνη την
επιστήμη που μας υποδεικνύεται».<br />
<br />
Μια άλλη συνειδησιακή παρόρμηση είναι το δίκαιο εναντίον της αδιαφορίας. Η
σύσταση των ανθρώπων σε κοινωνίες, επέφερε πολύ γρήγορα τον συνειδησιακό αυτόν
αυτοματισμό: αν αδιαφορείς για την εύρυθμη λειτουργία της κοινότητας, αυτό
πρέπει να επιφέρει συνέπειες σε εσένα και να λύθει. Η δεξιά πλευρά αναρωτιέται
για την αριστερή: «Γιατί δε φοράς μάσκα και βάζεις τη ζωή μου σε κίνδυνο, μη
αναλαμβάνοντας την κοινωνική σου ευθύνη; Γιατί δεν εμβολιάζεσαι ώστε να μειωθεί
η μεταδοτικότητα του ιού στην κοινότητα;». Η αριστερή πλευρά ανταπαντά με βάση
το «δίκαιο εναντίον της αδιαφορίας» ως εξής: «Εσύ, βγαίνεις στο γυαλί,
αποφασίζεις και διατάζεις μέτρα, όπως το κλείσιμο των σχολείων. Μέτρα τα οποία πλήττουν
τους φτωχούς, τις μειονότητες και τους αδύναμους. Αυτό δεν είναι δίκαιο!». Όπως
παρατηρεί κανείς, οι δύο πλευρές έχουν δίκιο, ερχόμενες από την ίδια συνειδησιακή
παρόρμηση, αλλά με διαφορετική ερμηνεία αυτής και διαφορετική αξιακή
ταξινόμηση.<br />
<br />
Πάμε σε μία τρίτη συνειδησιακή παρόρμηση: «εξουσία εναντίον ανατροπής».
Αναπτυχθήκαμε έτσι ώστε να εκτιμάμε την εξουσία, τους ειδικούς. Η φυλή μας
μοιραία διαχωρίστηκε σε διάφορες εξειδικεύσεις. Υπάρχουν αυτοί που γίνονται
ηγέτες, εκτιμάς την εξουσία τους, την υπηρετείς κι η κοινότητα επιβιώνει και
προχωρά. Υπάρχει όμως κι η ανατρεπτική όψη της προσωπικότητάς μας, υπό την οποία
προσπαθούμε να ανατρέψουμε την εξουσία που νιώθουμε ότι γίνεται βίαιη. Για την
δεξιά πλευρά, η ιατρική επιτροπή, η κυβέρνηση, η φαρμακοβιομηχανία είναι οι
αρχές μας. Είναι οι ειδικοί, οι επιστήμονες μας, οι έχοντες τη γνώση και
οφείλουμε να τους ακούμε. Για την αριστερή πλευρά, αυτές οι ίδιες εξουσιαστικές
αρχές έχουν ξεπεράσει τα όρια των καθηκόντων τους. Μεροληπτούν, είναι
διεφθαρμένες και άρα όσα μας προστάζουν εξυπηρετούν το προσωπικό τους κέρδος.<br />
<br />
Τέταρτη συνειδησιακή παρόρμηση είναι η «αφοσίωση εναντίον της προδοσίας». Αφορά
το να είσαι πιστός στην κοινότητα ή να την προδίδεις, πιστεύοντας ή λέγοντας
κάτι που την διαταράσσει. Το ενδιαφέρον με την συγκεκριμένη συνειδησιακή παρόρμηση,
είναι ότι αν ανήκεις σε αυτούς τους λίγους που επιζητούν την σύνθεση ανάμεσα
στις δύο πλευρές και θεωρείς ότι το να φοράνε μάσκες τα μωρά και το να κλείνεις
τα σχολεία είναι ανούσια μέτρα. Και το να εμβολιάζεις ανήλικους ή να επιβάλλεις
αναμνηστική δόση για όλους χωρίς συγκεκριμένα δεδομένα και μελέτες, δεν είναι
κάτι που πρέπει να κάνουμε. Και, παράλληλα, ότι αυτές οι θεωρίες συνωμοσίας
είναι παρανοϊκές, ότι τα εμβόλια προφανώς προστατεύουν και κάποια περιοριστικά
μέτρα είναι απαραίτητα, τότε και οι δύο πλευρές σε μισούν, σε θεωρούν εχθρό και
εκπρόσωπο της αντίθετης πλευράς από τη δική τους.<br />
<br />
Μια ακόμη ενδιαφέρουσα συνειδησιακή παρόρμηση είναι η ιερότητα ενάντια στην
εξαχρείωση. Αν είσαι χριστιανός το να κάψει κάποιος έναν σταυρό, πιθανότατα θα
το θεωρήσεις ως βεβήλωση. Ή αν κάψουν τη σημαία της πατρίδας σου. Αν είσαι
απόλυτα υγιής, το να σε υποχρεώνει κάποιος να κάνεις μία ένεση, είναι βεβήλωση.
Η δεξιά πλευρά λοιπόν, υπό το σκεπτικό της ιερότητας ενάντια στην εξαχρείωση,
ισχυρίζεται: «Το σώμα μου πρέπει να διατηρηθεί ασφαλές απέναντι στον κορονοϊό.
Ο κορονοϊος σκοτώνει, θα κάνω ότι μπορώ για να τον αποφύγω και μου προκαλούν
αηδία αυτοί που κυκλοφορούν χωρίς μάσκα, δεν εμβολιάζονται και βήχουν παντού».
Στην αριστερή πλευρά τώρα: «Το σώμα μου είναι ιερό, θέλεις να βάλω μέσα του
αυτό το <span lang="EN-US">mRNA</span>, το οποίο
είναι κάτι καινούριο, χωρίς ενδελεχή τεστ και δεδομένα. Και παραβιάζεις
δικαιώματα που εγώ θεωρώ επίσης ιερά, όπως το δικαίωμα μου να μη φορώ μάσκα ή
την δυνατότητα του να επιλέγω» κ.λπ.<br />
<br />
Η τελευταία συνειδησιακή παρόρμηση είναι η ανεξαρτησία εναντίον της καταπίεσης.
Αυτή ίσως να είναι κι η σημαντικότερη. Φέρνει σε αμφισβήτηση την αυτονομία μου
απέναντι σε αυτόν που με υποχρεώνει να κάνω κάτι, περιορίζοντας την ελευθερία
μου. Σε αυτήν την συνειδησιακή παρόρμηση η αριστερή πλευρά έχει το πάνω χέρι,
λέγοντας ότι: «Δεν μπορείς να στερείς τις ελευθερίες μου αν δε συντρέχει ένας
πραγματικά σοβαρός λόγος. Κι αυτή η πανδημία δεν δικαιολογεί τη στέρηση των
ελευθεριών και των δικαιωμάτων μου. Αυτή η πανδημία επηρεάζει τους μεγάλους σε
ηλικία και τους ασθενείς. Εγώ δεν ανήκω σε καμιά τέτοια ομάδα ανθρώπων, γιατί
μου επιβάλλεις το τι θα κάνω; Γκρεμίζεις την οικονομία, μου λες να φορώ μάσκα
και να υποχρεώσω και το παιδί μου να φορά. Να εμβολιάσω τον υγιή εαυτό μου και
το υγιές παιδί μου». Αυτό είναι αποτρόπαιο για την συνειδησιακή παρόρμηση της
ανεξαρτησίας εναντίον της καταπίεσης. Επ’ αυτού, η δεξιά πλευρά υποστηρίζει
ότι: «Θέλουμε την άρση των μέτρων, θέλουμε την ελευθερία μας, αλλά η ελευθερία
του καθενός σταματά εκεί που ξεκινά να επηρεάζει έναν άλλον.<br />
<br /><b>
ΚΑΙ ΤΏΡΑ ΕΜΕΙΣ</b><br />
<br />
Τώρα που θεμελιώσαμε αυτές τις θέσεις πάνω στις συνειδησιακές μας παρορμήσεις,
ας αναρωτηθούμε: «Μπορώ να μπω στη θέση του άλλου; Μπορώ να κατανοήσω το
σκεπτικό και την πραγματικότητά του και το γιατί πράττει όπως πράττει; Αν έστω
λίγο μπορώ, τότε μπορώ και να έχω ένα διάλογο με την άλλη πλευρά». Αυτό
οφείλουμε να είναι το ζητούμενο για όλους μας, να αναζητήσουμε την σύνθεση και
όχι την αντίθεση. Πρέπει να καταλήξουμε σε κάτι ζωντανό, που να βγάζει νόημα
για όλους μας. Για να συμβεί αυτό χρειάζεται πρώτα να αναγνωρίσουμε το πρόβλημα.
Αυτός ο διαχωρισμός ανάμεσα σε «Ψεκασμένους» και «Μπολιασμένους» και το γεγονός
ότι τα Μ.Μ.Ε δημιουργούν την πόλωση και εργαλειοποιούν τον διαχωρισμό αυτόν,
αυτό είναι το πρόβλημα. Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτό που συμβαίνει είναι μία
υπαρξιακή απειλή της λογικής σκέψης.<br />
<br />
Η αποσύνδεσή μας σε μεριές, σε ομάδες και αντίπαλα στρατόπεδα σε παγκόσμια
πλέον εμβέλεια, είναι τροχοπέδη για την πρόοδο του πολιτισμού. Μοιάζει αδύνατο
πλέον και το να συμφωνήσουμε για το τι είναι καλό και τι είναι κακό. Όλα τα
γεγονότα τίθενται υπό αμφισβήτηση, η εξουσία μοιάζει να μη λαμβάνεται υπόψιν
εκτός κι αν πρόκειται για την εξουσία που εσύ υποστηρίζεις. Και οι θεωρίες
συνωμοσίας έρχονται στο προσκήνιο όταν θες να στηρίξεις με δεδομένα αυτό που
πιστεύεις βάσει των συνειδησιακών σου παρορμήσεων. Μέσω του ίντερνετ μπορεί
πλέον να βρεις επιχειρήματα να υποστηρίξει το οτιδήποτε, ανεξαρτήτως οπτικής
γωνίας. <br />
<br />
Η μεγάλη πρόκληση της εποχής μας είναι να υπερνικήσουμε τη δαιμονοποίηση και την
εχθροποίηση των μεν από τους δε, τους εξτρεμιστές και των δύο πλευρών. Και μέσα
από τον διάλογο των σκεπτόμενων ανθρώπων, ξεπερνώντας τις προκαταλήψεις μας, να
βρούμε τα σημεία που μας ενώνουν και που μπορούν να κάνουν το δέντρο της
ύπαρξης μας ολόκληρο και πάλι.<o:p></o:p></p></div><div><span><br /></span></div>Κωνσταντίνος Σύρμοςhttp://www.blogger.com/profile/16943971034978538155noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4867041119934902976.post-64530305385849835592021-11-23T03:51:00.011-08:002021-11-24T09:55:43.802-08:00Το ανάπηρο του αναπήρου<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-OHKXG8GW8Bo/YZzUX-jfROI/AAAAAAAAD6s/wK1bISg6k1caGf7bzVjEvRGdZMYaIlCUgCLcBGAsYHQ/s1019/Screenshot_1.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="532" data-original-width="1019" height="334" src="https://1.bp.blogspot.com/-OHKXG8GW8Bo/YZzUX-jfROI/AAAAAAAAD6s/wK1bISg6k1caGf7bzVjEvRGdZMYaIlCUgCLcBGAsYHQ/w640-h334/Screenshot_1.png" width="640" /></a></div><br />Στην φωτογραφία που παραθέτω, είναι η δήλωση του Δημήτρη Παπαϊωάννου, κορυφαίου χορευτή, χορογράφου και σκηνοθέτη, σε συνέντευξή του στον ιστότοπο iefimerida. Έσπευσαν ανάπηροι ακτιβιστές, καλλιτέχνες, άλλοι, πολέμαρχοι των δικαιωμάτων και λοιποί, να διαμαρτυρηθούν και να αντιδράσουν για την χρησιμοποίηση με μειονεκτική έννοια της λέξης «ανάπηρο». Ως άνθρωπος με κινητικά προβλήματα κι εγώ, ως ανάπηρος, να πω ότι πρέπει επιτέλους να αποφασίσουμε τι είμαστε. Λέγοντας ανάπηρη την κοινωνία χρησιμοποιούμε τον όρο οι ίδιοι οι ανάπηροι με αρνητικό πρόσημο ως προς την κοινωνία και τα μέλη της, για τη μη ισότιμή μας συμπερίληψη σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Αυτοαποκαλούμαστε ανάπηροι για να προσδώσουμε ακριβώς την αρνητική θέση που έχουμε τεθεί από το ιατρικό μοντέλο και την εκάστοτε κοινωνικοπολιτική θέασή μας. Αν ψάχνουμε αφορμές για να αναδείξουμε τη μαχητικότητά μας και την αδικία που υφιστάμεθα, τότε θα βρούμε αμέτρητες και ουσιαστικές.<br /><br />Έχω αρχίσει να απεχθάνομαι αυτή την αστυνόμευση των λέξεων, αυτά τα ραπίσματα από γκλομπς-αναρτήσεις, δηλώσεις, νουθεσίες πάνω στην έκφραση, στην μεταφορική έννοια, στην παρομοίωση που μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος. Αυτήν την ελατηριακή αντίδραση και καταπόντιση του ατόμου - από κάθε λογής προστάτες - που τόλμησε να ξεστομίσει τις απαγορευμένες λέξεις.. Αυτή η Οργουελική πραγματικότητα που οδεύουμε ολοταχώς, θα μας οδηγήσει σε έναν δρόμο λειψό, θλιβερό και αγύριστο. Η σκέψη φέρει τη λέξη, όχι το αντίθετο. Αυτό φυσικά δεν αφορά μόνο τα θέματα της αναπηρίας αλλά αμέτρητα πλέον ζητήματα. Εδώ οφείλω να κάνω έναν διαχωρισμό ως προς φράσεις τύπου: «ειδικές ανάγκες, μεγαλείο ψυχής», και λοιπές άλλες, που συνοδεύουν αναφορές σε αναπήρους, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό γιατί ακριβώς προσδίδουν συγκεκριμένη αρνητική ή φαντασιακή υπόσταση - αναλόγως την περίσταση - στο υποκείμενο. Από μόνες τους αυτές οι φράσεις προφανώς είναι δόκιμες, το πλαίσιο που εντάσσονται και η αιτία που εκφέρονται είναι το πρόβλημα.<br /><br />Αν μάθουμε στα παιδιά μας να αγαπούν τους ανθρώπους, όλους τους ανθρώπους, αν παλέψουμε όλοι για την παιδεία, τότε οι λέξεις και τα χείλη που τις προφέρουν θα είναι όλα αθώα. Ακόμη όμως κι αν οι λέξεις, οι όποιες λέξεις σε θίξουν, τότε μάθε γιατί τις είπε ο άλλος, τι εννοούσε, πως βλέπει την αναπηρία - εν προκειμένω. Και αν δεν έχει τη σωστή οπτική μάθε του τη. Όχι δεν μισεί τους αναπήρους αυτός που θα χρησιμοποιήσει αυτόν τον όρο αρνητικά, προσδίδει ακριβώς την έννοια που του πρέπει. Γιατί δεν είμαστε ανάπηροι, είμαστε άνθρωποι.<br /><br /><p></p>Κωνσταντίνος Σύρμοςhttp://www.blogger.com/profile/16943971034978538155noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4867041119934902976.post-20231186674592230102021-07-27T14:36:00.001-07:002021-07-27T14:37:59.768-07:00Τα μάτια του Θεού<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-LNERDmo6wz4/YQB7r9WiuSI/AAAAAAAADw4/UxZ5-MU8ZCYYYJ8NxGpzp33vXMRpRvdHACLcBGAsYHQ/s900/newborn_by_losalamos_d2psibd-fullview.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="603" data-original-width="900" height="428" src="https://1.bp.blogspot.com/-LNERDmo6wz4/YQB7r9WiuSI/AAAAAAAADw4/UxZ5-MU8ZCYYYJ8NxGpzp33vXMRpRvdHACLcBGAsYHQ/w640-h428/newborn_by_losalamos_d2psibd-fullview.jpg" width="640" /></a></div><br /><p></p>
<p class="MsoNormal">“«Μην κάνετε άλλα παιδιά, ας σβήσουμε. Εμείς που πατούμε
τώρα τη γη, οι τελευταίοι μπορούμε να γίνουμε, οι εκλεκτοί να βρεθούμε του
είδους. Η όρασή μας να δει το τελευταίο χυμένο αίμα. Να χτίσουμε για μας κι όχι
για τον επόμενο. Να είμαστε κάποτε όλοι μεγάλοι μα κι όλοι μικροί, να είμαστε
εμείς τα παιδιά που δεν θα γεννάμε. Να μείνει ο πολιτισμός, τα έργα, τα κτήρια
μας, να γίνουν η νέα φύση που θα υποδεχτεί το μετά-τον-άνθρωπο. Ας σταματήσουν
εδώ οι εφευρέτες τις ανακαλύψεις, ανακαλύπτοντας τη μη ανακάλυψη. Ας
σταματήσουν εδώ οι ποιητές να γράφουν, ας περπατούν, ας τρώνε, ας κοιμούνται
απαγγέλοντας ποιήματα. Μην γνωρίσετε άλλους πλανήτες και βαθύτερους βυθούς, μη
μάθετε τη γρηγοράδα της γλώσσας ενός βατράχου ή τον ακριβή βαθμό ευφυΐας του
χιμπαντζή. Μην εξηγήσετε το κάθε όνειρο, μην αντιστοιχήσετε άλλους
συμβολισμούς. Μην θεραπεύεστε. Γεράστε, πονέστε, κλάψτε, ουρλιάξτε. Πείτε την
αλήθεια. Απολαύστε το υπαρκτό. Το προσεχώς τωρινό. Βγάλτε τα μάτια του Θεού,
αντιστρέψτε τους ρόλους, αφήστε τον τυφλό και να πιστεύει σε εσάς».<br />
<br />
Δεν πρόλαβε να πει μια λέξη παραπάνω, το πλήθος του επιτέθηκε, τον ξέσκισαν με
τα νύχια τους, τον τρύπησαν με τα μάτια τους, Έφαγαν τα ρούχα του, τα βιβλία
του τα σανδάλια του, τη σάρκα του όλη. Τίποτα δεν έμεινε από αυτόν, ούτε καν
όσα είπε. Αμέσως μετά κανείς δεν θυμόταν τον σωματότυπο, το φύλο ή κάποιο
χαρακτηριστικό του ανθρώπου που μίλησε έτσι. Απορούσαν μάλιστα σαστισμένοι, τι στο
καλό γυρεύαν στην πλατεία όλοι μαζεμένοι”.<br />
<br />
«Γιατί διάλεξες αυτό το ακατανόητο τέλος στην ιστορία σου;», τη ρώτησε κοιτώντας
το χαρτί. «Ακατανόητο; Καθόλου. Είναι απολύτως κατανοητό», του είπε και
συνέχισε τη φράση της με απάθεια: «Απέτυχαν, γεννηθήκαμε».<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"><br />Κωνσταντίνος Σύρμος</p>Κωνσταντίνος Σύρμοςhttp://www.blogger.com/profile/16943971034978538155noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4867041119934902976.post-28917185883401896192021-02-18T13:53:00.003-08:002021-02-18T14:02:10.191-08:00Συγγραφικές Εξομολογήσεις: Κωνσταντίνος Σύρμος | Literature.gr<p> </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-1HT1iQVjCTY/YC7dV4EFtFI/AAAAAAAADlc/Y06gF__rOpY3DMNvapxK39L1iLLTDqptQCLcBGAsYHQ/s1103/literaturegr.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="728" data-original-width="1103" height="422" src="https://1.bp.blogspot.com/-1HT1iQVjCTY/YC7dV4EFtFI/AAAAAAAADlc/Y06gF__rOpY3DMNvapxK39L1iLLTDqptQCLcBGAsYHQ/w640-h422/literaturegr.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"></td></tr></tbody></table><h3 style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Τα παιδικά μου χρόνια…</span></h3><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p><p class="MsoNormal">Ήταν ξέγνοιαστα, ήρεμα, όμορφα. Δεν ένιωσα μειονεκτικά ή την
αίσθηση ότι ντρέπεται κανείς από την οικογένειά μου για εμένα (όντας γεννημένος
με κινητική αναπηρία), ούτε ότι υστερώ σε κάτι από τα δύο μεγαλύτερά μου
αδέλφια και κατ’ επέκταση από οποιονδήποτε άλλον. Συμπεριλαμβανόμουν σε όλες
τις οικογενειακές δραστηριότητες και γι’ αυτό – επειδή μεγάλωσα με αυτή την
ισότιμη όσο και αυτονόητη συμπερίληψη – οτιδήποτε απέχει από αυτή την αντίληψη
στη σημερινή κοινωνία, με βρίσκει κάθετα και πάντοτε εναντίον.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p><h3 style="text-align: left;"><b><span style="font-size: medium;">Το πρόσωπο στη ζωή μου που με επηρέασε πιο πολύ από όλα…</span></b></h3><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p><p class="MsoNormal">Δεν υπάρχει ένα πρόσωπο, υπάρχει κάθε πρόσωπο που συνυπήρξα
μαζί του με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και με επηρέασαν ως εκείνο το σημείο,
που όλους αυτούς τους επηρεασμούς ξεκίνησα να τους αναλύω και να τους αξιολογώ.</p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"><o:p> </o:p> </p><h3 style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Μου αρέσει να περνώ ώρες…</span></h3><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p><p class="MsoNormal">Γράφοντας, διαβάζοντας. Μαθαίνοντας μία ευρεία γκάμα
πληροφοριών: από νέες τεχνολογίες, τέχνες, κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, διεθνή
πολιτική κ.α. Επίσης, αναζητώντας ταινίες, μουσικές, κ.λπ. που θα με
συνεπάρουν.</p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"><o:p> </o:p> </p><h3 style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Τα πρώτα μου αναγνώσματα…</span></h3><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p><p class="MsoNormal">Ως παιδί είχα διαβάσει τον «Μικρό Πρίγκιπα» του Αντουάν Ντε
Σαίντ Εξυπερύ. Αργότερα, αρκετά μεγαλύτερος, ξεκίνησα να διαβάζω Ντοστογιέφσκι,
Νίτσε, Γιάλομ, Γονατά, Γουάιλντ, Ουγκώ, Καβάφη, Λάσκαρη, Τσέχωφ, Σοπενχάουερ,
Ρίλκε και πολλούς άλλους.</p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"> </p><h3 style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Αν δεν έγραφα θα είχα διαλέξει…</span></h3><p class="MsoNormal">Το επαγγελματικό σκάκι. Θεωρώ το σκάκι κάτι ανώτερο από
παιχνίδι, είναι ένας οδηγός επιβίωσης.</p><p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p><h3 style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Η προσωπικότητα που
θα ήθελα να γνωρίσω…</span></h3><p class="MsoNormal">Αν και δεν βρίσκεται εν ζωή, τον ποιητή – διηγηματογράφο
Επαμεινώνδα Γονατά. Θεωρώ τη γραφή του παγκοσμίως πρωτόγνωρη και μοναδική.</p><p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><b>Η δυσκολότερη ερώτηση για εμένα ήταν…</b></span></p><p class="MsoNormal">Αυτή που συνεχώς θέτω στον εαυτό μου και με ενεργοποιεί να
προχωρώ: τι υπάρχει ακόμη πιο βαθιά μέσα μου;</p><p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p><h3 style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Αν άλλαζα κάτι στον κόσμο θα ήταν…</span></h3><p class="MsoNormal">Τίποτα. Όση κι αν γύρω μας υπάρχει αδικία, βαρβαρότητα,
απανθρωπιά, εκμετάλλευση και βία, αυτά τα ίδια απεχθή στοιχεία είναι που
νοηματοδοτούν την εξελικτική μας δυνατότητα. </p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p><h3 style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Αν ένας νέος άνθρωπος με ρωτούσε πως είναι η ζωή ενός
συγγραφέα θα του έλεγα…</span></h3><p class="MsoNormal">Σαν του αρχαιολόγου που βρίσκει εκείνο το σπάνιο κομμάτι, το
βαθιά κι αιώνες θαμμένο, και αφού το ξεσκονίσει και το ταυτοποιήσει, αδηφάγα το
εκθέτει. Φυσικά, ο χώρος ανασκαφής είναι ο εαυτός του συγγραφέα.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p><h3 style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Μετανιώνω που…</span></h3><p class="MsoNormal">Δεν μετανιώνω για κάτι, ο άνθρωπος οφείλει να βάζει στο
σακίδιό του τις εμπειρίες και να προχωρά.</p><p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p><h3 style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><b>Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν…</b></span></h3><p class="MsoNormal">«Η ιστορία της τρέλας» του Μισέλ Φουκώ.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"> </p><h3 style="text-align: left;"><b><span style="font-size: medium;">Οι δικοί μου
λογοτεχνικοί ήρωες…</span></b></h3><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p><p class="MsoNormal">Ο Σβιντριγκάιλοφ, από το «Έγκλημα και Τιμωρία» του
Ντοστογιέφσκι. Δεν είναι ένας εκ των κεντρικών χαρακτήρων, όμως είναι ένας
αριστουργηματικός χαρακτήρας. Αν και ηθικά τον βαραίνει ο θάνατος πολλών
ανθρώπων, ακόμη και ο βιασμός ενός μικρού κοριτσιού, αφήνει στη Σόνια τρεις
χιλιάδες ρούβλια. Παράλληλα φροντίζει τα ορφανά του Μαρμελάντοβ, και
συγκλονισμένος από την περηφάνια της Ντούνια, αυτοκτονεί.</p><p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p><h3 style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Ένας εκδότης οφείλει…</span></h3><p class="MsoNormal">Να είναι ένας σωστός επιχειρηματίας. Να κατανοεί τις αγωνίες
του συγγραφέα. Να κρατά τον λόγο του.</p><p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p><h3 style="text-align: left;">Οι κριτικοί λογοτεχνίας…</h3><p class="MsoNormal">Οφείλουν να κρίνουν αυστηρά, αλλά με ανιδιοτελή αισθήματα
και αντικειμενικά κριτήρια.</p><p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p><h3 style="text-align: left;"><b>Στην Ελλάδα του
σήμερα η συγγραφή…</b></h3><p class="MsoNormal">Νοείται ως ένα επάγγελμα. Και νοείται ως ένα επάγγελμα για
τον καθένα.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"><o:p> </o:p> </p><h3 style="text-align: left;">Με ενδιαφέρουν οι…</h3><p class="MsoNormal">Με ενδιαφέρουν οι λέξεις. Αυτές που γράφω να με ξεκοιλιάζουν
κι αυτές που διαβάζω να με ανασυνθέτουν.</p><p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p><h3 style="text-align: left;"><b>Με τη γραφή μου στοχεύω…</b></h3><p class="MsoNormal">Να κρυφτώ όντας στη θέα όλων. </p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p><h3 style="text-align: left;"><b>Δεν θα έγραφα ποτέ για…</b></h3><p class="MsoNormal">Να ικανοποιήσω κάποιον πέραν από εμένα.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"><o:p> </o:p> </p><h3 style="text-align: left;"><b>Ζήλεψα το βιβλίο του/της…</b></h3><p class="MsoNormal">Δε ζηλεύω κάποιο βιβλίο, μονάχα θαυμάζω όσα βιβλία θα
μπορούσα να ζηλέψω. </p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p><h3 style="text-align: left;"><b>Η ζωή είναι όμορφη γιατί…</b></h3><p class="MsoNormal">Η ζωή είναι λίγες μόνο στιγμές πραγματικά και βαθιά όμορφη.
Κι αυτές οι λίγες στιγμές συμβαίνουν, επειδή όλες οι υπόλοιπες στιγμές είναι
γεμάτες αγριότητα. </p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p><h3 style="text-align: left;"><b>Η πιο σημαντική συμβουλή που άκουσα σε σχέση με την
συγγραφή…</b></h3><p class="MsoNormal">Να γράφεις, να διαβάζεις πολλές φορές τι έγραψες και ύστερα
να αφαιρείς.</p><p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p><h3 style="text-align: left;"><b>Θα τα παρατούσα όλα για…</b></h3><p class="MsoNormal">Είμαι ευχαριστημένος με τη ζωή μου, δεν θα παρατούσα ούτε
μία τόση δα στιγμή της.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"> </p><h3 style="text-align: left;"><b>Η αγαπημένη μου λογοτεχνική φράση ανήκει στον/στην…</b></h3><p class="MsoNormal">William Blake: «Πάντα λέγε ελεύθερα τη γνώμη σου και ο
τιποτένιος θα σε αποφεύγει».</p><p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p><h3 style="text-align: left;"><b>Αφορμή για το τελευταίο μου βιβλίο…</b></h3><p class="MsoNormal">Δεν υπήρξε αφορμή. Έγινε χωρίς γιατί, χωρίς επειδή
(αγαπημένη μου επίσης φράση προερχόμενη από τον φιλόσοφο Κώστα Αξελό). Νομίζω
δεν μπορεί σε μια ποιητική συλλογή να υπάρξει μία αφορμή, παρά μόνο χιλιάδες.</p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"> </p><h3 style="text-align: left;">Το επόμενό μου βιβλίο…</h3><p>
</p><p class="MsoNormal">Έχω ήδη ολοκληρωμένα δύο βιβλία, μία συλλογή διηγημάτων και
ένα μυθιστόρημα. Η συλλογή διηγημάτων αποτελείται από μικρές αλληγορικές,
υπαρξιακές ιστορίες. Το μυθιστόρημα είναι μία ιστορία με πολυεπίπεδες αφηγήσεις
και με πολλούς κεντρικούς χαρακτήρες. Η αφετηρία της ιστορίας είναι η δολοφονία
ενός παιδιού από τη θεία του, η οποία το υπεραγαπούσε.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal">ΑΡΧΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: <o:p></o:p><a href="https://www.literature.gr/syggrafikes-exomologiseis-konstantinos-syrmos/" style="font-size: large;" target="_blank">Literature.gr</a><span style="color: #3d85c6; font-size: large;">, </span><span style="font-size: large;">16.01.2021</span></p><p><br /></p><h3 style="text-align: left;"><span face="Calibri, sans-serif" style="line-height: 107%;"><span style="font-size: medium;">Διαβάστε
την ποιητική συλλογή «Εμφάνεια» του Κωνσταντίνου Σύρμου από τις Εκδόσεις
Βακχικόν<br /></span></span><div style="text-align: left;"><br /></div></h3><div><span face="Calibri, sans-serif" style="line-height: 107%;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-nqNwAXCWPVo/YC7hki37BfI/AAAAAAAADlo/0K-uoGTD9KkeGLjRfnZ7zEcrFIOyBFH-wCLcBGAsYHQ/s1743/media.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1743" data-original-width="1167" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-nqNwAXCWPVo/YC7hki37BfI/AAAAAAAADlo/0K-uoGTD9KkeGLjRfnZ7zEcrFIOyBFH-wCLcBGAsYHQ/w429-h640/media.jpg" width="429" /></a></div><br /></span></div><p><br /></p><p><br /></p>Κωνσταντίνος Σύρμοςhttp://www.blogger.com/profile/16943971034978538155noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4867041119934902976.post-65683568199629285472021-01-16T16:39:00.003-08:002021-01-16T16:39:51.701-08:00Συνέντευξη στον Ιωσήφ Αρνέ | Κωνσταντίνος Σύρμος: Με απασχολεί η κάθε έκφανση των ανθρωπίνων σχέσεων<p> <a href="https://1.bp.blogspot.com/-2e3SeOyXR7M/YAOFbc3FgFI/AAAAAAAADhY/SU3JPZ2U3yMPnFVJcrecSunJz1NWK-oUQCLcBGAsYHQ/s1200/332592-befunky-collage_3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="675" data-original-width="1200" height="360" src="https://1.bp.blogspot.com/-2e3SeOyXR7M/YAOFbc3FgFI/AAAAAAAADhY/SU3JPZ2U3yMPnFVJcrecSunJz1NWK-oUQCLcBGAsYHQ/w640-h360/332592-befunky-collage_3.jpg" width="640" /></a><br /></p><p><br />Ο Κωνσταντίνος Σύρμος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης όπου και ζει. Ασχολείται με τη συγγραφή και την αρθρογραφία. Το 2012 συμμετείχε στιχουργικά στον δίσκο Σε τόπους που δεν ξέρω ενώ το 2017 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα Το μπλε τετράδιο. Η Εμφάνεια είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.</p><p><b>Τι είναι εκείνο που σας ωθεί να γράφετε;</b></p><p>Άλλοτε μπορεί να με ωθούν βιωματικές εμπειρίες, άλλοτε κοινωνικοπολιτικά γεγονότα, όμως, αυτό ποτέ δεν συμβαίνει συνειδητά. Η στιγμή, δηλαδή, που θα ξεκινήσω να γράφω ένα κείμενο ή ένα ποίημα, έχει ως αφετηρία όλα αυτά που στοιβάζονται από την καθημερινότητα στο υποσυνείδητό μου, χωρίς χρονικούς ή άλλους περιορισμούς. Σε αντίθεση με ό,τι λέγεται συνήθως από τους συγγραφείς, δεν λυτρώνομαι από την γραφή, δεν βρίσκω διέξοδο σε αυτήν. Η γραφή είναι ο τρόπος να εκφράσω τον εαυτό μου, σε ένα επίπεδο όπου οι καθημερινές μας κουβέντες και οι παντός είδους συνδιαλλαγές μας, δεν μπορούν να ακουμπήσουν. Έτσι, κάπως, νιώθω να υπερνικώ αυτή την ανημπόρια.<br /></p><p><b>Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για εσάς να καταφέρετε να εκφράσετε τη σκέψη σας πάνω στο χαρτί;</b></p><p>Δεν είναι τίποτα από τα δύο. Γιατί, δεν λέω ποτέ στον εαυτό μου: «τώρα κάτσε γράψε» και ύστερα γράφω. Γιατί, δεν λέω ποτέ στον εαυτό μου: «έχεις πολύ καιρό να γράψεις» και ύστερα πανικοβάλλομαι επ’ αυτού. Υπάρχουν περίοδοι που γράφω μανιωδώς -κυριολεκτικά μανιωδώς- και άλλοι που δεν γράφω καθόλου. Δεν εξαρτώμαι από την γραφή αλλά όταν με βρίσκει, εμμονικά πηγαίνω μαζί της στα σκοτεινότερα μέρη.</p><p><b>Ποιες είναι οι επιρροές σας;</b></p><p>Ο Επαμεινώνδας Γονατάς, ο Χρίστος Λάσκαρης, ο Φρειδερίκος Νίτσε, ο Γιώργος Χειμωνάς, ο Ρένος Αποστολίδης, ο Βασίλης Ραφαηλίδης, ο Φερνάντο Πεσσόα, ο Κρίστοφερ Χίτσενς, ο Κωνσταντίνος Καβάφης, ο Ίρβιν Γιάλομ, ο Θάνος Ανεστόπουλος και η Μαρία Χρονιάρη. Είναι μία ευρεία γκάμα προσωπικοτήτων και αντιπροσωπεύουν πολλά και διαφορετικά είδη γραφής και σκέψης. Ως επιρροή λογίζω ακόμη και την πολιτική ή κοινωνική θέση των δημιουργών, όχι μόνο την λογοτεχνική τους έκφραση.</p><p><b>Ποια θεματολογία κρατεί τον κυρίαρχο ρόλο στα έργα σας;</b></p><p>Θα έλεγα, η κάθε έκφανση των ανθρωπίνων σχέσεων: οι οικογενειακές, ερωτικές, κοινωνικές, πολιτικές, θρησκευτικές σχέσεις. Τώρα, καθώς γράφω αυτήν την απάντηση, σκέφτομαι ότι θα εξαιρούσα τις φιλικές σχέσεις. Όχι γιατί υστερούν σε κάτι, αντιθέτως, επειδή υπερτερούν σε όλα των υπολοίπων.</p><p><b>Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο σας.</b></p><p>Η «Εμφάνεια» των εκδόσεων Βακχικόν, είναι η πρώτη μου ποιητική συλλογή και η δεύτερη συγγραφική μου παρουσία στον λογοτεχνικό χώρο. Η ποίηση, για ‘μένα, είναι η κορυφαία μορφή έκφρασης και τέχνης. Με πολύ σεβασμό και ταπεινότητα, συγκέντρωσα αυτά τα 39 ποιήματα, τα οποία γράφτηκαν σε μία περίοδο δύο-τριών ετών και πέρασαν μέσα από πολλούς εσωτερικούς μου «ελέγχους», ώστε να νιώσω ότι επάξια μπορούν να λογιστούν ως μία ποιητική συλλογή.</p><p>Οφείλω θερμά να ευχαριστήσω την ποιήτρια Ντίνα Γεωργαντοπούλου, η οποία ανήκει και εκείνη στο συγγραφικό δυναμικό των εκδόσεων Βακχικόν και με έφερε σε επαφή με τον Νέστωρα Πουλάκο, ενός εκ των υπευθύνων των εκδόσεων Βακχικόν, τον οποίο επίσης θερμά ευχαριστώ για την άκρως επαγγελματική μας συνεργασία. Επίσης, να σημειώσω, ότι είναι τιμή για ‘μένα το γεγονός ότι την επιμέλεια των ποιημάτων έκανε η ποιήτρια Μαρία Χρονιάρη, ενώ οφείλω να αναφέρω και την Άνα Ζουμάνη, η οποία με απαράμιλλη προθυμία, επέτρεψε να χρησιμοποιήσω ως εξώφυλλο της ποιητικής συλλογής ένα υπέροχο σχέδιό της.</p><p><b>Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;</b></p><p>Συγγραφέας δεν γεννιέσαι, υπό την έννοια ότι δεν υπάρχει κάποιο κληρονομικό χάρισμα, που θα σου χαρίσει την ικανότητα της συγγραφής, αρκούμενος στο ταλέντο που πιθανόν να έχεις. Συγγραφέας δεν γίνεσαι, υπό το σκεπτικό ότι δεν αρκεί να το θες ή δεν αρκεί απλώς να προσπαθήσεις. Μεταλλάσσεσαι στον άνθρωπο που εκφράζεται μέσω της γραφής: νοιώθοντας, διαβάζοντας, γράφοντας – σκίζοντας, γράφοντας – δουλεύοντας (το κείμενο) και κυρίως, αφαιρώντας.</p><p><b>Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον τομέα της λογοτεχνίας τι θα ήταν αυτό;</b></p><p>Θα άλλαζα τους περισσότερους συγγραφείς, τους περισσότερους εκδότες, τους περισσότερους μεσάζοντες, τους περισσότερους κριτικούς λογοτεχνίας και όλους τους υπουργούς πολιτισμού. Δεν θα άλλαζα τους αναγνώστες, αυτοί είναι τα «θύματα» των υπολοίπων που αναφέρω.</p><p><b>Έχετε επόμενα συγγραφικά σχέδια;</b></p><p>Υπάρχουν ολοκληρωμένα: μία συλλογή διηγημάτων και ένα μυθιστόρημα. Υπάρχουν και άλλα κείμενα που έχω ξεκινήσει. Οι καιροί οι οποίοι ζούμε και η αβεβαιότητα η οποία μας περιτριγυρίζει, δυστυχώς, δεν ευνοούν μακροχρόνια σχέδια και προγραμματισμούς. Παρόλα αυτά, είναι στο χέρι μας να συνεχίσουμε υπό τις όποιες συνθήκες. Αυτό ίσως να είναι κι η ουσιαστική και μόνη διέξοδος, να μην αλλοιωθούμε.<br /><br />ΑΡΧΙΚΉ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: <span style="color: #6fa8dc;"><a href="https://tvxs.gr/news/biblio/konstantinos-syrmos-me-apasxolei-i-kathe-ekfansi-ton-anthropinon-sxeseon" target="_blank">TVXS</a>, </span>12/01/2021</p>Κωνσταντίνος Σύρμοςhttp://www.blogger.com/profile/16943971034978538155noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4867041119934902976.post-79492488479493920692021-01-13T08:09:00.005-08:002021-01-13T08:17:14.708-08:00Γράφει ο Δημήτρης Μπονόβας | Άποψη για την ποιητική συλλογή «ΕΜΦΑΝΕΙΑ» του Κωνσταντίνου Σύρμου, εκδόσεις Βακχικόν<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-nBrlyGoQ3cI/X_8YMO6mW1I/AAAAAAAADg4/1qly4ktJNLYzsHVkVMDqUNqbxpTJG-xWgCLcBGAsYHQ/s2048/authoringmelodies.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1155" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-nBrlyGoQ3cI/X_8YMO6mW1I/AAAAAAAADg4/1qly4ktJNLYzsHVkVMDqUNqbxpTJG-xWgCLcBGAsYHQ/w360-h640/authoringmelodies.jpg" width="360" /></a></div><br /><p></p><div><div>“Δεν έγραψα ποτέ ποιήματα. / Ότι διαβάζετε, / είναι ο τρόμος της ψυχής μου. / Δοσμένος σε παραλλαγές.” Αυτό βλέπουμε με το που ανοίξουμε την ποιητική συλλογή του Κωνσταντίνου Σύρμου (το απόσπασμα ανήκει στον Χ.Λάσκαρη, από τη ποιητική του με τίτλο “Ποιήματα”, εκδ.Μπιλιέτο, 1997). Και πράγματι, δεν θα μπορούσε να βρει πιστεύω καλύτερη εισαγωγή για το βιβλίο του. Όλος αυτός ο τρόμος λοιπόν, όλη αυτή η θλίψη διατρέχει αυτή τη ποιητική από την αρχή μέχρι και το τέλος της, με μικρά διαλείμματα ευδιάθετου στίχου ανάμεσα, που όμως δεν μπορούν να ισοσκελίσουν το μεγάλο ποσοστό της αρνητικότητας. Είναι θα έλεγα οι μικρές δόσεις χαράς που χρειάζεται ο καθένας μας για να αντέξει στο μαύρο που του επιφυλάσσει η συνέχεια.</div><div>Αλλά είναι πραγματικά μαύρο αυτό που έρχεται; Ή μήπως εμείς το χρωματίζουμε; Εννοώ, μήπως εμείς είμαστε αυτοί που αρνούμαστε να δούμε ότι υπάρχει και η φωτεινή πλευρά και επιμένουμε να χρωματίζουμε την ίριδα μαύρη; Θα μου πείτε βέβαια, θ’ αλλάξει τίποτα αν εγώ το δω αλλιώς; Φυσικά και θα αλλάξει, όλα θα αλλάξουν αν εγώ, εσύ, ο οποιοσδήποτε, αποφασίσουμε να δούμε μόνο τα θετικά της κάθε κατάστασης. Αν κλείσουμε τ’ αυτιά μας στις σειρήνες και συνεχίσουμε το ταξίδι μας ανεπηρέαστοι. Κι ας επιμένει ο ουρανός να στέλνει βροχές και μπόρες. </div><div><br /></div><div><span style="color: #3d85c6;">Απόσπασμα 1</span>:</div><div><br /></div><div>Οι ορίζοντες κατέρρεαν / χαμός ερχόταν κάπου από το βάθος / Ένα κομμάτι μαύρου ουρανού / ρουφούσε τον γαλάζιο</div><div><br /></div><div>Ο αέρας εκσφενδόνιζε / στο έδαφος τα πουλιά / το ήδη γεμάτο σκουροκόκκινες στάμπες.</div><div><br /></div><div>Αν αποκτήσουμε λοιπόν όλοι μας μια τέτοια φιλοσοφία, θα δούμε ότι ακόμα και τα πιο απλά πράγματα όπως ένας περίπατος ένα ηλιόλουστο ή και μη πρωινό, μια τυχαία συνάντηση, ένα χαμόγελο, μια θελκτική μορφή μπορεί να μας φτιάξει τη μέρα, να μας αλλάξει τη διάθεση. Δεν χρειάζονται πολλά, μόνο καλή παρέα και θέληση. Θέληση να διώξουμε τον αρνητισμό μας και να προχωρήσουμε ένα βήμα παρακάτω.<br /><br /><div><span style="color: #3d85c6;">Απόσπασμα 2</span>:</div><div><br /></div><div>Θα βγω να κάνω / έναν περίπατο στην πόλη / κι εκεί το βλέμμα μου θα το τραβήξουν / τα μάτια της ή τα μαλλιά της</div><div><br /></div><div>Κι όλη αυτή η μοναξιά / όλη αυτή η λύπη / που χρόνια άγγιζα / σαν να ‘ταν σώμα / Δεν θα ξανάρθει</div><div><br /></div><div>Και θα φτάσουμε κάποια στιγμή στο σημείο όπου όλο αυτό το μαύρο που προανέφερα απλά δεν θα μας αγγίζει. Θα φτάσουμε σε ένα σημείο όπου δεν θα χρειάζεται να κλείσουμε τ’ αυτιά μας στις σειρήνες γιατί πολύ απλά δεν θα τις ακούμε. Θα καταλήξουμε σε μια κατάσταση όπου κανένα αρνητικό άτομο ή συναίσθημα δεν θα μπορεί να μας καταβάλει γιατί θα έχουμε ανέβει τόσο ψηλά που δεν θα το βλέπουμε. Κι όμως έλεγε κι ένας αγαπημένος καλλιτέχνης, από ’κει ψηλά “το μεγαλύτερο ανάκτορο, μοιάζει μ’ ένα μικρούλι τόπι”.</div><div><br /></div><div><span style="color: #3d85c6;">Απόσπασμα 3</span>:</div><div><br /></div><div>Όλοι μου φαίνεστε αόρατοι / με εμποδίζετε με την αφάνειά σας / θέλω να προχωρήσω / να μην τρακάρω στον όγκο σας</div><div><br /></div><div>Δεν βλέπω πού είστε</div><div><br /></div><div>Εμφάνεια λοιπόν, μια ποιητική που μέσα από το μαύρο της καταλήγει τελικά στο άσπρο. Μέσα από τη θλίψη της, πηγαίνει στην άλλη άκρη. Μέσα από τον τρόμο της, φτάνει τελικά στη λύτρωση. Ένα εξαιρετικό βιβλίο που θα σας “αναγκάσει” να ψάξετε πολύ βαθιά μέσα σας και να φτάσετε πολύ χαμηλά, για να σας δείξει μετά τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσετε για να βγάλετε φτερά και να πετάξετε. Γιατί πιστέψτε με, εκεί έξω υπάρχει μία θετική εκδοχή του εαυτού σας. Μένει μόνο να την ανακαλύψετε.</div><div><br /></div><div><br /></div><div><u><b>Βιογραφικό</b>:</u></div><div><br /></div><div>Ο Κωνσταντίνος Σύρμος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης όπου και ζει. Ασχολείται με τη συγγραφή και την αρθρογραφία. Το 2012 συμμετείχε στιχουργικά στον δίσκο Σε τόπους που δεν ξέρω ενώ το 2017 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα Το μπλε τετράδιο. Η Εμφάνεια είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.<br /><br /><br /><div><u><b>Περίληψη</b>:</u><br /><br /></div><div><br /></div><div>Μην τους πολεμάς</div><div><br /></div><div>κατά πρόσωπο</div><div><br /></div><div>θα σε νικήσουν</div><div><br /></div><div><br /></div><div>Κρύψου</div><div> </div><div><br /></div><div>Είναι τόσοι πολλοί</div><div><br /></div><div>οι περιπατητές του νερού</div><div> </div><div><br /></div><div>Μην τους αγγίξεις</div><div> </div><div><br /></div><div>Όταν άπειρο κι ελάχιστο ενωθούν</div><div><br /></div><div>το δεύτερο συνθετικό πάντοτε</div><div><br /></div><div>θριαμβεύει</div><div> </div><div><br /></div><div><u><b>Στοιχεία Βιβλίου</b>:</u></div><div><br /></div><div>Τίτλος: Εμφάνεια</div><div><br /></div><div>Συγγραφέας: Κωνσταντίνος Σύρμος</div><div><br /></div><div>Εκδόσεις: Βακχικόν</div><div><br /></div><div>Ημερομηνία έκδοσης: 2020</div><div><br /></div><div>Αριθμός σελίδων: 54</div><br /><br />ΑΡΧΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ <a href="https://authoring-melodies.blogspot.com/2021/01/blog-post_11.html?fbclid=IwAR15SvppACuUDwQlmqvi9nhq1LADIvLorQDMA6wjWPbOXAq1KzZlEDESEjE" target="_blank">Authoring Melodies</a>, 10 Ιανουαρίου 2021</div></div></div>Κωνσταντίνος Σύρμοςhttp://www.blogger.com/profile/16943971034978538155noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4867041119934902976.post-12236787345299964522021-01-05T11:14:00.004-08:002021-01-13T08:14:31.717-08:00Γράφει η Στέλλα Πετρίδου | Βιβλιοκριτική για την ποιητική συλλογή «ΕΜΦΑΝΕΙΑ» του Κωνσταντίνου Σύρμου, εκδόσεις Βακχικόν<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-MOIys1GFs7E/X_S5WOqC3pI/AAAAAAAADfM/2Ca328fz2oQN1AS5KPl8sp2LxfN0bWcTQCLcBGAsYHQ/s1667/texnesonline..jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1667" data-original-width="1039" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-MOIys1GFs7E/X_S5WOqC3pI/AAAAAAAADfM/2Ca328fz2oQN1AS5KPl8sp2LxfN0bWcTQCLcBGAsYHQ/w398-h640/texnesonline..jpg" width="398" /></a></div><p><br /></p><p>Ο άνθρωπος συχνά καταφεύγει στην ποίηση όταν νιώθει την ανάγκη να αποδεσμευτεί από τη ρουτίνα της καθημερινότητάς του και να δραπετεύσει σε κόσμους περισσότερο ονειρικούς και γαλήνιους. Είτε ως ποιητής είτε ως αναγνώστης, το αποτέλεσμα είναι πάντοτε το ίδιο. Η ποίηση εκπληρώνει την επιθυμία του και τον οδηγεί εκεί που πραγματικά ονειρεύεται η ψυχή του, εκεί όπου η εικόνα ζωντανεύει κι απλώνεται μετατρέποντας τον εαυτό της σε πραγματικότητα. </p><p>Σε μια ξεχωριστή νοητή πραγματικότητα οδηγείται ο αναγνώστης διαβάζοντας την πρώτη ποιητική συλλογή του Κωνσταντίνου Σύρμου με τίτλο «Εμφάνεια», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Βακχικόν». Πρόκειται για μια ποίηση άκρως περιγραφική, παρότι ολιγόστιχη, δοσμένη σε ελεύθερο στίχο, γεμάτη εικόνες που δημιουργούν την αίσθηση στον αναγνώστη ότι αποτελούν το πραγματικό περιβάλλον του γράφοντος τη στιγμή της δημιουργίας. Ο ποιητής επιδιώκει να αφεθεί στο χαρτί, να εξομολογηθεί σ’ αυτό, προκειμένου να βρει τη λύτρωση και την εσωτερική γαλήνη. </p><p><br /></p><p>«Το φως ανοιχτό </p><p>είχα ξεχάσει να το σβήσω πριν κοιμηθώ </p><p>και η νύχτα εξαγριωμένη </p><p>δεν βρήκε μέρος για να κρυφτεί.» (Σελ. 9) </p><p><br /></p><p>Η περιγραφή του τοπίου που τον περιβάλει βοηθά τον αναγνώστη στο να εισχωρήσει στο δικό του προσωπικό χώρο, ο οποίος τον υποδέχεται ζεστά. Κι εκείνος τον αντικρίζει με ενδιαφέρον και θέληση. Σφαλίζει τα μάτια της ψυχής του και αφήνεται στον κόσμο της επιθυμίας, εκεί όπου ο έρωτας ακόμα υπάρχει, παρόλο που μια απόσταση ήδη έχει χαράξει την πορεία της στο άπειρο, εγκλωβίζοντας τα θλιμμένα βλέμματα των ερωτευμένων στην αιωνιότητα του πάντα. </p><p><br /></p><p>«Συναντιόμαστε στους καθρέφτες </p><p>στις φωτογραφίες </p><p>σε παραμορφωτικούς </p><p>αντικατοπτρισμούς» (σελ. 10) </p><p><br /></p><p>Ο ποιητής έχει βιώσει τη σκληρότητα του επίγειου κόσμου, την ευκολία με την οποία ο καθένας μετατρέπεται σε κριτής των πάντων και καταδικάζει το παράταιρο, το διαφορετικό, το φοβίσιμο. Επιλέγει να γράψει συμβολικά. Πίσω από τις πολλές μεταφορές που κατακλύζουν τα ποιήματά του, επιχειρεί να περάσει βαθιά νοήματα στον αναγνώστη που σκοπό έχουν να τον προβληματίσουν και να τον ωθήσουν να σκεφτεί καθαρά. </p><p>Στη γραφή του κυριαρχεί η θλίψη, η απογοήτευση, η απομόνωση, η ματαιοδοξία. Ωστόσο, μέσα σε όλη αυτή τη σκοτεινιά της σκέψης, βρίσκει χώρο για να αναπνεύσει ο ερωτισμός. Ο Κωνσταντίνος Σύρμος προσδοκεί και αναζητεί τον έρωτα. Απογοητεύεται συχνά, όμως επιμένει. Ονειρεύεται να απαγκιστρωθεί από το συναίσθημα της μοναξιάς που τον περιβάλει και να βρει επιτέλους τη γαλήνη που αναζητά μέσα από τα μάτια της αγαπημένης του. </p><p><br /></p><p>«Σαν κοπάδια τρέχανε ανέμελα </p><p>και θόλωνε ο ήλιος απ’ τη σκόνη </p><p>που σήκωναν τα χάδια σου </p><p><br /></p><p>Το καταπατημένο ρημαγμένο χώμα </p><p>την επόμενή σου μετανάστευση </p><p>αναμένει </p><p><br /></p><p>Και η παγωνιά όσο νυχτώνει </p><p>τα ουρλιαχτά παλιών βημάτων </p><p>μέσα μου μουδιάζει.» (Σελ. 19) </p><p><br /></p><p>Η ποίησή του είναι βαθιά υπαρξιακή. Ο ποιητής παλεύει με το φόβο, με την ανάμνηση, με τη μοναξιά, με τη συνείδηση, με την απώλεια, με την απάθεια, με την αμφιβολία, με την εκμετάλλευση, με τη δειλία, με την εγκατάλειψη, με την απόγνωση, με την ελπίδα, με την απουσία, με την παραίσθηση, με την έλλειψη. Υπερισχύει, φυσικά, η ελπίδα. Άλλωστε, αυτή είναι ο μόνος δρόμος που απομένει για τον άνθρωπο, που παλεύει εναγωνίως να σταθεί όρθιος, ακόμα και να ονειρευτεί τη σωτηρία του. </p><p><br /></p><p>«Σαν έφυγε και γύρισε στο σπίτι </p><p>στην αγκαλιά της μοναξιάς και </p><p>στην ανεπηρέαστη μοναχικότητά του </p><p>κοίταξε το φεγγάρι απ’ το παράθυρο </p><p>και το ’βαλε ανάμεσα στα δάχτυλα </p><p><br /></p><p>Κάτι όμορφο και λαμπερό κρατούσε </p><p>δίχως να το κρατά» (Σελ. 36) </p><p><br /></p><p>Ο ποιητής έχει εμπιστοσύνη στην αγάπη, την οποία και θεωρεί το μεγάλο του όπλο. Αντιλαμβάνεται το παιχνίδι της υποκρισίας, το οποίο έχει παγιδεύσει και τον ίδιο, όμως τολμά να σταθεί απέναντί του και να παραδεχτεί την ήττα του. Τολμά, επίσης, να κάνει την αυτοκριτική του, προκειμένου να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του. Αντιδρά στη νεκρική, την απαθή φύση του και αποφασίζει να αντισταθεί σθεναρά. Στο τέλος της συλλογής του απελευθερώνει την αισιόδοξη πλευρά του εαυτού του. Ο δρόμος της ζωής συνεχίζει κι εκείνος τον ακολουθεί για να τη γνωρίσει καλύτερα και να γίνει ένα μ’ εκείνη. </p><p><br /></p><p>«Συμβαίνω μ’ εκείνο που συμβαίνει </p><p><br /></p><p>Αφήνομαι </p><p>στον φυτρωμένο </p><p>από τα βήματά μου δρόμο </p><p><br /></p><p>Διπλωμένους </p><p>καταπίνω τους χάρτες </p><p>Υψώνω την παλάμη </p><p>για να με κρύψω απ’ τα άστρα </p><p><br /></p><p>Κάτι </p><p>με έδιωξε </p><p>Κάτι </p><p>με περιμένει να το φτάσω </p><p><br /></p><p>Ξανά </p><p><br /></p><p>Μαζί </p><p><br /></p><p>Θα συμβούμε» (Σελ. 48) </p><p><br /></p><p>Ποίηση σκηνογραφική και λυρική, που εντυπωσιάζει με τον εικονογραφικό της πλούτο, στοχαστική και με πυκνά νοήματα, που άλλοτε υπαινίσσεται αυτό που θέλει να πει και άλλοτε απλά περιγράφει, χωρίς να ακολουθεί κάποιο ιδιαίτερο ρυθμό, ανεπιτήδευτη, λιτή και γεμάτη συναισθηματισμό. </p><p><br /></p><p>Ας είναι καλοτάξιδη!</p><p><br /></p><p>Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:</p><p><br /></p><p>Μην τους πολεμάς</p><p>κατά πρόσωπο</p><p>θα σε νικήσουν</p><p><br /></p><p>Κρύψου</p><p><br /></p><p>Είναι τόσοι πολλοί</p><p>οι περιπατητές του νερού</p><p><br /></p><p>Μην τους αγγίξεις</p><p><br /></p><p>Όταν άπειρο κι ελάχιστο ενωθούν</p><p>το δεύτερο συνθετικό πάντοτε</p><p>θριαμβεύει</p><p><br /></p><p>Λίγα λόγια για τον ποιητή, Κωνσταντίνο Σύρμο:<br />Ο Κωνσταντίνος Σύρμος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης όπου και ζει. Ασχολείται με τη συγγραφή και την αρθρογραφία. Το 2012 συμμετείχε στιχουργικά στον δίσκο Σε τόπους που δεν ξέρω ενώ το 2017 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα Το μπλε τετράδιο. Η Εμφάνεια είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.<br /><br /></p><p>Ποιητής: Κωνσταντίνος Σύρμος</p><p>Έτος έκδοσης: 2020</p><p>Σελ.: 54</p><p>Εκδόσεις: Βακχικόν</p><p><br />ΑΡΧΙΚΉ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: <b><a href="https://www.texnesonline.gr/2020/12/blog-post_98.html" target="_blank">TEXNESONLINE.GR</a>,</b> στις 29 ΔΕΚΕΜΒΡΊΟΥ, 2020</p>Κωνσταντίνος Σύρμοςhttp://www.blogger.com/profile/16943971034978538155noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4867041119934902976.post-34490503982218791192020-12-21T11:24:00.002-08:002021-01-05T11:30:26.175-08:00CLICK AWAY για λίγο, LIVE AWAY για πάντα<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-gyGyLHcgJjI/X_S9M7EABoI/AAAAAAAADfg/4VrT0ipPEjY8NozDeOBPZObp2ZEL4ZoTgCLcBGAsYHQ/s854/132191536_10221972631277120_6315312723932797943_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="290" data-original-width="854" height="218" src="https://1.bp.blogspot.com/-gyGyLHcgJjI/X_S9M7EABoI/AAAAAAAADfg/4VrT0ipPEjY8NozDeOBPZObp2ZEL4ZoTgCLcBGAsYHQ/w640-h218/132191536_10221972631277120_6315312723932797943_n.jpg" width="640" /></a></div><p></p><p>Είμαι βιωματικός μάρτυρας μίας «click away» κατάστασης, τα τελευταία 41 χρόνια. Όσο ζω δηλαδή. Ξέρετε, αυτό που κάθεστε απ' έξω και κοιτάτε μέσα; Και περιμένετε τον φιλεύσπλαχνο άνθρωπο να σας βοηθήσει. Αυτή η συνθήκη, είναι η καθημερινή βίωση ενός χρήστη αμαξιδίου, είναι η «live away» ζωή. Ζήσε από απόσταση δηλαδή, όσον αφορά την κοινωνικοποίησή σου, την διασκέδασή σου, την συνδιαλλαγή σου με ανθρώπους και καταστάσεις όσον αφορά ο,τιδήποτε έξω από την πόρτα του σπιτιού σου. Όχι επειδή έχεις την σωματική βλάβη, αλλά γιατί αδιαφορώ για ‘σένα, γιατί δεν με ενδιαφέρεις, σε αγνοώ και αν βρεθείς μπροστά από την πόρτα μου θα πω: «Ωχ εδώ βρήκε να 'ρθει αυτός/αυτή;».</p><p>Γιατί, αφού εγώ κινούμαι έτσι κι εσύ όχι, γιατί, αφού εγώ δρω -έτσι όπως δρω- σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μου κι εσύ όχι. Τότε είσαι ανάπηρος, ανήμπορος, ζεις μια προσωπική τραγωδία. Σε φοβάμαι και σε κρατώ μακριά. Σε λυπάμαι και προσεύχομαι για 'σενα, για ένα θαύμα που θα σε κάνει όμοιό μου. Δεν θα φροντίσω να σε συμπεριλάβω στην εργασία, να βγάζεις ο ίδιος/η ίδια τα χρήματα που χρειάζεσαι. Σου δίνω ένα επίδομα. Σου δίνω φιλανθρωπία. Και, δεν θα διαμορφώσω τις πρακτικές συνθήκες και την αντίληψή μου, ώστε να δεχθώ αυτό που είσαι. Αλλά, θα πρέπει εσύ να αλλάξεις, να σηκωθείς, να ισιώσεις, να κινηθείς όπως εγώ, να δρας όπως εγώ. Να τρέξεις στους γιατρούς, να κάνεις τάματα σε θεούς, για να σε βλέπω κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσίν μου.</p><p>Δεν θα προσθέσω κανένα συμπέρασμα και καμία κατακλείδα. Η ελπίδα μου για εσάς, είναι αυτά να τα προσθέσετε εσείς και οι πράξεις σας.</p><p><br /></p>Κωνσταντίνος Σύρμοςhttp://www.blogger.com/profile/16943971034978538155noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4867041119934902976.post-86903488881569936462019-07-20T04:55:00.003-07:002021-01-05T12:14:50.140-08:00Mike Oliver - Η νέα πολιτική της Αναπηρίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-mIUnB-uOPcw/XTL-Ut8NRjI/AAAAAAAACMM/iVYey6bhq6EExuiYyKyk4tZc4TY97zl9ACLcBGAs/s1600/Mike-Oliver-e1510761932767-1920x1280.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="426" src="https://1.bp.blogspot.com/-mIUnB-uOPcw/XTL-Ut8NRjI/AAAAAAAACMM/iVYey6bhq6EExuiYyKyk4tZc4TY97zl9ACLcBGAs/s640/Mike-Oliver-e1510761932767-1920x1280.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<span style="color: #990000; font-size: large;"><b>Η συμβολή του Mike Oliver:</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ο Michael Oliver, (3 Φεβρουαρίου 1945-2 Μαρτίου 2019) ήταν Βρετανός ακαδημαϊκός, συγγραφέας και ακτιβιστής για τα δικαιώματα της αναπηρίας. Ήταν Ομότιμος Καθηγητής των Σπουδών περί Αναπηρίας, στο Πανεπιστήμιο του Γκρίνουιτς. Η έρευνα του αφορούσε το κοινωνικό μοντέλο της αναπηρίας και η ακτιβιστική του δράση επικεντρωνόταν στην υπέρβαση των ορίων του συστήματος, που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι άνθρωποι με αναπηρία στην καθημερινότητά τους. Παρακάτω παραθέτουμε ένα απολογισμό της συμβολής του στην οικοδόμηση των Σπουδών περί Αναπηρίας και ενός κινήματος, που απαιτούσε την ένταξη και την ισότητα των ανθρώπων με αναπηρία.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-kN7uFY1bLfs/XTL-5Yl_fKI/AAAAAAAACMY/l6RyJ4ySEwwNJaJHSNS5MjEcM_9p6iiTwCEwYBhgL/s1600/516lqXUL8WL._SX331_BO1204203200_-200x300.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="200" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-kN7uFY1bLfs/XTL-5Yl_fKI/AAAAAAAACMY/l6RyJ4ySEwwNJaJHSNS5MjEcM_9p6iiTwCEwYBhgL/s320/516lqXUL8WL._SX331_BO1204203200_-200x300.jpg" width="211" /></a><span style="font-size: large;">Ο Mike Oliver, Επίτιμος Καθηγητής των Σπουδών περί Αναπηρίας, στο Πανεπιστήμιο του Γκρίνουιτς, στην Αγγλία. Πέθανε σε ηλικία 74 ετών μετά από μία μικρής διάρκειας αρρώστια. Χρήστης αναπηρικού αμαξιδίου από την ηλικία των δεκαεπτά. Ένας καταρτισμένος κοινωνιολόγος και συγγραφέας πολλών βιβλίων, συμπεριλαμβανομένων των σημαντικών γραπτών του: Social Work with Disabled People (Κοινωνική Εργασία με τους Ανάπηρους Ανθρώπους, 1983) και τα Politics of Disablement (Η Πολιτική της Αναπηρίας, 1990), και The New Politics of Disablement (Η Νέα Πολιτική της Αναπηρίας, 2012, με τον Colin Barnes). Ο Oliver, έπαιξε έναν πρωτοποριακό ρόλο, μαζί με τον Vic Finkelstein, στην ανάπτυξη αυτού που πλέον είναι γνωστού ως: το κοινωνικό μοντέλο της αναπηρίας. Το μοντέλο διαμορφώνεται από την θέση, που λέει ότι, είναι τα δομικά εμπόδια, όπως η έλλειψη αναπηρικών ραμπών ή η ανεπιτυχής διάθεση διερμηνέων της νοηματικής γλώσσας, που εμποδίζουν τους ανάπηρους και όχι οι βλάβες τους. Με άλλα λόγια, τα εμπόδια του συστήματος συνιστούν μια αναπηροφοβική κοινωνία, που καθιστά τους ανάπηρους ανενεργούς και τους κρατά άνεργους και φτωχούς στην πλειοψηφία τους. Σε κάθε ανεπτυγμένη καπιταλιστική χώρα, οι ανάπηροι έρχονται αντιμέτωποι με τεράστια εμπόδια στην στέγαση, την μεταφορά και την εργασία. Αυτά τα εμπόδια είναι τόσο γενικευμένα σε κάθε πτυχή της ζωής, που τα περισσότερα άτομα τα θεωρούν φυσικό επακόλουθο.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #990000; font-size: large;"><b>Το Κοινωνικό Μοντέλο της Αναπηρίας</b></span><br />
<span style="font-size: large;"></span><br />
<span style="font-size: large;">Ο Oliver, καθορίζοντας και κάνοντας ευρέως γνωστό, αυτό που πλέον ονομάζουμε ως: διαχωρισμός βλάβης-αναπηρίας, έπεισε τους ανάπηρους να δουν την διάκριση που αντιμετωπίζουν καθημερινά, ως ζήτημα δικαιωμάτων και όχι σαν μια προσωπική τραγωδία ή ιατρικό πρόβλημα. Δηλαδή, το γεγονός πως η Κατερίνα έσπασε το πόδι της σημαίνει πως έχει μία βλάβη, αλλά δεν μπορεί να μπει στην τάξη της γιατί το σχολείο δεν διαθέτει ασανσέρ. Το απροσπέλαστο σχολείο, είναι το εμπόδιο που απενεργοποιεί την Κατερίνα, και που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Είναι δύσκολο να εκφραστεί, το πόσο επαναστατικό ήταν το κοινωνικό μοντέλο της αναπηρίας στην αποκρυστάλλωση της συνείδησης των αναπήρων. Ατόμων δηλαδή, που ξόδεψαν χρόνια, θεωρώντας τις καθημερινές τους δυσκολίες σαν ένα ζήτημα προσωπικής αποτυχίας και η κύρια τους κοινωνικοποίηση, συνέβαινε με μια σειρά από φυσικοθεραπευτές, εργοθεραπευτές και γιατρούς, με στόχο την αποκατάσταση. Ξαφνικά βρέθηκαν πολιτικοποιημένοι καθώς συνειδητοποίησαν πως η αναπηρία ήταν πράγματι πολιτικό ζήτημα. Μερικές φορές αυτό παρερμηνεύτηκε ως μία επίθεση στον ιατρικό κλάδο. Όμως ο Oliver, είναι ξεκάθαρος στο ότι, το κοινωνικό μοντέλο δεν είναι αντί-ιατρικό όταν χρειάζεται η ιατρική παρέμβαση. Αντίθετα, είναι εναντίον του «ιατρικού ιμπεριαλισμού», τον τρόπο σκέψης που ορίζει τους ανθρώπους με αναπηρία ως άχρηστους.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-2-htv_8Dsno/XTL_pnAZkdI/AAAAAAAACMc/LGpqyn0GEnIUhy8XKWQ8mWSDaT9uauErgCLcBGAs/s1600/Disability-Rights.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="449" data-original-width="1004" height="283" src="https://1.bp.blogspot.com/-2-htv_8Dsno/XTL_pnAZkdI/AAAAAAAACMc/LGpqyn0GEnIUhy8XKWQ8mWSDaT9uauErgCLcBGAs/s640/Disability-Rights.png" width="640" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Οι ακτιβιστές επέλεγαν να δίνουν προτεραιότητα σε διαφορετικές προσεγγίσεις. Πολλοί ανάπηροι, επηρεασμένοι κυρίως από μεταμοντέρνες θεωρίες της γλώσσας και του σώματος, επικεντρώνονταν στις πολιτισμικές σπουδές και στην αναπαράσταση των ανθρώπων με αναπηρία στο σινεμά, τον χορό και τον αθλητισμό. Άλλοι επέλεγαν την εμπλοκή τους μέσω στρατηγικών νομικής μεταρρύθμισης, όπως η υπεράσπιση της νομοθέτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του δικαστικού αγώνα για την δημιουργία δικαστικού προηγούμενου, με όλες τις προοπτικές και τους κινδύνους, προς αναζήτηση της κοινωνικής μεταμόρφωσης. Ενώ άλλοι, έχουν ενστερνιστεί μια αντί-καπιταλιστική πορεία, ασχολούμενοι αμεσότερα με την ριζική κινητοποίηση απέναντι στο πρόγραμμα λιτότητας των νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων. Σίγουρα όλες οι προσεγγίσεις έχουν θετικά στοιχεία και, πράγματι, κάποιοι επέλεξαν να συνδυάσουν διαφορετικές στρατηγικές, όμως είναι ο δρόμος των τελευταίων, που περισσότερο συμφωνεί, με την προφητικό όραμα του Oliver, για την μεταμόρφωση της ζωής των αναπήρων προσδοκώντας ένα καλύτερο μέλλον.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #990000; font-size: large;"><b>Ταξική Πολιτική και Ιδρυματοποίηση</b></span><br />
<span style="color: #990000; font-size: large;"><b><br /></b></span>
<span style="font-size: large;"></span>
<span style="font-size: large;">Ο Oliver, ήταν βαθιά επηρεασμένος από την ταξική πολιτική και έθεσε τις βάσεις για το, ακόμη ανολοκλήρωτο, δημιούργημα της υλιστικής θεωρίας της αναπηρίας. Πίστευε με θέρμη πως, η άνοδος του καπιταλισμού και το εργοστασιακό σύστημα δημιούργησαν την αναπηρία. Οι απαραίτητες προϋποθέσεις για τον μισθωτό εργάτη, ως η κυρίαρχη μέθοδος παραγωγής, επέφερε τον διαχωρισμό και την εξαίρεση των αναπήρων εργατών. Οι οποίοι δεν θα μπορούσαν να διατηρήσουν αποδοτικό επίπεδο παραγωγής σε μία βιομηχανοποιημένη κοινωνία. Όπως πολλοί ακαδημαϊκοί έχουν επισημάνει, σε κοινωνίες αγροτικές, σε περιοχές της υπαίθρου, ακόμη κι η ίδια η έννοια του χρόνου λειτουργούσε διαφορετικά. Αυτοί που αποτύγχαναν να προσαρμοστούν και να δουλέψουν σε έναν ρυθμό εργασίας, καθορισμένο από τα Φορντικού τύπου εργοστασίων (μαζικής παραγωγής), στέλνονταν σε «φτωχοκομεία, άσυλα, παροικίες, αποκλειστικά για ανθρώπους δυσλειτουργικούς, και σε ειδικά σχολεία, θέτοντας τους, με αυτόν τον τρόπο, έξω από τα δρώμενα της κοινής οικονομικής και κοινωνικής ζωής» (Oliver και Barnes, σελ. 55). Ο Κοινωνικός Δαρβινισμός και η ευγονική, προσέφεραν ένα ιδεολογικό υπόβαθρο για την εξαίρεση των ατόμων, που δεν κατάφερναν να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις του βιομηχανικού καπιταλισμού.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-zXIxWT8lhu4/XTL_-h4Yw_I/AAAAAAAACMk/8DGEnm1oUO4pYcQu3vezj6H1AgSk2f1bACLcBGAs/s1600/eugenics-tree-238x300.png" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="238" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-zXIxWT8lhu4/XTL_-h4Yw_I/AAAAAAAACMk/8DGEnm1oUO4pYcQu3vezj6H1AgSk2f1bACLcBGAs/s320/eugenics-tree-238x300.png" width="253" /></a></div>
<span style="font-size: large;">Όπως πολλοί ακαδημαϊκοί των «Mad Studies» έχουν επισημάνει, οι δυσλειτουργίες των ατόμων, αυτές καθ’ αυτές, δεν έπαιζαν συχνά κανέναν ρόλο. Άνθρωποι, που φυλακίζονταν σε ψυχιατρικά ιδρύματα, ήταν εμφανές πως δεν είχαν απαραιτήτως λάβει επίσημη διάγνωση. Όπως παρουσίασε ο Geoffrey Reaume, στο βιβλίο: Remembrance of Patients Past (Μνήμη του Παρελθόντος των Ασθενών, 2000), κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους, ήταν είτε απλές νοικοκυρές, που αρνήθηκαν να προσαρμοστούν με τις νόρμες του φύλου τους. Ή ακόμη και άτομα, που έλαβαν λανθασμένη διάγνωση επειδή φέρθηκαν με ασυνήθιστο τρόπο και μιλούσαν ξένες γλώσσες, τις οποίες οι αρχές δεν μπορούσαν να κατανοήσουν. Με την συσχέτιση δυνατότητας και παραγωγικότητας, τα φτωχοκομεία και τα άσυλα, λειτουργούσαν ως προειδοποίηση για τον αρτιμελή πληθυσμό και στιγμάτιζαν αυτούς που έβγαιναν από τα όρια της κανονικότητας. Οι θεωρίες της ευγονικής εμπεριείχαν φυσικά και τον στιγματισμό της αναπηρίας, αλλά και τις φυλετικές ταξινομήσεις, επιδιώκοντας να αποκλείσουν τους μετανάστες, που αποτελούσαν κίνδυνο για την κοινωνία. Στο ναδίρ τους, οι θεωρίες αυτές, κατέληξαν σε τακτικές ευγονικής στην Ναζιστική Γερμανία, όπου εκατοντάδες χιλιάδες αναπήρων ανθρώπων εξοντώθηκαν υπό την καθοδήγηση του Χίτλερ, το 1939, ενώ συχνά ξεχνάμε πως στις αρχές του εικοστού αιώνα, σοσιαλδημοκράτες πολιτικοί από όλο τον κόσμο ήταν ενθουσιασμένοι με τα μέτρα της ευγονικής.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Στον εικοστό αιώνα, ο Oliver, έδειξε πως η πολιτεία ενεπλάκη σε μία νεοφιλελεύθερη «αποσυμφορητική στρατηγική» που έφερε το τέλος σε πολλές ιδρυματικές δομές στις δυτικές χώρες. Ωστόσο, αυτό συνέβη υπό το σκεπτικό πως, αυτές οι ανεπαρκείς υπηρεσίες δεν επέτρεπαν στους ανθρώπους με αναπηρία να ακμάσουν. Αυτό που παραμένει σταθερό μέχρι και σήμερα, είναι οι ογκωδέστατες και άκαμπτες γραφειοκρατικές απαιτήσεις, ώστε να κριθεί αν το άτομο πληροί τις προϋποθέσεις για κοινωνική πρόνοια. Δεν είναι ασυνήθιστο φαινόμενο, άτομα να αντιμετωπίζουν σημαντική δυσκολία και επαναλαμβανόμενες απορρίψεις στην προσπάθεια της ολοκλήρωσης μιας διαδικασίας, που, όπως φαίνεται, είναι σχεδιασμένη να αποκλείει, όσο το δυνατόν, περισσότερους ανθρώπους.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #990000; font-size: large;"><b>Ο Ρόλος των Επαγγελματιών</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ο Oliver, επίσης συνέβαλε σημαντικά στην ταυτοποίηση του ρόλου των επαγγελματιών, που εργάζονται με ανάπηρους και χτίζουν καριέρα παρέχοντας τους υπηρεσίες, που ελάχιστα τους ενδυναμώνουν. Ήταν ιδιαίτερα αιχμηρός, στην κριτική του για τους επαγγελματίες της μεσαίας τάξης, για τους οποίους αισθανόταν πως εκμεταλλεύονταν τους ανάπηρους. Θεωρούσε ότι δημιουργούσαν μία κουλτούρα εξάρτησης, και αγνοούσαν συστηματικά την αξία της εμπειρίας του να ζεις. Σε αυτό αναφέρεται και το σύνθημα της Κίνησης των Δικαιωμάτων της Αναπηρίας: «τίποτα για εμάς, χωρίς εμάς». Ο Oliver, ανέπτυξε επίσης, ενδιαφέρουσες ιδέες, σχετικά με την ανάγκη των ανάπηρων ανθρώπων να αποκτήσουν μία συνειδητότητα γύρω από την πολιτικές της αναπηρίας. Αν και ασυνήθιστο για ακαδημαϊκό, συνδύαζε τον ριζικό ακτιβισμό με την επιστημονική του εργασία και επηρεάστηκε από την δράση των μαχητικών αναπηρικών οργανώσεων, όπως η Union of the Physically Impaired Against Segregation (Ένωση των Σωματικά Αναπήρων ενάντια στο Διαχωρισμό – U.P.I.A.S), η οποία ιδρύθηκε το 1974. Το 1976, το μανιφέστο τους, Fundamental Principles of Disability (Θεμελιώδη Αρχή της Αναπηρίας), εξέφρασε πολλές από τις διαφορές ανάμεσα σε βλάβη και αναπηρία, που ο Oliver συνέχισε και ανέπτυξε. Δικαίως έγινε ο πρώτος καθηγητής των σπουδών περί αναπηρίας στην Βοστώνη.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: #990000;"><b>Ακτιβισμός για τα Δικαιώματα της Αναπηρίας και η Αριστερά </b> </span> </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Οι ισχυρές του ιδέες, επηρέασαν μία ολόκληρη γενιά ανθρώπων με αναπηρία, ειδικότερα στις χώρες της Κοινοπολιτείας. Παρά το γεγονός πως η σοσιαλιστική Αριστερά, έχει ουκ ολίγες φορές αγνοήσει τον ακτιβισμό για τα δικαιώματα της αναπηρίας. Είχα το προνόμιο να τον ακούσω να μιλά, γύρω στο 1994, στο Πανεπιστήμιο Carleton, στην Otawa, στην οποία ομιλία του μιλούσε για τα δικαιώματα της αναπηρίας με αναφορές στον Gramsci. Αυτό δεν αποτέλεσε έκπληξη μιας και ο Oliver, έχει εύγλωττα γράψει, σχετικά με το ιδεολογικό κατασκεύασμα του ατομικισμού. Στο πλαίσιο της αναπηρίας, αυτό εκδηλώνεται μέσα από την ιατρικοποίηση, την προϋπόθεση της κανονικότητας και της ευγονικής (Oliver και Barnes, σελ. 79). Αν και πολλοί από τότε έχουν αμφισβητήσει αν το κοινωνικό μοντέλο έχει επαρκώς ενσωματώσει χαρακτηριστικά όπως, την φυλή και το φύλο και αν επαρκώς αποδίδει την εμπειρία εκείνων με χρόνιες παθήσεις, που βιώνουν βαρύ σωματικό πόνο. Οι διαφωνίες εξακολουθούν να ανάγονται στο πρωτοπόρο έργο του Oliver. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως υπήρχαν στοιχεία πεσιμισμού προς το τέλος του έργου του. Ο Oliver, θεωρούσε πως η μεταλλαγή του καπιταλισμού δεν ήταν κάτι που θα συνέβαινε σύντομα, μπροστά στις εκτεταμένες περικοπές του νεοφιλελευθερισμού.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-hDGsaojjG-k/XTMAYRIaj6I/AAAAAAAACMs/Xs0DVGqef94IAGgtZjgFwGVdAv-zNwzhQCLcBGAs/s1600/51A4G5B8NNL._SX309_BO1204203200_-197x300.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="197" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-hDGsaojjG-k/XTMAYRIaj6I/AAAAAAAACMs/Xs0DVGqef94IAGgtZjgFwGVdAv-zNwzhQCLcBGAs/s320/51A4G5B8NNL._SX309_BO1204203200_-197x300.jpg" width="210" /></a></div>
<span style="font-size: large;">Αυτός ο κατανοητός πεσιμισμός δεν μειώνει την τεράστια άξια του μετασχηματικού του μοντέλου και της κληρονομιάς του. Όλα όσα έχω γράψει από τότε, συμπεριλαμβανομένου της ανθολογίας προς τιμήν της εκλιπόντος Αμερικανίδας και υπέρμαχου των δικαιωμάτων των αναπήρων Marta Russell, Disability Politics in a Global Economy (2016), και επί άλλων θεμάτων, στηρίζεται στην γνωσιολογική θεμελίωση που ο Oliver καθιέρωσε. Το βιβλίο, σημείο αναφοράς της Marta Russell, Beyond Ramps (1998), αδιαμφισβήτητα έτυχε καλύτερης τύχης στην Βρετανία και σε άλλες χώρες, παρά στον Καναδά και τις Η.Π.Α, εν μέρει εξαιτίας του ευρύτερου πεδίου, της υλιστικής έννοιας της αναπηροποίησης από τον Oliver. Από την άλλη πλευρά, λίγοι είναι οι ακαδημαϊκοί που έχουν αναπτύξει μία ολοκληρωμένη, ιστορικά υλιστική, θεωρία της αναπηροποίησης. Ο μετά-μοντερνισμός κυριαρχεί επί των τωρινών τμημάτων στις Σπουδές περί αναπηρίας, παρά την σημαντική συνεισφορά της Marta Russell, του Sunny Taylor, του Jim Charlton και άλλων.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Οι σημερινοί υπερασπιστές των δικαιωμάτων της αναπηρίας, συνεχίζουν να παίζουν έναν σημαντικό ρόλο στην μάχη κατά της λιτότητας, συμμετέχοντας στην έντονη διαμαρτυρία στο Αμερικάνικο Κογκρέσο, εναντίον των προσπαθειών από τους Ρεπουμπλικάνους, να αποσυρθεί η Ρύθμιση Ιατροφαρμακευτικής Περίθαλψης Χαμηλού Κόστους. Καθώς το Καναδικό Κοινοβούλιο συνεχίζει να σκέφτεται την θεσμοθέτηση της – πολύ περιορισμένης και ελλιπούς – Ρύθμισης Προσβάσιμου Καναδά, γύρω στα τριάντα χρόνια μετά την θεσμοθέτηση του πιο ισχυρού Αμερικάνοι με Αναπηρίες Νόμου, στις Η.Π.Α. Οι υπερασπιστές των δικαιωμάτων της αναπηρίας ανά την υφήλιο οφείλουν ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Mike Oliver.<br /></span><br /><span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<span style="font-size: large;"><b>του Ravi Malhotra</b> (πηγή: <a href="https://socialistproject.ca/2019/03/new-politics-of-disablement-contribution-of-mike-oliver/?fbclid=IwAR3vLlXVZQ8V-hdH2S4hqfRiacwTwKHd5NpSS5farfg1V3kMS43falO8W6Y">socialistproject.ca</a>)</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"></span>
<span style="font-size: large;"><i>Ο Ravi Malhotra είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής, Τμήμα Κοινού Δικαίου, στο Πανεπιστήμιο της Ottawa, και υποστηρικτής των δικαιωμάτων της αναπηρίας.<br /><br /></i><span style="font-size: medium;">____________________________</span><br style="font-size: medium;" /><span style="font-size: medium;">Πηγή: </span><a href="https://ologramma.art/i-nea-politiki-tis-anapirias/?fbclid=IwAR2p-R8-_1WsB90uWEYt7g7s2Z3l-5aoVpQ-phU4ipElICnok7rBXpZftgA" style="font-size: medium;" target="_blank">ologgramma.art</a><span style="font-size: medium;">, μετάφραση</span><br style="font-size: medium;" /><span style="font-size: medium;">Μετάφραση: Κωνσταντίνος Σύρμος</span><br style="font-size: medium;" /><span style="font-size: medium;">17/07/2019</span></span></div>
Κωνσταντίνος Σύρμοςhttp://www.blogger.com/profile/16943971034978538155noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4867041119934902976.post-59717820919240487842019-07-20T04:25:00.005-07:002021-01-05T12:16:00.116-08:00Βιολέτα ‘Ικαρη: «Η παράδοση έχει ποτίσει στο αίμα μου»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-lA-ysKieB0E/XTL4OWEW0II/AAAAAAAACMA/z3GNNeIYyeoXg8uxgFYvLQ71JPapUkhlACLcBGAs/s1600/66833647_1146466978870396_7323507706034126848_n%2B%25281%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1080" height="426" src="https://1.bp.blogspot.com/-lA-ysKieB0E/XTL4OWEW0II/AAAAAAAACMA/z3GNNeIYyeoXg8uxgFYvLQ71JPapUkhlACLcBGAs/s640/66833647_1146466978870396_7323507706034126848_n%2B%25281%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;">Η Βιολέτα Ίκαρη, αναδυόμενη από την παραδοσιακή μουσική και την θητεία της στα πολυποίκιλα πανηγύρια της Ικαρίας, εισέρχεται δυναμικά στην ποιοτική μουσική της χώρας, επιλέγοντας προσεχτικά τα τραγούδια που ερμηνεύει. Με ένα μοναδικό ηχόχρωμα, που στιγματίζει την κάθε της ερμηνεία, η Βιολέτα τραγουδά μοντέρνα κομμάτια χωρίς να ξεχνά τις καταβολές της. Πρόσφατα κυκλοφόρησε σε συνεργασία με τους ΤΖΟΥΜ, το Δωδεκανησιακό τραγούδι «Η παλιοτρεχαντήρα». Εκτός από μία εξαιρετική νέα τραγουδίστρια, η Βιολέτα ‘Ικαρη είναι μια καλλιτέχνιδα με λόγο και άποψη για τα κοινωνικά δρώμενα. Αν και λίγο καιρό στον δισκογραφικό χώρο και τις αθηναϊκές μουσικές σκηνές, έχει ήδη συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως η Ελένη Βιτάλη, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Απόστολος Ρίζος κ.α.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Βιολέτα, η ζωή σου μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα άλλαξε άρδην. Πως είναι να έχεις θαυμαστές και να εκφράζεις άλλους ανθρώπους μέσα από τα τραγούδια και τις ξεχωριστές σου ερμηνείες; Τι σε κρατά στο έδαφος μετά από αυτό;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Νιώθω πολύ τυχερή για όλα όσα έχουν συμβεί, αλλά τα αντιμετωπίζω σαν αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς που έριξα τα προηγούμενα χρόνια, που τα πράγματα ήταν πραγματικά πολύ δύσκολα για μένα. Αλλά και σαν αποτέλεσμα της επιλογής στα τραγούδια του δίσκου μου. Δεν θα γινόταν τίποτα αν δεν υπήρχαν οι δημιουργοί των τραγουδιών που επέλεξα, η δύναμη της γραφής τους και η δική μου προσπάθεια για εξέλιξη. Για μένα αυτή η αναγνώριση επιβεβαιώνει το ρητό του Αριστοτέλη: Τα αγαθά κόποις κτώνται. Δεν βρίσκω λόγο για να μην πατάω γερά στο χώμα. Όλοι εκεί θα καταλήξουμε.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Είναι γνωστή η αγάπη σου για την παραδοσιακή μουσική. Πως την διατηρείς μέσα σου τραγουδώντας πλέον, ως επί το πλείστον, σύγχρονα κομμάτια; Θα δοκίμαζες να βγάλεις έναν αμιγώς παραδοσιακό δίσκο;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Επί δεκαεπτά χρόνια τραγούδαγα στα παραδοσιακά πανηγύρια του τόπου μου, οπότε νομίζω ότι η παράδοση έχει ποτίσει στο αίμα μου και θα επηρεάζει θέλοντας και μη κάθε ερμηνεία μου. Φυσικά και θα δοκίμαζα να βγάλω έναν αμιγώς παραδοσιακό δίσκο, αλλά θα κοίταζα πρώτιστα να διασκευάσω τραγούδια που έχουν ξεχαστεί, όπως το έκανα στο Δωδεκανησιακό τραγούδι «Η παλιοτρεχαντήρα» παρέα με τους ΤΖΟΥΜ, που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες από την feelgood records.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<span style="font-size: large;">Εκτός από την αγάπη μου στους ήχους της παράδοσης, βρίσκω ενδιαφέρουσες και τις ιστορίες που κρύβονται πίσω από τους στίχους των τραγουδιών αλλά και τον τρόπο που αυτές εκφράζονται. Είναι σημαντικό για την εξέλιξή μας σε όλα τα επίπεδα να επιστρέφουμε στις ρίζες μας.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/1FTXmvnutXU/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/1FTXmvnutXU?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Σπουδάζεις βυζαντινή μουσική. Με ποιο τρόπο θεωρείς πως η ακαδημαϊκή εκπαίδευση πάνω στην μουσική μπορεί να βοηθήσει πρακτικά μία/έναν νέο καλλιτέχνη και γιατί επέλεξες την βυζαντινή μουσική;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η ενασχόλησή μου με την βυζαντινή μουσική προέκυψε από την επιθυμία μου να εξελιχθώ ως τραγουδίστρια. Αγαπώ τους «αστήριχτους» δρόμους της (κατά την ευρωπαϊκή μουσική), τα μόρια και τα ποικίλματά της. Κάθε ακαδημαϊκή εκπαίδευση έχει μεγάλη αξία αλλά για να γίνει πράξη πρέπει να γίνει πρώτα βίωμα, γι’ αυτό θεωρώ ότι το σημαντικότερο σχολείο που έχω κάνει είναι το Ικαριώτικο πανηγύρι, όπου εκεί υπηρετούσα κατά βάση το ένστικτο και το αυτί μου.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Εκτός από το τραγούδι, είναι γνωστό και ότι ζωγραφίζεις. Τι σου δίνει η μία τέχνη που δεν βρίσκεις στην άλλη; Πως αλληλοσυμπληρώνονται;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Αυτό που αναζητώ στις δύο αυτές τέχνες είναι η ελευθερία έκφρασης. Η διαφορά με το τραγούδι είναι ότι τη ζωγραφική την αντιμετωπίζω τελείως ερασιτεχνικά και ζωγραφίζοντας χαλαρώνω και απολαμβάνω την ομορφιά του απλού χωρίς περιορισμούς. Στο τραγούδι νιώθω υπηρέτης και έχω υποχρέωση να του προσφέρω τον καλύτερο εαυτό μου γιατί είναι κάτι που προβάλλω και αυτό μπορεί να επηρεάσει στιγμές και ζωές ανθρώπων.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Μία από τις κύριες θεματικές των στίχων στα τραγούδια σου, όπως το εξαιρετικό «Ζητείται άνθρωπος», είναι η μοναξιά. Τι φταίει για την μοναξιά της εποχής μας;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<span style="font-size: large;">Αυτό που φταίει περισσότερο είναι ο εγωισμός. Φταίει αυτός που δεν καταλαβαίνει ότι το παιδί από την Υεμένη, είναι δικό μας παιδί. Φταίει αυτός που βάζει σύνορα στην αγάπη και ο αυτιστικός τρόπος που την εκφράζει. Φταίει η ματαιοδοξία που οδηγεί στη διαφθορά, το internet και οι προπαγάνδες που ανθίζουν μέσα από αυτό, φταίει αυτός που δεν δέχεται την διαφορετικότητα αλλά φταίει κι αυτός που δεν παίρνει θέση.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/WQxn6KAs5bA/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/WQxn6KAs5bA?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Στην πρόσφατη Eurovision, δόθηκε κοινωνικοπολιτικός χαρακτήρας λόγω της διεξαγωγής της στο Ισραήλ. Πιστεύεις πως όσοι υπηρετούν την μουσική οφείλουν να λαμβάνουν υπόψιν τις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες, πριν να συμμετάσχουν σε μία μουσική εκδήλωση και γιατί;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Τα τραγούδια που υπηρετεί ο κάθε καλλιτέχνης ακόμα και τα τραγούδια που μιλούν για τον έρωτα, έχουν από μόνα τους χαρακτήρα πολιτικό και κοινωνικό και όπως ανέφερα προηγουμένως έχουν την ιδιότητα να επηρεάζουν τον κόσμο. Αν το μήνυμα που περνάει ο κάθε καλλιτέχνης μέσα από το τραγούδι του είναι ευγενικό προς την ανθρωπότητα, τότε για μένα, θα πρέπει να ακουστεί ή να έχει την ευκαιρία να ακουστεί μέχρι τα πέρατα της γης. Επιτρέψτε μου να δανειστώ τα λόγια του μεγάλου μας ποιητή Γιάννη Ρίτσου:</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">«Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδερφέ μου, απ΄ τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.»</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Αυτό δε σημαίνει φυσικά ότι πρέπει να κλείνουμε τα μάτια στις πολιτικές ή στις κοινωνικές συνθήκες της κάθε εκδήλωσης. Φυσικά και πρέπει να επιλέγουμε τις εκδηλώσεις στις οποίες παίρνουμε μέρος! Αλλά για μένα ήταν εξαρχής λάθος που δόθηκε κοινωνικοπολιτικός χαρακτήρας στην Eurovision, λόγω της διεξαγωγής της στο Ισραήλ, γιατί η Eurovision είναι θεσμός που κάθε χρόνο αλλάζει χώρα, οπότε σίγουρα σε κάθε χώρα θα υπάρχει και διαφορετικό καθεστώς , όπως θα υπάρχουν και άνθρωποι που τάσσονται ως αντίθετοι προς στο εκάστοτε καθεστώς, και μπορεί η αισθητική μου να μην ταιριάζει στο θεσμό της Eurovision, μπορεί και να μην έχω παρακολουθήσει ποτέ Eurovision, αλλά καταλαβαίνω τους καλλιτέχνες που παίρνουν μέρος και δε μπορώ να τους κατακρίνω.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Πριν λίγο διάστημα είχαμε εκλογές και πολλοί από τους υποψηφίους ήταν καλλιτέχνες. Η πείρα έχει δείξει πως ελάχιστοι συμμετείχαν για να προσφέρουν. Ποια είναι η δική σου άποψη για την συμμετοχή τόσων καλλιτεχνών στις εκλογικές διαδικασίες;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<span style="font-size: large;">Πρέπει να δίνεται η ευκαιρία σε κάθε υποψήφιο που έχει όραμα και αγαπά αυτόν τον τόπο. Το ότι κάποιος είναι καλλιτέχνης δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να προσφέρει ιδέες για το κοινό καλό. Μου ακούγεται σχεδόν ιδανικό, λαμβάνοντας υπόψη ότι ένας σωστός καλλιτέχνης πρέπει να είναι απ΄ τη φύση του ευαίσθητος και όχι ευαισθητοποιημένος.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/kfjBLbXufyU/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/kfjBLbXufyU?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Η συντριπτική πλειοψηφία των μουσικών χώρων, δεν έχουν ούτε καν την πρόσβαση για να παραστεί σε μία συναυλία ένας άνθρωπος με αναπηρία. Ποια είναι γνώμη σου και πως θα μπορούσαν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες να το αλλάξουν αυτό;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Σίγουρα θα πρέπει να απαιτείται, τουλάχιστον οι νέοι χώροι που διαμορφώνονται τώρα, να πληρούν τις κατάλληλες προδιαγραφές για να έχουν εύκολη πρόσβαση άνθρωποι με αναπηρία. Θα μπορούσε να γίνει εφικτό αν ενώσουμε τις φωνές μας και αν απαιτούμε συστηματικά από τα μαγαζιά που μας φιλοξενούν, να αλλάζουν τη διαμόρφωση του ήδη υπάρχοντα χώρου τους.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Ετοιμάζεις διάφορα μουσικά πράγματα, με σημαντικούς καλλιτέχνες, πες μου για αυτά.</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<span style="font-size: large;">Έχω την χαρά να συμμετέχω στον δίσκο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου με το τραγούδι «Αμαρτωλό», το οποίο έχει κυκλοφορήσει εδώ και μία εβδομάδα. Παράλληλα κυκλοφόρησε και το τραγούδι του Νίκου Ζιώγαλα «Η αλήθεια πονά» το οποίο και ερμηνεύω και προς μεγάλη μου χαρά και ήδη ξεκίνησε να παίζεται περισσότερο στα ραδιόφωνα. Μία ακόμη συμμετοχή μου θα είναι στον δίσκο με τα ακυκλοφόρητα τραγούδια του Παύλου Σιδηρόπουλου, σε μουσική του Δημήτρη Καρρά. ‘Ηδη έχουν βγει τρία-τραγούδια-προπομποί, η δική μου συμμετοχή θα βγει τον Σεπτέμβρη.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/9mHfiV8u3lY/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/9mHfiV8u3lY?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Εκτός των προαναφερθέντων, έχεις πολλές και σημαντικές συνεργασίες με ανθρώπους της μουσικής, που μέχρι πριν λίγα χρόνια τους άκουγες στο ραδιόφωνο. Πως είναι πλέον να τραγουδάς στο πλάι τους;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Είναι μαγικό! Νομίζω ότι ζω σε ένα όνειρο, γιατί ποτέ δεν τόλμησα να ζητήσω τόσο μεγάλες συνεργασίες από τη ζωή μου. Όταν ξεκίνησε το ταξίδι δίπλα στις φωνές της καρδιάς μου, φοβόμουν ότι δε θα τα καταφέρω, μου φαινόταν βουνό. Όπως είπες, η ζωή μου μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα άλλαξε άρδην. Τώρα απλά χαίρομαι την κάθε στιγμή γιατί αποφάσισα ότι είναι κρίμα να αντιμετωπίζω με τρόμο τις ομορφότερες στιγμές της ζωής μου.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Που μπορούμε να σε ακούσουμε και ποια είναι τα επόμενα, άμεσα σχέδια σου;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<span style="font-size: large;">Στις 20 του Ιούλη θα τραγουδήσω στη μεγάλη συναυλία της Λίνας Νικολακοπούλου ανάμεσα σε αγαπημένους καλλιτέχνες της γενιάς μου, που θα γίνει στον πολυχώρο Λιπασμάτων στη Δραπετσώνα, τραγουδάω δίπλα στην Ελένη Βιτάλη και τους ΤΖΟΥΜ αλλά κάνω και προσωπικές εμφανίσεις ανά την Ελλάδα. Στα άμεσα σχέδια μου είναι η κυκλοφορία του τραγουδιού «Απέραντη ερημιά» που υπάρχει ήδη στην πρώτη μου δισκογραφική δουλειά, με τη συμμετοχή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου που θα συνοδεύεται και από video clip.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/oez6aLmpO_E/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/oez6aLmpO_E?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span><span style="font-size: large;">_______________<br /><span face=""Helvetica Neue Light", HelveticaNeue-Light, "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: white; font-size: medium;">Πηγή: <a href="https://ologramma.art/violeta-ikari-i-paradosi-echei-potisei-sto-aima-moy/?fbclid=IwAR3PZ9buuGcFQ4hJZiWCIzUKoA3D1bWs4xux9ub_Wcxmjz0DTyY4NbOR_gQ">Ologgramma.art</a></span><span face=""Helvetica Neue Light", HelveticaNeue-Light, "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: white; font-size: medium;">, συνέντευξη</span><br style="background-color: white; font-family: "Helvetica Neue Light", HelveticaNeue-Light, "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: medium;" /><span face=""Helvetica Neue Light", HelveticaNeue-Light, "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: white; font-size: medium;">Συνέντευξη: Κωνσταντίνος Σύρμος</span><br style="background-color: white; font-family: "Helvetica Neue Light", HelveticaNeue-Light, "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: medium;" /><span face=""Helvetica Neue Light", HelveticaNeue-Light, "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: white; font-size: medium;">17/07/2019</span></span></div>
Κωνσταντίνος Σύρμοςhttp://www.blogger.com/profile/16943971034978538155noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4867041119934902976.post-49934682742876155742019-07-20T04:13:00.005-07:002021-01-05T12:17:02.792-08:00Mineral Fog: «Η διαδικασία της ηχογράφησης σκοτώνει τον πηγαίο ενθουσιασμό της σύλληψης»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-SgpQdaKaWy4/XTL10gzqxfI/AAAAAAAACL0/zlQBjcjVWM0Ud9s45QcW_XHf3wOso2HuwCLcBGAs/s1600/mineral.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="800" height="480" src="https://1.bp.blogspot.com/-SgpQdaKaWy4/XTL10gzqxfI/AAAAAAAACL0/zlQBjcjVWM0Ud9s45QcW_XHf3wOso2HuwCLcBGAs/s640/mineral.jpg" width="640" /></a></div>
<span face=""Helvetica Neue Light", HelveticaNeue-Light, "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: white; font-size: 14px;"><br /></span>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;">Οι Mineral Fog, συνθέτοντας με το προσωπικό τους ύφος progressive και hard rock στοιχεία, πλάθουν ένα ξεχωριστό ηχητικό στίγμα. Δημιουργήθηκαν το 2015 και έχουν ήδη ένα μουσικό album στο ενεργητικό τους με τίτλο «Dead Idol» (2017). Οι Mineral Fog, αποτελούν άλλη μία άκρως ενδιαφέρουσα προσθήκη στην άνθιση των ελληνικών αγγλόφωνων συγκροτημάτων. Η συνέντευξη αυτή είναι η πρώτη τους σε διαδικτυακό μέσο, και με χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός πως μέσα από το κείμενο που ακολουθεί, διαφαίνεται, όχι μόνο η μουσική τους δυναμική, αλλά και το κατασταλαγμένο σκεπτικό των μελών του συγκροτήματος. Τα μέλη των Mineral Fog, είναι οι: Σταμάτης Λέσσης (κιθάρα), Μιχάλης Τσίχλης (πλήκτρα), Γιάννης Διακορώνας (τύμπανα), Γιώργος Κριθάρης (μπάσο), Γιώργος Χρυσανθίδης (φωνητικά) και Ελευθερία Λιθαδιώτη (στίχους).</span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><b>Ποια είναι τα ακούσματα και οι επηρεασμοί που γέννησαν εν μέρει το ηχόχρωμα της μουσικής σας;</b></span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><span style="background-color: white;"></span></span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;">Καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του ήχου μας, έπαιξε η ποικιλομορφία ερεθισμάτων και προσωπικοτήτων. Έχοντας ως κοινή βάση τις απαρχές του hard και heavy ήχου των 70’s και 80’s, οδηγηθήκαμε δια μέσου πειραματισμών με progressive και alternative στοιχεία, στο ηχόχρωμα που αποτελεί το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό μας.</span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/SKM52ZLOtIU/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/SKM52ZLOtIU?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><b>Που πιστεύετε πως οφείλεται η άνθηση και η δυναμική του αγγλόφωνου στίχου στην ελληνική σκηνή;</b></span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;">Σίγουρα τα αγγλικά ως παγκόσμια γλώσσα δίνουν τη δυνατότητα στον στιχουργό να ακουστεί η φωνή του στο ευρύ κοινό, με ό,τι και αν αυτό συνεπάγεται. Παρ’ όλα αυτά, στην ελληνική πραγματικότητα το πρόσφορο έδαφος δημιουργήθηκε εξίσου και από την προκατάληψη- στερεότυπο, πως σε κάποια συγκεκριμένα είδη μουσικής τα ελληνικά δεν είναι εύηχα.</span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><b>Πως γεννήθηκαν οι Mineral Fog, και πως φτάσατε στην κυκλοφορία του πρώτου σας album με τίτλο «Dead Idol»;</b></span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;">Οι Mineral Fog γεννήθηκαν στην Αθήνα το Μάιο του 2015, ύστερα από την μουσική συνάντηση του Σταμάτη Λέσση (κιθάρα), με τους Μιχάλη Τσίχλη (πλήκτρα) και Γιάννη Διακορώνα (τύμπανα), για τις ανάγκες ενός επετειακού live των «Νίπτω Τας Χείρας».</span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;">Χημεία υπήρξε από την αρχή τόσο μουσικά όσο και από άποψη χαρακτήρων. Έπειτα από αρκετές πρόβες και εναλλαγές μελών, τις εναπομείνασες θέσεις κάλυψαν η Ελευθερία Λιθαδιώτη στο κομμάτι των στίχων, ο Στέργιος Ζερκούλης στο μπάσο και ο Γιώργος Χρυσανθίδης στα φωνητικά, δίνοντας σάρκα και οστά στο «Nεκρό Eίδωλο»</span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"></span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;">(Dead Idol), που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2017 σε ανεξάρτητη παραγωγή του Διονύση Χριστοδουλάτου (CFN Recordings Studio).</span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/mMMHZLfCT9g/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/mMMHZLfCT9g?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><b>Στην παγκόσμια σκηνή της Hard Rock και της Metal μουσικής, υπάρχουν ή μπορούν να υπάρξουν μπάντες σαν τους Deep Purple, Iron Maiden, κλπ. που να εμπνεύσουν τις επόμενες γενιές; Τι λείπει από τις σημερινές μπάντες;</b></span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;">Εν μέσω της επανάστασης του internet και της πληροφορίας, δύσκολα. Η ποιότητα πνίγεται από την ποσότητα και το ξεσκαρτάρισμα εκτός του ότι είναι χρονοβόρο, από ένα σημείο και μετά μετατρέπει τον ακροατή σε παθητικό καταναλωτή ήχων. Αντίστοιχα από την πλευρά των συγκροτημάτων λείπει ο ρομαντισμός στην προσέγγιση της δημιουργίας, και εξαιτίας του κορεσμένου μουσικά τοπίου, η δυνατότητα να πρωτοπορήσουν. Γι’ αυτό άλλωστε πλέον πολλά σχήματα επιδίδονται στο πάντρεμα διαφορετικών ειδών μουσικής.</span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><b>Τι δυσκολίες συναντάτε ως νέο συγκρότημα στην Ελλάδα του 2019, και πως τις αντιπαρέρχεστε;</b></span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"></span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;">Η διαχρονικότερη δυσκολία που συναντάει ένα συγκρότημα στο ξεκίνημά του, είναι η έλλειψη του λεγόμενου brand name, που ξεκλειδώνει τις πόρτες των δύσπιστων μαγαζιών και τον σεβασμό του εκάστοτε μαγαζάτορα. Από πλευράς κοινού δεν υπάρχει τόσο άμεση ανταπόκριση και υποστήριξη των νέων συγκροτημάτων με δικό τους υλικό, γιατί έχουν συνηθίσει στις ρεπλίκες και τους συνειρμούς που επιφέρουν. Αν το αγαπάς, αποδέχεσαι την κατάσταση, προχωράς και ελπίζεις, διαφορετικά δεν μπαίνεις εξ αρχής στη διαδικασία.</span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/qbi_jpyLrUI/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/qbi_jpyLrUI?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><b>«Έφτιαξα ένα μικρό μέρος για να κρύψω τον εαυτό μου» λέτε, σε ελεύθερη μετάφραση, στο τραγούδι «Small Place». Ποιο είναι για εσάς αυτό το μικρό μέρος και γιατί οι άνθρωποι το έχουμε ανάγκη;</b></span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;">Κάθε άνθρωπος ξεχωριστά αποτελεί μια ατομικότητα ιδιαίτερη, που χρειάζεται κάποιες στιγμές να απέχει από το κοινωνικό γίγνεσθαι, δημιουργώντας αυτό το «Small Place», για να μπορεί εκεί να πραγματοποιεί σίγαση πνεύματος, απαλλαγμένος από τα πάθη του και τις εξωγενείς επιρροές. Αυτό το «μικρό μέρος» για να υφίσταται, πρέπει να παραμένει κρυφό, ειδάλλως χάνει την ιδιαιτερότητά του.</span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><b>Ως προς το «Dead Idol», ποια και γιατί ήταν για εσάς η πιο ξεχωριστή στιγμή; Η μέρα κυκλοφορίας; Η ηχογράφηση; Το πρώτο live που το συστήσατε στο κοινό; Κάποια άλλη;</b></span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;">Μια μεγάλη αλήθεια που αξίζει να αναφερθεί, είναι ότι η διαδικασία της ηχογράφησης σκοτώνει τον πηγαίο ενθουσιασμό της σύλληψης, η οποία αποτελεί την σημαντικότερη στιγμή για τον δημιουργό. Αμέσως μετά λοιπόν για μας, έρχεται η στιγμή που η διαδικασία αυτή φτάνει στο τέλος της, και παραλαμβάνεις το χειροπιαστό πλέον υλικό σου σε μορφή CD.</span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><b>Τραγούδια του album σας, όπως τα: «Sanctiffied», «All my friends», «Otherside», «Small Place», «Dead Idol», είναι νομίζω τα κομμάτια, που τονίζουν ακόμη πιο πολύ το διαφορετικό ηχητικό και στιχουργικό στίγμα σας. Ποια είναι η άποψη των θαυμαστών σας;</b></span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"></span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;">Η κυρίαρχη άποψη που ακούμε, είναι ότι δεν μοιάζουμε με μπάντες του χώρου, κάτι που έχει και θετικό και αρνητικό πρόσημο, καθώς αν συμβαδίζεις με το ρεύμα, ναι μεν αφομοιώνεσαι πιο εύκολα από το κοινό αλλά δεν αφήνεις το ίδιο εύκολα το στίγμα σου. Ενώ αν δεν συμβαδίζεις , το κοινό αργεί να ανταποκριθεί από τη μία αλλά από την άλλη αποκτάς πιο πιστούς υποστηρικτές.</span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/yLEmCDRgcNo/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/yLEmCDRgcNo?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><b>Τι συμβολίζει το όνομα του group και τι σας οδήγησε στην επιλογή του;</b></span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;">Το όνομα του group συμβολίζει την «ορυκτή ιδιότητα της ομίχλης», αφήνοντας να εννοηθεί πως μπορεί κανείς να εξορύσσει από μέσα της το φώς. Θάρρος και δράση χρειάζεται!</span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><b>Πείτε μου για τις επόμενες προγραμματισμένες εμφανίσεις σας και που/πως, μπορεί κάποιος να προμηθευτεί το «Dead Idol»;</b></span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;">Προς το παρόν η δράση μας περιορίζεται στην Αθήνα, χωρίς να υπάρχει κάποια προγραμματισμένη εμφάνιση αυτή την περίοδο, γιατί έχουμε ξεκινήσει να δουλεύουμε πάνω στο υλικό του δεύτερου δίσκου και εκ των πραγμάτων μονοπωλείται το ενδιαφέρον.</span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;">Επίσης τη θέση του Στέργιου στο μπάσο, έχει πάρει ο Γιώργος Κριθάρης. Όσον αναφορά το «Dead Idol», υπάρχουν τρεις τρόποι που μπορεί κάποιος να το προμηθευτεί:</span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;">1. Μέσω <a href="https://mineralfog.bandcamp.com/album/dead-idol" target="_blank">bandcamp</a> </span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;">2. Χέρι με χέρι στα live μας</span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;">3. Μέσω των παρακάτω δισκοπωλείων της Αθήνας:</span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;">– Ρυθμός (Ελευθερίου Βενιζέλου 26, Νέα Ιωνία)</span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;">– Record House (Ομήρου 46, Νέα Σμύρνη)</span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;">– Ζαχαρίας (Ηφαίστου 20, Μοναστηράκι)</span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;">– Δισκάδικο (Αγίας Ελεούσης 5, Ψυρρή)</span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;">– Syd Records (Πρωτογενούς 13, Ψυρρή)</span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;">– Imantas (Σαρρή 46, Ψυρρή)</span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;">– Sound Effect Records (Σπύρου Τρικούπη 50 και Καλλιδρομίου, Εξάρχεια)</span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;">– Le Disque Noir (Θεμιστοκλέους 29, Αθήνα)</span><br /><span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"><br /></span>
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;"></span><br />
<span face="Helvetica Neue Light, HelveticaNeue-Light, Helvetica Neue, Helvetica, Arial, sans-serif" style="font-size: large;">*Η φωτογραφία τραβήχτηκε στο Underground Music Studios, στο Περιστέρι, απ’ τον Michael Kontraskin<br /><br />__________________<br /><span face=""Helvetica Neue Light", HelveticaNeue-Light, "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: white; font-size: medium;">Πηγή: </span><a href="http://www.iart.gr/mineral-fog-i-diadikasia-tis-ichografisis-skotoni-ton-pigeo-enthousiasmo-tis-sillipsis/?fbclid=IwAR3kQ-3UYDa-C5RMI0_SiAttjQFi2Lh9gkfiZa3wXbR720A0wIBl5ZV0jy0" style="font-size: medium;" target="_blank">iART</a><span face=""Helvetica Neue Light", HelveticaNeue-Light, "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: white; font-size: medium;">, συνέντευξη</span><br style="background-color: white; font-family: "Helvetica Neue Light", HelveticaNeue-Light, "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: medium;" /><span face=""Helvetica Neue Light", HelveticaNeue-Light, "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: white; font-size: medium;">Συνέντευξη: Κωνσταντίνος Σύρμος</span><br style="background-color: white; font-family: "Helvetica Neue Light", HelveticaNeue-Light, "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: medium;" /><span face=""Helvetica Neue Light", HelveticaNeue-Light, "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: white; font-size: medium;">14/06/2019</span></span></div>
Κωνσταντίνος Σύρμοςhttp://www.blogger.com/profile/16943971034978538155noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4867041119934902976.post-35320968825394940292019-07-20T04:03:00.007-07:002021-01-05T12:18:13.635-08:00Απόστολος Στάικος: «Ξυπόλητα παιδιά μέσα στη λάσπη, που όμως επιμένουν να παίζουν»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-3hDLCOnPbkE/XTLz9jFP1mI/AAAAAAAACLY/qLuhGI3QeEYs9HZmf2lpSlroJ6In0vrTQCLcBGAs/s1600/staikos1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="800" height="480" src="https://1.bp.blogspot.com/-3hDLCOnPbkE/XTLz9jFP1mI/AAAAAAAACLY/qLuhGI3QeEYs9HZmf2lpSlroJ6In0vrTQCLcBGAs/s640/staikos1.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;">Ο Απόστολος Στάικος, είναι ένας δυναμικός και σύγχρονος δημοσιογράφος – ρεπόρτερ. Εργάζεται στο euronews Greece με ανταποκρίσεις και αποστολές εντός και εκτός συνόρων, μεταδίδοντας τον παλμό των γεγονότων της Ελλάδας στην Ευρώπη. Αυτό όμως που κάνει τον Απόστολο να ξεχωρίζει, είναι η αντικειμενικότητα, η ευαισθησία και η αποστομωτική ειλικρίνειά του, γύρω από τα θέματα των ρεπορτάζ που αναλαμβάνει. Νιώθω μεγάλη χαρά για τούτη την συνέντευξη, που αγγίζει θέματα όπως το προσφυγικό, την δημοσιογραφία, το Brexit, την Θεσσαλονίκη κ.α.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Πως είναι για ‘σένα, πρώτα ως άνθρωπο και ύστερα ως ρεπόρτερ, να βρίσκεσαι σε μέρη που συναντάς ανθρώπους βασανισμένους και ξένους, σε όποιον τόπο κι αν βρεθούν;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Επαγγελματικά, είμαι ευγνώμων που από το 2015 καλύπτω το προσφυγικό – μεταναστευτικό. Έχω ζήσει μοναδικές στιγμές, έχω αντικρίσει απίστευτα σκληρές εικόνες. Ξυπόλητα παιδιά μέσα στη λάσπη, που όμως επιμένουν να παίζουν, άνθρωποι που περιμένουν στην ουρά τρεις ώρες για να πάρουν πρωινό κι όμως να συνεχίζουν να χαμογελούν. Στη δουλειά μου λένε πως δεν πρέπει να ταυτίζεσαι με το θέμα, με τον «πρωταγωνιστή» της ιστορίας σου. Ομολογώ πως αδυνατώ να εφαρμόσω τον κανόνα, ίσως και να μην θέλω. Συμπονώ, συμπάσχω, ζορίζομαι με αυτά που βλέπω μπροστά μου. Θα φανεί τετριμμένο, αλλά σαφώς και βλέπω διαφορετικά την δική μου ζωή. Ανόητα, καθημερινά ζητήματα εξανεμίζονται, όταν σκέφτομαι πως κάποια προσφυγόπουλα κοιμούνται στο χώμα με τσουχτερό κρύο στην καρδιά του χειμώνα.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Όχι στην μακρινή Αφρική ή στην Συρία που έχει ισοπεδωθεί, αλλά στη Λέσβο, στη Σάμο, στην πλατεία Βικτωρίας πριν από δύο χρόνια. Σκέφτομαι ακόμη τον ανιψιό μου τον Άτλαντα που μεγαλώνει στο Ντουμπάι. Γιατί εκείνος τα έχει όλα και αυτά τα παιδάκια, κυριολεκτικά τίποτα; Γιατί εγώ μπορώ να βγω με φίλους για σούσι κι ο πρόσφυγας περιμένει στην ουρά για ένα πιάτο φαγητό; Πολυτελή ερωτήματα χορτάτου ανθρώπου θα μου ‘πεις και δεν θα έχεις άδικο. Κάποιες στιγμές νιώθω ενοχές που παίρνω μια δήλωση, δέκα πλάνα και αποχωρώ. «Χρησιμοποιώ» δηλαδή αυτούς τους ανθρώπους για να κάνω την δουλειά μου. Κάθε φορά που επιστρέφω από μια αποστολή, χρειάζομαι λίγες ημέρες για να μπω και πάλι στους ρυθμούς της ζωής μου. Λογικό, νομίζω.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Πως ξεκίνησες την επαγγελματική σου πορεία και τι σε έφερε στο euronews Greece;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Σπούδασα στη Μεγάλη Βρετανία και επέστρεψα στην Ελλάδα, το φθινόπωρο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ξεκίνησα στη Θεσσαλονίκη ως ρεπόρτερ της ΕΤ 3. Δούλεψα σε ενημερωτικές εκπομπές και στο δελτίο ειδήσεων του καναλιού. Δέχθηκα μια καλή πρόταση, από την τότε ΝΕΤ, και κατέβηκα στην Αθήνα. Δυστυχώς, στο επάγγελμα μου, η «κάθοδος στην πρωτεύουσα» μάλλον αποτελεί μονόδρομο.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Συνεργάστηκα και με κάποια περιοδικά όπως το Natura nrg και το L’Officiel Hommes. Έγραφα στο Δίφωνο τον τελευταίο χρόνο πριν κλείσει (και αυτό) και στη συνέχεια στο Music Paper. Βεβαίως υπήρξαν και δύσκολες εποχές χωρίς δουλειά. Εκεί, στις αρχές του πρώτου μνημονίου. Στην ελληνική υπηρεσία του euronews με έφερε η ανοιχτή και αξιοκρατική διαδικασία του 2012. Από τότε, εργάζομαι στο euronews.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Από τις ανταποκρίσεις σου στο Κέντρο Φιλοξενίας στην Μόρια, τι σου έμεινε; Και ποιες ήταν οι σκέψεις σου, όσο ήσουν εκεί ο ίδιος;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Το ερώτημά σου με βρίσκει σε μια περίοδο που ετοιμάζουμε αποστολή στη Σάμο. Εκεί, η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη, ενώ και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν έχουμε καλύψει επαρκώς τα όσα συμβαίνουν στο νησί. Έχω πραγματοποιήσει επτά αποστολές στη Λέσβο. Με την κάμερα του euronews, βρεθήκαμε στο νησί τον Αύγουστο του 2015, όταν καθημερινά έφταναν στο νησί εκατό βάρκες. Η Μόρια έμοιαζε με ζούγκλα. Άνθρωποι πεταμένοι, ταλαιπωρημένοι, σε ημιάγρια κατάσταση μπορώ να πω, και παρακαλώ να μην παρεξηγηθεί αυτό που γράφω. Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτά που έβλεπα, αυτά που ζούσα. Δεν ήξερα και τι να πω στο speakaz μου, στο κείμενό μου… Ένιωθα πως τα λόγια μου δεν είχαν καμία αξία, κανένα νόημα. «Moria is the new Guantanamo / Η Μόρια είναι το νέο Γκουαντάναμο» είπε ένας πρόσφυγας στην κάμερα του euronews, τον Οκτώβριο του 2017. Υπερβολές θα πει κάποιος, μα μπορείς να κατηγορήσεις αυτό τον άνθρωπο, που έχει εγκλωβιστεί σε ένα νησί και ζει κάτω από δύσκολες, αν όχι άθλιες συνθήκες;</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η Μόρια μπορεί να «φιλοξενήσει» μέχρι 3500 πρόσφυγες και μετανάστες. Τον Οκτώβριο του 2018 περίπου 9000 άνθρωποι, προσπαθούσαν να επιβιώσουν εντός και εκτός προσφυγικού κέντρου. Για ακόμη μια φορά, η κατάσταση βρέθηκε εκτός ελέγχου. Ναι, οι ροές δεν σταματούν. Ναι, το κέντρο έχει συγκεκριμένη χωρητικότητα, όμως μέχρι πότε θα ακούμε τα ίδια επιχειρήματα; Γιατί δεν μπορούν οι άνθρωποι να μεταφερθούν στην ενδοχώρα; Αυτός ο περίφημος γεωγραφικός περιορισμός εγκλωβίζει τους πρόσφυγες, αλλά και τις τοπικές κοινωνίες που ασφυκτιούν.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Πες μου την γνώμη σου για το προσφυγικό, σε επίπεδο Ευρώπης ή και Παγκόσμιο, σε σχέση με παλαιότερες εποχές έξαρσης του φαινομένου.</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Μεγάλο, σύνθετο ζήτημα και ειδικός δεν είμαι. Αυτό που καταλαβαίνω είναι πως το προσφυγικό ήρθε για να μείνει. Όσο ολόκληρες χώρες, όπως η Συρία και η Υεμένη ισοπεδώνονται, είναι ανόητο να περιμένει κανείς πως θα μειωθούν οι προσφυγικές ροές. Γιατί ένας νέος άνθρωπος να μείνει στις χώρες της κεντρικής Αφρικής; Προσωπικά, δεν μπορώ να πω σε κανέναν πως δεν έχει δικαίωμα να διεκδικήσει κάτι καλύτερο στη ζωή του και πως αφού γεννήθηκε εκεί, οφείλει και να πεθάνει εκεί. Όλοι κυνηγάμε το καλύτερο. Η κλιματική αλλαγή είναι ένα άλλο μεγάλο ζήτημα. Εκατομμύρια άνθρωποι θα υποχρεωθούν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Λογικά, ένας σημαντικός αριθμός εξ αυτών, θα μετακινηθεί προς την Ευρώπη. Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως η προσφυγιά δεν είναι μια ιστορία που μετρά λίγα χρόνια. Οι άνθρωποι μετακινούνται και αναζητούν μια καλύτερη ζωή. Ειδικά στην Ελλάδα, αυτό είναι κάτι που οφείλουμε να μην ξεχνάμε.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-wVkDC8C-i-w/XTL0Y6g8aqI/AAAAAAAACLg/jYvISkIAGSoM4PRC8M2wp9Pttrsl2HZOwCLcBGAs/s1600/Apo-4.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="642" data-original-width="642" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-wVkDC8C-i-w/XTL0Y6g8aqI/AAAAAAAACLg/jYvISkIAGSoM4PRC8M2wp9Pttrsl2HZOwCLcBGAs/s640/Apo-4.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Τι βλέπεις στην έξαρση του φασισμού και του εθνικισμού σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Απόγνωση, αμάθεια, καιροσκοπισμό, πολιτική εκμετάλλευση και μια κοινωνία που δεν αντιδρά. Οφείλω να πω, ότι δεν με εκπλήσσει αυτή η μετατόπιση προς τα άκρα. Ναι, στην αρχή ήταν η οικονομική κρίση, αλλά μετά; Σκέφτομαι πως ταπεινά και φασιστικά ένστικτα, που στα «καλά χρόνια» είχαν αποκοιμηθεί, τώρα διεκδικούν και κερδίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Κάποιος αφήνει χώρο, κάποιοι δεν απευθύνονται στη κοινωνία. Είχα ζόρικες εμπειρίες, καθώς προσπαθούσα να πείσω κάποια παιδιά γύρω στα 20, πως αυτός ο δρόμος δεν οδηγεί πουθενά. Μου απάντησαν πως είμαι δημοσιογράφος, αρά διαπλεκόμενος και πουλημένος, που δουλεύει για το σύστημα. Μάταια προσπάθησα να συνεχίσω την κουβέντα. Με αποκαθήλωσαν, με τελείωσαν. Τοίχος. Προσπαθώ να αιτιολογήσω, όχι να δικαιολογήσω αυτή την συμπεριφορά. Βλέπω πως ο θύμος και η οργή έχουν ένα δίκιο, μα η επιλογή αυτών των ανθρώπων δεν μπορεί να τους δικαιώσει.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Η έξοδος της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε τι βαθμό και με τι τρόπο μπορεί να επηρεάσει τον έλληνα πολίτη; Πρέπει να τον ενδιαφέρει;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Πρόκειται για μια πρωτόγνωρη διαδικασία με εξαιρετικό ενδιαφέρον για έναν δημοσιογράφο. Ως άνθρωπος, που σπούδασε για πέντε χρόνια σε Ουαλία και Αγγλία, πραγματικά θλίβομαι για όλο αυτό που συμβαίνει. Δεν μπορώ να το χωνέψω. Όσον αφορά την Ελλάδα, σκέψου πως κάποτε μιλούσαμε για το Grexit, που ευτυχώς δεν έγινε πραγματικότητα, ενώ τώρα δυσκολευόμαστε να ολοκληρώσουμε το Brexit. Μας αφορά, όπως αφορά όλους τους πολίτες των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Δεν νιώθουμε πως επηρεαζόμαστε άμεσα και είναι λογικό να υπάρχει και μια κόπωση. Διότι, η υπόθεση τραβάει 2,5 χρόνια. Η αλήθεια είναι ότι το Λονδίνο πάντα έβλεπε με μεγάλη καχυποψία τις Βρυξέλλες, κι αυτό είναι κάτι που έχει περάσει και στους Ευρωπαίους πολίτες. Βεβαίως, το ζήτημα προκαλεί αγωνία στους δεκάδες χιλιάδες Έλληνες και Κύπριους, που ζούνε στο Ηνωμένο Βασίλειο. Προσωπικά, με ενδιαφέρει να δω πώς και εάν το Brexit, επηρεάζει το πάγιο Ελληνικό αίτημα επανένωσης των γλυπτών του Παρθενώνα. Το Brexit, διευκολύνει ή δυσχεραίνει την δική μας προσπάθεια;</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Πολλοί δημοσιογράφοι είναι στην φυλακή και πολλοί δολοφονούνται γιατί κάνουν την δουλειά τους, ερευνούν και αποκαλύπτουν. Ποιες είναι οι δικές σου σκέψεις επ’ αυτού;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Κάθε χρόνο διαβάζουμε εκθέσεις, για τον αριθμό των δημοσιογράφων που σκοτώθηκαν εν ώρα καθήκοντος, αλλά και για την επικινδυνότητα του επαγγέλματος. Νομίζουμε πως αυτά συμβαίνουν σε τόπους μακρινούς, μα έρχεται η δολοφονία της Ντάφνι Καρουάνα Νταλιζία, στη Μάλτα και του Γιαν Κούτσιακ, στη Σλοβακία και σου υπενθυμίζουν εμφατικά, πως και η Ευρώπη μόνο παράδεισος δεν είναι. Η Ουγγαρία είναι επίσης μια χώρα, όπου η κριτική στον Βίκτορ Όρμπαν, δεν γίνεται ανεκτή. Όσο για τους φυλακισμένους συναδέλφους στην Τουρκία, δεν νομίζω πως μπορούμε να πούμε κάτι περισσότερο. Μερικές φορές σκέφτομαι πως μάλλον δεν κάνουμε και τίποτα ιδιαίτερο, αφού κανείς δεν μας κυνηγάει… Το ξέρω, είναι υπερβολική ακόμη και χαζή σκέψη, μα σκεπτόμενος τα παραπάνω, είμαι πραγματικά χαρούμενος που κάνω την δουλειά μου με αξιοπρέπεια και χωρίς παρεμβάσεις. Κοίτα να δεις που χαιρόμαστε με το αυτονόητο…</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Σε αντιδιαστολή με την προηγούμενη ερώτηση, η δημοσιογραφία στην Ελλάδα κυριεύεται από κομματική «αντικειμενικότητα». Στην χώρα μας μάλιστα, πολλοί δημοσιογράφοι γίνονται βουλευτές και κομματικά στελέχη. Ποια είναι η γνώμη σου;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Παλιό παιχνίδι χωρίς κανόνες. Το ζήτημα είναι, πως ο κόσμος νομίζει ότι ακούει μια άποψη χωρίς κομματική αφετηρία, ενώ η πιάτσα γνωρίζει πως ο Χ δημοσιογράφος, θα είναι στο ψηφοδέλτιο του Α’ ή του Β’ κόμματος. Αυτό είναι ανέντιμο. Να μιλάς για αντικειμενικότητα, ενώ υπηρετείς μια συγκεκριμένη κομματική γραμμή. Πολλοί δημοσιογράφοι ακολούθησαν πολιτική πορεία και αυτό είναι απολύτως σεβαστό.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Το ζήτημα είναι πώς περνάει κανείς στην απέναντι όχθη και, βεβαίως, πώς λειτουργούσε όσο βρισκόταν στην δημοσιογραφία. Πρέπει ας πούμε, κάποια στιγμή να συζητήσουμε για το τι σημαίνει πολιτικό ρεπορτάζ (;) στην Ελλάδα. Οι γνωστοί και ως «γραμμιτζήδες» (μεταφέρω ό,τι λέει το κόμμα χωρίς να αλλάξω ένα «και») κυριαρχούν. Πρόκειται βέβαια για παιδιά των κομμάτων, αλλά αυτό δεν είναι ρεπορτάζ. Αρκετοί δημοσιογράφοι σταδιοδρομούν με βασικό όπλο την κομματική τους πίστη. Δεν αποτελεί μυστικό.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Τι σημαντικό προσφέρει η «Διεθνής Αμνηστία» και ποια η συμβολή σου;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<span style="font-size: large;">Παρακολουθώ εδώ και χρόνια την πορεία και την δράση της «Διεθνούς Αμνηστίας». Θεωρώ πως είναι μία σοβαρή οργάνωση, ένα αξιόπιστο διεθνές κίνημα που υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η «Διεθνής Αμνηστία» ασκεί θεσμική πίεση, δεν είναι μια οργάνωση που διαθέτει ομάδα γιατρών ή μια κοινωνική κουζίνα, ας πούμε. Τον τελευταίο καιρό πραγματοποιεί εκστρατεία με αίτημα την τροποποίηση του άρθρου 336, του ελληνικού ποινικού κώδικα, για τον νομικό ορισμό του βιασμού, ο οποίος και πρέπει να ορίζεται με βάση την απουσία συναίνεσης. Πολύ σημαντική προσπάθεια και οφείλω να πω, πως δεν γνώριζα πολλά για το ζήτημα. Ως μέλος πλέον, ενημερώνομαι για προβλήματα, των οποίων την ύπαρξη αγνοούσα. Στο κίνημα με οδήγησε η δημοσιογραφική κάλυψη του προσφυγικού – μεταναστευτικού. Κάποια στιγμή ένιωσα πως θέλω να μοιραστώ αυτά που έχω ζήσει από το 2015, αλλά και να δω, αν μπορώ να αξιοποιήσω την εμπειρία που έχω αποκτήσει. Έγινα μέλος το 2018, οπότε είμαι σχετικά καινούριος. Θέλω όμως να εμβαθύνω και να δραστηριοποιηθώ γύρω από τα ανθρώπινα δικαιώματα.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-lD-qSN3UeXc/XTL0v8zTMDI/AAAAAAAACLo/4ryUQ9WdZsosOnm8vkZAaM_CWtnW8hqyQCLcBGAs/s1600/Apo-3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="504" data-original-width="900" height="358" src="https://1.bp.blogspot.com/-lD-qSN3UeXc/XTL0v8zTMDI/AAAAAAAACLo/4ryUQ9WdZsosOnm8vkZAaM_CWtnW8hqyQCLcBGAs/s640/Apo-3.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Σε κάτι διαφορετικό τώρα. Γεννήθηκες στη Θεσσαλονίκη και εκεί ξεκίνησες την δημοσιογραφική σου πορεία. Πες μου ένα θετικό κι ένα αρνητικό, που κάνουν ξεχωριστή αυτήν την πόλη.</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η Θεσσαλονίκη συνομιλεί, συνυπάρχει με την θάλασσα. Αυτό μου λείπει πολύ εδώ στην Αθήνα. Ό,τι και να έχεις, ό,τι και αν σε απασχολεί, κάνεις μια βόλτα στην παραλία της πόλης και «αδειάζεις», ησυχάζεις. Στη Θεσσαλονίκη, μου αρέσει το παρελθόν της, η ιστορία της. Από το Βυζάντιο μέχρι τους Οθωμανούς και βεβαίως η ιστορία της σημαντικής Εβραϊκής κοινότητας, που αφανίστηκε από τους ναζί. Καλό φαγητό, ωραίοι άνθρωποι, μα για μένα αρκετά συντηρητικοί. Κατά την γνώμη μου, αυτό οφείλεται σε μια στρεβλή αντίληψη της ιστορίας καθώς και στον μη εποικοδομητικό ρόλο, που παίζει η εκκλησία. Αν και πάντα μου λείπει, δεν νομίζω πως πλέον θα μπορούσα να ζήσω εκεί.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Πες μου για την συμμετοχή σου στο βιβλίο «ΠΑΛΙΟ ΠΑΣΟΚ – Το Ορθόδοξο», με το διήγημα: «Καφέ, Κοτλέ, Καμπάνα». Πως προέκυψε αυτό το συγγραφικό σου βήμα και τι ακριβώς είναι αυτή η συλλογή διηγημάτων;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Συγγραφέας δεν είμαι και ούτε φιλοδοξώ να γίνω. Έχω εκδώσει δύο διηγήματα σε δύο συλλογές, που προέκυψαν μέσα από λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Ήταν για μένα ένα πείραμα, ήθελα να δω αν μπορώ να φτιάξω και να αφηγηθώ ιστορίες πέρα από το ρεπορτάζ. Στριφογυρνάει στο μυαλό μου μια συλλογή διηγημάτων, που όλο λέω να ξεκινήσω και όλο αναβάλω. Κάτι τέτοιο απαιτεί χρόνο και πειθαρχεία. Φοβάμαι πως δεν διαθέτω τίποτα από τα δύο. Όσο για τις «πράσινες ιστορίες», η αγαπημένη σελίδα του facebook, «ΠΑΛΙΟ ΠΑΣΟΚ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ», διοργάνωσε έναν λογοτεχνικό διαγωνισμό σε συνεργασία με τις εκδόσεις iWrite. Στα διηγήματα αυτά πρωταγωνιστεί ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο πράσινος ήλιος καθώς και απλοί άνθρωποι που πίστεψαν βαθιά στην «Αλλαγή». Ένας από αυτούς είναι και ο πατέρας μου. Το βιβλίο πηγαίνει πολύ καλά, είναι ήδη στην 3η έκδοση και προχωράμε στην 4η.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Πρόσφατα βρέθηκες για ρεπορτάζ στην Ιαπωνία, μια χώρα που διαφέρει τόσο πολύ από την Ελλάδα και την Ευρώπη. Τι ήταν αυτό που σε εντυπωσίασε στον τόπο και τους ανθρώπους της;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ταξιδέψαμε στην Ιαπωνία, στην πόλη Κόμπε, για να καλύψουμε ένα συνέδριο με θέμα την αντιμετώπιση σεισμών και φυσικών καταστροφών. Μας απασχόλησε ακόμη, πώς οι Ιάπωνες ενώνονται, παλεύουν και προχωρούν παρακάτω μετά από μια μεγάλη συμφορά. Με εντυπωσίασε η ευγένεια, η παιδεία και η καλή τους διάθεση. Εξαιρετικό φαγητό, καθαροί δρόμοι και τεράστιες φωτεινές πινακίδες. Ωραία μικρά μπαρ και καλά αγγλικά. Ήταν με διαφορά η πιο ενδιαφέρουσα από τις αποστολές που έχω κάνει. Είναι μια χώρα που θέλω πολύ να ξανά επισκεφθώ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Αν ήταν εφικτό, ποια άλλη εποχή θα διάλεγες να ήσουν ρεπόρτερ; Και γιατί;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Σήμερα, στην Υεμένη. Σε αυτό τον ξεχασμένο πόλεμο που έχει αφανίσει έναν λαό, μια χώρα. Ελάχιστα ρεπορτάζ γίνονται γι’ αυτή την αιματοχυσία. Μοιάζει σαν να έχει ξεχαστεί ή σαν κάποιοι να θέλουν να διαγράψουμε από το μυαλό μας την Υεμένη. Η Λιβύη, επίσης είναι ένας τόπος που με ενδιαφέρει πολύ, εξαιτίας του προσφυγικού. Γάλλοι συνάδελφοι του euronews, έχουν πραγματοποιήσει αποστολές στη Λιβύη. Σε σχέση με όσα συμβαίνουν εκεί, Λέσβος, Χίος, Σάμος, μοιάζουν με πεντάστερα ξενοδοχεία. Στη Λιβύη, υπάρχουν σκλαβοπάζαρα με μετανάστες και οι συνθήκες είναι κάτι παραπάνω από άθλιες. Όσο για το παρελθόν, με γοητεύει η περίοδος του ισπανικού εμφυλίου. Με συναρπάζει αυτή η ανελέητη σύγκρουση μεταξύ δύο κόσμων, μα προφανώς δεν μου αρέσει καθόλου το τέλος της ιστορίας και όσα ακολούθησαν. Μαθαίνω ισπανικά και διαβάζω ισπανική ιστορία, οπότε είναι μια χώρα που με ενδιαφέρει και θέλω να γνωρίσω καλύτερα.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Τι ακολουθεί στο άμεσο μέλλον για τον Απόστολο;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Εντός Απριλίου, έχω μια αποστολή στη Σάμο για την εκπομπή «Insiders» με θέμα το προσφυγικό. Μετά το Πάσχα ένα road trip σε Βουλγαρία και Ρουμανία, με θέμα το πως βλέπουν οι πολίτες τις ευρωπαϊκές εκλογές. Τέλος, περιμένω και την έκδοση ενός CD από το Μικρό Πολυτεχνείο, όπου και συμμετέχω με ένα τραγούδι. Τίτλος του, «Την ώρα κοίταξες». Η μουσική είναι του Νίκου Πορτοκάλογλου, η ερμηνεία της Βασιλικής Καρακώστα και δικοί μου οι στίχοι.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Πληροφορίες:</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Twitter: @ApostoloStaikos</span><br /><br />
<span style="font-size: large;">euronews Greece: gr.euronews.com<br /></span><br />____________________<br /><span face=""Helvetica Neue Light", HelveticaNeue-Light, "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: white;">Πηγή: </span><a href="http://www.iart.gr/mineral-fog-i-diadikasia-tis-ichografisis-skotoni-ton-pigeo-enthousiasmo-tis-sillipsis/?fbclid=IwAR3kQ-3UYDa-C5RMI0_SiAttjQFi2Lh9gkfiZa3wXbR720A0wIBl5ZV0jy0" target="_blank">iART</a><span face=""Helvetica Neue Light", HelveticaNeue-Light, "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: white;">, συνέντευξη</span><br style="background-color: white; font-family: "Helvetica Neue Light", HelveticaNeue-Light, "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif;" /><span face=""Helvetica Neue Light", HelveticaNeue-Light, "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: white;">Συνέντευξη: Κωνσταντίνος Σύρμος</span><br style="background-color: white; font-family: "Helvetica Neue Light", HelveticaNeue-Light, "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif;" /><span face=""Helvetica Neue Light", HelveticaNeue-Light, "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: white;">14/06/2019</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
Κωνσταντίνος Σύρμοςhttp://www.blogger.com/profile/16943971034978538155noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4867041119934902976.post-89327681682286591702019-07-20T03:53:00.001-07:002021-01-05T12:18:54.918-08:00Ντίνα Γεωργαντοπούλου: «Γράφω μόνο γιατί έχω αυτή την ανάγκη»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-3IOReT5M_QE/XTLlsCDEOuI/AAAAAAAACLA/5qiGjK2YhGcfDtaTNCTjrAM_jZy-t91UgCLcBGAs/s1600/georgantopoulou1.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="800" height="480" src="https://1.bp.blogspot.com/-3IOReT5M_QE/XTLlsCDEOuI/AAAAAAAACLA/5qiGjK2YhGcfDtaTNCTjrAM_jZy-t91UgCLcBGAs/s640/georgantopoulou1.png" width="640" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;">Η Ντίνα Γεωργαντοπούλου γράφει ποίηση με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, που υπονοεί ο τίτλος της τρίτης ποιητικής της συλλογής, «Απροσποίητα», από τις εκδόσεις Βακχικόν. Πρόκειται για ένα πολύπλευρο αφήγημα, που ο λόγος του ζωντανεύει την ίδια την δημιουργό στον αναγνώστη και τον μαγνητίζει σε αυτήν την ιδιάζουσα γνωριμία, που συντελείται ανάμεσα σε εκείνη που έγραψε και σε αυτούς που την διαβάζουν. Η Γεωργαντοπούλου, έχει εκδώσει ακόμη τις ποιητικές συλλογές «Αθόρυβοι μύθοι», (εκδ. Ζάθεον Πυρ 2015) και «Caressing Myths» [ελληνικά-αγγλικά], (εκδ. Libros Libertab 2015). Έχει συμμετάσχει στις ανθολογίες «127 φωνές ψυχής», (εκδ. συλλόγου «Ομάδα Πρωτοβουλίας» 2013), «Ανθολόγιο περί έρωτος», (εκδ. Όστρια 2014), «Ανθολογία Ποιήσεως» (εκδ. Όστρια 2015), «Ετερότητα-Craftbook II», (Μικρές Εκδόσεις 2015), «Έκδοση συλλογικού έργου Συν–Ποιείν», (2017) και «Neo-Hellene Poets -An Anthology of Modern Poetry 1750-2018», (εκδ. Libros Libertad 2018). Επίσης εργάζεται ως λογίστρια και διατηρεί δική της εκπομπή στο ιντερνετικό ραδιόφωνο «Ράδιο Βακχικόν».</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b><u>Οπτική Κωνσταντίνου Σύρμου:</u></b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Το βιβλίο της Ντίνας Γεωργαντοπούλου «Απροσποίητα», είναι ένα ποιητικό οδοιπορικό σε τόπους της καρδιάς και της ευαισθησίας. Με έναν ονειρικά ερωτικό τρόπο, η ποιήτρια αγγίζει τα μέρη, τα αντικείμενα, την φύση και τον έρωτα. Τις βαθιές επιθυμίες της που τις κρυφακούμε, διαβάζοντας σελίδα τη σελίδα. Τα κείμενα μοιάζουν με διηγήσεις ψυχής ενός ανθρώπου που ταξίδεψε σε μιαν άλλη χώρα, με σκοπό να χαθεί από την δική του. Περιπλανιέται, περπατά τους νέους δρόμους, ονειρεύεται, κι όταν γυρνά στο μοναχικό δωμάτιο του ξενοδοχείου, παίρνει μια κόλλα χαρτί και γράφει, για όλα εκείνα που τον έσπρωξαν σε τούτο το ταξίδι – θεραπεία. Τα ποιήματα της Ντίνας, δεν απευθύνονται στον εαυτό της. Μοιάζει να κάνει έναν διάλογο με έναν βουβό συνομιλητή απέναντί της, που αν και κοντά της χρόνια, είναι σαν τώρα να την ακούει για πρώτη φορά.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">«…Έπειτα μόνοι</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">λύσε μου τα σχοινιά</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">υπάρχουν σε αναμονή αγγίγματα</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">θέλω να περάσω τα χέρια στα μαλλιά μου.</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">Αναζητείται προφανές συναίσθημα.</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;"></span><br />
<span style="color: red; font-size: large;">Πρέπει να μάθουμε πως έχουμε γνωριστεί.»</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Στα ποιήματά της κρύβεται η ουσιαστική ένταση της καθημερινότητας ως βίωμα, ανυπόφορη και γλυκιά. Η απαλότητα της καθημερινής σιγουριάς είναι άλλωστε και το αχόρταγο τέρας, που καταβροχθίζει τις μέρες μας. Μέσα από αλληγορικές φράσεις σε συνδυασμό με την αμεσότητα των νοημάτων, αισθάνθηκα μία παράξενη οικειότητα με τις στιγμές που περιγράφονται, φαντασιακές ή μη. Οι υπαρξιακές αγωνίες της δημιουργού δεν επικεντρώνονται στο τέλος της ζωής – δηλαδή τον τρόμο του θανάτου όπως σε τόσους άλλους ποιητές – αλλά στην διάρκεια της ζωής «…μια ευθεία ανοχής να φτάσει οπουδήποτε…», «… ξεθωριάζει η αυγή του νου μου…». Στην ενδιάμεση αυτή παύση ανάμεσα στο πριν, στην αρχή και στο μετά το τέλος, της ύπαρξής μας. Στο τί βιώνει, τί γεύεται, στο αν θα καταφέρει να στριμώξει μέσα στον ακαθόριστο εν πνοή χρόνο περισσότερη ζωή, όπως εκείνη την αντιλαμβάνεται και την καθορίζει.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">«…Ακροβάτης των λεπτοδειχτών</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">αυτή η αγωνία να προλάβεις το φευγαλέο</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">που δε σε περιμένει</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">η αέναη αγωνία του σχοινοβάτη</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">να βρεθεί στην απέναντι όχθη</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">να σπάσει το φόβο στη μέση</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">σαν καρπός από ρόδια.</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">Ακροβάτης όσων κινούν τα νήματα</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">των χεριών σου</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">με σύντροφο ένα φεγγάρι</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">που ροκανίζει σιγά σιγά τα σχοινιά.»</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η νοσταλγία είναι άλλη μία εδρεύουσα φύση μαζί με την αγάπη, στην ποιητική συλλογή της Γεωργαντοπούλου. Τοποθετώ μαζί τη νοσταλγία και την αγάπη, γιατί η νοσταλγία τόπων, ανθρώπων, συναισθημάτων και στιγμών, είναι εκείνη που μας διδάσκει και την αγάπη, την χτίζει και την εδραιώνει μέσα μας. Και αισθάνομαι πως έτσι αντιλαμβάνεται τις δύο αυτές καταστάσεις κι η ποιήτρια. «Ήξερες πως η νοσταλγία είναι αγάλματα…», «Αγαπάω θα πει στης αγωνίας το δρόμο / να σκύβω να σκαλίζω την άσφαλτο / ώσπου να βρω τα χείλη σου» και στο τέλος του επόμενου ποιήματος αναφέρει: «…Η κοινωνία του έρωτά μου είναι / ο θάνατος κι η γέννηση ταυτόχρονα. / Στα ενδιάμεσα θα εξομολογηθώ πως ονειρεύομαι». Μία άλλη έντονη πτυχή της συλλογής αποτελεί κι η γυναίκα, ως ον και ως ταυτότητα, με το βάρος της απαίτησης του μεταλλασσόμενου ρόλου που της έχει δοθεί, την θηλυκότητα που οφείλει να έχει και αργότερα, να ακρωτηριάσει.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">«…Τώρα μπορώ να πω</span></span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">πως δεν μοιράστηκα με άλλον το στήθος μου</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">όχι σαν πράξη καθωσπρεπισμού</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">μα το στήθος μου είναι φωλιά φιλοξενίας</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">πρωτογενών υλικών.</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">Τώρα ακόμα να πω μπορώ</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">πως φοβάμαι τη θαλπωρή της γης</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">σαν να υπηρετήθηκε η θηλυκότητά μου</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;"></span><br />
<span style="color: red; font-size: large;">σε λογισμούς και νούμερα με ερωτήσεις.»</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-j9s55J1mkJg/XTLyCVCOFiI/AAAAAAAACLM/-XKds3ucK9gbL-cP9qNhCZXC0diV5lKdACLcBGAs/s1600/georgantopoulou2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="650" data-original-width="460" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-j9s55J1mkJg/XTLyCVCOFiI/AAAAAAAACLM/-XKds3ucK9gbL-cP9qNhCZXC0diV5lKdACLcBGAs/s640/georgantopoulou2.jpg" width="452" /></a></div>
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b><u>Οπτική Ντίνας Γεωργαντοπούλου:</u></b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Το βιβλίο «Απροσποίητα» εκφράζει ό,τι και η λέξη. Την απλή και αυτόματη καταγραφή των συναισθημάτων μου με λέξεις. Γράφτηκε παντού, στο δρόμο, στο μετρό, στο σπίτι και ειδικά στις μοναχικές ώρες της διαδρομής προς τον εσώτερο εαυτό μου. Είναι το κλικ της στιγμής, στα πράγματα που ερέθισαν το συναισθηματικό μου τοπίο και σε ό,τι υπήρχε φυλαγμένο σαν μνήμη. Είναι η καταγραφή όσων σημάδεψαν το διάστημα της δημιουργίας του, όλων εκείνων που έπρεπε να αντιμετωπίσω με το συναίσθημα και τη λογική, μα και ό,τι γέμισε χαρά την καθημερινότητα. Είναι το κάθε κομμάτι χαρτί που κρατούσε το συναίσθημα και τον προβληματισμό, ώσπου τα κομμάτια ενώθηκαν σε μια σελίδα που μαρτυρούσε την σημαντικότητα να γίνει ολοκληρωμένος λόγος. Εκφράζει τις εναλλαγές της διάθεσής μου από το ονειρικό στο ρεαλιστικό, ακριβώς όπως συμβαίνει στην πραγματικότητά μου. Αναφέρομαι συχνά στην γυναικεία φύση που τεμαχίζεται μέσα από τους πολλαπλούς ρόλους της, και στην προσπάθειά της να μείνει αλώβητη.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">«Η συνήθεια θεέ μου η συνήθεια</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">είναι τα μαχαίρια</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">και εγώ ακουμπώ σαν γάτα στα πόδια</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">του αγαπημένου μου.</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">Και όσο και αν το αρνείται</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">γιατί η συνήθεια</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">του έγινε ανάγκη</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">τον γρατζουνάω</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">με νύχια που άργησα να κόψω</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;">Θεέ μου επίτηδες»</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Τα «Απροσποίητα», είναι «ο χρυσός κρίκος» με το περιβάλλον μου και τους ανθρώπους. Ο προσωπικός εξαγνισμός μέσω της γραπτής έκφρασης, κάτι που θα έκανε κάποιος άλλος πηγαίνοντας π.χ. να εξομολογηθεί. Ασκήσεις πάνω στην αντοχή της αλήθειας. Η βιωματική αφήγηση της σχέσης σκέψεων – συναισθημάτων – καταγραφής με τρόπο που να μην παρεμβάλλεται κανένα μυστικό. Η επιθυμία ο αναγνώστης να νιώσει τη διάθεση, να γίνομαι όσο μπορώ πιο διάφανη.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Ντίνα, που εντοπίζεις την διαφορά στο συναίσθημα εκείνου που γράφει, όταν το γραπτό του βρίσκεται στο γραφείο του και όταν αργότερα το βλέπει τυπωμένο και προσβάσιμο σε όλους;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ξεκινώ από την διαπίστωση πως γράφω μόνο γιατί έχω αυτή την ανάγκη. Αν δεν το κάνω, δεν μπορώ να λειτουργήσω σωστά στις υπόλοιπες υποχρεώσεις μου. Όταν ξεδιπλώνω τις σκέψεις μου στο χαρτί, είμαι μόνη με τον εαυτό μου και συνομιλώ μαζί του… Γνωρίζω πως πρέπει να έρθω αντιμέτωπη με όλα μου τα συναισθήματα. Αυτό είναι μια κατάσταση ιδιαίτερα δύσκολη και το γνωρίζουν καλά όσοι αφήνουν τις σκέψεις τους σε ένα κομμάτι χαρτί. Βέβαια κάθε βιβλίο με τυπωμένα τα λόγια σου είναι μια γέννηση, και σαν τέτοιο γεγονός με γεμίζει αγάπη… Όμως είναι μια κατάσταση πλέον, που έχει φύγει από τα χέρια μου. Όταν παίρνω στα χέρια μου το πρώτο βιβλίο, νιώθω μια τεράστια συγκίνηση, μα γίνομαι αυτόματα αναγνώστης. Υπάρχει μια απόσταση από το αρχικό συναίσθημα.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Μετά συνειδητοποιώ τι ακριβώς συμβαίνει και αρχίζει η λογική διεργασία, αν π.χ. θα μπορέσει και ο άλλος αναγνώστης να φτάσει στην αιτία των λέξεών μου. Και πάντα σκέφτομαι πως έναν αν αγγίξει, αν σε έναν και μόνο άνθρωπο προκαλεί συναισθήματα, είναι μαγεία. Και έτσι κλείνει ένας κύκλος όπως αρχίζει. Με το συναίσθημα ευτυχώς.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Έχεις εκδώσει άλλες δύο ποιητικές συλλογές. Ποιες αλλαγές παρατηρείς στην γραφή σου;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Κάθε βιβλίο ακολουθεί τον χρόνο μου… Βλέπω κάποια πράγματα να αλλάζουν και στην πραγματικότητα δεν είναι που αλλάζω εγώ, αλλά η οπτική και οι προτεραιότητες που αλλάζουν. (Στα είκοσι επιθυμούσα να είμαι χαρούμενη, ήθελα έναν αλλιώτικο κόσμο.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Και τώρα αυτό θέλω, μα το θέλω περισσότερο για τον γιο μου και για όλα τα παιδιά του κόσμου). Ξέρω πως ο βασικός πυρήνας δεν αλλάζει. Πάντα είναι η αναζήτηση του καλύτερου εαυτού, του καλύτερου κόσμου. Ό,τι έχει μείνει στο περιθώριο της ψυχής για αργότερα. Είναι σαν τις μέρες μας. Λέμε άλλη μια ίδια μέρα μα ποτέ δεν είναι ίδια. Αλλάζουν τα συναισθήματα, οι εικόνες και πολλές φορές μέσα στην μέρα. Αυτό ακριβώς γίνεται και με την γραφή. Συνειδητοποιώ πως η αγάπη είναι κάτι μεγαλύτερο από μένα</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">και είναι χρέος μου να επικοινωνήσω και να μοιραστώ αυτή την αλήθεια. Ωριμάζει μαζί μου με σκοπό να γίνεται όσο το δυνατόν καλύτερη.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Από την εκπομπή σου στο ιντερνετικό ράδιο «Βακχικόν», γίνεται έκδηλη η αγάπη σου για την ποίηση ως σύνολο. Τι βρίσκεις ως αναγνώστρια στην ποίηση;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Θέλω πρώτα να αναφερθώ στην συνεργασία με το «Βακχικόν», για την εκπομπή «Χωρίς Πρόβα» μέσα από τη συχνότητά του. Είναι μια σχέση ειλικρινής και ποτέ μα ποτέ δεν έχει υπάρξει παρέμβαση στο περιεχόμενο της. Το βρίσκω μια πράξη ελευθερίας, οπότε μου δίνει όπως κάθε τί που κινείται ελεύθερα, μεγάλη ψυχική ικανοποίηση. Αγαπώ την ποίηση και την υπηρετώ, είτε σαν αναγνώστης είτε γράφοντας από τα παιδικά μου χρόνια. Γνωρίζω πως δεν υπάρχει βήμα έκφρασης για τους νέους ποιητές. Πολλές φορές ακούω από παλαιότερους ποιητές να λένε, πως όλοι πια γράφουν. Σωστά το λένε, μα γιατί να μην συμβαίνει; Αγαπώ να διαβάζω τις σκέψεις και τις αναζητήσεις τους. Αν είναι κάτι καλό ή κακό θα το δείξει ο χρόνος. Διαβάζω και συμμερίζομαι – μιας και εγώ κομμάτι της πραγματικότητας είμαι – την αγωνία στο αύριο, για τους χαμένους έρωτες, για την φτώχεια και την ανεργία, για το περιβάλλον κλπ. Για όλα τα θέματα. Και είναι ένας τρόπος να τα τακτοποιούν με τον λόγο. Και μάλλον είναι στο DNA μας αυτή η μορφή έκφρασης. Σαν αναγνώστρια λοιπόν, συνταυτίζομαι με τις ανάγκες των ανθρώπων και γεμίζει η ψυχή μου ποιητικά. Ό,τι δεν αγγίζει το συναισθηματικό μου πεδίο απορρίπτεται από μόνο του, και δεν υπάρχει συνέχεια στην ψυχή μου. Πάντα υπάρχει χώρος όμως και για άλλη και άλλη ποίηση.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Τι ακολουθεί μετά τα «Απροσποίητα»;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Τίποτα δεν υπάρχει με συγκεκριμένη μορφή. Λειτουργώ παρορμητικά. Υπάρχει υλικό, υπάρχει ένας «άνεμος» ζωής. Δεν κάνω ένα βιβλίο γιατί πρέπει να το κάνω. Μπορεί αύριο να μου γεννηθεί αυτή η ανάγκη, μπορεί σε κάποια χρόνια. Να μην ξεχνάμε και το προφανές. Ο δρόμος μέχρι το τυπογραφείο είναι επώδυνος, με ό,τι σημαίνει αυτό για τον καθένα μας…</span><br /><br />
<span style="font-size: large;">Σας ευχαριστώ πολύ.<br /></span><br />________________________<br />Πηγή: <a href="http://www.iart.gr/ntina-georgantopoulou-grafo-mono-giati-echo-afti-tin-anagki/" target="_blank">iART</a>, παρουσίαση<br />Παρουσίαση/Συνέντευξη: Κωνσταντίνος Σύρμος<br />25/02/2019<br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
Κωνσταντίνος Σύρμοςhttp://www.blogger.com/profile/16943971034978538155noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4867041119934902976.post-57328630425192063672019-07-19T04:07:00.000-07:002019-07-19T04:07:35.189-07:00«Πάντα πρέπει να φταίει κάποιος άλλος...»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-qLSv43O1_js/XTGjM1lx2gI/AAAAAAAACK0/6Yl-aTlT-94MeSlToQbqevNhQx5s9hQbwCLcBGAs/s1600/A-happy-Family-with-thumbs-up.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="409" data-original-width="615" height="424" src="https://1.bp.blogspot.com/-qLSv43O1_js/XTGjM1lx2gI/AAAAAAAACK0/6Yl-aTlT-94MeSlToQbqevNhQx5s9hQbwCLcBGAs/s640/A-happy-Family-with-thumbs-up.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><a href="https://www.blogger.com/null" name="_GoBack"></a><span style="color: #1c1e21; font-family: inherit, serif;">Ας αρχίσω κάπως έτσι: Και μόνο
που σοβαροί (υποτίθεται) άνθρωποι, βλέπουν τοπικιστικά το ζήτημα της κάθε
είδους βίας εστιάζοντας στην Κρήτη, καταλαβαίνεις με τι εγκιβωτισμένους
εγκεφάλους έχουμε να κάνουμε. Σε ολόκληρη την Ελλάδα, την χώρα του φωτός, του
γαλάζιου, των αρχαίων και λοιπών αυνανιστικών μπουρδολογιών, γίνεται χαμός. Σήμερα
είναι η Κρήτη, πριν μερικά χρόνια ήταν η Αχαΐα, συχνά πυκνά η Ρόδος, η Θεσσαλία
κ.α. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #1c1e21; font-family: inherit, serif;"><span style="font-size: large;"><br style="mso-special-character: line-break;" />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #1c1e21; font-family: inherit, serif;"><span style="font-size: large;">Πάντα πρέπει να φταίει κάποιος άλλος κι
όχι εσύ. Για πείτε μου λοιπόν εσείς παν-ήθικοι φωστήρες: <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #1c1e21; font-family: inherit, serif;"><span style="font-size: large;">Σε ποιο σημείο της Ελλάδος ο μπαμπάς κι
η μαμά δεν περηφανεύονται για τις ερωτικές κατακτήσεις του γιου ενώ παράλληλα
προτρέπουν την κόρη να μένει μακριά από τα αγόρια; <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #1c1e21; font-family: inherit, serif;"><span style="font-size: large;"><br style="mso-special-character: line-break;" />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #1c1e21; font-family: inherit, serif;"><span style="font-size: large;">Σε ποιο μέρος της Ελλάδας ο μπαμπάς κι η
μαμά δεν μαθαίνουν μόνο στην κόρη τις δουλειές του σπιτιού, ως μια υποσυνείδητη και
ενσυνείδητη προετοιμασία της "δούλας και κυράς"; <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #1c1e21; font-family: inherit, serif;"><span style="font-size: large;"><br style="mso-special-character: line-break;" />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #1c1e21; font-family: inherit, serif;"><span style="font-size: large;">Σε ποιο μέρος της Ελλάδας, ο μπαμπάς κι
η μαμά δεν λένε στον γιο τους εκφράσεις όπως: Ολόκληρος άντρας και φοβάσαι;, Μην
γίνεις πούστης, Αδελφή είσαι ρε; <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #1c1e21; font-family: inherit, serif;"><span style="font-size: large;"><br style="mso-special-character: line-break;" />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #1c1e21; font-family: inherit, serif;"><span style="font-size: large;">Σε ποιο μέρος της Ελλάδας ο μπαμπάς κι η
μαμά δεν παρατηρούν μόνο το ντύσιμο της κόρης. Μην προκαλεί, μην ντυθεί σαν </span></span><span style="color: #1c1e21; font-size: large;">«</span><span style="color: #1c1e21; font-size: large;">πουτάνα</span><span style="color: #1c1e21; font-size: large;">»</span><span style="color: #1c1e21; font-size: large;">, τι θα πουν για αυτήν οι γείτονες.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #1c1e21; font-family: inherit, serif;"><span style="font-size: large;"><br style="mso-special-character: line-break;" />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #1c1e21; font-family: inherit, serif;"><span style="font-size: large;">Σε ποιο μέρος της Ελλάδας ο μπαμπάς κι η
μαμά δεν μιλούν με τρόπο απαξιωτικό για όποιον διαφέρει; Την Ρωσίδα, τον
Αλβανό, την χωρισμένη γειτόνισσα, την φοιτήτρια που μπαινοβγαίνουν αγόρια στο
διαμέρισμά της.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #1c1e21; font-family: inherit, serif;"><span style="font-size: large;">Η λίστα είναι ατελείωτη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #1c1e21; font-family: inherit, serif;"><span style="font-size: large;">Όποιος κι αν είναι ο τόπος σας, κοιτάξτε
τις οικογένειές σας. Μάθετε στα παιδιάς σας να μην φοβούνται, να είναι ο εαυτός
τους, να σέβονται ισότιμα κάθε ζωντανό ον εκεί έξω,. Μάθετέ τα πως έχουν
δικαίωμα στο λάθος, στο στραβοπάτημα. Μάθετέ τα στο όχι, στο ότι δεν μπορούν να
αποκτούν με το ζόρι ό,τι θέλουν, όταν το θέλουν, στο ότι δεν οφείλουν να είναι
τέλειοι, στο ότι δεν χρειάζεται να αποδείξουν σε κανέναν την «αντροσύνη» ή την «ηθική»
τους.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #1c1e21; font-family: inherit, serif;"><span style="font-size: large;">Τώρα που το ξανασκέφτομαι, όλα αυτά
μάθετέ τα πρώτα εσείς στον εαυτό σας, για να είστε ικανοί να τα διδάξετε και
στα παιδιά σας.</span><span style="font-size: 10.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Κωνσταντίνος Σύρμοςhttp://www.blogger.com/profile/16943971034978538155noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4867041119934902976.post-7090825397088855402019-07-08T04:38:00.003-07:002021-01-05T12:21:21.282-08:00Ρένος Αποστολίδης «Πολέμα ρε!»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-amP4AprVEhk/XSMo3A7P6QI/AAAAAAAACKc/3A26wnfYma08Vm7vGuf9GsjYmnh9tppQACLcBGAs/s1600/apostolidis.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="589" data-original-width="736" height="255" src="https://1.bp.blogspot.com/-amP4AprVEhk/XSMo3A7P6QI/AAAAAAAACKc/3A26wnfYma08Vm7vGuf9GsjYmnh9tppQACLcBGAs/s320/apostolidis.jpg" width="320" /></a></div>
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-VVvEZyXHQsY/XSMo3FGPEtI/AAAAAAAACKY/OR9skHqW6p8iGSIe9MWixUi8fJA8dQEnQCEwYBhgL/s1600/download.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="199" data-original-width="254" src="https://1.bp.blogspot.com/-VVvEZyXHQsY/XSMo3FGPEtI/AAAAAAAACKY/OR9skHqW6p8iGSIe9MWixUi8fJA8dQEnQCEwYBhgL/s1600/download.jpg" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">«Πόσοι είναι οι ψηφοφόροι, έξι εκατομμύρια; Είσαι λοιπόν: ένα
δια έξι εκατομμύρια δύναμης, μηδαμινή δηλαδή, να καθορίσεις την μοίρα σου. Στα σοβαρά
ρε το δέχεσαι, αυτό είσαι μωρέ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μονάχα;
Αλήθεια, η γνώμη σου είναι μονάχα το ένα δια έξι εκατομμύρια; Η δύναμή σου να
προσδιορίσεις τη μοίρα σου είναι αυτή η αμελητέα ποσότητα ρε, ρε τόσο κορόιδο
είσαι; Η δική μου δύναμη είναι ένα δια έξι εκατομμύρια; Τι λες ρε;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Εγώ λοιπόν δεν είμαι κορόιδο, να σου δώσω ούτε ένα δια έξι
εκατομμύρια που να είναι "ναι", σε εσένα ή σε 'σένα, ή σε 'σένα,
διότι είσαι: το ολιγότερον κακόν. Δεν μου λες, υπάρχει ολιγότερο σκατό; Διότι
είτε είναι ευκοίλιο είτε είναι δυσκοίλιο είναι σκατό! Δεν είναι φαί. Τι θα πει:
ολιγότερον κακόν. Ποια είναι η πρόταση που κρατάει 20.000 χρόνια στην ιστορία
του κόσμου; Μα με την αρχή του ολιγότερου κακού σας ψωνίζουνε πάντοτε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">'Ηρθε ποτέ κανείς να πει: Εγώ είμαι ο Χίτλερ, εγώ είμαι το
κακό και σου γυρεύω την ψήφο, όχι βέβαια, όλοι είπαν ότι είναι το καλό κι όταν
του είπαν: Δεν είσαι και τόσο καλός, είπε: Ε, τέλος πάντων, όχι και τόσο κακός
όσο ο άλλος. Να η λογική, η οποία συνεχίζεται και σήμερα και την πληρώνετε και
μετά μου κλαίτε και δικαίως κλαίτε, αλλά ποιος φταίει; Δεν λέω ότι φταίτε μόνον
εσείς, εγώ δεν λέω άδικο αλλά φταίτε κι εσείς. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Ο καθένας από σας να κοιτάξει να σκέφτεται σαν πρόσωπο. Ο
καθένας μπορεί να το προσπαθήσει και να προσπαθήσει να κάνει, στον ανώτατο
βαθμό που μπορεί (δεν λέω ότι μπορείς να γίνεις Θεός, άγγελος, αρχάγγελος
Μιχαήλ) εντάξει όσο μπορείς, αλλά όσο μπορείς, όχι παρακάτω, όσο μπορείς εκείνο
που νομίζεις σωστό άμεσα και να μην το πολιτικοποιείς, να μην δεχτείς να το
κάνεις είδος ψήφου. Διότι μόλις το πολιτικοποιήσεις και το κάνεις είδος ψήφου
χάλασε, προδόθηκε, έγινε αλισβερίσι. Ας πούμε διαδηλώνεις σε μια δουλειά, μην
το συνδικαλιστοποιείς γιατί ο συνδικαλιστής πάει για εργατοπατέρας, πάει να
βγει βουλευτής ρε βλάκα, δεν θα σου λύσει το πρόβλημα βλάκα. Πρόσκαιρα νομίζεις
ότι κάτι θα πετύχεις. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Δεν έχεις άλλη δύναμη, αφού είσαι φτωχός, δεν έχεις άλλη
δύναμη από τον εαυτό σου και την αξία σου, κοίταξε να γίνεις άξιος αν είσαι
νέος και κοίταξε να μην το βάζεις κάτω. Πολέμα ρε, εγώ δε λέω ότι θα τα βγάζεις
πέρα πάντα, μπορεί και να σε φάνε αλλά εσύ πολέμα! Μη μου παραιτήσε και μου
λες: Δε βαριέσαι, ας τη βολέψουμε, τώρα θα μας διορίσουν το παιδί. 'Οχι ρε
γαμώτη μη το κάνεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Με ρωτάς λοιπόν την απάντηση, την απόκριση, τη λύση: Πολέμα
μόνος σου και κατάφερε ό,τι μπορείς. Και μη φαντάζεσαι ότι μπορείς να πολεμάς
με άλλους, εκεί είναι το κλειδί, να κάνει ο καθένας τέλεια εκείνο που είναι, σε
όποιο επάγγελμα, σε όποια δουλειά, είτε μαραγκός είτε δάσκαλος, είτε ειν'
εργάτης αυτοκινήτων, είτε οδηγός είτε οτιδήποτε. Είτε καφετζής, να τον κάνει
καλά τον καφέ, δεν είπα να μου τον δώσει φθηνότερα, καλά να τον κάνει. 'Ο,τι
είναι ο καθένας να το κάνει όσο μπορεί καλά, όσο καλά θα 'πρεπε να 'ναι αν η
ζωή ήταν τέλεια.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Δεν την αλλάζει η πολιτική την ζωή, όπως δεν άλλαξε την
παιδεία των παιδιών σας. Αν τα παιδιά σας δεν διαβάσουν, δεν παραδεχθούν ότι θα
βιδωθούν σε μια καρέκλα, θα 'ναι ο ήλιος έξω, θα δείχνει η τηλεόραση αηδίες,
ποδόσφαιρο θα δείχνει αλλά θα κάθονται να διαβάζουνε αργά, σωστά, να γράφουνε
αργά, σωστά, να μελετάνε σωστά βιβλία. Αν δεν το πάρουν απόφαση τενεκέδες θα
γίνουν και για να ζήσουν θα γίνουν απατεώνες σαν τους άλλους και η ζωή δεν θα
αλλάξει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Έχετε πολλή δουλειά να κάνετε, στο σπίτι σας μέσα, έχετε να
κάνετε δουλειά στο φίλο σας, στη μικρή κοινωνία που ζείτε, στη δουλειά που κάνετε.
Είναι πολλή η δουλειά που έχετε να κάνετε, για να σας μένει καιρός για τρίχες,
για ψήφους, για συνδικαλισμούς, για τούτο για 'κείνο, για συζητήσεις. Ας κάνει
ο καθένας ό,τι σωστό νομίζει με δικό του μυαλό και κρίση, πρώτα στο δικό του,
μικρό προσωπικό χώρο, τον οικογενειακό και των φίλων του και της κοινωνίας της
μικρής που ζει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Κάντε κάτι, όσο μπορείτε το σωστό παλεύοντας, και θα δείτε
ότι η ζωή σιγά - σιγά θα αλλάζει. Δεν αλλάζει η ζωή από πάνω, από κάτω αλλάζει
η ζωή, δεν αλλάζει από πάνω. Κι ο από πάνω δεν νοιάζεται να την αλλάξει,
νοιάζεται να στέκεται από πάνω, παριστάνοντας πως θέλει να την αλλάξει».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Η αλήθεια είναι πικρή και μόλις γευτούμε το πικρό, μορφάζουμε, σφίγγουμε τα μάτια και το φτύνουμε.<br /><br />________________<br /><span style="font-size: medium;">Πηγή: </span><a href="http://www.iart.gr/ntina-georgantopoulou-grafo-mono-giati-echo-afti-tin-anagki/" style="font-size: medium;" target="_blank">iART</a><span style="font-size: medium;">, παρουσίαση</span><br style="font-size: medium;" /><span style="font-size: medium;">Παρουσίαση/Συνέντευξη: Κωνσταντίνος Σύρμος</span><br style="font-size: medium;" /><span style="font-size: medium;">25/02/2019</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<br /></div>
Κωνσταντίνος Σύρμοςhttp://www.blogger.com/profile/16943971034978538155noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4867041119934902976.post-9089647206811604642019-05-29T07:46:00.000-07:002019-05-29T07:51:12.173-07:00Η ιστορία μιας σύγχρονης Ελλάδας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-oOsXEDkegLg/XO6a5_ug6JI/AAAAAAAACI8/X3t-XcfMpiMFJjLn86kSQWru5dq3VWrewCLcBGAs/s1600/greece-sat2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="1600" height="384" src="https://1.bp.blogspot.com/-oOsXEDkegLg/XO6a5_ug6JI/AAAAAAAACI8/X3t-XcfMpiMFJjLn86kSQWru5dq3VWrewCLcBGAs/s640/greece-sat2.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Αφού περάσαμε από παγκόσμιους πολέμους, χούντα, εμφύλιο. Αφού πέθαναν άνθρωποι από πείνα, από ανέχεια κι άλλοι από βασανιστήρια και
ξύλο για τα ιδανικά τους. Έφυγαν κάποτε οι εχθροί και οι φασίστες κι ήρθαν οι
εκλεπτυσμένοι σωτήρες, με γραβάτες και ζιβάγκο. <br /><br />Μας έβαλαν στην Ευρώπη. Εδώ θα
καλοπεράσετε, μας είπαν, θα είστε ασφαλής, μας είπαν και μας έταξαν πως θα
έχουμε όλα όσα στερηθήκαμε και κανείς πια φασίστας και εχθρός
δεν θα μας πειράξει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Ήρθαν λοιπόν τα χιλιάρικα, τα
μπουζούκια, τα αυτοκίνητα, οι θέσεις στο δημόσιο, οι επιδοτήσεις στα χωράφια. Φάγαμε,
ντυθήκαμε, χτίσαμε σπίτια, αγοράσαμε στο χρηματιστήριο μετοχές και είπαμε κι
εμείς: τι ωραία η ζωή! </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Κι όσο εμείς ξοδεύαμε το 1, οι πολιτικοί σωτήρες
τσέπωναν τα 1000. Τσέπωναν χωρίς τελειωμό, μα τα χρήματα κάποτε θα τέλειωναν κι
εμείς οι κουτοπόνηροι ξεγελασμένοι δεν το καταλάβαμε, ή δεν θελήσαμε ποτέ να το
πιστέψουμε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Και ήρθε η ώρα του λογαριασμού στο τραπέζι μας κι ο λαός,
που τσίμπησε από δύο-τρία πιάτα, άκουσε από τον πολιτικό, που είχε μπροστά του δεκάδες πιατέλες, να του λέει: ¨Μαζί τα φάγαμε, στο ίδιο τραπέζι
καθόσουν μαζί μου". <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Μετά ήρθε ο λογαριασμός και βρέθηκε μόνος κι αποσβολωμένος ο
λαός στο τραπέζι και ήταν αυτός που έπρεπε να πληρώσει, μα δεν τον έφταναν πια,
ούτε όσα είχε πάνω του, ούτε όσα είχε αποκτήσει μέχρι τότε. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Πήγε στον πολιτικό
ο λαός να διαμαρτυρηθεί κι εκείνος του 'πε: "Άκου λαέ, ή θα βγάλεις το
σκασμό και δεν θα αντιδράς, δεν θα αντιστέκεσαι, δεν θα αντιμιλάς και θα
πληρώνεις να ξεχρεώσουμε, ή θα πας πίσω στους πολέμους και τις χούντες και την
ανέχεια και την πείνα".<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Κι ο λαός, από τότε πληρώνει, δεν βλέπει την νέα ετούτη χούντα,
δεν κάθεται πια καν στα καινούρια, αμέτρητα φαγοπότια. Δεν βλέπει τους νέους
καλογυαλισμένους φασίστες γύρω του, μήτε πόσο έχει αρχίσει ο ίδιος να τους μοιάζει. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Και για να μην ξαναγυρίσει στην διχόνοια μαλώνει με τον διπλανό του, για το
ποιος από τους πολιτικούς θα τον βοηθήσει να ξεχρεώσει και πεινώντας πια
εκλεπτυσμένα, σε ουρές συσσιτίων ή σε ρυθμίσεις δανείων, θαρρεί πως αποφεύγει
την πείνα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Μόνο φωνάζει ο λαός <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και μόνο κλαίει, σαν ένα βρέφος μακριά από την
μαμά του, σαν ένας εξαρτημένος λαός, που φοβάται μην χάσει τον πολιτικό του.<o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
Κωνσταντίνος Σύρμοςhttp://www.blogger.com/profile/16943971034978538155noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4867041119934902976.post-54870011488046628852019-03-18T18:08:00.001-07:002021-01-05T12:22:10.472-08:00Όλα τα πράγματα πρέπει να ξεπεραστούν, ακόμη κι αυτός ο κόσμος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/HQ7MgW8UbJQ/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/HQ7MgW8UbJQ?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<span style="font-size: large;"><br />Είδα έναν μεγάλο, κόκκινο σκύλο που ήταν μελαγχολικός</span><br />
<span style="font-size: large;">Προχωρούσε προς το βουνό με ένα παιδί</span><br />
<span style="font-size: large;">Ήταν λαχανιασμένος κι έτρεμε, μα έμοιαζε μερικές φορές σαν να χαμογελά</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Γεννιόμαστε σε αυτήν την ζωή κενοί κι ανέκφραστοι</span><br />
<span style="font-size: large;">Φεύγουμε από αυτήν την ζωή ραγισμένοι κι ετοιμόρροποι</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Τα λουλούδια ανθίζουν κάθε Άνοιξη</span><br />
<span style="font-size: large;">τα βουνά και τα ποτάμια είναι μεγαλοπρεπή</span><br />
<span style="font-size: large;">μα εγώ θέλω μόνο να πυροβολήσω τον εαυτό μου</span><br />
<span style="font-size: large;">στην μικρή και γεμάτη σκιές καρδιά μου</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Όλα τα πράγματα πρέπει να ξεπεραστούν, ακόμη κι αυτός ο κόσμος</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Μελαγχολικό σκυλί, ο ουρανός είναι καταγάλανος</span><br />
<span style="font-size: large;">και οι σκέψεις σου μόνο, είναι στο πλήρες σκοτάδι</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Αμύνομαι και επιτίθεμαι</span><br />
<span style="font-size: large;">Χωρίς ένα όνειρο για να κρατηθώ</span><br />
<span style="font-size: large;">Μα μόνο αυτή η διαδικασία με αφήνει να εκφραστώ</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Γεννιόμαστε σε αυτήν την ζωή κενοί κι ανέκφραστοι</span><br />
<span style="font-size: large;">Φεύγουμε από αυτήν την ζωή ραγισμένοι κι ετοιμόρροποι</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Μην μου λες ότι παρασύρεσαι, άσε με να δω πως κάτι κάνεις</span><br />
<span style="font-size: large;">Απλά στέκεσαι εγκεφαλικά νεκρός, σαν σκουριασμένο εξάρτημα</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Όλα τα πράγματα πρέπει να ξεπεραστούν, ακόμη κι αυτός ο κόσμος</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ο μελαγχολικός σκύλος πόθησε να αποκοιμηθεί</span><br />
<span style="font-size: large;">Την μέρα που κατάλαβα πως συγκρατούσα τον βαρύ ουρανό</span><br />
<span style="font-size: large;">είχα μια καθαρή ανάμνηση του σπιτιού μου απ' όταν ήμουν παιδί</span><br />
<span style="font-size: large;">Αυτό το μονοπάτι οδηγεί μέσα στην χιονοθύελλα</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Γεννιόμαστε σε αυτήν την ζωή κενοί κι ανέκφραστοι</span><br />
<span style="font-size: large;">Φεύγουμε από αυτήν την ζωή ραγισμένοι κι ετοιμόρροποι</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Υπάρχουν δάκρυα σε μια χαρούμενη φωνή</span><br />
<span style="font-size: large;">Τα φύλλα της Φάτσια* πέφτουν μαζικά</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος</span><br />
<span style="font-size: large;">Δεν ξέρω ποιο με φοβίζει περισσότερο</span><br />
<span style="font-size: large;">Όλα τα πράγματα πρέπει να ξεπεραστούν, ακόμη κι αυτός ο κόσμος</span><br />
<span style="font-size: large;">Η πόλη που γεννήθηκα, τα εγκαταλελειμμένα όνειρα μου</span><br />
<span style="font-size: large;">Η πόλη που γεννήθηκα, τα εγκαταλελειμμένα όνειρα μου</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">(*Φάτσια: Ιαπωνικό φυτό)<br /></span><br />_________________<br />Μια μετάφραση/απόδοση για να δώσω το νόημα στην ελληνική γλώσσα στο τραγούδι αυτό του Kazuki Tomokawa. Την μετάφραση την έκανα από την υπάρχουσα αγγλική μετάφραση.<br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
Κωνσταντίνος Σύρμοςhttp://www.blogger.com/profile/16943971034978538155noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4867041119934902976.post-88529083151376821702019-03-13T06:32:00.000-07:002019-03-13T07:00:30.995-07:00Για την Ημέρα των Ανθρώπων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://media1.tenor.com/images/06b5636fe8662534794387865ec75380/tenor.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="248" data-original-width="470" height="334" src="https://media1.tenor.com/images/06b5636fe8662534794387865ec75380/tenor.gif" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<i><span style="color: red;">Γράφει ο Κωνσταντίνος Σύρμος</span></i><br />
<i><span style="color: red;"><br /></span></i>
(Το παρακάτω κείμενο είναι από μία ανάρτησή μου στο facebook, στις 8/3/2018 (ελαφρώς επεξεργασμένο, για την περσινή ημέρα της γυναίκας)<br />
<br />
Λόγω της ημέρας θα μπορούσα πολύ εύκολα να γράψω κάτι ωραίο για 'σένα, να σε εκθειάσω, να τσιμπήσω τα likes μου και να κάνω την επικοινωνιακή μου μόστρα. Δεν θα το κάνω όμως γιατί δεν θέλω να ανταποκριθώ στον ρόλο αυτόν και γιατί πολύ απλά, δεν υπάρχεις εσύ γυναίκα, ούτε εσύ άντρα, ούτε εσύ λευκή, και μαύρε, και ορθόδοξε, παιδί, βιομήχανε, έξυπνη, ψυχασθενή, γριά, εξουσιαστή, ανάπηρε, μάνα, γιε, τρανσέξουαλ, καλλιτέχνιδα.<br />
<br />
Με όποια ιδιότητα κι αν ταυτίζεσαι, δεν υπάρχεις. Δεν είσαι όλοι αυτοί οι χαρακτήρες, είσαι μόνο άνθρωπος. Όλα τα παραπάνω είναι ρόλοι και κάθε ρόλος ακολουθεί την δική του προκαθορισμένη πορεία. Αν παρεκκλίνεις, σε χτυπά ο φόβος πως θα παραβιάσεις τα αποδεχτά όρια του κάθε ρόλου, θα πέσεις στην άβυσσο της απροσδιοριστίας. Είσαι φυλακισμένος στους ρόλους σου.<br />
<br />
Εγώ δεν είμαι εγώ, ο Κωνσταντίνος Σύρμος δηλαδή, είναι ένας ρόλος, το ξέρω και σιγά σιγά δραπετεύω, ξεγλιστράω από αυτό που πρέπει να είμαι, όχι για να γίνω κάτι άλλο, αλλά για να δρω με το ένστικτο, κάνοντας όσα με ευχαριστούν, με τον τρόπο που με ευχαριστούν κι όχι βάση των ρόλων μου. Όταν το καταφέρνεις αυτό, δεν υπάρχουν εμπόδια ή όρια, ούτε πρέπει. Μπορείς να κάνεις τα πάντα γιατί είσαι τα πάντα, όλοι είμαστε τα πάντα, όλοι είμαστε ενέργεια, μέρος της ίδιας ενέργειας και κανένας ρόλος δεν μπορεί να σε περιορίσει.<br />
<br />
Εσύ, είσαι εσύ;<br />
<br />
<br />
<div>
<br /></div>
</div>
Κωνσταντίνος Σύρμοςhttp://www.blogger.com/profile/16943971034978538155noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4867041119934902976.post-8000645463279750292019-01-14T11:23:00.001-08:002021-01-05T12:23:54.153-08:00Μαρία Μπούρλη: «Κάθε ρόλος είναι μια βουτιά στο ασυνείδητο, με την ασφάλεια πάντα του ρόλου»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-z46J4kCWYm0/XD-E7WcjgKI/AAAAAAAACCg/rnQNgmJyxAIRMC4SxdZTceC-ZLBgmnadQCLcBGAs/s1600/mpourli-cover.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="1600" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-z46J4kCWYm0/XD-E7WcjgKI/AAAAAAAACCg/rnQNgmJyxAIRMC4SxdZTceC-ZLBgmnadQCLcBGAs/s640/mpourli-cover.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;">Η Μαρία Μπούρλη, με το βιβλίο της «Το ημερολόγιο της Μήδειας» (ΑΝΙΜΑ Εκδοτική), προσαρμόζει αριστοτεχνικά τη μυθική ηρωίδα σε μία καθ’ όλα σύγχρονη ελληνίδα γυναίκα. Μόνο μία τέτοια μετουσίωση γυναίκας θα μπορούσε να αναμετρηθεί με τα «υποχρεωτικά» καθήκοντα για την γυναίκα· σεξουαλισμό, μητρότητα, κομπαρσισμό. Η Μαρία Μπούρλη, είναι Ερευνήτρια Μεταφυσικών Επιστημών και εκπαιδεύτρια Ρεφλεξολογίας. Ασχολείται ενεργά με το θέατρο, ενώ έχει συμμετάσχει στο ντοκιμαντέρ «Ο Κορινθιακός απόηχος μιας Μικρασιατικής Καταστροφής» και στη μικρού μήκους ταινία «Απόκληροι της Γέφυρας Καλατράβα» του Δημήτρη Πανάκη. «Το ημερολόγιο της Μήδειας» είναι το δεύτερο συγγραφικό της έργο. Εκδόθηκε τον Ιούνιο του 2017.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><u><b>Οπτική Κωνσταντίνου Σύρμου</b></u></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Στη νουβέλα της Μαρίας Μπούρλη «Το ημερολόγιο της Μήδειας», Μήδεια ονομάζεται η ηρωίδα, αλλά και η κάθε γυναίκα που έρχεται αντιμέτωπη με το φάσμα της προδοσίας. Παίρνοντας τον αρχέτυπο και ακραίο αυτόν χαρακτήρα του Ευριπίδη, τον φέρνει στο σήμερα και με θάρρος τον εναποθέτει, όχι μόνο στην διπλανή μας πόρτα, αλλά ακόμη κι εντός του σπιτιού μας. Τα ονόματα Μήδεια, Ιάσονας, Γλαύκη, χρησιμοποιούνται στη νουβέλα εργαλειακά, κρατούν τους συμβολισμούς τους και ντύνονται τον μανδύα της σύγχρονης οικογένειας και του τρίτου ατόμου. Η Μήδεια, της Μαρίας Μπούρλη, είναι η γυναίκα που καταγράφει την ζωή της σε ένα ημερολόγιο, κάνοντας έναν αυτιστικό διάλογο με τον εαυτό της. Ο ιδανικός σύζυγος, τα ιδανικά παιδιά, η ιδανική οικογένεια – ένα επίσης αρχέτυπο κατασκεύασμα σαθρό και φαντασιακό – σε αντιδιαστολή με την Μήδεια, που όσο κι αν μοιάζει παμπάλαια, τόσο αναπλάθεται και προσαρμόζεται στο μέλλον, μέσα από τέτοια αναγνώσματα.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red; font-size: x-large;">«… - Μάνα, έχεις σκεφτεί ποτέ να σκοτώσεις τα παιδιά σου; …»</span></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">…Ρωτά η ηρωίδα την μητέρα της, στην αρχή της ιστορίας. Ερώτημα εξωφρενικό μα και αληθινό. Ο σκληρότερος θάνατος πολλές φορές, δεν είναι η αφαίρεση της ζωής μα η αφαίρεση από την ζωή. Είναι οι προκαθορισμένες πορείες, τα γεγονότα που οφείλεις να βιώσεις, σπουδές, γάμος, παιδιά, το σώμα σου που αλλάζει, αποξένωση, ενοχή, μοναξιά. Ο σκληρότερος θάνατος πολλές φορές, είναι ο τρόπος που θα ζήσεις. Η γυναίκα γεννημένη για τον πολυδιάστατο ρόλο της γυναίκας – δέσμιας στην τελειότητά της για τον άντρα: «…Σε δευτερόλεπτα μου πέρασε από το νου εάν είχα ξεχάσει να ξυρίσω τις μασχάλες μου. Όχι, όλα ήταν όπως έπρεπε να είναι. Ήμουν παντελώς άτριχη, πεντακάθαρη και μοσχομύριζα και τα νύχια μου χέρια, πόδια βαμμένα στο αγαπημένο μου χρώμα. Το κόκκινο. Έτοιμη να του παραδοθώ.» Οφείλει να ανταπεξέρχεται στα πρότυπα, κι όσο μεγαλώνει, να μάχεται σε έναν άνισο αγώνα διατήρησης της εικόνας. Αγώνας όχι μόνο ενάντια στις νεότερες γυναίκες, μα απέναντι και στην ίδια την φύση.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"> </span><span style="color: red; font-size: x-large;">«… Δεν ήταν εύκολο. Ποτέ δεν είναι εύκολο για καμία γυναίκα να έρχεται αντιμέτωπη με την ερωμένη του άντρα της, του συντρόφου της. Επισημοποιείται η απόρριψη.»</span></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Στην φράση «Επισημοποιείται η απόρριψη», εντυπωσιάστηκα ως αναγνώστης με όσα συνειδητοποίησα πως συμβαίνουν στην παντρεμένη γυναίκα, πριν από αυτήν την επισημοποίηση – λαιμητόμο. Την προσωπική αγωνία για το τί την περιμένει από εδώ και πέρα, την εσωτερική αναζήτηση ως προς το τί πήγε στραβά. Την αμφιβολία της εκάστοτε γυναίκας, της εκάστοτε Μήδειας, για την αξία της, την ομορφιά της, για το τώρα και το αύριο. «Δε βλέπω διάρκεια. Καταλάβατε; Διάρκεια… δε βλέπω» και, τέλος, τον φόβο για όσα τελειώνουν τόσο γρήγορα, όπως τα χρόνια της ζωής, την εξωτερική ομορφιά, τον σύζυγο που φεύγει μακριά της για κάποιαν άλλη. Τα παιδιά που θα ανοίξουν τα φτερά τους και θα μείνει ολομόναχη. Ένα αρχαίο δράμα που συντελείται σε κάθε μελλοντική καθημερινότητα, την στιγμή που εκείνη γίνεται παρόν.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red; font-size: x-large;">«… Όπου υπάρχει γέννηση υπάρχει και ο θάνατος. Γενναίες ο γυναίκες που δεν κάνουν συνειδητά παιδιά. Είναι εκείνες που δε διαιωνίζουν αυτό το φόνο. Ο δικός τους θάνατος από τη δική τους μητέρα είναι αρκετός. Φτάνει.»</span></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η συγγραφέας λαμβάνοντας δύναμη από την ίδια την Μήδεια, θέτει προβληματισμούς και ερωτήματα που θεωρούνται απαγορευμένα, ακόμη και στις πλέον μοντέρνες κοινωνίες. Θα τολμούσα να πω, πως καταφέρνει έτσι να αντικαταστήσει την απουσία φόνων, μιας και η δική της Μήδεια, αφήνει τον χρόνο εκδικητή να δράσει εναντίον του συζύγου και της ερωμένης. Η Μαρία Μπούρλη αγγίζει μια τραγικότητα με συνεχή ροή από το χθες, στο σήμερα και στο αύριο: το στίγμα της γυναίκας που επιλέγει να μην κάνει παιδιά. Η ηρωίδα τις χαρακτηρίζει γενναίες. Γενναίες εκείνες που θεωρούνται λειψές, ανολοκλήρωτες, δίχως ουσιαστικό λόγο ύπαρξης. Το κείμενο καταφέρνει να προσδώσει μια ουσιαστική αξία στην υπευθυνότητα, στην ώριμη σκέψη, στο δικαίωμα της επιλογής που είτε συνειδητά, είτε με την βία, στερούνται εκατομμύρια γυναίκες ανά τον κόσμο.</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-sgXA3vjn_gc/XD-F9dIFj4I/AAAAAAAACCs/zkRISzoU8fY9Zg8OqSreA4w9rwP1lltdwCLcBGAs/s1600/49938747_1269444013207661_6336158646681993216_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="634" data-original-width="405" height="640" src="https://3.bp.blogspot.com/-sgXA3vjn_gc/XD-F9dIFj4I/AAAAAAAACCs/zkRISzoU8fY9Zg8OqSreA4w9rwP1lltdwCLcBGAs/s640/49938747_1269444013207661_6336158646681993216_n.jpg" width="404" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b><u>Οπτική της συγγραφέως Μαρίας Μπούρλη:</u></b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η ηρωίδα μου βυθίζεται στο πιο σκοτεινό σημείο του εαυτού της, εκεί που δεν υπάρχει τίποτα, χάνεται μέσα στην άβυσσο και γνωρίζει πως το νερό, είναι το καθαρτήριο για εκείνη. Αποδέχεται τις αδυναμίες της και επικοινωνεί με το τέρας μέσα της, το τέρας που όλοι έχουμε μέσα μας και αποφασίζει να το εξαγνίσει (εδώ είχε εξυγιάνει, αλλά δεν ταιριάζει νοηματικά). Μα αυτός ο δρόμος είναι μοναχικός. Βουτά μέσα στο νερό, μέσα στο συναίσθημα για να θεραπευτεί. Και σαν τελευταία προσπάθεια επιστρέφει στο πατρικό της. Εκεί που όλα της θύμιζαν την παιδική της ηλικία. Εκεί που όλα πια έχουν τελειώσει. Ένας τελευταίος αποχαιρετισμός, ένας κύκλος που οφείλει να κλείσει.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red; font-size: x-large;">«Για εμένα δεν υπάρχει χρόνος. Για ποιες ώρες μου μιλούν; και τα στοιχειά είναι δικά μου. Δικά μου τα φαντάσματα. Μπορεί να τα χρειάζομαι τελικά. Γιατί ενοχλούνται; Γιατί δεν κατανοούν ότι το νερό είναι η κάθαρσή μου. Έτσι σώζομαι εγώ. Έτσι θεραπεύομαι»</span></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Είναι μια γυναίκα που ξεγυμνώνεται, μπροστά σε όλους όσοι την έχουν καταδικάσει στην αιωνιότητα. Τολμά και το κάνει. Η σύγχρονη γυναίκα, που φέρει στους ώμους της το αρχέτυπο της κλασικής Μήδειας και πρέπει να το τινάξει πια από πάνω της. Να το μετουσιώσει. Και αυτό κάνει. Η πάλη της με την Ζωή και τον Θάνατο. Η κραυγή της για τον Έρωτα και την Προδοσία. Και η τελική της νίκη.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Είναι η γυναίκα – μάνα, είναι η γυναίκα – ερωμένη, είναι η γυναίκα – σύζυγος. Η δική μου Μήδεια, είναι η Μήδεια και των αντρών και των γυναικών. Όλοι μας είμαστε Μήδεια.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red; font-size: x-large;">«Ο έρωτας, ο έρωτας είναι το παιδί μου. Το νέο μου παιδί. Δεν έχει φύλο, ούτε και ηλικία. Γεννήθηκε από την Οργή και το Φθόνο. Μεγάλωσε με την Εκδίκηση και τη Συγχώρεση και θα πορευτεί μέσα στη Ζωή και στο Θάνατο»</span></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Μία από τις ανατροπές που συμβαίνουν στο βιβλίο μου, είναι πως ως ημερολόγιο είναι άχρονο. Αυτό υποδηλώνει την αιωνιότητα μέσα στην οποία πλανιέται η ηρωίδα μου, η Μήδεια, τόσο γνωστή και μισητή σε όλους. Σκεπτόμουν δύο χρόνια πριν γραφεί το βιβλίο τι θα μπορούσα να κάνω με την Μήδεια, μια γυναίκα που το όνομά της και μόνο, ανασύρει αρχετυπικές μνήμες και το μυαλό όλων, πάει αυτόματα στην παιδοκτόνο Μήδεια. Για να υπάρχουν όμως συνέπειες, προϋπάρχουν οι αιτίες. Δύο χρόνια μετά, αποτυπώθηκε σε αυτό το βιβλίο η σύγχρονη Μήδεια, η Μήδεια των καιρών μας. Γράφτηκε χωρίς να γίνει καμία επεξεργασία, δηλαδή το βιβλίο δεν έχει δεχτεί καμία επιμέλεια και, κυρίως, εγώ, ως συγγραφέας του βιβλίου αυτού, δεν κοίταξα ποτέ μέχρι να ολοκληρωθεί, τι είχα γράψει πιο πριν. Απλά, όποτε καθόμουν να γράψω, έρεε από μόνο του.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red; font-size: x-large;">«Κάθισα στην πολυθρόνα. Έκλεισα τα μάτια μου. Για μια στιγμή νόμισα ότι άκουσα τη φωνή της μητέρας μου. Αχ μαμά, πόσο μου λείπεις.»</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red; font-size: x-large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-jp3-tBE-ZGk/XD-GjlDKChI/AAAAAAAACC0/7RcCJlCtQQMGAwHpuBgaBOWnIw8zxTOCACLcBGAs/s1600/49380246_305704113404958_1761439446131015680_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="640" src="https://4.bp.blogspot.com/-jp3-tBE-ZGk/XD-GjlDKChI/AAAAAAAACC0/7RcCJlCtQQMGAwHpuBgaBOWnIw8zxTOCACLcBGAs/s640/49380246_305704113404958_1761439446131015680_n.jpg" width="480" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: red; font-size: x-large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;"><u><b>Ερωτήσεις:</b></u></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Μαρία πέρα από την συγγραφή, η άλλη σου ιδιότητα είναι η ηθοποιία. Επηρεάζει η ηθοποιός την συγγραφέα μέσα σου;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η αλήθεια είναι πως από μικρή έγραφα. Σε χαρτοπετσέτες, σε χάρτινα τραπεζομάντηλα και τα έπαιρνα μετά σπίτι, όπου έβρισκα χαρτί έγραφα. Οπότε προϋπάρχει η γραφή μέσα μου. Όμως η αλήθεια είναι, πως υπάρχει μεγάλος έρωτας με το θέατρο και τώρα πια είναι αλληλένδετα. Μου είναι πιο εύκολο πια μετά από αρκετά χρόνια και στο θέατρο, να γίνεται η γραφή πιο θεατρική. Βγαίνει από μόνη της έτσι και εμένα μου αρέσει όλο αυτό και, απλά, το αφήνω να ρέει με αυτόν τον τρόπο.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Οι ρόλοι στο θέατρο, είναι για εμένα η δική μου ψυχοθεραπεία. Κάθε ρόλος είναι μια βουτιά στο ασυνείδητο, με την ασφάλεια πάντα του ρόλου. Τον ρόλο τον ψάχνω, γράφω ένα πίσω κείμενο για την ηρωίδα που καλούμαι κάθε φορά να παίξω, αναλύω κάθε κομμάτι της ηρωίδας, συλλέγω πληροφορίες, κινούμαι σε όλα τα επίπεδα που θα με βοηθήσουν να νιώσω την ηρωίδα. Αυτό με τη σειρά του δημιουργεί στο νου μου νέα πεδία δράσης, νέες εικόνες, ιδέες, καινούργιες οπτικές και σε αυτό το σημείο εμφανίζεται η ανάγκη να γράψω. Γιατί πόσα μπορείς να πεις στο θέατρο; Όλα όσα μένουν, παίρνουν μορφή στο χαρτί. Και είναι συνέχεια μέσα μου, ένας κύκλος όλο αυτό.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Πες μου λίγα λόγια για την «Συνάντηση», την παράσταση που πρωταγωνιστείς και που μπορούμε να την παρακολουθήσουμε;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">«Η Συνάντηση» είναι ένα θεατρικό έργο, βασισμένο σε έξι μονόπρακτα που έχουν εκδοθεί από τις εκδόσεις Anima – εκ των οποίων δύο είναι δικά μου – και τα υπόλοιπα των συγγραφέων Άννα Ραζή και Ανδριάννα Μουρελάτου.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Το έργο ανεβαίνει κάθε Παρασκευή στις 23.30 στο θέατρο Παραμυθίας, Παραμυθιάς 27 στο Μεταξουργείο και είναι ακατάλληλο για ανηλίκους. Είναι ένα έργο που δείχνει τα πάθη, τα ψέματα και τα μυστικά που κρύβουμε μέσα μας, τους ανεκπλήρωτους έρωτες, την προδοσία. Εξελίσσεται ως συνθήκη σε ένα ψυχιατρείο και οι έξι ήρωες, θα πρέπει να βγουν μέσα από τις σκιές τους και να πουν τις Αλήθειες τους, όσο σκληρές και αν είναι. Είχε ανέβει την προηγούμενη σεζόν και συνεχίζει και τώρα για λίγες ακόμα παραστάσεις. Είναι ένα έργο σκληρό σε κάποια σημεία, γι’ αυτό είναι ακατάλληλο για ανηλίκους. Ένα έργο όμως, που προσπαθεί το σκοτάδι να το μετουσιώσει σε φως. Θα μου επιτρέψεις να ευχαριστήσω τον θίασο, τον Θωμά Χούντα, την Ειρήνη Κοτσαρίνη, τον Αλέξανδρο Παλαιογιάννη, τον Κωνσταντίνο Κατσούγκρη, την Τέρυ Φατσή, την υπέροχη φωτογράφο μας Άντζυ Χούντα και κυρίως, τον σκηνοθέτη μας Χρήστο Πουσίνη.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Και περιμένουμε όλους να έρθουν να μας δουν και να παραβρεθούμε όλοι μαζί σε αυτή την Συνάντηση.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-YjmOSDbPhlA/XD-G-wsiPYI/AAAAAAAACC8/d_i7ABYj1-c21hK2YyTgXs6PQQou-8I0QCLcBGAs/s1600/46506368_1234933809992015_2715266131119046656_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="814" data-original-width="960" height="542" src="https://1.bp.blogspot.com/-YjmOSDbPhlA/XD-G-wsiPYI/AAAAAAAACC8/d_i7ABYj1-c21hK2YyTgXs6PQQou-8I0QCLcBGAs/s640/46506368_1234933809992015_2715266131119046656_n.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Η «Συνάντηση» διαπραγματεύεται την αλήθεια μέσα από την οπτική των πρωταγωνιστών. Εσύ προσωπικά ως Μαρία, πως καθορίζεις το τι είναι αλήθεια;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Την αλήθεια την καθορίζω ως κάτι το οποίο είναι ωφέλιμο για εμένα, άρα είναι ωφέλιμο και για τους άλλους. Δε μπορεί να είναι αλλιώς, όπως και να το εξετάσουμε. Ο τρόπος να λέμε την αλήθεια, λένε πολλοί, έχει σημασία. Για εμένα όποιος και να είναι ο τρόπος, η Αλήθεια οφείλει να λέγεται, γιατί αποφεύγεις άλλα δεινά στη συνέχεια. Η Αλήθεια φέρει κάθαρση μέσα της. Πολλοί άνθρωποι πνίγονται μέσα στη ζωή τους, γιατί αδυνατούν να πουν την αλήθεια τους, για να είναι αποδεκτοί από τους άλλους. Ή γιατί κάτι άλλο μπορεί να τους βολεύει. Όμως η Αλήθεια πάντα έρχεται στο Φως. Αλήθεια σημαίνει επίσης, ό,τι δεν υπόκειται στη λήθη. Γιατί ό,τι υπόκειται για εμένα στη λήθη, σημαίνει πως χάνουμε κομμάτια από τη ζωή μας, και ο Άνθρωπος είναι επίσης ένα ον πνευματικό, και οφείλει να είναι ξύπνιος, έως ότου περάσει τις πύλες του Άδη. Πιστεύω πως όλοι γνωρίζουμε ποια είναι η Αλήθεια μέσα μας. Οτιδήποτε μας απελευθερώνει, είναι η Αλήθεια. Όμως η δική μας ελευθερία, πρέπει να είναι ωφέλιμη και για τους άλλους. Τα κίνητρα να είναι από το επίπεδο της συνειδητότητάς μας και όχι από τον μικρό, εγωικό εαυτό μας.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>Τι ακολουθεί καλλιτεχνικά για ‘σένα;</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ετοιμάζουμε κάτι θεατρικό με την ποιήτρια Μαρία Χρονιάρη και αγαπημένο πρόσωπο στη ζωή μου, και την ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη της στο πρόσωπό μου, όπως και για την στήριξή της σε ό,τι κάνω. Δε θα μπω όμως σε περισσότερες λεπτομέρειες, για να έχουμε σασπένς.Είμαι σίγουρη πως θα τα πούμε σύντομα και πάλι μαζί με την Μαρία, και θα μιλήσουμε εκτενέστερα για το νέο και πολύ ενδιαφέρον θεατρικό εγχείρημά μας.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"></span>
<span style="font-size: large;">Θα ήθελα με τη σειρά μου, να σε ευχαριστήσω από Καρδιάς για την υπέροχη συνέντευξη, και να σου ευχηθώ πάντα καλλιτεχνικές επιτυχίες και να έχεις πολλή Αγάπη στη ζωή σου. Γιατί τι υπάρχει δυνατότερο της Αγάπης;<br /></span><br />________________________<br />Μια μετάφραση/απόδοση για να δώσω το νόημα στην ελληνική γλώσσα στο τραγούδι αυτό του Kazuki Tomokawa. Την μετάφραση την έκανα από την υπάρχουσα αγγλική μετάφραση.<br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
Κωνσταντίνος Σύρμοςhttp://www.blogger.com/profile/16943971034978538155noreply@blogger.com0