Ανθούλα Σταθοπούλου – Βαφοπούλου: «Άβυσσος χάσκει πίσω σου η ζωή / και λυτρωτής ο θάνατος μπροστά σου»

«…Της ζωής απόκληροι κι’ απελπισμένοι, με μια αγωνία προσμένουν θλιβερή το θάνατο, στον πόνο τους δοσμένοι. Το βλέμμα τους νοσταλγικό ιστορεί πως κάποτες υπήρξανε καιροί που γι’ αυτούς η χαρά δεν ήταν ξένη. Όμως μια μοίρα πρόσταξε σκληρή στους ζωντανούς να ζούνε πεθαμένοι…» – Η μπαλάντα των φθισικών (που ζούνε στα Σανατόρια) – Η ποιήτρια Ανθούλα Σταθοπούλου – Βαφοπούλου, μιλούσε γράφοντας για τον έρωτα και τον θάνατο, όχι με τρόπο φιλοσοφικό ή φιλοσοφημένο, μα με μία ωμή ρομαντικότητα σαν να συνομιλεί με έναν μοιραίο εραστή, που όσο κι αν του αντισταθεί, όσο κι αν τον πολεμήσει, στο τέλος θα ενδώσει στην κατασπάραξή της από εκείνον. Μόλις στα 27 της χρόνια, το 1935, πέθανε από φθίση (φυματίωση). Διαβάζοντάς την, απορροφήθηκα απ’ την σκοτεινή μελαγχολία και την βαθύτερη θλίψη σε πολλά από τα γραπτά της, τα οποία και γράφτηκαν με την σκιά του επικείμενου τέλους να την τ...