- Σωματικά ανάπηρος δεν γεννιέσαι, ούτε γίνεσαι, Ανάπηρος είσαι -

Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι με σωματική αναπηρία εκεί έξω που ΔΕΝ επιθυμούν να είχαν μία άλλη ζωή. Που ΔΕΝ είναι δυστυχισμένοι με την αναπηρία τους, που ΔΕΝ λυπούνται τον εαυτό τους, που ΔΕΝ έχουν σούπερ δυνάμεις, που ΔΕΝ έχουν την ανάγκη του χειροκροτήματος των άλλων για να παρηγορηθούν/δικαιωθούν. Ακολουθεί όμως, ένας από εκείνους τους ανάπηρους που θεωρώ πως και αναπηρία να μην είχε, ανάπηρος θα παρέμενε.

Στην φωτογράφιση  και στην δήλωσή του ο Χανιώτης παρά-ολυμπιονίκης Αντώνης Τσαπατάκης, δίνει ένα σωρό λανθασμένους συμβολισμούς. Του ανάπηρου με τις ''ειδικές ικανότητες'', του ανάπηρου που θυμάται και αναπολεί την ευτυχία του να μην είσαι ανάπηρος -άρα είναι μέγιστη δυστυχία το να είσαι-. Κοιτά την αναπηρική του καρέκλα υποτιμητικά, με μίσος κι ύστερα με ανοιχτά τα χέρια πανηγυρίζει ΟΡΘΙΟΣ πλάι στο αναποδογυρισμένο, αναπηρικό καροτσάκι.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο Αντώνης Τσαπατάκης όρθιος με την ψυχή και το σώμα.

"Ήταν ανταλλαγή...Έδωσα την δύναμη του περπατώ και πήρα την υπερδύναμη του να βοηθάω τους άλλους να "περπατούν" μεταφορικά και κυριολεκτικά...
Η μόνη απτή ανάμνηση, οι λιγοστές φωτογραφίες.Υπάρχει όμως και η "συναισθηματική" ανάμνηση, όπως λέω. Αυτή που βιώνω όταν είμαι μέσα στη πισίνα.
Εκεί που γαλουχήθηκα από τα 5 μου. Εκεί που νίκησα, έχασα, αλλά ξανανίκησα.
Εκεί που στα 18 μου έγινε η "ανταλλαγή" και πάλι όμως νίκησα, έχασα αλλά θα ξανανικήσω.
Εκεί που κάθε μέρα θυμάμαι να περπατάω, ώσπου κάνω τα πρώτα μου βήματα ξανά..

πηγή flashnews.gr

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Άλλος ένας ανάπηρος άνθρωπος που θα ήθελε να μην είναι αυτό που είναι, άλλος ένας ανάπηρος άνθρωπος που επενδύει στην ''ατυχία'' της ζωής του, άλλος ένας ανάπηρος άνθρωπος που δεν συνειδητοποιεί το ποιος είναι, που θεοποιεί τον μη ανάπηρο, τον όρθιο.

Δυστυχώς Αντώνη δεν είσαι ακόμη νικητής, τα μετάλλια δεν κάνουν τους νικητές, ούτε οι ασκήσεις, ούτε οι προπονήσεις. Το μυαλό κι η αντίληψη, αυτό φτιάχνει τους  "νικητές". Αντώνη, δύναμη δεν είναι να περπατάς, δύναμη είναι να προχωράς, όχι σε κατακτήσεις μεταλλίων αλλά στην κατάκτηση του εαυτού σου.

(το θέμα το είδα στην ανάρτηση του: Κίνηση Χειραφέτησης Αναπήρων: "Μηδενική Ανοχή"). Ύστερα από κοινοποίήση της Ιωάννας-Μαρίας Γκέρτσου.