Ρένος Αποστολίδης «Πολέμα ρε!»
















«Πόσοι είναι οι ψηφοφόροι, έξι εκατομμύρια; Είσαι λοιπόν: ένα δια έξι εκατομμύρια δύναμης, μηδαμινή δηλαδή, να καθορίσεις την μοίρα σου. Στα σοβαρά ρε το δέχεσαι, αυτό είσαι μωρέ  μονάχα; Αλήθεια, η γνώμη σου είναι μονάχα το ένα δια έξι εκατομμύρια; Η δύναμή σου να προσδιορίσεις τη μοίρα σου είναι αυτή η αμελητέα ποσότητα ρε, ρε τόσο κορόιδο είσαι; Η δική μου δύναμη είναι ένα δια έξι εκατομμύρια; Τι λες ρε;

Εγώ λοιπόν δεν είμαι κορόιδο, να σου δώσω ούτε ένα δια έξι εκατομμύρια που να είναι "ναι", σε εσένα ή σε 'σένα, ή σε 'σένα, διότι είσαι: το ολιγότερον κακόν. Δεν μου λες, υπάρχει ολιγότερο σκατό; Διότι είτε είναι ευκοίλιο είτε είναι δυσκοίλιο είναι σκατό! Δεν είναι φαί. Τι θα πει: ολιγότερον κακόν. Ποια είναι η πρόταση που κρατάει 20.000 χρόνια στην ιστορία του κόσμου; Μα με την αρχή του ολιγότερου κακού σας ψωνίζουνε πάντοτε.

'Ηρθε ποτέ κανείς να πει: Εγώ είμαι ο Χίτλερ, εγώ είμαι το κακό και σου γυρεύω την ψήφο, όχι βέβαια, όλοι είπαν ότι είναι το καλό κι όταν του είπαν: Δεν είσαι και τόσο καλός, είπε: Ε, τέλος πάντων, όχι και τόσο κακός όσο ο άλλος. Να η λογική, η οποία συνεχίζεται και σήμερα και την πληρώνετε και μετά μου κλαίτε και δικαίως κλαίτε, αλλά ποιος φταίει; Δεν λέω ότι φταίτε μόνον εσείς, εγώ δεν λέω άδικο αλλά φταίτε κι εσείς.

Ο καθένας από σας να κοιτάξει να σκέφτεται σαν πρόσωπο. Ο καθένας μπορεί να το προσπαθήσει και να προσπαθήσει να κάνει, στον ανώτατο βαθμό που μπορεί (δεν λέω ότι μπορείς να γίνεις Θεός, άγγελος, αρχάγγελος Μιχαήλ) εντάξει όσο μπορείς, αλλά όσο μπορείς, όχι παρακάτω, όσο μπορείς εκείνο που νομίζεις σωστό άμεσα και να μην το πολιτικοποιείς, να μην δεχτείς να το κάνεις είδος ψήφου. Διότι μόλις το πολιτικοποιήσεις και το κάνεις είδος ψήφου χάλασε, προδόθηκε, έγινε αλισβερίσι. Ας πούμε διαδηλώνεις σε μια δουλειά, μην το συνδικαλιστοποιείς γιατί ο συνδικαλιστής πάει για εργατοπατέρας, πάει να βγει βουλευτής ρε βλάκα, δεν θα σου λύσει το πρόβλημα βλάκα. Πρόσκαιρα νομίζεις ότι κάτι θα πετύχεις.

Δεν έχεις άλλη δύναμη, αφού είσαι φτωχός, δεν έχεις άλλη δύναμη από τον εαυτό σου και την αξία σου, κοίταξε να γίνεις άξιος αν είσαι νέος και κοίταξε να μην το βάζεις κάτω. Πολέμα ρε, εγώ δε λέω ότι θα τα βγάζεις πέρα πάντα, μπορεί και να σε φάνε αλλά εσύ πολέμα! Μη μου παραιτήσε και μου λες: Δε βαριέσαι, ας τη βολέψουμε, τώρα θα μας διορίσουν το παιδί. 'Οχι ρε γαμώτη μη το κάνεις.

Με ρωτάς λοιπόν την απάντηση, την απόκριση, τη λύση: Πολέμα μόνος σου και κατάφερε ό,τι μπορείς. Και μη φαντάζεσαι ότι μπορείς να πολεμάς με άλλους, εκεί είναι το κλειδί, να κάνει ο καθένας τέλεια εκείνο που είναι, σε όποιο επάγγελμα, σε όποια δουλειά, είτε μαραγκός είτε δάσκαλος, είτε ειν' εργάτης αυτοκινήτων, είτε οδηγός είτε οτιδήποτε. Είτε καφετζής, να τον κάνει καλά τον καφέ, δεν είπα να μου τον δώσει φθηνότερα, καλά να τον κάνει. 'Ο,τι είναι ο καθένας να το κάνει όσο μπορεί καλά, όσο καλά θα 'πρεπε να 'ναι αν η ζωή ήταν τέλεια.

Δεν την αλλάζει η πολιτική την ζωή, όπως δεν άλλαξε την παιδεία των παιδιών σας. Αν τα παιδιά σας δεν διαβάσουν, δεν παραδεχθούν ότι θα βιδωθούν σε μια καρέκλα, θα 'ναι ο ήλιος έξω, θα δείχνει η τηλεόραση αηδίες, ποδόσφαιρο θα δείχνει αλλά θα κάθονται να διαβάζουνε αργά, σωστά, να γράφουνε αργά, σωστά, να μελετάνε σωστά βιβλία. Αν δεν το πάρουν απόφαση τενεκέδες θα γίνουν και για να ζήσουν θα γίνουν απατεώνες σαν τους άλλους και η ζωή δεν θα αλλάξει.

Έχετε πολλή δουλειά να κάνετε, στο σπίτι σας μέσα, έχετε να κάνετε δουλειά στο φίλο σας, στη μικρή κοινωνία που ζείτε, στη δουλειά που κάνετε. Είναι πολλή η δουλειά που έχετε να κάνετε, για να σας μένει καιρός για τρίχες, για ψήφους, για συνδικαλισμούς, για τούτο για 'κείνο, για συζητήσεις. Ας κάνει ο καθένας ό,τι σωστό νομίζει με δικό του μυαλό και κρίση, πρώτα στο δικό του, μικρό προσωπικό χώρο, τον οικογενειακό και των φίλων του και της κοινωνίας της μικρής που ζει.

Κάντε κάτι, όσο μπορείτε το σωστό παλεύοντας, και θα δείτε ότι η ζωή σιγά - σιγά θα αλλάζει. Δεν αλλάζει η ζωή από πάνω, από κάτω αλλάζει η ζωή, δεν αλλάζει από πάνω. Κι ο από πάνω δεν νοιάζεται να την αλλάξει, νοιάζεται να στέκεται από πάνω, παριστάνοντας πως θέλει να την αλλάξει».

Η αλήθεια είναι πικρή και μόλις γευτούμε το πικρό, μορφάζουμε, σφίγγουμε τα μάτια και το φτύνουμε.

________________
Πηγή: iART, παρουσίαση
Παρουσίαση/Συνέντευξη: Κωνσταντίνος Σύρμος
25/02/2019



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κύκνειο άσμα...

- Έκθεση -

- Αμαρτωλάγιες σκέψεις -

- Τιποτένιο ποίημα -

Λογοτεχνία & Δισκογραφία Κωνσταντίνου Σύρμου