CLICK AWAY για λίγο, LIVE AWAY για πάντα

 

Είμαι βιωματικός μάρτυρας μίας «click away» κατάστασης, τα τελευταία 41 χρόνια. Όσο ζω δηλαδή. Ξέρετε, αυτό που κάθεστε απ' έξω και κοιτάτε μέσα; Και περιμένετε τον φιλεύσπλαχνο άνθρωπο να σας βοηθήσει. Αυτή η συνθήκη, είναι η καθημερινή βίωση ενός χρήστη αμαξιδίου, είναι η «live away» ζωή. Ζήσε από απόσταση δηλαδή, όσον αφορά την κοινωνικοποίησή σου, την διασκέδασή σου, την συνδιαλλαγή σου με ανθρώπους και καταστάσεις όσον αφορά ο,τιδήποτε έξω από την πόρτα του σπιτιού σου. Όχι επειδή έχεις την σωματική βλάβη, αλλά γιατί αδιαφορώ για ‘σένα, γιατί δεν με ενδιαφέρεις, σε αγνοώ και αν βρεθείς μπροστά από την πόρτα μου θα πω: «Ωχ εδώ βρήκε να 'ρθει αυτός/αυτή;».

Γιατί, αφού εγώ κινούμαι έτσι κι εσύ όχι, γιατί, αφού εγώ δρω -έτσι όπως δρω- σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μου κι εσύ όχι. Τότε είσαι ανάπηρος, ανήμπορος, ζεις μια προσωπική τραγωδία. Σε φοβάμαι και σε κρατώ μακριά. Σε λυπάμαι και προσεύχομαι για 'σενα, για ένα θαύμα που θα σε κάνει όμοιό μου. Δεν θα φροντίσω να σε συμπεριλάβω στην εργασία, να βγάζεις ο ίδιος/η ίδια τα χρήματα που χρειάζεσαι. Σου δίνω ένα επίδομα. Σου δίνω φιλανθρωπία. Και, δεν θα διαμορφώσω τις πρακτικές συνθήκες και την αντίληψή μου, ώστε να δεχθώ αυτό που είσαι. Αλλά, θα πρέπει εσύ να αλλάξεις, να σηκωθείς, να ισιώσεις, να κινηθείς όπως εγώ, να δρας όπως εγώ. Να τρέξεις στους γιατρούς, να κάνεις τάματα σε θεούς, για να σε βλέπω κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσίν μου.

Δεν θα προσθέσω κανένα συμπέρασμα και καμία κατακλείδα. Η ελπίδα μου για εσάς, είναι αυτά να τα προσθέσετε εσείς και οι πράξεις σας.