Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Φεβρουάριος, 2018

Αθηνά Σοκόλη: «Κείμενα γνωστών ελλήνων θεατρικών συγγραφέων ταξιδεύουν σε όλον τον κόσμο»

Εικόνα
Πηγή:  iART , συνέντευξη. του Κωνσταντίνου Σύρμου 23/02/2018 Η Αθηνά Σοκόλη, -υπεύθυνη του ομώνυμου εκδοτικού οίκου-, με επιμονή στην ποιότητα και πράττοντας θαρραλέες εκδοτικές κινήσεις, πρωτοστατεί μαζί με τους συνεργάτες της στον επιστημονικό και ακαδημαϊκό τομέα της χώρας μας, δίνοντας παράλληλα  έμφαση και στην ανάδειξη των σύγχρονων ελληνικών λογοτεχνικών και θεατρικών κειμένων στο εξωτερικό, μέσα από σπουδαίες συνεργασίες. Καθώς δεν μιλά συχνά δημοσίως, θεωρώ ιδιαίτερη τιμή την παραχώρηση ετούτης της συνέντευξης, στην οποία συζητάμε για τις δυσκολίες και τις προκλήσεις στον χώρο του βιβλίου, του πολιτισμού και των τεχνών στην Ελλάδα. Κυρία Σοκόλη, με εντυπωσίασε η συνεργασία των εκδόσεών σας με τον γνωστό βρετανικό εκδοτικό οίκο Oberon, ώστε να προωθηθούν σε παγκόσμια κλίμακα τα σύγχρονα ελληνικά θεατρικά κείμενα. Πείτε μας για αυτή την πρωτοπόρο και παράτολμη πρωτοβουλία σας. Αν θα μπορούσε να δοθεί ένα θετικό πρόσημο στην «κρίση» αυτό είναι η επιτακτική ανάγκη για

Ο Μποξέρ

Εικόνα
Πηγή:  entropiaradio του Κωνσταντίνου Σύρμου Φεβρουάριος 17.2018 Εξουθενωμένος καθόταν στον ξύλινο πάγκο. Οι κλειδώσεις των δαχτύλων με δυσκολία ανοιγόκλειναν, ήταν σαν να γρονθοκοπούσε τσιμέντο χτυπώντας το σώμα του άλλου. Το μάτι του είχε πρηστεί, σε αντίθεση με το σούφρωμα της υπερηφάνειας του. Ήταν μόνος και ήταν ξανά ο χαμένος. Ο αέρας, ο τοίχος, η λάμπα, όλα ανυπόφορα, ακόμη και την κρεμασμένη πετσέτα στο σβέρκο του, βαριά σαν αλυσίδα την ένιωθε. Άκουγε απ’ έξω τα γιουχαΐσματα όσων πόνταραν επάνω του και έχασαν. Αυτή η ήττα τον είχε πειράξει περισσότερο από κάθε άλλη, ίσως ήταν σαν εκείνη την μικροσκοπική στάλα που ξέρει πως πέφτοντας θα ξεχειλίσει τον κουβά κι όμως ανελέητη χύνεται. Δεν τον έδειρε ποτέ ο μπαμπάς του, ούτε η μαμά του αδιαφόρησε ποτέ γι’ αυτόν. Είχε βγει με όμορφες γυναίκες, είχε χρήματα, μερικούς φίλους, τι γύρευε σε αυτά τα καταγώγια; Να χτυπιέται με μπράβους και να αποχωρεί συνήθως αποτυχημένος, με ταρακουνημένα δόντια και πονεμένα πλευρά. Κάποιος του

Μαρία Σταυροπούλου: «Μόνοι γεννιόμαστε, μόνοι πεθαίνουμε και στο ενδιάμεσο συναντάμε ανθρώπους»

Εικόνα
Πηγή:  iART , συνέντευξη. του Κωνσταντίνου Σύρμου 09/02/2018 Η Μαρία Σταυροπούλου είναι κοινωνική λειτουργός σε έναν κόσμο που κοινωνικά αδυνατεί να λειτουργήσει. Παράλληλα, διαθέτει κι ένα ξεχωριστό ταλέντο στο να εκφράζει την προσωπικότητά της και τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον κόσμο διά μέσου της γραφής. Το βιβλίο της «ψάχνοντας ανθρώπους» το αποδεικνύει περίτρανα. Δεν την ονομάζω συγγραφέα γιατί δεν της αρέσουν οι τίτλοι. Είναι άνθρωπος που δεν μασάει τα λόγια της, δεν φιλτράρει τα γραπτά της και ζει τη ζωή σαν μία ακροβάτισσα, πέφτοντας ισορροπεί κι ισορροπώντας πέφτει. Μου μιλά για το βιβλίο της, που ήδη εδώ και τρία χρόνια κυκλοφορεί με μεγάλη επιτυχία, αλλά και σε αποκλειστικότητα για το iART μας δίνει πληροφορίες από το επόμενο συγγραφικό της βήμα που θα εκδοθεί μέσα στον Φεβρουάριο. Μαρία στο βιβλίο σου «ψάχνοντας ανθρώπους» αυτό που με εντυπωσίασε ήταν ότι  αφήνει στον αναγνώστη ένα θετικό μήνυμα σε μια εποχή που όλοι για κάτι γκρινιάζουν. Είμαι φύσει αισιόδοξ