Κωνσταντίνος Σύρμος

«…Της ζωής απόκληροι κι’ απελπισμένοι, με μια αγωνία προσμένουν θλιβερή το θάνατο, στον πόνο τους δοσμένοι. Το βλέμμα τους νοσταλγικό ιστορεί πως κάποτες υπήρξανε καιροί που γι’ αυτούς η χαρά δεν ήταν ξένη. Όμως μια μοίρα πρόσταξε σκληρή στους ζωντανούς να ζούνε πεθαμένοι…»             – Η μπαλάντα των φθισικών (που ζούνε στα Σανατόρια) –         Η ποιήτρια Ανθούλα Σταθοπούλου – Βαφοπούλου, μιλούσε γράφοντας για τον έρωτα και τον θάνατο, όχι με τρόπο φιλοσοφικό ή φιλοσοφημένο, μα με μία ωμή ρομαντικότητα σαν να συνομιλεί με έναν μοιραίο εραστή, που όσο κι αν του αντισταθεί, όσο κι αν τον πολεμήσει, στο τέλος θα ενδώσει στην κατασπάραξή της από εκείνον. Μόλις στα 27 της χρόνια, το 1935, πέθανε από φθίση (φυματίωση). Διαβάζοντάς την, απορροφήθηκα απ’ την σκοτεινή μελαγχολία και την βαθύτερη θλίψη σε πολλά από τα  γραπτά της, τα οποία και γράφτηκαν με την σκιά του επικείμενου τέλους να την τυλίγει. Πρόλαβε να κυκλοφορήσει το 1932 την πρώτη και τελευ

Οι Αλχημιστές, είναι το μουσικό συγκρότημα που εδώ και χρόνια ανακατεύει μελωδίες, σμίγει διαφορετικά μουσικά είδη και όργανα, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο το δικό του ξεχωριστό ηχόχρωμα, που δεν εντάσσεται σε φόρμες. Έχουν στο ενεργητικό τους σημαντικές συνεργασίες, όπως αυτές με τους Σταμάτη Μεσημέρη, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Βασίλη Καρρά κ.α. Στη συνέντευξη που είχα την χαρά να μου παραχωρήσουν, μιλήσαμε για τα νέα τους τραγούδια, τις εμπειρίες τους στον χώρο της μουσικής, τις συνεργασίες τους με γνωστά ονόματα της μουσικής, τη φιλοσοφία ζωής που τους ενώνει, αλλά και για τα επόμενα μουσικά τους βήματα. Το χαρακτηριστικό γνώρισμά σας ως μπάντα, είναι το μείγμα των διαφορετικών μουσικών ειδών και το ποικίλο ρεπερτοριακό ύφος. Πως οι Αλχημιστές αντιλαμβάνονται τη μουσική; Η μουσική για μας είναι ένας βασικός τρόπος έκφρασης, ένα μέσο για να ονειρευόμαστε και να κρατάμε ζωντανά τα συναισθήματα και τις αναμνήσεις μας. Είναι «τόπος» που δεν χωράνε ταμπέλες, και γι’ αυτόν τον λ

Ο Χρήστος Κωνσταντόπουλος, είναι ένας νέος τραγουδιστής με ήδη σημαντικές συνεργασίες στο ενεργητικό του, όπως εκείνη με τον Νότη Μαυρουδή. Στο ρεπερτόριό του κυριαρχεί πλέον το ποιοτικό, λαϊκό τραγούδι. Το χαρακτηριστικό της ποιότητας δεν αφορά μόνο τα κομμάτια που ερμηνεύει, αλλά και τον χαρακτήρα του. Το συναίσθημα και η λυρικότητα της φωνής του, τον κάνουν να ξεχωρίζει ανάμεσα στο πανομοιότυπο ηχητικό κράμα των νέων ερμηνευτών. Μιλήσαμε για την προσωπική του πορεία, τις απόψεις του επάνω στον χώρο της μουσικής και τους κοινωνικούς του προβληματισμούς, εκπλήσσοντάς με ευχάριστα, με το θάρρος και την δυναμικότητα των λόγων του. Πως αισθάνεσαι για το νέο σου μουσικό-καλλιτεχνικό βήμα με τίτλο: «Τα αντίθετα μαζί» σε στίχους του Νίκου Μωραΐτη και μουσική του Χρίστου Θεοδώρου και τι προσδοκάς από αυτό; Πάντα προσδοκώ να δίνω στον κόσμο όμορφα τραγούδια, που να μιλάνε κατευθείαν στην καρδιά του. Αυτό όμως συμβαίνει, μόνο όταν πρώτα αγγίξουν τη δική μου καρδιά και όταν ανταποκρίνοντ

Ο Γιώργος Σπάνιας αν και νέος στην ηλικία, είναι ένας έμπειρος ηθοποιός. Έχει ήδη πρωταγωνιστήσει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις και ταινίες του κινηματογράφου, ενώ παράλληλα διδάσκει στο δικό του εργαστήρι υποκριτικής. Ο ίδιος αποποιείται τον τίτλο του «δασκάλου» και προτιμά εκείνον του «εισηγητή». Είναι απόφοιτος  της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης και της Σχολής Σκηνοθεσίας Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου. Αφοπλιστικός, με πηγαίο χιούμορ και σαρκασμό, απαντά στη συζήτησή μας για την ηθοποιία, την κοινωνία αλλά και την προ των πυλών παράσταση «Ελιγμοί» στην οποία και θα πρωταγωνιστεί. Οι παραστάσεις αρχίζουν την Δευτέρα 5 Νοεμβρίου στη «Θεατρική Σκηνή Αθηναΐς». Από την στιγμή που ο ηθοποιός αναλαμβάνει έναν ρόλο, τι είναι εκείνο που καλείται να πράξει; Ο ηθοποιός καλείται να ερμηνεύσει, να εξηγήσει τη διαδρομή ενός χαρακτήρα που έχει κατασκευάσει ο συγγραφέας. Μέσα από την αισθητική, την τεχνική και το καλλιεργημένο του ένστικτο. Έχεις πρωταγωνιστήσει σε αρκετές τ