Εσύ... Εγώ...

Από -


Εσύ δεντράκι στην μέση μέση της ερήμου
εγώ ένα τρένο που να κυλήσει θέλει στο γρασίδι
η μοναξιά σου μόνο σου έχει απομείνει
κι ούτε ένα αστέρι δεν ακούει την ευχή μου

Εσύ δάκρυ στην κάτω άκρη του προσώπου
εγώ ένα αφίλητο βατράχι κάποιου παραμυθιού
να σκαρφαλώσεις θες στην άκρη του ματιού
κι εγώ ένα φιλί έστω στο μέρος του μετώπου

Με την ελπίδα πως δίπλα σου θα φυτρώσω
την προσμονή πως θα με γκρεμίσεις απ' τις ράγες
ζήσε κρεμασμένη στην άκρη μέχρι να σε σώσω
κ θα ζω περιμένοντας, φιλιά σου χιλιάδες...

Σχόλια

  1. Mina3 Μαρτίου 2009 στις 11:48 π.μ.

    ..τώρα εξηγούνται όλα περί πρίγκηπα και βάτραχου..φιλί έστω στο μέτωπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ3 Μαρτίου 2009 στις 11:56 π.μ.

    Πολύ γλυκό και όμορφο!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κωνσταντίνος Σύρμος3 Μαρτίου 2009 στις 11:57 π.μ.

    Μίνα μου... όλα εξηγούνται...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κωνσταντίνος Σύρμος3 Μαρτίου 2009 στις 11:58 π.μ.

    Stavroula σε ευχαριστώ...!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Eύη Καφούρου Αλιπράντη3 Μαρτίου 2009 στις 2:52 μ.μ.

    ΌΜΟΡΦΟ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κωνσταντίνος Σύρμος3 Μαρτίου 2009 στις 4:34 μ.μ.

    Σε ευχαριστώ πολύ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. vana mouzaki4 Μαρτίου 2009 στις 2:54 π.μ.

    εγώ ένα αφίλητο βατράχι κάποιου παραμυθιού...
    dld twra ama se leo vatraxaki tha ftaio egooooo???
    polu omorfo kale mouuuuu

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κωνσταντίνος Σύρμος4 Μαρτίου 2009 στις 2:57 π.μ.

    αν ακολουθούν κ φιλιά χιλιάδες... λέγε με όπως θες...! :)

    Σε ευχαριστώ καλό μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κωνσταντίνος Κόλιος4 Μαρτίου 2009 στις 8:38 π.μ.

    Προσμονή και πόθος για σμίξιμο.
    Έτσι το είδα και αν η συνταγή πετύχει...
    οι δυο μαζί το μπορούν ,
    όλα πιο όμορφα να γίνουν.

    καλό απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κωνσταντίνος Σύρμος4 Μαρτίου 2009 στις 11:56 π.μ.

    Κάπως έτσι φίλε μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. El Corazon4 Μαρτίου 2009 στις 1:28 μ.μ.

    Διαβάζωντας το..θυμηθηκα κατι που εγραψα πριν αρκετο καιρό !!
    Του μοιάζει..
    Επισης κατι ακομα..ενα αγαπημένο μου κομμάτι του Οδυσσέα Ελύτη..απο το
    Μονόγραμμα!!

    [b]Πάντα εμείς το φως κι η σκιά
    Πάντα εσύ το αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο

    Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά

    Το βρεγμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά

    Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες Τα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει

    Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιάπου μεγαλώνει

    Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ

    Επειδή σ’ αγαπώ και σ’ αγαπώ..[/b]

    Να ακουσει το αστερι την ευχη σου ..
    μορφη ανθρώπου να πάρει η μορφή σου ..
    κ απο φιλιά να γεμίσει η καρδιά και η ψυχή σου ..

    Καλό ξημέρωμα βατράχι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κωνσταντίνος Σύρμος4 Μαρτίου 2009 στις 1:48 μ.μ.

    Τι όμορφα όλα αυτά τα λόγια... πόσο απλά κ σπουδαία είναι... το να σου θυμίζω τόσο όμορφα λόγια είναι πραγματικά υπέροχο για μένα...

    Καλό σου βράδυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. El Corazon4 Μαρτίου 2009 στις 1:55 μ.μ.

    Δε μου αρέσουν τα λόγια μα οι πράξεις..
    Πες πως αυτα τα λόγια μου είναι πράξεις..
    Σε ευχαριστω πολυ..
    Παιρνω δυναμη απο εσενα ,οταν διαβαζεις ομορφα λογια ακομα κ αν
    ειναι απο πονο βγαλμένα ,παιρνεις δυναμη !!

    Να είσαι καλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Κωνσταντίνος Σύρμος4 Μαρτίου 2009 στις 2:08 μ.μ.

    όταν σφίγγοντας τον πόνο στα χέρια σου στάζουν λόγια που αγγίζουν τότε ξέρεις πως δεν πόνεσες άδικα...

    Να προσέχεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. El Corazon4 Μαρτίου 2009 στις 2:14 μ.μ.

    οταν σφιγγοντας τα λόγια στην ψυχη σου σταζουν λογια που πονούν
    ..τοτε ξέρεις πως ναι πόνεσες άδικα!!


    Κ εσυ να προσέχεις..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Κωνσταντίνος Σύρμος4 Μαρτίου 2009 στις 2:31 μ.μ.

    άδικος πόνος... δεν ξέρω αν υπάρχει γιατί είτε μας μαθαίνει να μαθαίνει να αποφεύγουμε τα ίδια λάθη... είτε μας δείχνει πόσο αδύναμοι είμαστε να αντισταθούμε στα λάθη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. El Corazon4 Μαρτίου 2009 στις 2:35 μ.μ.

    Δε μπορώ να αντισταθώ στα λάθη δυστυχώς είμαι πολύ αδύναμη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Κωνσταντίνος Σύρμος4 Μαρτίου 2009 στις 2:38 μ.μ.

    τα λάθη είναι η μήτρα της γνώσης του τι είμαστε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Aenaos9 Μαρτίου 2009 στις 2:11 π.μ.

    Για μια ακόμη φορά έγραψες...!
    Πολύ καλό μου άρεσε το τρένο που να κυλήσει θέλει στο γρασίδι...
    Συνέχισε εμπνευσμένα...

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Κωνσταντίνος Σύρμος9 Μαρτίου 2009 στις 4:25 π.μ.

    σε ευχαριστώ πολύ...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Siopila Aponera10 Μαρτίου 2009 στις 2:15 π.μ.

    Δύσκολος καιρός για πρίγκηπες ε;;
    Καταλαβαίνω, καταλαβαινω . .
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Κωνσταντίνος Σύρμος10 Μαρτίου 2009 στις 2:40 π.μ.

    Φαντάσου για τα βατράχια... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ευαγγελία Πατεράκη10 Μαρτίου 2009 στις 8:05 π.μ.

    Τρυφερό φίλε μου...

    Καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Κωνσταντίνος Σύρμος10 Μαρτίου 2009 στις 11:54 μ.μ.

    Σε ευχαριστώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Σχολιάστε με πάθος!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κύκνειο άσμα...

Από -
Εικόνα
Ειν' η ψυχή μου στεγνή σαν χαώδες πηγάδι σταγόνα δεν θα βρεις  στον πυθμένα ν' αγγίξεις Μην ρωτάς το γιατί παντού βλέπω σκοτάδι εγώ μαύρο θα βλέπω  όσο φως κι αν μου δείξεις Ειν' ο χρόνος πολύς  που η ζωή μου βαστάει μην μου δώσεις ελπίδα  να διψώ για να ζήσω απ' το καράβι αυτό  που μακριά σου με πάει για 'σένα μη ζητάς  στη θάλασσα να βουτήξω Πέτρινη έχω καρδιά μια μέδουσα είχε κοιτάξει τότε που είχα φτερά  κι αληθινά γελούσα τώρα ζω σαν σκιά  όσων κάποτε ζούσα φτηνό του πίνακα  αντίγραφο ,  που 'χα κάποτε υπάρξει Είναι αργά για χαρά είν' αργά για αγγέλους δεν ζητάω πολλά μόνο μια ήσυχη τρύπα εσύ φύγε μακριά  ξέχνα όλα όσα είπα ήταν το κύκνειο άσμα  του αναπόφευκτου τέλους
Διαβάστε περισσότερα

Εμφάνεια - Ποιητική Συλλογή (ανθολογήσεις, κριτικές)

Από -
Εικόνα
  Η πρώτη μου ποιητική συλλογή «Εμφάνεια», εκδ. Βακχικών, 2020, έχει ανθολογηθεί στις εξής ανθολογίες: -      «ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΏΝ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ», του Γιώργου Χ. Θεοχάρη: «Ο,ΤΙ ΧΑΡΤΟΚΟΠΤΕΙ ΕΝ ΤΩ ΑΜΑ, ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΕΙ», εκδ. Ρώμη. -     «ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ 2020», επιμέλεια: Πόπη Αρωνιάδα, Κώστας Λαντάβος. Υπεύθυνος Σειράς: Ντίνος Σιώτης. Εκδ. Κοινωνία των Δεκάτων. Κριτικές για την «Εμφάνεια»: - «Τα Ποιητικά», τεύχος 46, από τον Γιώργο Βέη. - "Culture Book":  Η θεολογία, εκεί έξω/ Κωνσταντίνος Σύρμος, «Εμφάνεια» - Κριτική από τον Απόστολο Θηβαίο - "Culture Book":  Ο αστικός ποιητικός νεονατουραλισμός του Κωνσταντίνου Σύρμου - Κριτική από τον Δήμο Χλωπτσιούδη - "Paspartou", διαβάστε ΕΔΩ , από τον Γιώργο Ρούσκα - «Περί Ου», διαβάστε  ΕΔΩ , από την Ανθούλα Δανιήλ -  "texnesonline", διαβάστε ΕΔΩ
Διαβάστε περισσότερα

Ζωντανος..

Από -
Εικόνα
Δεν θα διαλέξω να διαβώ αυτόν τον δρόμο να γίνω άτι κ τροχός της άμαξης σου μπηγμένο μέσα μου το ξύλινο σπαθί σου την νύχτα αυτή αιμορραγώ με άγριο πόνο Μέσα μου οι δαίμονες που έχω περιθάλψει σαν σκύλοι γρύλλιζαν κάθε που σε ζητούσα ίσως σε ζητωκραύγαζαν ίσως με πενθούσαν όταν τον τύμβο σκέπαζα που είχα μόλις σκάψει Κι έμεινα μόνος να αναπνέω υγρό χώμα θαμένος μέσα μου μα κι έξω από μένα έκαιγα μέσα μου μα έξω όλα βρεγμένα μπουκάλι άδειο που του σφράγισαν το πώμα Κι έμεινα θεέ μου να σε κοιτάζω απαθής δεν ανοιγόκλειναν τα χείλη μα μιλούσα δε σ' αντίκρυσα ποτέ, μ' απόψε σε κοιτούσα με μάτια κλειστά με ξύλο σκεπασμένα Γύρω μου φύτρωσαν άγρια χόρτα άνοιξα τα μάτια μα βλέπω μόνο σκοτάδι που είναι το τούνελ, το φως κι μεγάλη πόρτα; δεν βλέπω παράδεισο, δεν βλέπω άδη νιώθω σταγόνες να κυλούν στο πρόσωπο μου  πως γίνεται σκέφτηκα οι νεκροί να ιδρώνουν;  πάγωσα... ούρλιαξα λέγοντας "είμαι ζωντανός!" μα δεν με άκ...
Διαβάστε περισσότερα

Θέλω...

Από -
Εικόνα
Θέλω σαν τρελός να με αγκαλιάσεις μα μην το κάνεις μην το κάνεις αν φύγεις μετά στην αγκαλιά σου θα βρω το σπιτικό μου έναν πλανήτη όλον δικό μου μα ότι ψάχνω μακριά μου πάντα πετά Κι όταν φύγεις σκέψου πως θα 'μαι σαν πέτρα στο κέντρο μιας αμμουδιάς θα σε ζητώ, θα σε θυμάμαι μόνο καπνός σβησμένης φωτιάς Θέλω σαν τρελός να με αγκαλιάσεις μα μην το κάνεις μην το κάνεις γιατί θα θέλω ξανά στο σώμα σου η καρδιά μου θ' αποροφηθεί σε δικιά σου θα μεταμορφωθεί και δεν θα έχω δικό μου τίποτα πια Κι όταν φύγεις σκέψου πως θα 'μαι σαν πέτρα στο κέντρο μιας αμμουδιάς θα σε αναζητώ, θα σε θυμάμαι μόνο καπνός σβησμένης φωτιάς
Διαβάστε περισσότερα