Ποτέ όπως Πριν

Από -


Ποτέ όπως πριν, οι ζωές μας δεν γίνονται
τα χάδια κι ματιές, δεν επιστρέφονται
όταν τα λουλούδια καρδιά μου μαραίνονται
με τ' αγκάθια τους αρχίζουν να αμύνονται 
εγώ θα σου ζητώ, για λίγο κράτα με
μα τα φτερά που κάποτε μαζί πετάγαμε
από τα αγκάθια μας τώρα σκίζονται

Σαν την αγκαλιά σου, ήλιος δεν θα με ζεστάνει
με το φιλί σου, νεράιδα δεν θα με φιλήσει
έχω ξαπλώσει κι απόψε στο ντιβάνι
την μυρωδιά σου το κρεβάτι έχει κρατήσει

Ποτέ όπως πριν δεν θα χαμογελώ
κάτι έκλεψες, κάτι κράτησες δικό μου
την αθωότητα, τον αυθορμητισμό μου
το ξέρω πως θα με πεις υπερβολικό
που ξυπνώ, εσένα περιμένοντας
μα δεν έρχεσαι και μόνος μένοντας
γράφω κάτι τόσο μελαγχολικό


Σχόλια

  1. Eύη Καφούρου Αλιπράντη23 Απριλίου 2009 στις 3:45 π.μ.

    ερωτευμένε; τι κάνεις; ποια έβαλες στο μάτι; χιχιχιχι!!!!!
    ΚΑΛΗΜΈΡΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κωνσταντίνος Σύρμος23 Απριλίου 2009 στις 3:59 π.μ.

    :)

    το ποίημα μιλά για χωρισμό...
    κ δεν είναι κάτι που με εκφράζει...
    έχει άγνωστη προέλευση έμπνευσης...

    αμέσως εσύ! χαχα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος23 Απριλίου 2009 στις 4:58 π.μ.

    Πολυ ομορφα λογια. Εχει την χαρη της η μελαγχολια ......
    Η Αγνωστη γειτονισσα σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κωνσταντίνος Σύρμος23 Απριλίου 2009 στις 7:08 π.μ.

    Την έχει την χάρη της η μελαγχολία... όντως...

    όταν λες "γειτόνισσα...?"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ23 Απριλίου 2009 στις 7:40 π.μ.

    Πρέπει να έρθει το πλήρωμα του χρόνου για να γιατρευτείς από έναν χωρισμό, αλλά και πάλι το σημάδι της πληγής θα μένει για να θυμίζει ότι κάτι έχασες....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κωνσταντίνος Σύρμος23 Απριλίου 2009 στις 8:14 π.μ.

    stavroula τα σημάδια μας από όσα περνάμε είναι αυτά που μας κάνουν ξεχωριστούς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Σχολιάστε με πάθος!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κύκνειο άσμα...

Από -
Εικόνα
Ειν' η ψυχή μου στεγνή σαν χαώδες πηγάδι σταγόνα δεν θα βρεις  στον πυθμένα ν' αγγίξεις Μην ρωτάς το γιατί παντού βλέπω σκοτάδι εγώ μαύρο θα βλέπω  όσο φως κι αν μου δείξεις Ειν' ο χρόνος πολύς  που η ζωή μου βαστάει μην μου δώσεις ελπίδα  να διψώ για να ζήσω απ' το καράβι αυτό  που μακριά σου με πάει για 'σένα μη ζητάς  στη θάλασσα να βουτήξω Πέτρινη έχω καρδιά μια μέδουσα είχε κοιτάξει τότε που είχα φτερά  κι αληθινά γελούσα τώρα ζω σαν σκιά  όσων κάποτε ζούσα φτηνό του πίνακα  αντίγραφο ,  που 'χα κάποτε υπάρξει Είναι αργά για χαρά είν' αργά για αγγέλους δεν ζητάω πολλά μόνο μια ήσυχη τρύπα εσύ φύγε μακριά  ξέχνα όλα όσα είπα ήταν το κύκνειο άσμα  του αναπόφευκτου τέλους
Διαβάστε περισσότερα

Εμφάνεια - Ποιητική Συλλογή (ανθολογήσεις, κριτικές)

Από -
Εικόνα
  Η πρώτη μου ποιητική συλλογή «Εμφάνεια», εκδ. Βακχικών, 2020, έχει ανθολογηθεί στις εξής ανθολογίες: -      «ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΏΝ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ», του Γιώργου Χ. Θεοχάρη: «Ο,ΤΙ ΧΑΡΤΟΚΟΠΤΕΙ ΕΝ ΤΩ ΑΜΑ, ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΕΙ», εκδ. Ρώμη. -     «ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ 2020», επιμέλεια: Πόπη Αρωνιάδα, Κώστας Λαντάβος. Υπεύθυνος Σειράς: Ντίνος Σιώτης. Εκδ. Κοινωνία των Δεκάτων. Κριτικές για την «Εμφάνεια»: - «Τα Ποιητικά», τεύχος 46, από τον Γιώργο Βέη. - "Culture Book":  Η θεολογία, εκεί έξω/ Κωνσταντίνος Σύρμος, «Εμφάνεια» - Κριτική από τον Απόστολο Θηβαίο - "Culture Book":  Ο αστικός ποιητικός νεονατουραλισμός του Κωνσταντίνου Σύρμου - Κριτική από τον Δήμο Χλωπτσιούδη - "Paspartou", διαβάστε ΕΔΩ , από τον Γιώργο Ρούσκα - «Περί Ου», διαβάστε  ΕΔΩ , από την Ανθούλα Δανιήλ -  "texnesonline", διαβάστε ΕΔΩ
Διαβάστε περισσότερα

Ζωντανος..

Από -
Εικόνα
Δεν θα διαλέξω να διαβώ αυτόν τον δρόμο να γίνω άτι κ τροχός της άμαξης σου μπηγμένο μέσα μου το ξύλινο σπαθί σου την νύχτα αυτή αιμορραγώ με άγριο πόνο Μέσα μου οι δαίμονες που έχω περιθάλψει σαν σκύλοι γρύλλιζαν κάθε που σε ζητούσα ίσως σε ζητωκραύγαζαν ίσως με πενθούσαν όταν τον τύμβο σκέπαζα που είχα μόλις σκάψει Κι έμεινα μόνος να αναπνέω υγρό χώμα θαμένος μέσα μου μα κι έξω από μένα έκαιγα μέσα μου μα έξω όλα βρεγμένα μπουκάλι άδειο που του σφράγισαν το πώμα Κι έμεινα θεέ μου να σε κοιτάζω απαθής δεν ανοιγόκλειναν τα χείλη μα μιλούσα δε σ' αντίκρυσα ποτέ, μ' απόψε σε κοιτούσα με μάτια κλειστά με ξύλο σκεπασμένα Γύρω μου φύτρωσαν άγρια χόρτα άνοιξα τα μάτια μα βλέπω μόνο σκοτάδι που είναι το τούνελ, το φως κι μεγάλη πόρτα; δεν βλέπω παράδεισο, δεν βλέπω άδη νιώθω σταγόνες να κυλούν στο πρόσωπο μου  πως γίνεται σκέφτηκα οι νεκροί να ιδρώνουν;  πάγωσα... ούρλιαξα λέγοντας "είμαι ζωντανός!" μα δεν με άκ...
Διαβάστε περισσότερα

Θέλω...

Από -
Εικόνα
Θέλω σαν τρελός να με αγκαλιάσεις μα μην το κάνεις μην το κάνεις αν φύγεις μετά στην αγκαλιά σου θα βρω το σπιτικό μου έναν πλανήτη όλον δικό μου μα ότι ψάχνω μακριά μου πάντα πετά Κι όταν φύγεις σκέψου πως θα 'μαι σαν πέτρα στο κέντρο μιας αμμουδιάς θα σε ζητώ, θα σε θυμάμαι μόνο καπνός σβησμένης φωτιάς Θέλω σαν τρελός να με αγκαλιάσεις μα μην το κάνεις μην το κάνεις γιατί θα θέλω ξανά στο σώμα σου η καρδιά μου θ' αποροφηθεί σε δικιά σου θα μεταμορφωθεί και δεν θα έχω δικό μου τίποτα πια Κι όταν φύγεις σκέψου πως θα 'μαι σαν πέτρα στο κέντρο μιας αμμουδιάς θα σε αναζητώ, θα σε θυμάμαι μόνο καπνός σβησμένης φωτιάς
Διαβάστε περισσότερα

Εσύ... Εγώ...

Από -
Εικόνα
Εσύ δεντράκι στην μέση μέση της ερήμου εγώ ένα τρένο που να κυλήσει θέλει στο γρασίδι η μοναξιά σου μόνο σου έχει απομείνει κι ούτε ένα αστέρι δεν ακούει την ευχή μου Εσύ δάκρυ στην κάτω άκρη του προσώπου εγώ ένα αφίλητο βατράχι κάποιου παραμυθιού να σκαρφαλώσεις θες στην άκρη του ματιού κι εγώ ένα φιλί έστω στο μέρος του μετώπου Με την ελπίδα πως δίπλα σου θα φυτρώσω την προσμονή πως θα με γκρεμίσεις απ' τις ράγες ζήσε κρεμασμένη στην άκρη μέχρι να σε σώσω κ θα ζω περιμένοντας, φιλιά σου χιλιάδες...
Διαβάστε περισσότερα