Έχω χαθεί...

Από -



Σκίζω την σκέψη μου να μην σε σκέφτεται
μα εκείνη αναπλάθεται
στεγνός... μέχρι τις στάλες σου να βρω
σ' έδαφος σαθρό το βήμα μου πηγαινοέρχεται
η ανάσα μου στα σπλάχνα σου κάθεται
ριζώνει, του βλέμματος σου σκληρό πρεζόνι
κι έχω αιώνες να σε δω

Έχω χαθεί μέσα στην νύχτα σαν μαύρο χρώμα
φως κεριού πίσω από τους προβολείς
κι εσύ για να με βρεις δεν ήρθες ακόμα
κι εσύ για να με βρεις ποτέ δεν θα 'ρθεις;

Κρύβω τα χνάρια σου να μην σ' ακολουθήσω
μα ξανά δημιουργούνται
κενός... ώσπου με ψυχή σου γέμισα
σε ουρανό απέραντο πέταγμα πως να ζήσω
τα φτερά μου στην πλάτη σου κινούνται
ύπτασαι, το σώμα μου ποτέ δεν ησύχασε
τα φτερά δεν αντικατέστησα

Σχόλια

  1. Ανώνυμος18 Μαΐου 2009 στις 2:23 π.μ.

    Θελω να σ'αγκαλιαζω και να βυθιζομαι μαζι σου στην απεραντοσυνη του ουρανου..Να σε φιλω και ν'αναστρεφω σε φλυαρια την σιωπη,σε πελαγος αγαπης την μοναξια, και μεσα του να χανομαι!!!Θα σε βρω
    τα σημαδια ειναι εδω

    Πολυ ομορφα λογια αγαπητε γειτονα
    Καλη βδομαδα με περισσοτερη αισιοδοξια
    Κατερινα Παπα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κωνσταντίνος Σύρμος18 Μαΐου 2009 στις 3:23 π.μ.

    χμμ ωραίος στίχος...

    η αισιοδοξία είναι προνόμιο λίγων στιγμών...

    Καλή εβδομάδα κ σε εσένα.
    (λύσε μου κ την απορία περί γειτονίας)

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. violeta18 Μαΐου 2009 στις 4:40 π.μ.

    πανεμορφοι στιχοι για αλλη μια φορα ποιητη....αν και θα ηθελα καποια στιγμη να διαβασω κατι ποιο φωτινο...και αισιοδοξο απο σενα..
    αρκετα με τα σκοταδια ...:)να σαι καλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κωνσταντίνος Σύρμος18 Μαΐου 2009 στις 5:03 π.μ.

    Violeta σε ευχαριστώ :)
    χμμ εμ κοίτα κ πιο κάτω, θα βρεις κ φωτεινά ;)

    τα σκοτάδια κάνουν το φως πιο λαμπερό...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. violeta18 Μαΐου 2009 στις 7:17 π.μ.

    αστα αυτα τομαρι!!!! χαχαχα σ'αρεσουν τα σκοταδια:PPPP
    ααα το νου σου γιατι δεν τα γλιτωνεις τα δελφινια :)))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κωνσταντίνος Σύρμος18 Μαΐου 2009 στις 7:47 π.μ.

    ε... μου αρέσουν λιγάκι... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Unknown18 Μαΐου 2009 στις 11:49 π.μ.

    εγω ακολουθω τα χναρια που μου αφηνει....αργα μα σταθερα...
    φτερα ανοιγω απο την αρχη....γιατι το βλεμμα γλυκαινει...

    μου αρεσε εχει ερμηνειες για πολλους....
    την καλησπερα μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ18 Μαΐου 2009 στις 1:24 μ.μ.

    Για μια ακόμα φορά έγραψες ένα ακόμα πολύ όμορφο ποιήμα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κωνσταντίνος Σύρμος18 Μαΐου 2009 στις 2:16 μ.μ.

    σιωπηλός, είναι χαρά για 'μένα διαφορετικοί άνθρωποι να ερμηνεύουν διαφορετικά όσα γράφω.

    σε ευχαριστώ πολύ κ να συνεχίσεις ακούραστος με ανοιχτά φτερά...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κωνσταντίνος Σύρμος18 Μαΐου 2009 στις 2:19 μ.μ.

    stavroula, για μια ακόμα φορά σε ευχαριστώ για τα σχόλια κ την στήριξη σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ευαγγελία Πατεράκη4 Ιουνίου 2009 στις 3:43 π.μ.

    Λιτό και τρυφερό φίλε μου!

    Όμορφο!

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κωνσταντίνος Σύρμος5 Ιουνίου 2009 στις 9:05 π.μ.

    καλό απόγευμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. τ2φ11 Ιουνίου 2009 στις 4:41 π.μ.

    αλλη μια υπερπαραγωγη βλακειας
    by erevos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Κωνσταντίνος Σύρμος11 Ιουνίου 2009 στις 5:54 π.μ.

    trempe κ που ΄σαι ακόμα! θα κάνω το παν να σε φτάσω!

    χαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. τ2φ20 Ιουνίου 2009 στις 3:52 π.μ.

    αντι να υπερασπιστεις αυτα που γραφεις μου απαντας σαν να πηγαινεις ακομα στο γυμνασιο!τοτε και εγω θα φερω το ξαδερφο μου το λακη και θα δεις,αα!!και ολα στη μαμα σου!!!μμμ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Κωνσταντίνος Σύρμος20 Ιουνίου 2009 στις 8:52 π.μ.

    δεν πήγα γυμνάσιο κ υπερασπίζομαι αυτά που γράφω όταν έχω κάποιον που εκφράζει σοβαρότητα το λιγότερο.

    χαιρετίσματα στον Λάκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Skoteina-Feggaria21 Αυγούστου 2009 στις 1:22 μ.μ.

    Εμενα παντως μου αρεσει πολυ
    και το νικ σου-εκτος απο
    τους στιχους βεβαια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Κωνσταντίνος Σύρμος21 Αυγούστου 2009 στις 1:52 μ.μ.

    να 'σαι καλά...
    είσαι κι εσύ του σκοταδιού...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ανώνυμος1 Σεπτεμβρίου 2009 στις 5:35 π.μ.

    http://mariatweety.blogspot.com
    ENA A3IOLOGO BLOG ENOS KORITSIOU

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ανώνυμος3 Σεπτεμβρίου 2009 στις 3:28 π.μ.

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Μικρός ήρωας5 Μαΐου 2010 στις 2:45 μ.μ.

    τιιιιι ομορφαααα που γρααααααφεις?
    ξερεις τι μου αρεσε πιο πολυ?
    ~~~κι εσύ για να με βρεις... δεν ήρθες ακόμα
    κι εσύ για να με βρεις... ποτέ δεν θα 'ρθεις...?~~
    ααυτο..τοσο,τελειο!
    να εισαι καλα,και να χαμογελας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Κωνσταντίνος Σύρμος6 Μαΐου 2010 στις 1:49 π.μ.

    ;) σε ευχαριστώ πολυ!!!!!! πάντα χαμογελώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Σχολιάστε με πάθος!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κύκνειο άσμα...

Από -
Εικόνα
Ειν' η ψυχή μου στεγνή σαν χαώδες πηγάδι σταγόνα δεν θα βρεις  στον πυθμένα ν' αγγίξεις Μην ρωτάς το γιατί παντού βλέπω σκοτάδι εγώ μαύρο θα βλέπω  όσο φως κι αν μου δείξεις Ειν' ο χρόνος πολύς  που η ζωή μου βαστάει μην μου δώσεις ελπίδα  να διψώ για να ζήσω απ' το καράβι αυτό  που μακριά σου με πάει για 'σένα μη ζητάς  στη θάλασσα να βουτήξω Πέτρινη έχω καρδιά μια μέδουσα είχε κοιτάξει τότε που είχα φτερά  κι αληθινά γελούσα τώρα ζω σαν σκιά  όσων κάποτε ζούσα φτηνό του πίνακα  αντίγραφο ,  που 'χα κάποτε υπάρξει Είναι αργά για χαρά είν' αργά για αγγέλους δεν ζητάω πολλά μόνο μια ήσυχη τρύπα εσύ φύγε μακριά  ξέχνα όλα όσα είπα ήταν το κύκνειο άσμα  του αναπόφευκτου τέλους
Διαβάστε περισσότερα

Εμφάνεια - Ποιητική Συλλογή (ανθολογήσεις, κριτικές)

Από -
Εικόνα
  Η πρώτη μου ποιητική συλλογή «Εμφάνεια», εκδ. Βακχικών, 2020, έχει ανθολογηθεί στις εξής ανθολογίες: -      «ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΏΝ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ», του Γιώργου Χ. Θεοχάρη: «Ο,ΤΙ ΧΑΡΤΟΚΟΠΤΕΙ ΕΝ ΤΩ ΑΜΑ, ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΕΙ», εκδ. Ρώμη. -     «ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ 2020», επιμέλεια: Πόπη Αρωνιάδα, Κώστας Λαντάβος. Υπεύθυνος Σειράς: Ντίνος Σιώτης. Εκδ. Κοινωνία των Δεκάτων. Κριτικές για την «Εμφάνεια»: - «Τα Ποιητικά», τεύχος 46, από τον Γιώργο Βέη. - "Culture Book":  Η θεολογία, εκεί έξω/ Κωνσταντίνος Σύρμος, «Εμφάνεια» - Κριτική από τον Απόστολο Θηβαίο - "Culture Book":  Ο αστικός ποιητικός νεονατουραλισμός του Κωνσταντίνου Σύρμου - Κριτική από τον Δήμο Χλωπτσιούδη - "Paspartou", διαβάστε ΕΔΩ , από τον Γιώργο Ρούσκα - «Περί Ου», διαβάστε  ΕΔΩ , από την Ανθούλα Δανιήλ -  "texnesonline", διαβάστε ΕΔΩ
Διαβάστε περισσότερα

Ζωντανος..

Από -
Εικόνα
Δεν θα διαλέξω να διαβώ αυτόν τον δρόμο να γίνω άτι κ τροχός της άμαξης σου μπηγμένο μέσα μου το ξύλινο σπαθί σου την νύχτα αυτή αιμορραγώ με άγριο πόνο Μέσα μου οι δαίμονες που έχω περιθάλψει σαν σκύλοι γρύλλιζαν κάθε που σε ζητούσα ίσως σε ζητωκραύγαζαν ίσως με πενθούσαν όταν τον τύμβο σκέπαζα που είχα μόλις σκάψει Κι έμεινα μόνος να αναπνέω υγρό χώμα θαμένος μέσα μου μα κι έξω από μένα έκαιγα μέσα μου μα έξω όλα βρεγμένα μπουκάλι άδειο που του σφράγισαν το πώμα Κι έμεινα θεέ μου να σε κοιτάζω απαθής δεν ανοιγόκλειναν τα χείλη μα μιλούσα δε σ' αντίκρυσα ποτέ, μ' απόψε σε κοιτούσα με μάτια κλειστά με ξύλο σκεπασμένα Γύρω μου φύτρωσαν άγρια χόρτα άνοιξα τα μάτια μα βλέπω μόνο σκοτάδι που είναι το τούνελ, το φως κι μεγάλη πόρτα; δεν βλέπω παράδεισο, δεν βλέπω άδη νιώθω σταγόνες να κυλούν στο πρόσωπο μου  πως γίνεται σκέφτηκα οι νεκροί να ιδρώνουν;  πάγωσα... ούρλιαξα λέγοντας "είμαι ζωντανός!" μα δεν με άκ...
Διαβάστε περισσότερα

Θέλω...

Από -
Εικόνα
Θέλω σαν τρελός να με αγκαλιάσεις μα μην το κάνεις μην το κάνεις αν φύγεις μετά στην αγκαλιά σου θα βρω το σπιτικό μου έναν πλανήτη όλον δικό μου μα ότι ψάχνω μακριά μου πάντα πετά Κι όταν φύγεις σκέψου πως θα 'μαι σαν πέτρα στο κέντρο μιας αμμουδιάς θα σε ζητώ, θα σε θυμάμαι μόνο καπνός σβησμένης φωτιάς Θέλω σαν τρελός να με αγκαλιάσεις μα μην το κάνεις μην το κάνεις γιατί θα θέλω ξανά στο σώμα σου η καρδιά μου θ' αποροφηθεί σε δικιά σου θα μεταμορφωθεί και δεν θα έχω δικό μου τίποτα πια Κι όταν φύγεις σκέψου πως θα 'μαι σαν πέτρα στο κέντρο μιας αμμουδιάς θα σε αναζητώ, θα σε θυμάμαι μόνο καπνός σβησμένης φωτιάς
Διαβάστε περισσότερα

Εσύ... Εγώ...

Από -
Εικόνα
Εσύ δεντράκι στην μέση μέση της ερήμου εγώ ένα τρένο που να κυλήσει θέλει στο γρασίδι η μοναξιά σου μόνο σου έχει απομείνει κι ούτε ένα αστέρι δεν ακούει την ευχή μου Εσύ δάκρυ στην κάτω άκρη του προσώπου εγώ ένα αφίλητο βατράχι κάποιου παραμυθιού να σκαρφαλώσεις θες στην άκρη του ματιού κι εγώ ένα φιλί έστω στο μέρος του μετώπου Με την ελπίδα πως δίπλα σου θα φυτρώσω την προσμονή πως θα με γκρεμίσεις απ' τις ράγες ζήσε κρεμασμένη στην άκρη μέχρι να σε σώσω κ θα ζω περιμένοντας, φιλιά σου χιλιάδες...
Διαβάστε περισσότερα