ο Χρόνος
ο Χρόνος πια δεν θα με φοβίσει
κι ας η παρακμή επάνω μου κατρακυλάει
το δέρμα μου άρχισε να ξεφτίζει
κι η μνήμη μου σιγά-σιγά να με ξεχνάει
ο Χρόνος πια δεν θα με φοβίσει
κι ας η φθορά του με ντύνει στα γκρι
η όρασή μου σκοτάδι θερίζει
και οι λέξεις μου χορωδία πια φαιδρή
ο Χρόνος πια δεν θα με φοβίσει
ο ψυχρός του αέρας δεν μου φέρνει ρίγη
την ψυχή μου αγωνία δεν γεμίζει
κι η όψη στον καθρέφτη δεν με θλίβει
ο Χρόνος πια δεν θα με φοβίσει
από τον δρόμο που ο κάθένας καταλήγει
η δική μου η ψυχή δεν θα φύγει
μέσα σου άλλη μια ζωή έχει να ζήσει.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε με πάθος!