- Θέρος -

Οι στιγμές μικραίνουν
μόλις συμβούν
Ένα τούνελ ασκέπαστο
που ολοσκότεινο μένει

Με κάτι μάγια με δένουν
με παρακινούν
με το πρόσωπο ανέκφραστο
και την ψυχή διαλυμένη

Τα χέρια μου τρέμουν
σα να κρατούν
το μέλλον του κόσμου
και καταρρέουν

Τα όνειρα τι σημαίνουν
που με ξυπνούν
ποιον στηρίζει ο λαιμός μου
οι σκέψεις του με καίουν

Κάποτε ήμουν απλώς ένα παιδί
Κάποτε θα 'μαι άλλος ένας γέρος
και θα αναπολώ το δικό μας θέρος
περιμένοντας να έρθει η βροχή.