αδιάφορες κινήσεις
Ευλογημένη που 'σαι,
παραισθησιογόνα οπτική γωνία των ματιών μου,
ασπίδα
ανάμεσα στο ποιος είμαι και ποιος δείχνω
Κλείνεις τα μάτια και στρέφεις το κεφάλι,
της αντανάκλασης τον καρκίνο θεραπεύεις
με δυο αδιάφορες κινήσεις
Κύκνειο άσμα...
Ειν' η ψυχή μου στεγνή σαν χαώδες πηγάδι σταγόνα δεν θα βρεις στον πυθμένα ν' αγγίξεις Μην ρωτάς το γιατί παντού βλέπω σκοτάδι εγώ μαύρο θα βλέπω όσο φως κι αν μου δείξεις Ειν' ο χρόνος πολύς που η ζωή μου βαστάει μην μου δώσεις ελπίδα να διψώ για να ζήσω απ' το καράβι αυτό που μακριά σου με πάει για 'σένα μη ζητάς στη θάλασσα να βουτήξω Πέτρινη έχω καρδιά μια μέδουσα είχε κοιτάξει τότε που είχα φτερά κι αληθινά γελούσα τώρα ζω σαν σκιά όσων κάποτε ζούσα φτηνό του πίνακα αντίγραφο , που 'χα κάποτε υπάρξει Είναι αργά για χαρά είν' αργά για αγγέλους δεν ζητάω πολλά μόνο μια ήσυχη τρύπα εσύ φύγε μακριά ξέχνα όλα όσα είπα ήταν το κύκνειο άσμα του αναπόφευκτου τέλους
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε με πάθος!