Λυπηρά ποτάμια...

Από -

Έτσι όπως φύσηξε ο άνεμος για μια στιγμή
ένιωσα των μαλλιών σου το τίναγμα ολόγυρα μου
που να 'σαι τώρα ομορφιά μου
ποιος οίκος να σε φροντίζει
ποια όνειρα να ταξιδεύουν τον ύπνο σου
ποιο άγγιγμα την ηδονή σου να αγγίζει
ποια φιλιά να συντροφεύουν το δείπνο σου

Γιατί νύχτα μου χώθηκες σε λυπηρά ποτάμια
που κύλησαν επάνω μας 
σαν δάχτυλα στο πιάνο μας
της θλίψης παίζοντας τον ήχο

Γιατί νύχτα μου κρύφτηκες σε άνεμους τρελούς
και στης θύμησης σου το κλουβί
σε βρίσκω πια ακίνητη, βουβή
ζωγραφισμένη σ έναν τοίχο

Την βροχή που λιμνάζει στο κορμί μου
νιώθω την καρδιά μου λίγο λίγο να σκουριάζει
το όνομα σου άσκοπα ουρλιάζει
δεν θα βρει η φωνή της την ακοή σου
ο χτύπος της δεν θα νιώσει την παλάμη σου
δεν θα γαληνέψει πια με την φωνή σου
δεν θα εκραγεί ζητώντας κι άλλο χάδι σου...

Σχόλια

  1. Eύη Καφούρου Αλιπράντη2 Φεβρουαρίου 2009 στις 4:54 μ.μ.

    ΥΠΈΡΟΧΟ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΌΛΑ ΣΟΥ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Mina2 Φεβρουαρίου 2009 στις 10:09 μ.μ.

    αυτή η γλυκειά μελαγχολία σου...καιρό είχα να την νοιώσω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κωνσταντίνος Σύρμος3 Φεβρουαρίου 2009 στις 2:08 π.μ.

    ΕΥΗ μου πολύ χαίρομαι που το λες αυτό... γιατί κι εγώ το ξεχωρίζω μέσα μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κωνσταντίνος Σύρμος3 Φεβρουαρίου 2009 στις 2:11 π.μ.

    Αγαπημένη μου... δεν άντεξε αυτή η μελαγχολία που έτσι τρυφερά περιγράφεις, να λείψει για πολύ από την θέα σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΑΛΙΚΗ3 Φεβρουαρίου 2009 στις 12:38 μ.μ.

    Η βροχή λιμνάζει στο κορμί... σκουριάζει η καρδιά...
    σαν να΄ναι άγγιγμα αγαπημένου χεριού η βροχή και να παραμένει στάσιμη όπως η μνήμη μας στη θύμησή του...
    πολύ όμορφο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κωνσταντίνος Σύρμος3 Φεβρουαρίου 2009 στις 1:00 μ.μ.

    Αλίκη... ο τρόπος που "αντιλαμβάνεσαι" όσα γράφω είναι ξεχωριστός κ σε ευχαριστώ γι αυτό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. El Corazon3 Φεβρουαρίου 2009 στις 2:27 μ.μ.

    άνεμος
    άγγιγμα
    ηδονή
    βροχή
    γαλήνη
    φωνή...

    Πολύ όμορφο..

    Καλό ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κωνσταντίνος Σύρμος3 Φεβρουαρίου 2009 στις 2:29 μ.μ.

    Να 'σαι καλά...

    Μ' αρέσει το nick σου, κ όσα σημαίνει κ η γλώσσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Σχολιάστε με πάθος!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κύκνειο άσμα...

Από -
Εικόνα
Ειν' η ψυχή μου στεγνή σαν χαώδες πηγάδι σταγόνα δεν θα βρεις  στον πυθμένα ν' αγγίξεις Μην ρωτάς το γιατί παντού βλέπω σκοτάδι εγώ μαύρο θα βλέπω  όσο φως κι αν μου δείξεις Ειν' ο χρόνος πολύς  που η ζωή μου βαστάει μην μου δώσεις ελπίδα  να διψώ για να ζήσω απ' το καράβι αυτό  που μακριά σου με πάει για 'σένα μη ζητάς  στη θάλασσα να βουτήξω Πέτρινη έχω καρδιά μια μέδουσα είχε κοιτάξει τότε που είχα φτερά  κι αληθινά γελούσα τώρα ζω σαν σκιά  όσων κάποτε ζούσα φτηνό του πίνακα  αντίγραφο ,  που 'χα κάποτε υπάρξει Είναι αργά για χαρά είν' αργά για αγγέλους δεν ζητάω πολλά μόνο μια ήσυχη τρύπα εσύ φύγε μακριά  ξέχνα όλα όσα είπα ήταν το κύκνειο άσμα  του αναπόφευκτου τέλους
Διαβάστε περισσότερα

Εμφάνεια - Ποιητική Συλλογή (ανθολογήσεις, κριτικές)

Από -
Εικόνα
  Η πρώτη μου ποιητική συλλογή «Εμφάνεια», εκδ. Βακχικών, 2020, έχει ανθολογηθεί στις εξής ανθολογίες: -      «ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΏΝ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ», του Γιώργου Χ. Θεοχάρη: «Ο,ΤΙ ΧΑΡΤΟΚΟΠΤΕΙ ΕΝ ΤΩ ΑΜΑ, ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΕΙ», εκδ. Ρώμη. -     «ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ 2020», επιμέλεια: Πόπη Αρωνιάδα, Κώστας Λαντάβος. Υπεύθυνος Σειράς: Ντίνος Σιώτης. Εκδ. Κοινωνία των Δεκάτων. Κριτικές για την «Εμφάνεια»: - «Τα Ποιητικά», τεύχος 46, από τον Γιώργο Βέη. - "Culture Book":  Η θεολογία, εκεί έξω/ Κωνσταντίνος Σύρμος, «Εμφάνεια» - Κριτική από τον Απόστολο Θηβαίο - "Culture Book":  Ο αστικός ποιητικός νεονατουραλισμός του Κωνσταντίνου Σύρμου - Κριτική από τον Δήμο Χλωπτσιούδη - "Paspartou", διαβάστε ΕΔΩ , από τον Γιώργο Ρούσκα - «Περί Ου», διαβάστε  ΕΔΩ , από την Ανθούλα Δανιήλ -  "texnesonline", διαβάστε ΕΔΩ
Διαβάστε περισσότερα

Ζωντανος..

Από -
Εικόνα
Δεν θα διαλέξω να διαβώ αυτόν τον δρόμο να γίνω άτι κ τροχός της άμαξης σου μπηγμένο μέσα μου το ξύλινο σπαθί σου την νύχτα αυτή αιμορραγώ με άγριο πόνο Μέσα μου οι δαίμονες που έχω περιθάλψει σαν σκύλοι γρύλλιζαν κάθε που σε ζητούσα ίσως σε ζητωκραύγαζαν ίσως με πενθούσαν όταν τον τύμβο σκέπαζα που είχα μόλις σκάψει Κι έμεινα μόνος να αναπνέω υγρό χώμα θαμένος μέσα μου μα κι έξω από μένα έκαιγα μέσα μου μα έξω όλα βρεγμένα μπουκάλι άδειο που του σφράγισαν το πώμα Κι έμεινα θεέ μου να σε κοιτάζω απαθής δεν ανοιγόκλειναν τα χείλη μα μιλούσα δε σ' αντίκρυσα ποτέ, μ' απόψε σε κοιτούσα με μάτια κλειστά με ξύλο σκεπασμένα Γύρω μου φύτρωσαν άγρια χόρτα άνοιξα τα μάτια μα βλέπω μόνο σκοτάδι που είναι το τούνελ, το φως κι μεγάλη πόρτα; δεν βλέπω παράδεισο, δεν βλέπω άδη νιώθω σταγόνες να κυλούν στο πρόσωπο μου  πως γίνεται σκέφτηκα οι νεκροί να ιδρώνουν;  πάγωσα... ούρλιαξα λέγοντας "είμαι ζωντανός!" μα δεν με άκ...
Διαβάστε περισσότερα

Θέλω...

Από -
Εικόνα
Θέλω σαν τρελός να με αγκαλιάσεις μα μην το κάνεις μην το κάνεις αν φύγεις μετά στην αγκαλιά σου θα βρω το σπιτικό μου έναν πλανήτη όλον δικό μου μα ότι ψάχνω μακριά μου πάντα πετά Κι όταν φύγεις σκέψου πως θα 'μαι σαν πέτρα στο κέντρο μιας αμμουδιάς θα σε ζητώ, θα σε θυμάμαι μόνο καπνός σβησμένης φωτιάς Θέλω σαν τρελός να με αγκαλιάσεις μα μην το κάνεις μην το κάνεις γιατί θα θέλω ξανά στο σώμα σου η καρδιά μου θ' αποροφηθεί σε δικιά σου θα μεταμορφωθεί και δεν θα έχω δικό μου τίποτα πια Κι όταν φύγεις σκέψου πως θα 'μαι σαν πέτρα στο κέντρο μιας αμμουδιάς θα σε αναζητώ, θα σε θυμάμαι μόνο καπνός σβησμένης φωτιάς
Διαβάστε περισσότερα

Εσύ... Εγώ...

Από -
Εικόνα
Εσύ δεντράκι στην μέση μέση της ερήμου εγώ ένα τρένο που να κυλήσει θέλει στο γρασίδι η μοναξιά σου μόνο σου έχει απομείνει κι ούτε ένα αστέρι δεν ακούει την ευχή μου Εσύ δάκρυ στην κάτω άκρη του προσώπου εγώ ένα αφίλητο βατράχι κάποιου παραμυθιού να σκαρφαλώσεις θες στην άκρη του ματιού κι εγώ ένα φιλί έστω στο μέρος του μετώπου Με την ελπίδα πως δίπλα σου θα φυτρώσω την προσμονή πως θα με γκρεμίσεις απ' τις ράγες ζήσε κρεμασμένη στην άκρη μέχρι να σε σώσω κ θα ζω περιμένοντας, φιλιά σου χιλιάδες...
Διαβάστε περισσότερα