- Τρένο παράξενο -

Mές απ' τ' ασφαλή μας σπίτια
ένα παράξενο περνάει τρένο
κάνει στάση στο σαλόνι
κι όταν πάνω ανεβαίνω
στο πολύχρωμο βαγόνι
ένας άλλος κατεβαίνει
και την θέση μου την παίρνει
Zει εκείνος την ζωή μου
ξεματώνει την πληγή μου
μένω από 'μένα έξω
μέχρι πίσω να επιστρέψω

Από τούνελ σαν περνάμε
και τα πάντα σκοτεινιάζουν
στα τζάμια του τα είδωλα μας
μες τον τρόμο τα κοιτάμε
με τεράτων τώρα μοιάζουν
τα όμορφα τα πρόσωπα μας

Απ' τον πανικό του φόβου
μέχρι φως ξανά να δούμε
μερικοί αυτοκτονούμε
άλλοι αφηνόμαστε στην τρέλα
σκισμένη το μυαλό ομπρέλα
από κάτω πώς να μπούμε;

Σαν το τρένο πίσω φτάσει
κάτι έχουμε όλοι χάσει
πιο μικρή είν' η ψυχή μας
σε κάθε αποβίβαση μας