Κωνσταντίνος Σύρμος

Δεν μπορείς να με σώσεις έχει χαθεί σου λέω η ψυχή μου την άφησα κάπου πριν χρόνια τώρα ψυχή μου είναι η βελόνα κι ένα τρύπιο σκεύος το κορμί μου κάνε με να κοιμηθώ για πάντα οι φλέβες μου όλες πονάνε τον εφιάλτη μου όνειρο κάνε δεν αντέχω όπως με κοιτάνε κάνε με να κοιμηθώ για πάντα μόνο σ'αυτο πια ελπίζω διάλεξα έναν δρόμο γκρίζο να καταστρέφω ότι αγγίζω Δεν μπορείς να το νιώσεις έχει μόνο βροχή στην ζωή μου δεν θέλω όσο εγώ να πονέσεις σκόνη, κουταλάκι κ ενέσεις δεν αξίζουν σε κανένα ψυχή μου