Κωνσταντίνος Σύρμος

Του είπαν να κάνει ό,τι είχε να κάνει Του είπαν να πει, όσα είχε να πει κι όταν μέστωσαν τα λόγια του στον νου κι έγινε το στόμα του μία κάννη, σαν φλόγα που απέβαλε η μήτρα του καπνού μιλιά δεν έβγαλε καμιά, μονάχα τον κυρίευσε μια νεκρική ακινησία μοιάζανε τότε ολονών μας τα κορμιά βαλμένα στην σειρά κεριά, τριγύρω, από την ανθρωποθυσία Το καταλάβαμε, μα ήτανε πια αργά, κρυβόταν τόση δύναμη μες την αδυναμία όπως και τα ηφαίστεια, τα ανενεργά που κουβαλούνε όλεθρο στην τόση απραξία Να λυτρωθείς από τους λυτρωτές για να λυθείς από τα δεσμά σου τότε θα γίνουνε οι σκέψεις φτερωτές και θά βρει ένα νόημα, απ' την ζωή το πέρασμα σου.

(drawing by Can-Cat, deviantart.com ) Στον αξέχαστο λαιμό σου που δενόμουν και λυνόμουν όσο πάνω του σφιγγόμουν με την σκέψη παιδευόμουν να του κόψω την ανάσα; ή στολίδι να γινόμουν Φτάνοντας ως τους καρπούς σου ξάφνου μεταμορφωνόμουν μέσα τους αργά χωνόμουν σαν το κοφτερό ξυράφι σε ντελίριο χανόμουν σαν την ευθύνη απ' τα λάθη ύστερα αποτραβιόμουν Γλιστρώντας μέχρι τους μηρούς σου σαν κλειδί μες το λουκέτο το μυαλό μου απορρόφησε το είπα και 'μεινε το δέρμα σκέτο και κατάλαβα πως θα 'μουν ένας μόνος παριστάνοντας ντουέτο

  - Ο Σταύρος ζει μέσα στο μπλε τετράδιό του, δίνεται, εξορίζεται, ανασαίνει, γιγαντώνεται, θάβεται, κρίνει και κρίνεται μέσα στις σελίδες του και σε όσα γράφει. Γίνεται εσείς, σας προκαλεί και σας αντικατοπτρίζει. Φοβάται την σκέψη σας, σας φοβίζει με την δική του. Δεν σας ξέρει μα του μοιάζετε τόσο. - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ Κ. Σύρμος (συγγραφέας), Χ. Βλάχου (φιλόλογος-επιμελήτρια), Ν. Κοσμαδάκης (πολιτικός επιστήμων-αρθρογράφος) Ε. Καλαϊτζάκη (τραγούδι-πιάνο), Γ. Χαλκιαδάκης (κιθάρα). Α. Λουδάρος (εκδόσεις Λυκόφως), Κ. Σύρμος (συγγραφέας) Από την καρδιακή φίλη Πόπη και τον Χάρη τον δημιουργό του,  Ένα υπέροχο δώρο που με συντρόφευε καθ' όλη την παρουσίαση και θα το έχω μαζί μου σε κάθε επόμενη! ZaTeKo Με την Άννα, μια πολύ ξεχωριστή μου φίλη! Τα ταιριαστά και πανέμορφα λουλούδια που έκαναν παρέα στο "Μπλε τετράδιο όλη την βραδιά και τώρα είναι πλάι μου. Μια σκέψη αγάπης από την Πόπη A. Αφιέρωση στην Μίκα,