Κωνσταντίνος Σύρμος

Πηγή:  entropiaradio του Κωνσταντίνου Σύρμου Πού είστε; Τι γίνατε; Πού είναι οι άνθρωποι της τέχνης, των γραμμάτων; Να δώσουν το έναυσμα, να μεταδώσουν την ποιότητα της σκέψης τους, να χτίσουν μια νέα ιδεολογική βάση, να αφυπνίσουν την νεολαία, να την σπρώξουν να διεκδικήσει τα δικαιώματά της, να ‘’παραχθεί’’ η ελπίδα. Πού είναι οι σύγχρονοι ποιητές και συγγραφείς να εμπνεύσουν έναν κόσμο που δεν έχει από πουθενά να πιαστεί. Με την πένα τους αλλά και με τον λόγο τους να απλώσουν το χέρι και να πιαστεί από αυτό μία γενιά που προχωρά στα χαμένα. Να δώσουν στον σημερινό έφηβο το εσωτερικό βάθος, για να μπορέσει να πάρει φόρα για την ζωή, να κρίνει, να δημιουργήσει, να καυτηριάσει, να μπορεί να σταθεί στα πόδια του. Σε μια εποχή που το σχολείο προετοιμάζει την επόμενη γενιά άβουλων ψηφοφόρων και εκπαιδεύει μόνο την μνήμη, όχι το μυαλό. Οι λεγόμενοι διανοούμενοι πού είναι; Μάλλον δια(γ)νοούμενοι είναι τώρα πια. Αναλώνονται σε συζητήσεις θεωρητικές, με έναν παρωχημένο τρόπο ομιλίας πο

Πηγή:  iART , συνέντευξη. του Κωνσταντίνου Σύρμου 29/01/2018 Οι “The Final Act” είναι άλλη μία νεοσύστατη ροκ μπάντα που ξεχωρίζει. Εκφράζονται σε στίχο ελληνικό, τόσο με δυνατά ουρλιαχτά της ηλεκτρικής κιθάρας όσο και με ρυθμικές μπαλάντες. Τραγουδούν –με μία δόση αφηγηματική θα έλεγα-, πότε λόγια που ασκούν ωμή κριτική σε όσα συμβαίνουν γύρω τους και πότε μιλούν για τα βαθιά συναισθήματα που κρύβουν. Στη συνέντευξη που έδωσαν στο iART, ανακοινώνουν τον τίτλο του νέου τους δίσκου, ο οποίος, βρίσκεται προ των πυλών από την ανεξάρτητη δισκογραφική «Άγνωστος Ήχος» και φειδωλά συστήνονται, προκαλώντας μας να τους αναζητήσουμε και να αφήσουμε τα τραγούδια τους να μας «μιλήσουν». Τον Αύγουστο του 2014 στην Κόρινθο, δημιουργήσατε τους “The Final Act” και τον Ιανουάριο του 2016 ακούστηκε το πρώτο σας τραγούδι. Πως ήταν η μετάβαση από την ασφάλεια της απόδοσης στην σκηνή αναγνωρισμένων τραγουδιών, στο παίξιμο της δικής σας μουσικής και στίχου; Αυτή η μετάβαση ήρθε ουσιαστικά χωρίς

Πηγή:  iART , άρθρο. του Κωνσταντίνου Σύρμου 22/01/2018 Το 1992 ήταν η κομβική χρονιά για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων. Υπό την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, με πρωθυπουργό τον Κ. Μητσοτάκη και υπουργό εξωτερικών τον Α. Σαμαρά ξεκίνησε η διαπραγμάτευση του ονόματος (αργότερα τον έφαγε λάχανο ο Μητσοτάκης τον Σαμαρά, αναλαμβάνοντας ο ίδιος το υπουργείο εξωτερικών). Ήμουν τότε 13 χρονών και με θυμάμαι να βλέπω τα μαζικά συλλαλητήρια στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό της χώρας στα ΜΜΕ. Χιλιάδες κόσμου, πολλοί ήσαν ντυμένοι μακεδονομάχοι, μαζί τους κι οι ιερείς της εποχής, με ντουντούκες, με πλακάτ. Έμοιαζαν όλα αυτά στα παιδικά μου μάτια ως άλλο ένα αποκριάτικο καρναβάλι και τα μάτια των παιδιών δεν πέφτουν έξω. Το αποτέλεσμα των πολιτικών χειρισμών του Μητσοτάκη και της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου που ακολούθησε το 1994, ήταν η κατάληξη στον όρο «πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» (FYROM). Από εδώ ξεκινά μια πορεία 20 ετών που όλος ο πλανήτης από π

Πηγή:  iART , συνέντευξη. του Κωνσταντίνου Σύρμου 19/01/2018 Οι πολλά υποσχόμενοι Damirah, το μουσικό group από την Πάτρα, εισήλθαν δυναμικά στον χώρο της εγχώριας μουσικής σκηνής. Ο πρώτος τους δίσκος: «Lights And Guns And Fire», σε συνθέσεις psychedelic post rock, συνοδευόμενες από ψυχορραγικά samples σε ορισμένα από τα κομμάτια τους, «αφηγείται» μια ζοφερή ιστορία, που μας προκαλεί να την ακούμε ξανά και ξανά. Στην συνέντευξη που ακολουθεί, δίνουν το προσωπικό τους στίγμα αλλά ταυτόχρονα, σηματοδοτούν μια νέα γενιά καλλιτεχνών, που πειραματίζεται και φτιάχνει τις δικές της πορείες, με το  iART να είναι εδώ για να τους στηρίζει. Ακούγοντας το “Lights and Guns and Fire”, το πρώτο σας album που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2017, είχα την αίσθηση πως τα κομμάτια είναι αμέτρητα, ενώ το album απαρτίζεται από  συνολικά έξι. H συναρπαστική εναλλαγή πολλαπλών μουσικών μοτίβων μέσα σε κάθε σας σύνθεση, αφήνει μια μοναδική  αίσθηση. Τι σας οδήγησε σε αυτήν την επιλογή; Συνθετικά,

Πηγή:  entropiaradio του Κωνσταντίνου Σύρμου Ιανουαρίου 16.2018 Δεν ήθελε να βλέπει πια κανέναν, τους σιχάθηκε όλους, τις επισκέψεις τους, το ενδιαφέρον τους, την υποχρέωση να τους υποδέχεται σε ένα συμμαζεμένο σπίτι, να είναι ευγενικός, απέναντι στις ανούσιες κουβέντες που του ρουφούσαν το αίμα, στις κλισέ προγραμματισμένες φράσεις και τις ανακριτικές τους ερωτήσεις, ακολουθούμενες από σαδιστικά χαμόγελά, βγαλμένα από την σιγουριά πως, σαν το γουδί η κάθε τους λέξη σε πολτοποιεί. Η σιχασιά που ένιωθε πλέον γι’ αυτούς γινόταν ένα δηλητήριό, κατέτρωγε την εγκεφαλική του σάρκα. Το συνειδητοποιούσε, μπορεί να ξεκινούσε από μία εντελώς διαφορετική αφετηρία μα, έφτανε αργά και σταθερά στον ίδιο με εκείνους τερματισμό, τους έμοιαζε. Το πρωί, κάθε που ξυριζόταν το έβλεπε κι ας μην ήταν εμφανής τα σημάδια. Η μοχθηρία τους, είχε πλάσει ένα ακριβές αντίγραφο του προσώπου του πάνω από το δικό του. Η σιχασιά δεν έχει γεύση, όμως αυτός αισθανόταν την πικρή της υπόσταση να σαλεύει στην γ

Πηγή:  entropiaradio του Κωνσταντίνου Σύρμου Δεκέμβρης 20.2017 Σφουγγάριζε το πάτωμα κάνοντας πίσω βήματα και κινώντας την σφουγγαρίστρα ζιγκ ζαγκ, ζωγράφιζε έναν πίνακα στο πάτωμα εκείνη την στιγμή, μα δεν το καταλάβαινε. Ύστερα πήρε το πανάκι, σκούπισε ανεμικά τα βιβλία και την πρόσοψη της βιβλιοθήκης του συζύγου, πηγαίνοντας το χέρι της δεξιά κι αριστερά με φόρα σαν να αποχαιρετούσε κάποιον πολύ σημαντικό για εκείνη ή, σαν να έκανε σινιάλο μήπως και την εντοπίσουν κι έρθουν να την διασώσουν. Πήγε στην κουζίνα, γέμισε την κατσαρόλα με νερό και έριξε μέσα διάφορα υλικά για την σούπα. Η πατάτα, το καρότο, το ρύζι, έπεφταν στο χλιαρό νερό όπως όταν ως μικρό παιδί έριχνε πέτρες και άμμο στην θάλασσα, κοντά στο πατρικό της. Κάθισε στο τραπέζι μέχρι να ετοιμαστεί το φαγητό, τα παιδιά της σχολούσαν σε μισή ώρα κι έτσι το βλέμμα της μαγνητίστηκε από το ρολόι του τοίχου απέναντι. Κάνοντας κάποιους γρήγορους υπολογισμούς της ώρας για να κανονίσει τις υπόλοιπες δουλειές της ημέρας, άρχι

Πηγή:  entropiaradio του Κωνσταντίνου Σύρμου Νοέμβρης 17.2017 Την βλέπω μέσα από το παράθυρό μου, νομίζω έχει πάθει κατάθλιψη, δεν εξηγείται αλλιώς. Περπατά κατά μήκος του πλέγματος που έχω στην αυλή για να στηρίζει το γιασεμί. Βρίσκεται όμως πάνω σε μια συγκεκριμένη κάθετη σωλήνα, λες και αυτή είναι το σπίτι της. Δεν πετά, ποτέ δεν πετά, όποτε γυρίσω το βλέμμα μου την βλέπω στο ίδιο σημείο. Την παρατηρώ μέρες τώρα, τις νύχτες δεν ξέρω τι κάνει, το φως της βεράντας δεν φτάνει ως εκεί. Ό,τι όμως δεν βλέπεις με το φως το νιώθεις με το σκοτάδι και εγώ την νιώθω. Η αλήθεια είναι πως με τρομάζει, έχει κάτι το προϊστορικό αυτό το έντομο, σε κάνει να την φαντάζεσαι σε μέγεθος δεινοσαύρου και τρέμεις σύγκορμος. Αν έρθει δε και καθίσει επάνω σου δεν ξεκολλά με τίποτα, τινάζεσαι, ξανατινάζεσαι κι αυτή εκεί, γραπωμένη πάνω σου με τα μυτερά ποδαράκια της δεν λέει να σε αφήσει, σαν μια ελεεινή συνήθεια. Μα γιατί δεν φεύγει; Γιατί με κοιτά έτσι; Δεν ξέρω βέβαια αν έχει την δυνατότητα της ό

Πηγή:  iART , συνέντευξη. του Κωνσταντίνου Σύρμου 10/01/2018 H Μικαέλα Κεφαλογιάννη είναι πολυτάλαντος άνθρωπος. Χορεύτρια, διπλωματούχος της Βασιλικής Ακαδημίας Χορού του Λονδίνου. Ηθοποιός, απόφοιτη από την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης «Μέλισσα» της Έλντας Πανοπούλου και κάτοχος χρυσών μεταλλίων στο πανελλήνιο πρωτάθλημα Kung Fu. Μα πάνω από όλα, η Μικαέλλα αναζητά την ουσία, ούσα  μια προσωπικότητα πολύπλευρη, που πατά γερά στο έδαφος ακόμη κι όταν ίπταται χορεύοντας. Την ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σε εμένα και στο iArt. Η παράσταση «Φτέρενη κόρη», στην οποία και πρωταγωνιστείς, άνοιξε τα φτερά της και πέραν της Κρήτης, όπου ξεκίνησε. Πήγατε σε Αθήνα, Κέρκυρα, Λαμία, Ρόδο και Σύρο. Πήρες κάτι διαφορετικό από το «καινούριο» κοινό που σας παρακολούθησε; Πες μας δύο λόγια για την παράσταση. Ήταν πολύ ευχάριστο για εμάς που η παράσταση είχε και έχει την τύχη να ταξιδεύει σε τόσα διαφορετικά μέρη και να δέχεται τόση αγάπη και ζεστασιά από τον κόσμο. Κάθε παράσταση είνα

Πηγή:  iART , άρθρο. του Κωνσταντίνου Σύρμου 01/08/2018 «Δεν ξέρω αν έπρεπε να γράψω κάτι, ή αν ήταν πολύ νωρίς για να το γράψω, μα φοβάμαι την βολική αμνησία, το χαλάρωμά της που με πλησιάζει. Φοβάμαι την ανακούφιση της τριβής με την καθημερινότητα. Ίσως για αυτό γράφω τις παρακάτω γραμμές, για να κρατήσω αυτά τα λεκτικά στιγμιότυπα οργής, αγανάκτησης κι αδικίας που νιώθω για όσα έγιναν, προπαντός της αδικίας. Να έχω να θυμάμαι, όταν πια θα έρθει η αρχειοθέτηση των γεγονότων στο κεφάλι μου, πως κάτι έγραψα τότε. Να θυμάμαι πως κάπως αντέδρασα, πως κάποιοι θα το διάβασαν και μερικοί από αυτούς θα αναλογίστηκαν την κατάντια μας και πως, ίσως ένας, έστω ένας, να έκανε κάτι, μια τοσοδούλα αλλαγή». Περιοχές ανάλογες με το Μάτι και τον Νέο Βουτζά -οι οποίες κι έγιναν στάχτη από την πυρκαγιά-, υπάρχουν χιλιάδες σε όλη την Ελλάδα. Οικισμοί, δομημένοι σαν λαβύρινθοι, χωρίς διεξόδους διαφυγής και άνευ σχεδίου αντιμετώπισης τέτοιων καταστροφών. Υπάρχουν εκατοντάδες πιθανά θύματα, -σαν