Κωνσταντίνος Σύρμος

Κάποτε οι άνθρωποι, θα ξαπλώνουν στο κρεβάτι τους την νύχτα θα συνδέουν το σώμα τους στην πρίζα ψηφιακό οξυγόνο να γεμίσουν Τα μάτια θα κρατούνε σκεπασμένα με μια ηλεκτρονική καλύπτρα όνειρα να βλέπουν προγραμματισμένα Κάποτε οι άνθρωποι, Με δάχτυλα τρία θα απομείνουν στα δύο τους μια βιδωμένη οθόνη, το τρίτο για να την πατούν Δεν θα τρών και δεν θα πίνουν δεν θα γελάνε, δεν θα αγαπούν μονάχα θα φορτίζουν μόνοι Την σκέψη θα την καταργήσουν, θα έχουν την πληροφορία, περιττές κι οι αναμνήσεις την θέση τους θα πάρουν τα αρχεία Κάποτε θα 'ναι οι άνθρωποι γυαλιστεροί κι αλουμινένιοι Ούτε άσχημοι θα είναι ούτε ωραίοι αυτόματοι και εξελιγμένοι Την σκουριά θα έχουν σαν κακή υγεία Όλοι λευκοί, λείοι και κρύοι σαν τα τωρινά θα μοιάζουνε ψυγεία Κάποτε οι άνθρωποι δεν θα είναι άνθρωποι.