Κωνσταντίνος Σύρμος

Εσύ που ψάχνεις στα μάτια την αλήθεια κατάματα μην με κοιτάς, εκεί θα βρεις μονάχα παραμύθια που ξεγελούν τον συγγραφέα τους από τα πρώτα λόγια ως τα τελευταία τους κι από αυτοσκοπός μου γίνανε συνήθεια Θες να χωρέσει η θάλασσα σ' ένα ποτήρι για να την πιεις κι εγώ να κολυμπάω στα βαθιά να βρει παρέα το ξεχασμένο σου ακρωτήρι σε ένα καράβι καρφωμένο στη στεριά Μην ψάχνεις σε μένα όσα αλλού δεν βρίσκεις αν σ' αγαπήσω μην με ρωτάς έχω ξεχάσει πως είναι κάπου να ανήκεις ουράνιο τόξο ήμουν μα μίσησα τα χρώματα μου τώρα αγαπάω μόνο το μαύρο απ' τη σκιά μου κρέμομαι σαν ετοιμός να πέσει σταλακτίτης...

Θέλω σαν τρελός να με αγκαλιάσεις μα μην το κάνεις μην το κάνεις αν φύγεις μετά στην αγκαλιά σου θα βρω το σπιτικό μου έναν πλανήτη όλον δικό μου μα ότι ψάχνω μακριά μου πάντα πετά Κι όταν φύγεις σκέψου πως θα 'μαι σαν πέτρα στο κέντρο μιας αμμουδιάς θα σε ζητώ, θα σε θυμάμαι μόνο καπνός σβησμένης φωτιάς Θέλω σαν τρελός να με αγκαλιάσεις μα μην το κάνεις μην το κάνεις γιατί θα θέλω ξανά στο σώμα σου η καρδιά μου θ' αποροφηθεί σε δικιά σου θα μεταμορφωθεί και δεν θα έχω δικό μου τίποτα πια Κι όταν φύγεις σκέψου πως θα 'μαι σαν πέτρα στο κέντρο μιας αμμουδιάς θα σε αναζητώ, θα σε θυμάμαι μόνο καπνός σβησμένης φωτιάς

Της λίμνης όμορφη νύμφη τον άρχοντα σου άδικα μην ψάχνεις για πάντα εκοιμήθει στην αγκαλιά μοναχικής αράχνης Μην θρηνήσεις την σιωπή του με την σιωπή σου στο νερό κοιμήσου που τα όνειρα βυθίζονται τα σώματα σας πια δεν θα αγγίζονται μα η ψυχή του θα χαϊδεύει την ψυχή σου Γείρε επάνω του όμορφη νύμφη το κορμί σου κάνε ένδυμα του η ευωδιά  απ' τα μητρικά σου στήθη την μυρωδιά να σκεπάσει του θανάτου...

Οι σιωπές μετά τα σ' αγαπώ σου Είναι σαν μπαλαρίνες που ποτέ δεν χάνουν βήμα είναι σαν κύμα τόσο αργό που κοιμήθηκε στην αμμουδιά είναι σαν λουλουδιού ευωδιά που ως τα σύννεφα έχει φτάσει σαν πουλί με κομμένα φτερά που κατάφερε ξανά να πετάξει Στις σιωπές μετά τα σ' αγαπώ σου κρύβονται χιλιάδες φωναχτά σ' αγαπώ κρύβονται μάγοι που το σκοτάδι κάνουν φως κι εγώ ένας θνητός που πάνω τους ταξιδεύει και μες' την ησυχία τους γίνεται θεός Οι σιωπές μετά τα σ' αγαπώ σου Είναι σαν άψυχα αντικείμενα  που νότες άρχισαν να ακούν είναι σαν αλλόκοτα παλάτια που οι βασιλιάδες, τους υπηρέτες υπακούν είναι σαν παλιό κρασί που έφτασε η γιορτή για να τ’ ανοίξουν κ το ποτήρι που το είχε ερωτευθεί περιμένει με το κρασί να το γεμίσουν...

Τώρα μείναμε βουβοί και άδειοι σ' ένα καράβι χωρίς καπετάνιο ρίξαμε στην θάλασσα αυτόν που μας είπες αυτόν που για αγάπη μελωδικά μιλούσε μα τουλάχιστον πριν κάποιος τραγουδούσε Τώρα η σιωπή γεμίζει μόνο το στομάχι τώρα με τα λάθη σκεπαζόμαστε την νύχτα σκοτάδι μας διαπερνά απ' των πληγών τις τρύπες χαμένο για πάντα ότι η καρδιά μας ποθούσε μα τουλάχιστον πριν κάποιος τραγουδούσε Καθώς η απόγνωση έντυνε τα σώματα μας κάποιος φώναξε "βλέπω στεριά" μα όσο φτάναμε πάλι η ίδια απόσταση υπήρχε ψάχναμε τον τρόπο να φτάσουμε ως εκεί κι εσύ γελούσες καθώς ο ένας τον άλλον κοιτούσε μας είπες τον τρόπο ήξερε μονο αυτός,  ο κάποιος που τραγουδούσε...

Πίσω απ’ τα μάτια μου ζει ένα τέρας Τις νύχτες σηκώνεται  στους τοίχους ζωγραφίζει Πίσω απ΄ τα μάτια μου ζει ένα παιδί Τις εικόνες αυτές σαν παράθυρο κοιτάζει Πίσω απ’ τα μάτια μου ζει ένα τέρας Ζωγραφίζει στους τοίχους την νύχτα Του κόσμου για ζωή την μεγάλη δίψα Στην δύση της τελευταίας του ημέρας

Έτσι όπως φύσηξε ο άνεμος για μια στιγμή ένιωσα των μαλλιών σου το τίναγμα ολόγυρα μου που να 'σαι τώρα ομορφιά μου ποιος οίκος να σε φροντίζει ποια όνειρα να ταξιδεύουν τον ύπνο σου ποιο άγγιγμα την ηδονή σου να αγγίζει ποια φιλιά να συντροφεύουν το δείπνο σου Γιατί νύχτα μου χώθηκες σε λυπηρά ποτάμια που κύλησαν επάνω μας  σαν δάχτυλα στο πιάνο μας της θλίψης παίζοντας τον ήχο Γιατί νύχτα μου κρύφτηκες σε άνεμους τρελούς και στης θύμησης σου το κλουβί σε βρίσκω πια ακίνητη, βουβή ζωγραφισμένη σ έναν τοίχο Την βροχή που λιμνάζει στο κορμί μου νιώθω την καρδιά μου λίγο λίγο να σκουριάζει το όνομα σου άσκοπα ουρλιάζει δεν θα βρει η φωνή της την ακοή σου ο χτύπος της δεν θα νιώσει την παλάμη σου δεν θα γαληνέψει πια με την φωνή σου δεν θα εκραγεί ζητώντας κι άλλο χάδι σου...