Κωνσταντίνος Σύρμος

Η συμβολή του Mike Oliver: Ο Michael Oliver, (3 Φεβρουαρίου 1945-2 Μαρτίου 2019) ήταν Βρετανός ακαδημαϊκός, συγγραφέας και ακτιβιστής για τα δικαιώματα της αναπηρίας. Ήταν Ομότιμος Καθηγητής των Σπουδών περί Αναπηρίας, στο Πανεπιστήμιο του Γκρίνουιτς. Η έρευνα του αφορούσε το κοινωνικό μοντέλο της αναπηρίας και η ακτιβιστική του δράση επικεντρωνόταν στην υπέρβαση των ορίων του συστήματος, που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι άνθρωποι με αναπηρία στην καθημερινότητά τους. Παρακάτω παραθέτουμε ένα απολογισμό της συμβολής του στην οικοδόμηση των Σπουδών περί Αναπηρίας και ενός κινήματος, που απαιτούσε την ένταξη και την ισότητα των ανθρώπων με αναπηρία. Ο Mike Oliver, Επίτιμος Καθηγητής των Σπουδών περί Αναπηρίας, στο Πανεπιστήμιο του Γκρίνουιτς, στην Αγγλία. Πέθανε σε ηλικία 74 ετών μετά από μία μικρής διάρκειας αρρώστια. Χρήστης αναπηρικού αμαξιδίου από την ηλικία των δεκαεπτά. Ένας καταρτισμένος κοινωνιολόγος και συγγραφέας πολλών βιβλίων, συμπεριλαμβανομένων των σημαντικών γραπτώ

Η Βιολέτα Ίκαρη, αναδυόμενη από την παραδοσιακή μουσική και την θητεία της στα πολυποίκιλα πανηγύρια της Ικαρίας, εισέρχεται δυναμικά στην ποιοτική μουσική της χώρας, επιλέγοντας προσεχτικά τα τραγούδια που ερμηνεύει. Με ένα μοναδικό ηχόχρωμα, που στιγματίζει την κάθε της ερμηνεία, η Βιολέτα τραγουδά μοντέρνα κομμάτια χωρίς να ξεχνά τις καταβολές της. Πρόσφατα κυκλοφόρησε σε συνεργασία  με τους ΤΖΟΥΜ, το Δωδεκανησιακό τραγούδι «Η παλιοτρεχαντήρα».  Εκτός από μία εξαιρετική νέα τραγουδίστρια, η Βιολέτα ‘Ικαρη είναι μια καλλιτέχνιδα με λόγο και άποψη για τα κοινωνικά δρώμενα. Αν και λίγο καιρό στον δισκογραφικό χώρο και τις αθηναϊκές μουσικές σκηνές, έχει ήδη συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως η Ελένη Βιτάλη, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Απόστολος Ρίζος κ.α. Βιολέτα, η ζωή σου μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα άλλαξε άρδην. Πως είναι να έχεις θαυμαστές και να εκφράζεις άλλους ανθρώπους μέσα από τα τραγούδια και τις ξεχωριστές σου ερμηνείες; Τι

Οι Mineral Fog, συνθέτοντας με το προσωπικό τους ύφος progressive και hard rock στοιχεία, πλάθουν ένα ξεχωριστό ηχητικό στίγμα. Δημιουργήθηκαν το 2015 και έχουν ήδη ένα μουσικό album στο ενεργητικό τους με τίτλο «Dead Idol» (2017). Οι Mineral Fog, αποτελούν άλλη μία άκρως ενδιαφέρουσα προσθήκη στην άνθιση των ελληνικών αγγλόφωνων συγκροτημάτων. Η συνέντευξη αυτή είναι η πρώτη τους σε διαδικτυακό μέσο, και με χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός πως μέσα από το κείμενο που ακολουθεί, διαφαίνεται, όχι μόνο η μουσική τους δυναμική, αλλά και το κατασταλαγμένο σκεπτικό των μελών του συγκροτήματος. Τα μέλη των Mineral Fog, είναι οι: Σταμάτης Λέσσης (κιθάρα), Μιχάλης Τσίχλης (πλήκτρα), Γιάννης Διακορώνας (τύμπανα), Γιώργος Κριθάρης (μπάσο), Γιώργος Χρυσανθίδης (φωνητικά) και Ελευθερία Λιθαδιώτη (στίχους). Ποια είναι τα ακούσματα και οι επηρεασμοί που γέννησαν εν μέρει το ηχόχρωμα της μουσικής σας; Καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του ήχου μας, έπαιξε η ποικιλομορφία ερεθισμάτων και προσωπικοτ

Ο Απόστολος Στάικος, είναι ένας δυναμικός και σύγχρονος δημοσιογράφος – ρεπόρτερ. Εργάζεται στο euronews Greece με ανταποκρίσεις και αποστολές εντός και εκτός συνόρων, μεταδίδοντας τον παλμό των γεγονότων της Ελλάδας στην Ευρώπη. Αυτό όμως που κάνει τον Απόστολο να ξεχωρίζει, είναι η αντικειμενικότητα, η ευαισθησία και η αποστομωτική ειλικρίνειά του, γύρω από τα θέματα των ρεπορτάζ που αναλαμβάνει. Νιώθω μεγάλη χαρά για τούτη την συνέντευξη, που αγγίζει θέματα όπως το προσφυγικό, την δημοσιογραφία, το Brexit, την Θεσσαλονίκη κ.α. Πως είναι για ‘σένα, πρώτα ως άνθρωπο και ύστερα ως ρεπόρτερ, να βρίσκεσαι σε μέρη που συναντάς ανθρώπους βασανισμένους και ξένους, σε όποιον τόπο κι αν βρεθούν; Επαγγελματικά, είμαι ευγνώμων που από το 2015 καλύπτω το προσφυγικό – μεταναστευτικό. Έχω ζήσει μοναδικές στιγμές, έχω αντικρίσει απίστευτα σκληρές εικόνες. Ξυπόλητα παιδιά μέσα στη λάσπη, που όμως επιμένουν να παίζουν, άνθρωποι που περιμένουν στην ουρά τρεις ώρες για να πάρουν πρωινό κι όμως να

Η Ντίνα Γεωργαντοπούλου γράφει ποίηση με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, που υπονοεί ο τίτλος της τρίτης ποιητικής της συλλογής, «Απροσποίητα», από τις εκδόσεις Βακχικόν. Πρόκειται για ένα πολύπλευρο αφήγημα, που ο λόγος του ζωντανεύει την ίδια την δημιουργό στον αναγνώστη και τον μαγνητίζει σε αυτήν την ιδιάζουσα γνωριμία, που συντελείται ανάμεσα σε εκείνη που έγραψε και σε αυτούς που την διαβάζουν. Η Γεωργαντοπούλου, έχει εκδώσει ακόμη τις ποιητικές συλλογές «Αθόρυβοι μύθοι», (εκδ. Ζάθεον Πυρ 2015) και «Caressing Myths» [ελληνικά-αγγλικά], (εκδ. Libros Libertab 2015). Έχει συμμετάσχει στις ανθολογίες «127 φωνές ψυχής», (εκδ. συλλόγου «Ομάδα Πρωτοβουλίας» 2013), «Ανθολόγιο περί έρωτος», (εκδ. Όστρια 2014), «Ανθολογία Ποιήσεως» (εκδ. Όστρια 2015), «Ετερότητα-Craftbook II», (Μικρές Εκδόσεις 2015), «Έκδοση συλλογικού έργου Συν–Ποιείν», (2017) και «Neo-Hellene Poets -An Anthology of Modern Poetry 1750-2018», (εκδ. Libros Libertad 2018).  Επίσης εργάζεται ως λογίστρια και διατηρεί δική της εκπομ

Ας αρχίσω κάπως έτσι: Και μόνο που σοβαροί (υποτίθεται) άνθρωποι, βλέπουν τοπικιστικά το ζήτημα της κάθε είδους βίας εστιάζοντας στην Κρήτη, καταλαβαίνεις με τι εγκιβωτισμένους εγκεφάλους έχουμε να κάνουμε. Σε ολόκληρη την Ελλάδα, την χώρα του φωτός, του γαλάζιου, των αρχαίων και λοιπών αυνανιστικών μπουρδολογιών, γίνεται χαμός. Σήμερα είναι η Κρήτη, πριν μερικά χρόνια ήταν η Αχαΐα, συχνά πυκνά η Ρόδος, η Θεσσαλία κ.α. Πάντα πρέπει να φταίει κάποιος άλλος κι όχι εσύ. Για πείτε μου λοιπόν εσείς παν-ήθικοι φωστήρες: Σε ποιο σημείο της Ελλάδος ο μπαμπάς κι η μαμά δεν περηφανεύονται για τις ερωτικές κατακτήσεις του γιου ενώ παράλληλα προτρέπουν την κόρη να μένει μακριά από τα αγόρια; Σε ποιο μέρος της Ελλάδας ο μπαμπάς κι η μαμά δεν μαθαίνουν μόνο στην κόρη τις δουλειές του σπιτιού, ως μια υποσυνείδητη και ενσυνείδητη προετοιμασία της "δούλας και κυράς"; Σε ποιο μέρος της Ελλάδας, ο μπαμπάς κι η μαμά δεν λένε στον γιο τους εκφράσεις όπως: Ολόκληρος άντρ