Κωνσταντίνος Σύρμος

Φωτογραφία: Reuters «Μα οι διαδηλώσεις δεν αλλάζουν τα πράγματα. Εσύ θα γίνεις ο ήρωας ή η ηρωίδα; Εσύ θα σώσεις τον κόσμο; Άσε εκεί τα κορόιδα να νομίζουν ότι κάτι κάνουν. Τίποτα δεν κάνουν, μόνο μας ταλαιπωρούν και μας καθυστερούν από τις δουλείες μας! Άκου που σου λέω, που να τρέχεις τώρα να φωνάζεις, να τρως ξύλο, δακρυγόνα, προσαγωγές, ενδεχομένως και να πεθάνεις. Κάτσε σπίτι, συμμορφώσου, συμβιβάσου, προσαρμόσου. Δες κάποιο σόου στην τηλεόραση να διασκεδάσεις, σχολίασε στο facebook, αγόρασε κάτι online, ξεχάσου λίγο στο tik-tok. Μια ζωή την έχουμε». Υπάρχει όμως κι ένα άλλο τικ-τοκ, αυτό του χρόνου, της διάρκειας που αφιερώνεις για κάθε τι που επιλέγεις να ξοδέψεις τον χρόνο σου. Ο χρόνος προέρχεται από το αιώνιο ερώτημα για την νοηματοδότηση της ζωής, το οποίο είναι μία φιλοσοφική εφεύρεση προωθούμενη από όσους συμφέρει να μην έχει κανείς την απάντηση. Να ξοδεύεσαι από εδώ και από εκεί εξαιτίας αυτής της μάταιας αναζήτησης. Να ακυρώνεις την πίστη σε εσένα χαρίζοντας την σε κάποι