Κωνσταντίνος Σύρμος

Kαυτό, απύρετο to μέτωπο. Κι ο σεισμός που δεν κούνησε τις ονειροπαγίδες Τα κολλημένα στις πέτρες φτερά πουλιών Οι δρόμοι με τα ψάρια να σπαρταρούν υπόγεια Τα με ψεύδη μας διαβασμένα βιβλία Η  ιστορία που δεν καταγράφηκε πουθενά Το στόμα ως χωνί, για να γεμίζει το μπουκάλι Η άνοιξη που ζήσαμε μες τον βαρύ χειμώνα Τα μονίμως κρεμασμένα μας ασπρόρουχα, δήλωση ανακωχής Οι ξεκοιλιασμένοι από τους κομπάρσους πρωταγωνιστές Τα άδεια λεωφορεία, γεμάτα αόρατους ανθρώπους Ο χρόνος, ο συγχρόνως συνεχής και μίας χρήσης Η άπειρη ζωή που δεν θα ζήσουμε Με κυνηγούν.

Τον Αυτοσαρκασμό , το υπέροχο αυτό προάστιο που βρίσκεται στην χώρα της Αυτογνωσίας. Δεν θα το βρεις σε ταξιδιώτικούς χάρτες, ούτε κανείς με ακρίβεια μπορεί να σου δείξει τον δρόμο για να φτάσεις. Κατοικούν μόνο λίγα και τυχερά πλάσματα. Δεν υπάρχουν εμφανισιακές, οικονομικές ή ταξικές προϋποθέσεις για να γίνεις γείτονάς τους. Αρκετοί, φαντασιώνονται πως ζουν εκεί ενώ στην πραγματικότητα φυτοζωούν στις μεγαλουπόλεις της Αυτολύπησης, της Έπαρσης, της Πλάνης. Οι περισσότεροι όμως άνθρωποι αγνοούν τον μαγικό εκείνον τόπο, κι όποτε τύχει να συναντήσουν έναν κάτοικο του Αυτοσαρκασμού , τον κοιτούν με συμπόνοια, ναι, με αυτό το ύπουλο συναίσθημα που περιέχει την κρυφή χαρά του "Ευτυχώς! Εγώ είμαι νορμάλ, ζω νορμάλ, είμαι όπως οι άλλοι, νορμάλ!". ______________________________________________ Η Ολίβια ήταν η αφορμή μου γι' αυτό το μικρό κείμενο. Εργαζόταν ως κασκαντέρ στην ταινία "Resident Evil: The Final Chapter", το 2015. Στο γύρισμα μιας επικίνδυνης

Ζοζέ Σαραμάγκου (1922-2010). Πορτογάλος συγγραφέας, ποιητής, σεναριογράφος και δημοσιογράφος. Το 1998 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Περί ευτυχίας: -- Τι σημαίνει για εσάς ευτυχία; «Φαντάζεται κανείς ότι αυτό που αποκαλούμε ευτυχία είναι μια κατάσταση μόνιμης χαράς, κάτι όμως που δεν υπάρχει ούτε υπήρξε ποτέ. Αν η χαρά δεν είναι μόνιμη, τότε είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν στιγμές θλίψης, για κάτι που χάθηκε, για κάτι που δεν έχουμε, για μια απουσία. Ολα αυτά μπορούν να μας οδηγήσουν στη θλίψη. Εμένα μου είναι αδιάφορη η ιδέα της ευτυχίας, για μένα έχει μεγαλύτερη σημασία αυτό που αποκαλώ ηρεμία και αρμονία. Η έννοια της ευτυχίας προϋποθέτει ότι είναι κανείς πολύ χαρούμενος για τον άλφα ή τον βήτα λόγο. Σε πιάνει βέβαια ένας πονόδοντος, και τότε σου φεύγει η ευτυχία, σου φεύγουν όλα. Νομίζω ότι η ηρεμία είναι άλλο πράγμα. Η ηρεμία έχει να κάνει πολύ με την αποδοχή, αλλά και την, ως έναν βαθμό, αυτογνωσία των ορίων σου. Το να ζει κανείς αρμονικά δεν σημαίνει ότι δε

Πηγή:  artic , αφιέρωμα του Κωνσταντίνου Σύρμου Ιούνιος 10, 2017 Ο Νίκος Καζαντζάκης άφησε πίσω του ένα μοναδικό λογοτεχνικό έργο. Μία πολύτιμη κληρονομιά στον χώρο των γραμμάτων και της τέχνης της Ελλάδος και όλου του πλανήτη. Δεν ήταν μόνο ένας δεινός πλάστης νοημάτων, ήταν συνάμα κι ένας ταξιδευτής. Ένας ταξιδευτής των πολιτισμών και των τόπων, τους οποίους σημάδεψε με το πέρασμά του. Γι’ αυτό και το παρόν αφιέρωμα στον αξεπέραστο αυτόν λογοτέχνη, θα επιχειρήσει να ξεφύγει από τα τετριμμένα αφιερώματα σε σπουδαίες προσωπικότητες όπως είναι και αυτή του Καζαντζάκη. Ο Καζαντζάκης σχημάτισε πολλά από τα  μυθιστορήματά του εμπνευσμένος από την τεχνοτροπία του Όμηρου. Δεν είναι τυχαίο ότι έγραψε και εκείνος την δική του «Οδύσεια» το 1938, ένα ποίημα 33.333 στίχων. Τα κείμενά του χαρακτηρίζονταν από τις δεσπόζουσες θρησκευτικές εξάψεις του. Εξίσου εκκωφαντική είναι η παρουσία των φιλοσοφικών αναζητήσεων και των μεταφυσικών προβληματισμών, σε ολόκληρο το φάσμα τού ογκώδης έργου τ

Να τρέχεις στην άμμο χωρίς να αφήνεις ίχνη Να με κοιτάς πίσω από τον καπνό χωρίς να χορέψουν τα χέρια σου Να με μάθεις, χωρίς να με ρωτάς κι αν δεν με καταλάβεις, Φύγε. Ταξίδεψε, γνώρισε, ερωτεύσου. κι αν ακόμη το θες, προσπάθησέ με. Ξανά. Ένας ασφαλτοστρωμένος κρατήρας Στο βουνό ένας βατήρας Στον βυθό ένας αναπτήρας Προσπάθησέ με, μήπως και γίνω κάτι άλλο. Γιατί χρειάζομαι κάτι ιδιαίτερο για να πάψω να είμαι ένα ουδέτερο.

Το πρώτο μου πολυσέλιδο διήγημα (11 σελ.).  Πατήστε στην εικόνα για να το διαβάσετε