Κωνσταντίνος Σύρμος

Όλοι μου φαίνεστε αόρατοι με εμποδίζετε με την αφάνειά σας θέλω να προχωρήσω κι όλο τρακάρω στον όγκο σας Δεν βλέπω που είστε πείτε κάτι, έστω βήξτε Να ξέρω πως αληθινά υπήρξε ένας λόγος που δεν ξέφυγα Γιατί τα φώτα φτιάχτηκαν να σβήνουν; πού κοιτάς αν όχι μέσα μου; Εσύ τους διαπέρασες δραπέτευσες, ξεπέρασες Γιατί όταν φιλούν τα μάτια κλείνουν; Μου μιλάς, μα όχι μαζί μου Δεν τους έμοιαζες Εσύ μου ταίριαζες Αν κάποιος σε σκουντήσει στον ώμο μην του πεις "δεν σε θυμάμαι" ή "θύμισέ μου ποιος είσαι, δεν έχω χρόνο" Μην είμαι εκείνος φοβάμαι Μην είμαι εγώ.

Οι στιγμές μικραίνουν μόλις συμβούν Ένα τούνελ ασκέπαστο που ολοσκότεινο μένει Με κάτι μάγια με δένουν με παρακινούν με το πρόσωπο ανέκφραστο και την ψυχή διαλυμένη Τα χέρια μου τρέμουν σα να κρατούν το μέλλον του κόσμου και καταρρέουν Τα όνειρα τι σημαίνουν που με ξυπνούν ποιον στηρίζει ο λαιμός μου οι σκέψεις του με καίουν Κάποτε ήμουν απλώς ένα παιδί Κάποτε θα 'μαι άλλος ένας γέρος και θα αναπολώ το δικό μας θέρος περιμένοντας να έρθει η βροχή.

Χάνω την ανάγκη για εκτόνωση την χαρά της χτίσης την έξαψη του πλησιάσματος Το τέλμα μου σε διόγκωση απανθρακωμένες λύσεις σχέδια πρόχειρου πειράματος Εισπνέω την απομόνωση Άχρηστη του μυαλού η γόμωση σε εκπνέω με απόγνωση Χάνω το όριο των ορίων μου την ορμή των ιδεών την βαρύτητα του ηθικού Στρέφομαι και εναντίον μου γέφυρες των χεριών ενώσεις με αστοχία υλικού

Με αφορμή αυτό το μοναδικό τραγούδι του Ιρλανδού τραγουδοποιού Hozier, δοκίμασα μια μετάφραση/ερμηνεία για να δώσω το νόημα στην ελληνική γλώσσα των καταπληκτικών αυτών στίχων. Έτσι ώστε να μπορούμε να καταλάβουμε την μεγαλοπρέπεια που κρύβουν αυτά τα λόγια. Δεν είμαι μεταφραστής, ούτε δεινός γνώστης των αγγλικών, δεν μετέφερα λέξη προς λέξη την μετάφραση. Ο σκοπός είναι να κατανοήσουμε στην γλώσσα μας, με τις εκφράσεις μας, την αλήθεια αυτού του αριστουργηματικού ποιήματος. Το τραγούδι μιλά για την αγάπη, την ανιδιοτελή και άνευ όρων ή κανόνων συνύπαρξη δύο ανθρώπων, για αυτούς που την δαιμονοποιούν, για αυτούς που την αναζητούν. Για τον ρατσισμό, την ερωτική πράξη, την θρησκεία. (κάτω από το clip βρίσκονται τα λόγια) Η αγάπη μου έχει χιούμορ σε μια κηδεία θα γελάσει Κανείς δεν την εγκρίνει έπρεπε να την έχω λατρέψει νωρίτερα Αν οι θεός αληθινά μιλούσε από αυτήν θα έβγαινε η κάθε του λέξη Μα η κάθε Κυριακή Του γίνεται πιο πικρή φρέσκο δηλητήριο κάθε βδομάδα &quo

Αν η ζωή είναι το αντίθετο του θανάτου τότε γιατί μιλούν για την μεταθανάτια ζωή; Πως αυτά τα δυο μπορούν να συνυπάρξουν; Μην μας λέτε, σε εμάς τους ζωντανούς Για το υπέρτατο μετά Με τόσους άξιους νεκρούς, με τέτοιους τόπους μαγικούς που μας προσμένουν θα αναρωτηθούμε, γιατί οι ίδιοι ζείτε ακόμη; Αν κάπου πας ομορφότερα από εδώ γιατί με φάρμακα καθυστερείς το ταξίδι; Ξοδεύεις την ζωή για μια επόμενη που θα 'σαι σαν αστροναύτης χαμένος στο σύμπαν.

Κάποτε μου 'πε ένας σοφός μια ιστορία ο τόπος κι ο χρόνος δεν έχουν σημασία Για ένα αγόρι και το ποδήλατό του που δεν του άρεσε, δεν το 'νιωθε δικό του Σε μία βόλτα του αργά μέσα στο δάσος κάπου τ' ακούμπησε και έφυγε τρεχάτος πίσω δεν γύρισε ποτέ να το γυρέψει είπε σε όλους πως του το είχαν κλέψει Αυτό σαν ξύπνησε κύκλους άρχισε να κάνει να μην πιαστεί, να μη σκουριάσει, μη πεθάνει γύρω - γύρω, έναν κορμό είχε για κέντρο "Φτάνει με ζάλισες!" του φώναξε το δέντρο Και το ποδήλατο, του είπε θυμωμένο "εγώ δεν είμαι στην γη επάνω καρφωμένο" τότε ταυτόχρονα σχεδόν, θυμάται 'κλάψαν για όσα δεν είχαν, δεν θα 'χουν, όσα 'χάσαν Από τότε. περάσαν χρόνια και χρόνια το δέντρο μάδησε και χάλασε η κόρνα Το ποδήλατο που 'χε επιτέλους έναν φίλο μέ έναν σάλτο του, βαθιά εχώθηκε στο ξύλο Έτσι μου 'πε ο σοφός, πως γίναν ένα δέντρο και ποδήλατο για πάντα ενωμένα