Όχι, δεν εκφράζεις όλους τους καθιστούς my dear.
Η Γεωργία έμεινε παραπληγική και λέει για την ζωή της μετά το ατύχημα όλα αυτά τα υπέροχα, τις κατακτήσεις που κατάφερε, εσωτερικές και εξωτερικές. Και λες να ένας νέος άνθρωπος που κατανοεί επιτέλους την ουσία! Ε όλα αυτά εξαϋλώνονται στην τελευταία παράγραφο, όπου και καταλήγει η νεαρή με κάτι ακατανόητο κατ' εμέ. Σκέφτομαι πως τελικά.... ό,τι κι αν κάνει η κερά δασκάλα η Ζωή, οι άνθρωποι δεν μαθαίνουν.ποτέ!
- Φέτος τον χειμώνα ήμουν όλη τη χειμερινή σεζόν στο βουνό της Βασιλίτσας, κάνοντας σκι με τον Μάκη και τον προπονητή του, οι οποίοι μου έκαναν εκπαίδευση.
- Τα τελευταία καλοκαίρια τα πέρασα κάνοντας κανό, κολύμπι, wakeboard, kitesurf, κατάδυση και ποδήλατο, με τον Μάκη να με μαθαίνει να αντεπεξέρχομαι σε όλα αυτά. Παίζω και μπάσκετ, ενώ μου αρέσει ιδιαίτερα και η ξιφασκία.
- Βγαίνοντας από κάτι τέτοιο βλέπεις διαφορετικά τη βαρύτητα του να ζεις, γιατί καταλαβαίνεις πόσο λεπτή είναι η γραμμή ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο. Εκτιμάς τα μικρά πράγματα της καθημερινότητας.
- Μετά από κάτι τέτοιο δεν βρίσκεις εύκολα κάτι για να σε επηρεάσει αρνητικά, γιατί από ένα σημείο και μετά αξιολογείς διαφορετικά πολλές καταστάσεις.
- Όπως λέει ένα ρητό, «ποτέ δεν ξέρεις πόσο δυνατός είσαι, μέχρι που το να είσαι δυνατός είναι η μόνη σου επιλογή».
- Και μία προσωπική συμβουλή για όλα αυτά είναι «βλέπε λύσεις και όχι προβλήματα». Ο μόνος σύμμαχός σου είναι ο ίδιος ο εαυτός σου. Κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει περισσότερο από εσένα.
- Προφανώς και δεν μου αρέσει που είμαι καθιστή, όπως και σε όλους τους ανθρώπους, αλλά δεν είναι και τόσο μεγάλο πρόβλημα το να μάθεις να κινείσαι διαφορετικά χωρίς να χάνεις την καθημερινότητά σου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε με πάθος!