Άστρο μου...

Από -


Το φως μου η αχτίδα σου...κι αχτίδα σου το φως μου...
κομμάτια η ασπίδα σου, γυμνός ο εαυτός μου

Δεν μπορώ να ξεφύγω απ' τον δικό σου μαγνήτη
δεν μπορώ να σκοτώσω την ανάγκη που με έλκει
εσύ, κόβεις το σχοινί και είμαι εγώ στον καταπέλτη
εγώ, τρυπώνοντας στις ρωγμές σου κλέβω ότι σ' ανήκει

τα σπλάχνα μου σπίτι ψάχνουνε στο δέρμα σου
τα μάτια μου να κοιταχθούν στον καθρέφτη σου
όνειρο η ανέμη σου να πλέξει κι όσο αντέξει...
βότανο που δε γιάτρεψε, μα την πληγή έχει θρέψει

έχω τσιμεντένια φτερα... σε κοιτώ ψηλά εκεί
Άστρο μου κι ας πονά δεν θα κάνω ευχή
στην γη να μην πέσεις... μέχρι να μάθεις να πετάς
κοίτα μόνο να λάμπεις... και να μ' αγαπάς...

Το φως μου η αχτίδα σου...κι αχτίδα σου το φως μου...
κομματια η ασπίδα σου, γυμνός... ο εαυτός μου...

Σχόλια

  1. Ευαγγελία Πατεράκη6 Μαΐου 2009 στις 1:12 π.μ.

    Καλημέρα τρυφερέ μου Ποιητή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κωνσταντίνος Σύρμος6 Μαΐου 2009 στις 1:58 π.μ.

    Καλημέρα καλημέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ7 Μαΐου 2009 στις 1:28 μ.μ.

    Πολύ όμορφο! Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. El Corazon7 Μαΐου 2009 στις 2:17 μ.μ.

    Mosca conmigo..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κωνσταντίνος Σύρμος8 Μαΐου 2009 στις 3:21 π.μ.

    Σε ευχαριστώ Stavroula...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Siopila Aponera14 Μαΐου 2009 στις 10:57 π.μ.

    μμμ... συμπαθητικό το τραγούδι
    Αυτές οι στιγμές έμπνευσης είναι που με τρομάζουν
    ευχή και κατάρα
    μα μέχρι να μάθουμε να πετάμε
    "να μ'αγαπάς"
    Πολύ ουτοπικό δεν είναι αλήθεια ;;
    Λέμε τώρα ... με ΛΟΛ
    καλά να περνάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κωνσταντίνος Σύρμος14 Μαΐου 2009 στις 12:05 μ.μ.

    Το προσόν της ουτοπίας είναι πως δεν νοιάζεται για αλήθειες...

    σε ευχαριστώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος3 Σεπτεμβρίου 2009 στις 3:29 π.μ.

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος29 Νοεμβρίου 2009 στις 9:47 π.μ.

    Athlie poihth ths dekaras

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΝΑΤΑΣΑ6 Αυγούστου 2010 στις 2:11 π.μ.

    "Το φως μου η αχτίδα σου...κι αχτίδα σου το φως μου...
    κομματια η ασπίδα σου, γυμνός... ο εαυτός μου..."

    Αυτή η γύμνια μας στο φως ... η παράδοση ανευ όρων! Εύηχο και όμορφο τραγούδι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κωνσταντίνος Σύρμος6 Αυγούστου 2010 στις 2:23 π.μ.

    αυτή η παράδοση είν' η ουσία της αγάπης.. κι ουσιαστική απόδειξη της..

    Σε ευχαριστώ πολύ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Σχολιάστε με πάθος!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κύκνειο άσμα...

Από -
Εικόνα
Ειν' η ψυχή μου στεγνή σαν χαώδες πηγάδι σταγόνα δεν θα βρεις  στον πυθμένα ν' αγγίξεις Μην ρωτάς το γιατί παντού βλέπω σκοτάδι εγώ μαύρο θα βλέπω  όσο φως κι αν μου δείξεις Ειν' ο χρόνος πολύς  που η ζωή μου βαστάει μην μου δώσεις ελπίδα  να διψώ για να ζήσω απ' το καράβι αυτό  που μακριά σου με πάει για 'σένα μη ζητάς  στη θάλασσα να βουτήξω Πέτρινη έχω καρδιά μια μέδουσα είχε κοιτάξει τότε που είχα φτερά  κι αληθινά γελούσα τώρα ζω σαν σκιά  όσων κάποτε ζούσα φτηνό του πίνακα  αντίγραφο ,  που 'χα κάποτε υπάρξει Είναι αργά για χαρά είν' αργά για αγγέλους δεν ζητάω πολλά μόνο μια ήσυχη τρύπα εσύ φύγε μακριά  ξέχνα όλα όσα είπα ήταν το κύκνειο άσμα  του αναπόφευκτου τέλους
Διαβάστε περισσότερα

- Έκθεση -

Από -
Εικόνα
(drawning by TheOriginalAbz, deviantart.com ) Έχω εκτεθεί σε διαδρόμους κυκλικούς σε ατελείωτες παρακάμψεις Στα λεπτά που κυλούν σαν δευτερόλεπτα Στα αίτια καθώς απαρνιούνται τα συμβάντα Έχω εκτεθεί στην πρωτοτυπία πριν την μίμηση σε ένα μόνιμο, ουρλιαχτό λύκου Στα φώτα, αυτούς τους εκατομμύρια μηχανικούς ήλιους Στις συνέπειες, εκείνες που θα εφεύρουν το ταξίδι στον χρόνο Ένα ποτάμι ορμητικά λόγια κανένα δεν κατέληξε στην θάλασσα Το φράγμα της υποκρισίας τα σταμάτησε στον λαιμό Αμέτρητο ξοδεύτηκε μελάνι συνδυάστηκαν οι λέξεις σωστά μα δεν βρέθηκαν ικανοί οι αντάξιοι μεταφραστές Ασχήμια είναι τους είπα Η ακαταλαβίστικη ομορφιά
Διαβάστε περισσότερα

- Αμαρτωλάγιες σκέψεις -

Από -
Εικόνα
(drawning by braveyunvagabond, deviantart.com ) Στις αμαρτωλάγιες μου σκέψεις έρχεσαι να με μουσκέψεις Κι απ' των δακρύων σου την ύλη του σκοταδιού έφτιαξα πύλη κι έναν βωμό να με λατρέψεις Θόλωσαν οι διαφάνειες ταράτσες ψάχνω στα υπόγεια Ντροπαλά κάνουμε όργια τα μυαλά γλεντούν με άνοιες άρρωστες από λογική παράνοιες Εσύ μια κούκλα ξεχαρβαλωμένη που πάνω στο ράφι περιμένει ένα παιδί να την διαλέξει κι ας ποτέ να μην την παίξει Εγώ ένα ραγισμένο πιάτο στις στοίβας μ' έβαλαν τον πάτο και ποτέ μαζί δεν τρώνε τόσοι κάποιος κι εμένα να με λερώσει Μια ανεπαίσθητη διάλυση όσα πρέπει να ανεχθείς όλο θα δέχομαι την άρνηση όλο θα αρνείσαι να δεχθείς
Διαβάστε περισσότερα

- Τιποτένιο ποίημα -

Από -
Εικόνα
(drawning by TALONABRAXAS, deviantart.com ) Ευχαριστημένοι με τίποτα Χαρούμενοι για το τίποτα Ερωτευμένοι με το τίποτα Φτιαγμένοι από το τίποτα Υπάκουοι στο τίποτα Αφέντες του τίποτα Ζωές που δεν αξίζουν τίποτα Ζωές που αξίζουν ένα τίποτα Λόγια που υπόσχονται το τίποτα Λόγια που δεν υπόσχονται τίποτα Εγώ, που είμαι ένα τίποτα Εσύ, που δεν είσαι τίποτα Θα σε κούρασε το τόσο τίποτα μα εμένα αυτό δεν μου λέει τίποτα
Διαβάστε περισσότερα

Εμφάνεια - Ποιητική Συλλογή (ανθολογήσεις, κριτικές)

Από -
Εικόνα
  Η πρώτη μου ποιητική συλλογή «Εμφάνεια», εκδ. Βακχικών, 2020, έχει ανθολογηθεί στις εξής ανθολογίες: -      «ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΏΝ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ», του Γιώργου Χ. Θεοχάρη: «Ο,ΤΙ ΧΑΡΤΟΚΟΠΤΕΙ ΕΝ ΤΩ ΑΜΑ, ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΕΙ», εκδ. Ρώμη. -     «ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ 2020», επιμέλεια: Πόπη Αρωνιάδα, Κώστας Λαντάβος. Υπεύθυνος Σειράς: Ντίνος Σιώτης. Εκδ. Κοινωνία των Δεκάτων. Κριτικές για την «Εμφάνεια»: - «Τα Ποιητικά», τεύχος 46, από τον Γιώργο Βέη. - "Culture Book":  Η θεολογία, εκεί έξω/ Κωνσταντίνος Σύρμος, «Εμφάνεια» - Κριτική από τον Απόστολο Θηβαίο - "Culture Book":  Ο αστικός ποιητικός νεονατουραλισμός του Κωνσταντίνου Σύρμου - Κριτική από τον Δήμο Χλωπτσιούδη - "Paspartou", διαβάστε ΕΔΩ , από τον Γιώργο Ρούσκα - «Περί Ου», διαβάστε  ΕΔΩ , από την Ανθούλα Δανιήλ -  "texnesonline", διαβάστε ΕΔΩ
Διαβάστε περισσότερα