- Άρωμα -



Ένας ψίθυρος, της σιωπής ζάρωμα.
Του χώρου μια φτιαχτή ατέλεια
συνεπιβάτης του αέρα, το δικό σου άρωμα
έξω από της μυρωδιάς σου την εμβέλεια

Μια τιμωρία, της μνήμης σάρωμα
σαν ντροπή του αλώβητου στρατιώτη
που μόνο του πολέμου κουβαλά το άρωμα
και την αόρατη μέσα του νεκρή νιότη

Ένα φως, του σκοταδιού το μαρμάρωμα.
Σκιές πίσω από τους λοβούς πεθαίνουν
μαζί με τον ξερό λαιμό, πριν πέσει τ' άρωμα
σαν αίθουσες αναμονής σε περιμένουν

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κύκνειο άσμα...

- Έκθεση -

- Αμαρτωλάγιες σκέψεις -

- Τιποτένιο ποίημα -

Εμφάνεια - Ποιητική Συλλογή (ανθολογήσεις, κριτικές)