- Μοβ Ανεμώνες -



Κάποιος με κοιτάει
ξαπλωμένο το κεφάλι
σαν ανοιγμένο μπουκάλι
γερμένο στο πλάι

Τρέχει, κυλά η ουσία
του κινήτρου απουσία
μια αποτυχημένη θυσία

Χύνονται οι νευρώνες
σκέψεις μοβ ανεμώνες
αυτοφυείς και μόνες

Κάποιος με κοιτάει
σαν χώμα είναι γήινος
ένας λυγμός πειθήνιος
το μάγουλο μ' ακουμπάει

Κωφάλαλη επιθυμία
δάχτυλα κινείς με βία
σχηματίζεις την τρικυμία

Το σώμα λουσμένο
το μυαλό ξεθυμαίνω
κι όλο βρώμικος μένω

Κάποιος με κοιτάει
το φως μου λέει σβήσε
τον ρωτάω ποιος είσαι;
εσύ ποιος είσαι; απαντάει


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κύκνειο άσμα...

- Έκθεση -

- Αμαρτωλάγιες σκέψεις -

- Τιποτένιο ποίημα -

Εμφάνεια - Ποιητική Συλλογή (ανθολογήσεις, κριτικές)