- Φονιάς -

Έτσι απλά μία μέρα
η αδειοσύνη μου,
το βουητό της, θα πάψει

Θα πάω έναν περίπατο στην πόλη
θα μου τραβήξουν το βλέμμα
τα μάτια της ή τα μαλλιά της

Κι όλη αυτή η μοναξιά
όλη αυτή η λύπη
που την άγγιζα σαν να 'ταν σώμα

Θα φύγει και δεν θα ξανάρθει
ίσως στην αρχή μου λείψει
σαν το αίμα στα χέρια του φονιά

Μα θα ξεφύγω
έτσι δεν είναι;
Δεν θέλω να σκοτώσω ξανά