Γράφει ο Δημήτρης Μπονόβας | Άποψη για την ποιητική συλλογή «ΕΜΦΑΝΕΙΑ» του Κωνσταντίνου Σύρμου, εκδόσεις Βακχικόν

 

“Δεν έγραψα ποτέ ποιήματα. / Ότι διαβάζετε, / είναι ο τρόμος της ψυχής μου. / Δοσμένος σε παραλλαγές.” Αυτό βλέπουμε με το που ανοίξουμε την ποιητική συλλογή του Κωνσταντίνου Σύρμου (το απόσπασμα ανήκει στον Χ.Λάσκαρη, από τη ποιητική του με τίτλο “Ποιήματα”, εκδ.Μπιλιέτο, 1997). Και πράγματι, δεν θα μπορούσε να βρει πιστεύω καλύτερη εισαγωγή για το βιβλίο του. Όλος αυτός ο τρόμος λοιπόν, όλη αυτή η θλίψη διατρέχει αυτή τη ποιητική από την αρχή μέχρι και το τέλος της, με μικρά διαλείμματα ευδιάθετου στίχου ανάμεσα, που όμως δεν μπορούν να ισοσκελίσουν το μεγάλο ποσοστό της αρνητικότητας. Είναι θα έλεγα οι μικρές δόσεις χαράς που χρειάζεται ο καθένας μας για να αντέξει στο μαύρο που του επιφυλάσσει η συνέχεια.

Αλλά είναι πραγματικά μαύρο αυτό που έρχεται; Ή μήπως εμείς το χρωματίζουμε; Εννοώ, μήπως εμείς είμαστε αυτοί που αρνούμαστε να δούμε ότι υπάρχει και η φωτεινή πλευρά και επιμένουμε να χρωματίζουμε την ίριδα μαύρη; Θα μου πείτε βέβαια, θ’ αλλάξει τίποτα αν εγώ το δω αλλιώς; Φυσικά και θα αλλάξει, όλα θα αλλάξουν αν εγώ, εσύ, ο οποιοσδήποτε, αποφασίσουμε να δούμε μόνο τα θετικά της κάθε κατάστασης. Αν κλείσουμε τ’ αυτιά μας στις σειρήνες και συνεχίσουμε το ταξίδι μας ανεπηρέαστοι. Κι ας επιμένει ο ουρανός να στέλνει βροχές και μπόρες. 

Απόσπασμα 1:

Οι ορίζοντες κατέρρεαν / χαμός ερχόταν κάπου από το βάθος / Ένα κομμάτι μαύρου ουρανού / ρουφούσε τον γαλάζιο

Ο αέρας εκσφενδόνιζε / στο έδαφος τα πουλιά / το ήδη γεμάτο σκουροκόκκινες στάμπες.

Αν αποκτήσουμε λοιπόν όλοι μας μια τέτοια φιλοσοφία, θα δούμε ότι ακόμα και τα πιο απλά πράγματα όπως ένας περίπατος ένα ηλιόλουστο ή και μη πρωινό, μια τυχαία συνάντηση, ένα χαμόγελο, μια θελκτική μορφή μπορεί να μας φτιάξει τη μέρα, να μας αλλάξει τη διάθεση. Δεν χρειάζονται πολλά, μόνο καλή παρέα και θέληση. Θέληση να διώξουμε τον αρνητισμό μας και να προχωρήσουμε ένα βήμα παρακάτω.

Απόσπασμα 2:

Θα βγω να κάνω / έναν περίπατο στην πόλη / κι εκεί το βλέμμα μου θα το τραβήξουν / τα μάτια της ή τα μαλλιά της

Κι όλη αυτή η μοναξιά / όλη αυτή η λύπη / που χρόνια άγγιζα / σαν να ‘ταν σώμα / Δεν θα ξανάρθει

Και θα φτάσουμε κάποια στιγμή στο σημείο όπου όλο αυτό το μαύρο που προανέφερα απλά δεν θα μας αγγίζει. Θα φτάσουμε σε ένα σημείο όπου δεν θα χρειάζεται να κλείσουμε τ’ αυτιά μας στις σειρήνες γιατί πολύ απλά δεν θα τις ακούμε. Θα καταλήξουμε σε μια κατάσταση όπου κανένα αρνητικό άτομο ή συναίσθημα δεν θα μπορεί να μας καταβάλει γιατί θα έχουμε ανέβει τόσο ψηλά που δεν θα το βλέπουμε. Κι όμως έλεγε κι ένας αγαπημένος καλλιτέχνης, από ’κει ψηλά “το μεγαλύτερο ανάκτορο, μοιάζει μ’ ένα μικρούλι τόπι”.

Απόσπασμα 3:

Όλοι μου φαίνεστε αόρατοι / με εμποδίζετε με την αφάνειά σας / θέλω να προχωρήσω / να μην τρακάρω στον όγκο σας

Δεν βλέπω πού είστε

Εμφάνεια λοιπόν, μια ποιητική που μέσα από το μαύρο της καταλήγει τελικά στο άσπρο. Μέσα από τη θλίψη της, πηγαίνει στην άλλη άκρη. Μέσα από τον τρόμο της, φτάνει τελικά στη λύτρωση. Ένα εξαιρετικό βιβλίο που θα σας “αναγκάσει” να ψάξετε πολύ βαθιά μέσα σας και να φτάσετε πολύ χαμηλά, για να σας δείξει μετά τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσετε για να βγάλετε φτερά και να πετάξετε. Γιατί πιστέψτε με, εκεί έξω υπάρχει μία θετική εκδοχή του εαυτού σας. Μένει μόνο να την ανακαλύψετε.

Βιογραφικό:

Ο Κωνσταντίνος Σύρμος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης όπου και ζει. Ασχολείται με τη συγγραφή και την αρθρογραφία. Το 2012 συμμετείχε στιχουργικά στον δίσκο Σε τόπους που δεν ξέρω ενώ το 2017 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα Το μπλε τετράδιο. Η Εμφάνεια είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.

Περίληψη:

Μην τους πολεμάς

κατά πρόσωπο

θα σε νικήσουν

Κρύψου

 

Είναι τόσοι πολλοί

οι περιπατητές του νερού

 

Μην τους αγγίξεις

 

Όταν άπειρο κι ελάχιστο ενωθούν

το δεύτερο συνθετικό πάντοτε

θριαμβεύει

 

Στοιχεία Βιβλίου:

Τίτλος: Εμφάνεια

Συγγραφέας: Κωνσταντίνος Σύρμος

Εκδόσεις: Βακχικόν

Ημερομηνία έκδοσης: 2020

Αριθμός σελίδων: 54

ΑΡΧΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Authoring Melodies, 10 Ιανουαρίου 2021