κ.σ. 19/9/2017

Τι λογική το μυαλό του να 'χει;
Πάνε τρία μερόνυχτα με άδειο στομάχι
Έτσι ξερνάνε κάθε μη χρήσιμο σκλάβο
το βλέμμα του κόλλησε στον πράσινο κάδο
Δεν τα έχασε, του τα κλέψανε όλα,
τον κοιτά σαν αχνιστή κατσαρόλα
λέει "δεν μπορεί, μέσα κάτι θα υπάρχει".

Πέρασαν από τότε πολλά σαλεμένα βράδια
έμαθε να χορταίνει με αλλωνών τ' αποφάγια
Λάμπουνε στα φώτα των καταστημάτων
τα κενά του μάτια, άνευ πια συναισθημάτων
Έκανε σπίτι,  του πεζοδρομίου τις πλάκες
γίνανε οι περαστικοί, επίδοξοι πελάτες

Ανοίγει την παλάμη του σε θέση ύπτια
είναι ένας κι αυτός απ' τα κινούμενα ερείπια
Την μέρα ανυπομονεί να βραδιάσει
μ' όσα έχει μαζέψει πιοτό ν' αγοράσει
όταν μεθά όλα γύρω λες και γυαλίζουν
νεράιδες με χρυσόσκονη τον κόσμο πασπαλίζουν
την ακίνητη ζωή του λιγάκι στροβιλίζουν