οι παραχαράκτες


Να ήμασταν τα βράχια
Να ήμασταν τα νερά
κι η ορμή
κι οι αφροί
ο παρασυρμός,
η πτώση, το αναπόφευκτο,
η αντίσταση
το γράπωμα,
ο παφλασμός.

Ούτε θάλασσα, ούτε λίμνη
ούτε ωκεανός
Να 'μάσταν καταρράκτες
και με πλαστές στιγμές
να ξεγελάμε την ζωή,
στυγνοί παραχαράκτες.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κύκνειο άσμα...

- Έκθεση -

- Αμαρτωλάγιες σκέψεις -

- Τιποτένιο ποίημα -

Εμφάνεια - Ποιητική Συλλογή (ανθολογήσεις, κριτικές)