Νύχτα

Το πρωί όταν άνοιξα τα μάτια μου
οι κουρτίνες είχαν πετρώσει
έμοιαζαν με τσιμεντένιο ακορντεόν
Ο καθρέφτης είχε πέσει κάτω,
σπασμένος.
Ανοιγμένα τα φύλλα της ντουλάπας
σαν μισοσκισμένες σελίδες βιβλίου
κρέμονταν
Κι όλα τα ρούχα τσαλακωμένα, φορεμένα.

Όπως ένα ανοιχτό στόμα
έχασκε το συρτάρι του κομοδίνου
Η φωτογραφία είχε βγει απ' την κορνίζα
μα το τζάμι άθικτο
Βρήκα το σεντόνι στρωμένο
κάτω από το κρεβάτι
Οι παντόφλες πλάι - πλάι στην πόρτα
πιεσμένες
σαν ακόμη να κουβαλούν ένα σώμα

Το φως ανοικτό
είχα ξεχάσει να το σβήσω πριν κοιμηθώ
κι η νύχτα εξαγριωμένη
δεν βρήκε που να κρυφτεί