Το Παραμύθι
Μάτια μου, θλιμμένα μη με κοιτάτε
μη με λυπάστε απλώς προσπεράστε
Όνειρα απαγορευμένα πόσο διψάτε
κάποτε αναμνήσεις όμορφες να 'στε
Χνάρια μου μόνα για πού περπατάτε
Χωρίς εμένα σε ποιου ταξίδι πάτε;
φωνές με πονάτε, μη, μη τραγουδάτε
την ψυχή μου στη σιωπή μην σκορπάτε
Σκέψεις μου στο μυαλό μου όλο κυλάτε
σκέφτεται όλο σκέφτεται, συλλογάται,
όλοι όσοι ορκιστήκατε πως μ' αγαπάτε
γιατί με μίσος, με μένος, με πατάτε;
Αγάπη μου η καρδιά μου πώς φοβάται
μην όσα από σένανε έχει να θυμάται
Παραμύθι ήταν τις νύχτες να κοιμάται
Αν είν' έτσι, ικετεύω, μη με ξυπνάτε
μη με ξυπνάτε.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε με πάθος!