"Τι είναι ο Έρωτας";

Χαραμισμένες περπατάνε οι ψυχές
τα σ'αγαπώ τους σε γκρεμούς βατήρες
με ρώτησες: "τι είν' ο έρωτας, μου λες";
Δύο καλώδια που στιγμιαία βγάλανε σπινθήρες
σου απάντησα, κι ύστερα να κοιμηθείς πήγες

Ζει στον δικό του κόσμο ο καθένας μας
αυτό δεν το άλλαξε ποτέ κανένας μας
που και που μόνo για λίγο συναντιόμαστε
κόλαση με κόλαση κι ύστερα χανόμαστε

Ζει στον δικό του κόσμο ο καθένας μας
κόβοντας αργά της ζωής τον αδένα μας
που και που μόνο για λίγο ενωνόμαστε
μοναξιά με μοναξιά κι ύστερα χανόμαστε

Κατεστραμμένες, ανέκφραστες οι μορφές
στέκουν σαν χιονάνθρωποι επάνω σε αλάτι
σε ρώτησα: "τι είν' ο έρωτας, μου λες";
ζώο που πριν πεθάνει μεταμορφώνεται σ' αγάπη
απάντησες και άφησες στο χέρι μου ένα χάδι