- Εγώ από 'σένα πρώτος -

Σκέψεις όμορφες, χαρακιές βαθιές
μέσα στις κατάσφιχτές μου τις γροθιές
βρίσκεστε ανείπωτες, τσαλακωμένες, μόνες,
το στόμα μου δεν βρήκε στάλα τόλμη
να σου τις πει πριν κάμποσους χειμώνες

Λουλούδια δροσερά φρεσκοκομμένα
χέρι συμπονετικό δε βρέθηκε κανένα
στο γεμάτο με νερό, βάζο να σας βάλει
λίγο να ζούσε η μυρωδιά σας ακόμη
για μέρες, γλυκιά να μου 'φερνε ζάλη

Στολίδια αστραφτερά που λαμποκοπούν
σ' ετούτη τη γιορτή δεν θα σας δουν
μήτε 'γώ που βλέφαρα κράτησα σφαλιστά,
από της λήθης και της λησμονιάς τη σκόνη
σβήσατε σαν άνοιξα, τα μάτια τα κλειστά

Σύννεφα ακίνητα, αδειανά από στάλες
ψηλά σταθήκατε σαν ανοιχτές βεντάλιες
βορράς δε σας διέλυσε, δε σας πήρε νότος
κάτω από τ' ουρανού, το σκέπασμα το γκρι
σε φίλησα και έφυγα εγώ από 'σένα πρώτος