Κρύα φλόγα

Είμαι ένα άριζο δέντρο
δεν έχω πράσινα, δροσερά φύλλα,
καρπούς πορτοκαλί ή πράσινους δεν κουβαλώ, δεν τρέφω
ούτε έχω δυνατά κλαδιά να φτιάξουν τις καλύβες τους τα πουλιά

Γύρω μου κοιτώ και ζηλεύω
τους άλλους, τους χυμώδεις κορμούς
με τα λυγερά κλαδιά τους,
που πάνω τους ορμούν τα πουλιά και με ζήλο τραγουδώντας χτίζουν
με τους καρπούς τους φρέσκους και μυρωδάτους,
που λαμπυρίζουν στις αχτίδες του ήλιου
με τα ζωηρά, τρυφερά τους φύλλα
που σκιάζουν το χώμα και ερωτοτροπούν με το αεράκι,
τα δέντρα που παίζουν τα παιδιά κρυφτό
κι ερωτευμένοι χαράζουν καρδιές και αρχικά

Τον βαρύ χειμώνα, όταν ήρθαν οι ξυλοκόποι
με είδαν άδειο, γυμνό και αφύσικο
είπαν "αυτό είν' άρρωστο, θα βγάζει κρύα φλόγα"
κι έτσι με άφησαν, κόψαν όλα τα άλλα δέντρα
κι έμεινα στο δασάκι μόνο εγώ

Έζησα για πολλά πολλά χρόνια
ήρθε και για 'μενα όμως η ώρα του θανάτου
έπεσα βαρύ και γερασμένο χάμω, άνοιξα στα δυο
και από μέσα μου κύλησαν, πέταξαν, παρασύρθηκαν από τον αέρα
καρποί, πουλιά, φύλλα και λυγερα κλαδιά.