Λίγο ακόμη

Ο βοριάς με θερίζει
μέσ' απ' τις χαραμάδες
που στο σώμα μου χάσκουν,
να με σκορπίσει θέλει,
οι πληγές σε διδάσκουν
πως για 'σένα πικρίζει
και το γλυκύτερο μέλι

Σαν φλασκί που γεμίζει
με τον πάτο του τρύπιο
τις νύχτες όνειρα χτίζω
κι είναι συντρίμμια στον ξύπνιο
σημαία μαύρη ανεμίζω
το τρένο στυγνά σφυρίζει
έχασα το ταξίδι πίσω πάλι γυρίζω

Μια πολύβουη πόλη
του μυαλού μου η σκέψη
συνεχώς μουρμουρίζει
γαλήνη δεν μου χαρίζει
στην καρδιά μου σαν βόλι
με χτυπούν λίγες λέξεις
"Λίγο ακόμη, θ' αντέξεις".