Ναυαγός

Κάνω πως γελάω
σε ξεγελάω
φόρεσα τα ρούχα μου τα λευκά,
ευλαβικά
ένωσα όλα τα κουμπιά
μην φανούν από μέσα στα κλεφτά
το τρύπιο μου σώμα
τα σπασμένα μου κουπιά

Γλυκά σου μιλάω
σε λαχταράω,
τα πλαστά μου χαμόγελα,
πειστικά
στα μάτια σου ακουμπάω
μην εκραγεί που μόνος απόμεινα
η λύπη που κουβαλώ
στα ερημικά μου τ' απόβραδα

Ένα φιλί σ' αφήνω
σε χαιρετάω,
σου λέω πως θα ξαναβρεθούμε
ψεύτικα,
κι όπως απομακρύνομαι
δάκρυα σαν κύματα κυλούνε
μέσα τους ναυαγός
που τα καράβια δεν θα βρούνε