Καράβια Χάρτινα

Ακούνητα τα βήματά μου
στεγνές οι ακτές των κυμάτων μου
ουσιαστικά, τα ρήματά μου
'μείναν λέξεις απλές, των ποιημάτων μου

Αθόρυβα τα βογγητά σου
σβηστά τα χνάρια των διαδρομών σου
πουθενά μα κι ολόγυρά σου
οι βαθιές οι λίμνες των λυγμών σου

Τόσο χωριστά και τόσο αχώριστοι
Τόσο όμοιοι και τόσο αγνώριστοι
Πώς αλλάξαν τόσο τα κορμιά
Πώς έγιναν κρύα, μαρμάρινα,
ανέφλεκτα και υγρά κεριά
στην θύελλα καράβια χάρτινα

Επίπονες οι ανάσες μου
άυπνες οι νύχτες των ονείρων μου
ανέκφραστες οι εντάσεις μου
αόρατος στα βλέμματα των φίλων μου

Ανέτοιμος ο έρωτάς σου
τα όρια που θα έσπαγες άφθαρτα,
η όαση της ερημιάς σου
μια μέδουσα που κοιτάς κατάματα