Άνοιξη του Φθινοπώρου


Τα βήματά σου τα μετρώ, ένα, κι άλλο ένα
στην μοναξιά τι αναζhτώ, εσένα, πάλι εσένα
κι αφήνομαι στα νύχια της
σαν να 'ναι σαρκοβόρου
θλιμμένος στην αλήθεια της
στην Άνοιξη του Φθινοπώρου

Τα δάκρυα δεν τα κρατώ, μα δεν στάζουν, δεν στάζουν
τι από 'σενα αναπολώ, φωνάζουν οι σιωπές, φωνάζουν
κι αφήνομαι στο κάποτε
σαν να 'τανε το τώρα
και σε φιλώ σαν άλλοτε
ξεσπάει η καρδιά σαν μπόρα

Τον έρωτά σου δεν ζητώ, πονά, μόνο πονά
τι έμεινε να επιθυμώ, όχι πολλά, όχι πολλά
κι αφήνομαι να περπατώ
απλός διαβάτης της λεωφόρου
δίχως μέλλον και παλτό
στην Άνοιξη του Φθινοπώρου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κύκνειο άσμα...

- Έκθεση -

- Αμαρτωλάγιες σκέψεις -

- Τιποτένιο ποίημα -

Εμφάνεια - Ποιητική Συλλογή (ανθολογήσεις, κριτικές)