Κάποτε

Κάποτε ήρθε στον ώμο μου ένα τυφλό πουλί
με ρώτησε: "αφού δεν βλέπω, τι να τα κάνω τα φτερα;"
του είπα πέτα, πέτα μικρό μου μακριά
ο ουρανός δεν έχει τοίχους κι εμπόδια
αν είχα φτερά κι εγώ, θα έκλεινα τα μάτια κ θα πετούσα!

Κάποτε ξανάρθες κοντά μου
μου είπες: "ήμουν κάποτε τυφλή
τα είχα όλα... μα δεν τα έβλεπα πουθενά
μα έκλεισα τα μάτια... κι έκανα την γη ουρανό, 
δίχως εμπόδια ή τοίχους, απλώς αφέθηκα, να πετώ
τώρα ξέρω πως δεν είσαι μισός, μα ευτυχισμένος."

Σχόλια

  1. Πραγματικά πολύ όμορφο..
    χαίρομαι που σε γνωρίζω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. SE BRIKA MESA TOU AATON KAI MALON KATI KSERI POU BRTIKE EDO ;XAROME POU BRETIKA KAI GO ;TIN KALIMERA MOU NA EXEIS APO TO PAGOMENO MONAXO

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κωνσταντίνος: Σε ευχαριστώ... κ καλό σου βράδυ...

    molemou: Χαίρομαι που σου αρέσει η γραφή μου... κ φυσικά που μέσω AATON είσαι... εδώ...
    Καλημέρα από την ακόμα μαχόμενη επί του κρύου Κρήτη...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Σχολιάστε με πάθος!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κύκνειο άσμα...

- Έκθεση -

- Αμαρτωλάγιες σκέψεις -

- Τιποτένιο ποίημα -

Εμφάνεια - Ποιητική Συλλογή (ανθολογήσεις, κριτικές)