Λεμονανθός

Λεμονανθός ευώδιασε στο άχρωμο στενάκι

το άρωμα σου άρωμα, χάρισε και στα σπίτια

λουλούδια σαν να γίνανε κι γειτονία σαν κήπος



περπάτησες ως εμένανε αρχοντικά σαν ίππος

γλυκό κρασί 'ταν οι στιγμές, λαίμαργα τις ήπια

μα έχασα τα λόγια μου ή την λαλιά μου μήπως;



τρύπιος σαν να 'ταν ο λαιμός τα λόγια μου χυθήκαν

τον δρόμο τους δεν βρήκαν σε 'σένα να τα πω

τα σ' αγαπώ μου κύλησαν απ' το κορμι ως κάτω



κι ανθός με  χρώμα άσπρο έσκισε το μπετόν

το χέρι σου ακούμπησες επάνω στον λαιμό μου

μα το γλυκό το χάδι σου το ένιωσα απών



κι άρχισες και ξεθώριαζες γινόσουν σαν ομίχλη

άσε μου λίγα ίχνη, δεν μπόρεσα να πω

ο άνεμος σε σκόρπισε σε χίλιες κατευθύνσεις

λίγο να με κρατήσεις θα μου ήταν αρκετό